Ονομάζομαι Τίνα
Στυλιανίδου. Μητέρα μιας κόρης 20 χρόνων, είμαι εθελόντρια του συλλόγου
Άλμα Ζωής Θεσσαλονίκης από την ίδρυσή του.
Το ιστορικό της δικής μου
ασθένειας είναι ιδιαίτερο, όπως ακριβώς είναι ιδιαίτερο και το ιστορικό της
καθεμιάς μας. Για μένα ήταν δύσκολα και μερικές φορές δυσβάσταχτα τους
μήνες της ασθένειας & χημειοθεραπείας. Αδυναμία και ευαισθησία στα
πάντα, αναγούλες, βελονοφοβία, αγωνία για το μέλλον... Σιγά-σιγά,
καθώς τα αποτελέσματα των τσεκ απ ήταν και είναι καλά, καθώς άρχισα να
εκτιμώ και τον συννεφιασμένο ουρανό απλώς και μόνο γιατί είμαι εδώ
και μπορώ να τον κοιτάζω, όλα αυτά πέρασαν στο παρελθόν. Δεν σβήστηκαν
–απλώς αρχειοθετήθηκαν. Η υπόλοιπή μου ζωή αρχίζει από το κάθε «σήμερα».
Θα ξέρετε ίσως ότι μερικά
περιστατικά καρκίνου του μαστού αποδεικνύονται καταληκτικά, ίσως γνωρίζετε και
κάποιο άτομο που έφυγε. Τα περισσότερα όμως και κυρίως εκείνα με έγκαιρη
διάγνωση, σύμφωνα με διεθνείς στατιστικές, είναι ιάσιμα, δηλαδή μπορεί η
ασθενής και η μετέπειτα καρκινοπαθής γυναίκα να συνεχίσει τη ζωή της, ακόμη και
με μεγαλύτερη ικανοποίηση απ’ ό,τι πριν. Εδώθέλω να επικεντρωθώ την
υπόλοιπη ώρα. Είχα ίσως την τύχη να συνειδητοποιήσω έγκαιρα ότι:
Σ’ εκείνο το χρονικό σημείο
είχα τουλάχιστον δύο επιλογές: (α) να συνεχίσω την ζωή μου όπως περίπου
ήταν πριν την ασθένεια, ή (β) να αλλάξω από μέσα και να ζήσω την υπόλοιπη ζωή
μου με έναν τρόπο διαφορετικό, μια και μ’ ενδιέφερε να παραμείνω
εδώ και υγιής στο μέλλον. Για μένα η δεύτερη επιλογή ήταν η
αυτονόητη. Και ξεκίνησε για μένα ένα ταξίδι, ίσως το πιο σημαντικό στη
ζωή μου, μια κι αυτό το ταξίδι «πήρε» μαζί του και πολλά άλλα άτομα απ’ το
άμεσο αλλά και έμμεσο περιβάλλον μου. Στη διάρκεια του ταξιδιού αυτού,
έμαθα σιγά-σιγά ότι... δεν τελειώνει ποτέ. Ότι μπορούμε να απολαμβάνουμε
την κάθε στιγμή του γιατί αυτή είναι που ‘χτίζει’ όλη τη διάρκεια. Ότι
μπορούμε, αν θέλουμε, να γίνουμε ακόμη καλύτερες κι ακόμη κι άλλο, τουλάχιστον
εσωτερικά –κι αυτό θα φανεί αργά ή γρήγορα και εξωτερικά. Το λέω αυτό
γιατί δεν έχουν όλες οι γυναίκες επιλέξει την πλαστική
αποκατάσταση. J Είναι δυνατό να καλυτερεύσουμε τη ζωή μας Μ.Κ.
(μετά καρκίνο), και σ’ αυτό υπάρχουν μαρτυρίες πολλών γυναικών, εκτός από μένα.
