Κυριακή 18 Μαρτίου 2018

5 γυναίκες αφηγούνται (αληθινές;) ιστορίες φαντασμάτων

Οι παρακάτω μαρτυρίες, που παρουσιάζονται ως αληθινές, δημοσιεύτηκαν στο αμερικανικό site Refinery29.
«Στο κολέγιο ήμουν σε μια λέσχη ντιμπέιτ (ήμουν σούπερ νερντ!) και είχα πρόσβαση στα ιδιωτικά δωμάτια (που αποκαλούσαν θαλάμους) ενός κτιρίου του πανεπιστημίου. Κυκλοφορούσε για χρόνια ένα αστείο για ένα φάντασμα που βρισκόταν στους θαλάμους, λόγω των τρομακτικών ήχων που έκανε ο αέρας, όταν μελετούσες εκεί, καθώς περνούσε από τους αεραγωγούς στη μέση της νύχτας. Αλλά μια φορά αργά το βράδυ, με το αγόρι μου (πλέον αρραβωνιαστικό μου) αφού είχαμε τελειώσει τη μελέτη μας σε ένα από εκείνα τα δωμάτια, καθώς κατεβαίναμε τις σκάλες του κτιρίου ακούσαμε τον ήχο ενός αλλόκοτου μουσικού κουτιού να προέρχεται από ένα σκοτεινό (και εντελώς άδειο) διάδρομο».
«Το αγόρι της αδερφής μου πέθανε πολύ ξαφνικά και τραγικά το φθινόπωρο του 2014 (από ένα σοβαρό εγκεφαλικό). Ήταν ο έρωτας της ζωής της. Εν πάση περιπτώσει τα γενέθλιά του, το Δεκέμβριο, ήταν φυσικά μια δύσκολη ημέρα για όλους όσους τον ήξεραν. Τη νύχτα των γενεθλίων του η αδερφή μου είδε ένα τρομερά ζωντανό όνειρο όπου εκείνος ήρθε στο κρεβάτι της και της μίλησε – της είπε ότι είναι καλά και ότι όλα θα ήταν εντάξει. Και όχι μόνο αυτό: λίγες εβδομάδες αργότερα η αδερφή μου είδε ένα μέντιουμ, που ήξερε κάθε λεπτομέρεια για το όνειρό της».
«Πριν από μερικά χρόνια, κάποιος φίλος παντρεύτηκε σε ένα παλιό ξενοδοχείο στο Μέιν. Το αγόρι μου κι εγώ περιφερόμασταν στο μπαρ του λόμπι όταν βρήκαμε έναν αυτόματο πωλητή χωμένο σε ένα σκοτεινό διάδρομο. Ο διάδρομος ήταν τρελά αλλόκοτος, αλλά τίποτα δεν μπορούσε να με κρατήσει μακριά από τα Ντορίτος που ήθελα να πάρω (ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα). Κάθε φορά όμως που προσπαθούσα να αγοράσω τα τσιπς, αυτά άλλαζαν θέση. Στην τρίτη προσπάθεια, όταν είχαν αρχίσει να νευριάζω και να βρίζω το μηχάνημα, το ελατήριο που συγκρατούσε τα πατατάκια τινάχτηκε και έσπασε το γυαλί ακριβώς μπροστά στα μάτια μου.Αργότερα εκείνη τη νύχτα ο μπάρμαν μας είπε ότι πριν από χρόνια μια γυναίκα είχε κρεμαστεί σε εκείνο το διάδρομο και πως αυτός ήταν στοιχειωμένος».
«Το σπίτι όπου μεγάλωσα ήταν σίγουρα στοιχειωμένο. Τουλάχιστον αυτό πιστεύω. Χτίστηκε το 1896 και, όπως ανακάλυψε η οικογένειά μου, σε κάποια φάση κάποιος είχε πεθάνει στην τραπεζαρία. Ανάμεσα στα γεγονότα που μου συνέβαιναν (να ακούω το πιάνω να παίζει μόνο, να νιώθω ότι κάποιος με παρακολουθεί...) ήταν η φιγούρα ενός ψηλού άντρα που έβλεπα κάποιες φορές στο υπνοδωμάτιο του δεύτερου ορόφου, ντυμένου σε ένα κοστούμι με τρία κομμάτια. Θυμάμαι να τον βλέπω στην άκρη του οπτικού πεδίου μου την ώρα που έβγαινα από το δωμάτιό μου και κατέβαινα τρέχοντας τις σκάλες. Μια φορά μάλιστα, που μας κρατούσε η θεία μου, ονειρεύτηκε ότι ήταν στο κυρίως υπνοδωμάτιο και ότι συνάντησε έναν άντρα, ο οποίος επίσης φορούσε ένα κοστούμι με τρία κομμάτια». 
ΠΗΓΗ: www.allyou.gr