Τον Μάη του 1886 σχεδόν 600.000 άνθρωποι έδωσαν το δυναμικό
τους παρόν στις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργατών στην πόλη του Σικάγο, το
οποίο αποτελούσε τότε το μεγαλύτερο βιομηχανικό κέντρο των Ηνωμένων Πολιτειών
της Αμερικής, με βασικότερο αίτημα διεκδίκησης τη μείωση των ωρών εργασίας.
Στη χώρα μας, η πρώτη εργατική συγκέντρωση που
πραγματοποιήθηκε την Πρωτομαγιά συνέβη το 1892, όπου περισσότεροι από 2.000
εργάτες ένωσαν τις φωνές τους διεκδικώντας οκτάωρη εργασία, την αργία της
Κυριακής, αλλά και κρατική ασφάλιση για τα θύματα των εργατικών ατυχημάτων.
Φτάνοντας στο σήμερα, το 2017, τα αιτήματα των εργατών μετά
από 100 και πλέον χρόνια παραμένουν
δυστυχώς τα ίδια. Η κατάργηση κάθε μορφής συλλογικών συμβάσεων εργασίας και η
υψηλή ανεργία έχουν καταστρατηγήσει κάθε εργατικό δικαίωμα.
Οι δύσκολες συνθήκες που βιώνει η χώρα μας, σε συνδυασμό με
τις σκληρές απαιτήσεις και τις ενίοτε απάνθρωπες υποδείξεις των δανειστών έχουν
καταλύσει την έννοια του κράτους δικαίου. Όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας
ζουν σε συνθήκες φτώχειας και παλεύουν καθημερινά για την επιβίωσή τους.
Οι πολίτες της Δυτικής Μακεδονίας τα υφίστανται όλα αυτά πιο
έντονα και ο Δήμος Φλώρινας, δυστυχώς, εντονότερα, με τελειωτικό χτύπημα τις
ενέργειες για το ξεπούλημα του ενεργειακού μας πλούτου για ψίχουλα.
Εξαιτίας αυτών των καταστάσεων, το εργασιακό καθεστώς στη
χώρα μας θυμίζει συνθήκες γαλέρας, με ανασφάλιστους και πενιχρά αμειβόμενους
εργαζομένους, που εργάζονται ελάχιστες ώρες και σε πολλές περιπτώσεις, σε
επικίνδυνες εργασίες και με συνθήκες υψηλού κινδύνου, χωρίς μέτρα προστασίας και
το κυριότερο, με πολλούς συμπολίτες μας
να μεταναστεύουν στο εξωτερικό,
προκειμένου να διασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για αυτούς και
τα παιδιά τους.
Σήμερα, πιο έντονα από ποτέ, η οργή και η απελπισία που έχει
σκεπάσει κάθε ελληνικό νοικοκυριό, οφείλει να αποτελέσει κινητήριο δύναμη
ενάντια στην αντεργατική πολιτική της συγκυβέρνησης, που συνθλίβει και
εξαφανίζει όλα τα ως τώρα κεκτημένα, δημιουργώντας συνθήκες εξαθλίωσης και
δυστυχίας στην ελληνική κοινωνία. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να
αγωνιστούμε για να προασπίσουμε τα δικαιώματά μας και τις συνθήκες για
αξιοπρεπή και ικανοποιητικά αμειβόμενη εργασία και διαβίωση. Οφείλουμε να μην
επιτρέψουμε να πάνε χαμένες οι θυσίες μας και οι θυσίες των προγόνων μας, για
ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