Πώς γίνεται αυτό;
Στη δική μου περίπτωση,
αμέσως μετά την επέμβαση και κατά τη διάρκεια των θεραπειών μου, ζήτησα
βοήθεια. ‘Εμαθα ότι το να ζητάς βοήθεια, είναι δύναμη. Μετά από
κάποιο διάστημα δημιουργήθηκε ο σύλλογός μας στη Θεσσαλονίκη, και έγινα μέλος
και κατόπιν εθελόντρια.
Μέσα από το πρόγραμμα
εθελοντισμού του συλλόγου αλλά και από την τριβή μου με ό,τι αφορά στην ψυχή
και το σώμα, αμέτρητα μαθήματα ζωής παρουσιάστηκαν. Παραθέτω
επιγραμματικά δείγματα: Louise Hay, «Εσύ είσαι η δύναμη στον κόσμο
σου. Τελικά αποκτάς αυτό που διαλέγεις να σκέφτεσαι» και, «Η αγάπη είναι
θαυματουργή θεραπεία. Το ν’ αγαπάμε τον εαυτό μας κάνει θαύματα στη ζωή
μας». Wayne Dyer, «Όταν χορεύουμε, σκοπός μας δεν είναι να φτάσουμε
σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο στην πίστα—αλλά ν’ απολαμβάνουμε το κάθε βήμα, την
κάθε κίνηση», και «Όταν αλλάζουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα, τα
πράγματα αλλάζουν». Οι πιο πάνω σημαντικοί άνθρωποι αλλά και πολλοί
άλλοι, με βοήθησαν να προχωρήσω μπροστά χωρίς παράπονο για το παρελθόν.
Τα περίφημα «ΘΕΛΩ» του γνωστού Αργεντινού
ψυχοθεραπευτή-συγγραφέα Jorge Bucay περικλείουν τη φιλοσοφία που
μ’ έχει συναρπάσει και την οποία προσπαθώ να ζήσω «Μ.Κ.» :
''Θέλω να με ακούς χωρίς να
με κρίνεις
θέλω τη γνώμη σου χωρίς συμβουλές
θέλω να με εμπιστεύεσαι χωρίς απαιτήσεις
θέλω τη βοηθειά σου, κι όχι να αποφασίζεις για μένα
θέλω να με προσέχεις χωρίς να με ακυρώνεις
θέλω να με κοιτάς χωρίς να προβάλλεις τον εαυτό σου σε μένα
θέλω να με αγκαλιάζεις χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ
θέλω να μου δίνεις ζωντάνια χωρίς να με σπρώχνεις
θέλω να με υποστηρίζεις χωρίς να με φορτώνεσαι
θέλω να με προστατεύεις χωρίς ψέματα
θέλω να πλησιάζεις χωρίς να εισβάλλεις
θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν
Να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις
θέλω να ξέρεις ...πως σήμερα μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου...
Χωρίς όρους''
θέλω τη γνώμη σου χωρίς συμβουλές
θέλω να με εμπιστεύεσαι χωρίς απαιτήσεις
θέλω τη βοηθειά σου, κι όχι να αποφασίζεις για μένα
θέλω να με προσέχεις χωρίς να με ακυρώνεις
θέλω να με κοιτάς χωρίς να προβάλλεις τον εαυτό σου σε μένα
θέλω να με αγκαλιάζεις χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ
θέλω να μου δίνεις ζωντάνια χωρίς να με σπρώχνεις
θέλω να με υποστηρίζεις χωρίς να με φορτώνεσαι
θέλω να με προστατεύεις χωρίς ψέματα
θέλω να πλησιάζεις χωρίς να εισβάλλεις
θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν
Να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις
θέλω να ξέρεις ...πως σήμερα μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου...
Χωρίς όρους''
Έχουμε δύναμη μέσα μας.
Τόση δύναμη που μπορούμε να προκαλέσουμε στον εαυτό μας ένα σωρό δεινά.
Αν στρέψουμε τη δύναμη αυτή για το καλό μας, ας σκεφτούμε μόνοι μας τη
συνέχεια.....
