Στις ανισόρροπες και ερμαφρόδιτες
πολιτικές μέρες του παρελθόντος υπήρχε ένας πολιτικός που έπαιρνε πάντα αυτό
που ζήταγε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Ήταν συνηθισμένος να κερδίζει, αυτό του
έδινε περίσσια υπεροψία και αλαζονεία σε σημείο να θεωρείται άρχοντας της
πολιτικής σκηνής.
Επαφές με πολιτικά πρόσωπα και
οικονομικούς παράγοντες είχε όλη μέρα, ταξίδια στην πρωτεύουσα και ισχυρές
γνωριμίες· κάτι που μαθηματικά του έδινε υπεροχή και κύρος.
Κάποια στιγμή ξέχασε την λαϊκή βάση,
φίλους και συνεργάτες· όλους αυτούς που του έδιναν επί σειρά ετών το αξίωμα που
επιθυμούσε.
Ξέχασε γρήγορα τα πολυαγαπημένα πρόσωπα
που τον στήριζαν ανεπιφύλακτα, έδινε ψίχουλα σε σχέση με αυτά που μπορούσε.
Όλοι όσοι τον στήριζαν αναρωτιόνταν τι είναι αυτό που τον άλλαξε, μα
κανείς δεν έβρισκε την αιτία, η απάντηση ήρθε από ένα δεκαπεντάχρονο παιδί:
Στην πολιτική ένας έξυπνος εξυπηρετεί κάποιους «ηλίθιους» που τον πιστεύουν σοβαρά,
όταν τον κουράσει η πολιτική και πάρει την απόφαση να φύγει απλά τους παρατά.-
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος
Εκδότης ΤΟ ΒΗΜΑ
ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
τ. Πρόεδρος &
Διευθύνων Σύμβουλος
TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
