Απώλεια ακοής και μνήμης από το Κάπνισμα και την παχυσαρκία

Το κάπνισμα και η παχυσαρ­κία προκαλούν απώλεια ακοής. Όπως και η έκθεση σε δυνατούς ήχους στο χώρο εργασίας, είναι παράγοντες κινδύνου για μόνιμη, μη ανατρέψιμη βλάβη στο ακουστικό σύ­στημα των ανθρώπων.
Αντίθετα, η ήπια κατανάλωση αλκοόλ, φαίνεται να βοηθά στη συντήρηση της ακοής από τις απώλειες που υφίσταται λόγω αύξησης της ηλικίας.
Η έναρξη της απώλειας ακοής αρχίζει σε ανθρώπους που καπνίζουν
συστηματικά για περισσότερο από ένα χρόνο. Ακόμη και νέοι υφίστανται τις βλάβες στην ακοή τους λόγω καπνίσματος. Η αύξηση της ηλικίας επιδεινώνει
το πρόβλημα. Οι νέοι πρέπει να καταλά­βουν ότι οι μη ανατρέψιμες βλάβες στην ακοή λόγω καπνίσματος επέρχονται νω­ρίς. Είναι ψευδαίσθηση να νομίζουν ότι εάν σταματήσουν να καπνίζουν αργότερα στη ζωή τους, θα αποφύγουν την απώλεια
ακοής και άλλα δεινά που τους επιφέρει το κάπνισμα.  
Η παχυσαρκία όπως προσδιο­ρίζεται από το δείκτη μάζας σώματος,
συνοδεύεται επίσης από μη ανατρέψιμες βλάβες στην ακοή. (Για το δείκτη μάζας σώματος και τη σχέση του σωματικού βάρους με ασθένειες, διαβάστε περισσότερα στο άρθρο Το υπερβολικό βάρος προκαλεί σοβαρές χρόνιες ασθένειες <http://www.medlook.net/article.asp?item_id=776>  )
Ο μηχανισμός διαμέσου του οποίου το κάπνισμα και η παχυσαρκία βλάπτουν το ακουστικό σύστημα είναι οι βλαβερές συνέπειες και οι διαταραχές που προκαλούν στο κυκλοφορικό σύστημα. Όπως και σε άλλα όργανα, το κάπνισμα και η παχυσαρκία επηρεάζουν αρνητικά την κυκλοφορία του αίματος. Έτσι δεν επιτρέπουν την καλή οξυγόνωση των ιστών και δυσκολεύουν την αποτελεσματική απομάκρυνση τοξικών ουσιών από ευαίσθητα κύτταρα.
Η μείωση παροχής οξυγόνου και η υπερβολική έκθεση σε τοξικές ουσίες, βλάπτουν μεταξύ άλλων το ακουστικό σύστημα, την καρδία, τους νεφρούς και
τον εγκέφαλο. Εξάλλου έρευνες έχουν δείξει ότι το κάπνισμα είναι αιτία επιδείνωσης της μνήμης.
Οι βλάβες στη μνήμη συμ­βάλλουν στη γένεση της άνοιας. Η απώλεια της μνήμης και άλλων πνευματι­κών ικανοτήτων που χαρα­κτηρίζουν διάφορες μορφές άνοιας όπως η νόσος Αλτσχάιμερ και η γεροντική άνοια, στις επόμενες δεκαετίες. Για αυτό είναι σημαντικό να ανα­γνωριστούν όσο το δυνατό καλύτερα οι γενε­σιουργοί παράγοντες του προβλήματος και να εφαρμοστούν τα κατάλληλα μέτρα πρόληψης.
Η σχέση καπνίσματος, παχυ­σαρκίας και απώλειας ακοής εξετάστηκαν σε μεγάλη Ευρωπαϊκή έρευνα που συμπεριέλαβε 4.083 αν­θρώπους από 7 χώρες.
Πρόκειται για μια από τις πιο μεγάλες έρευνες που έγιναν ποτέ και οι
οποίες εξέτασαν τους παρά­γοντες που προκαλούν απώ­λεια ακοής.
Οι ηλικίες των συμμετεχό­ντων ήταν μεταξύ 53 και 67 ετών. Συμπλήρωσαν ερωτηματολόγιο σχετικό με το ιατρικό τους ιστορικό και την έκθεση τους
σε περιβαλλοντικούς νοση­ρούς παράγοντες.
Στη συνέχεια της έρευνας εξετάστηκε η ακοή τους σε 9 ακουολογικά κέντρα των 7 Ευρωπαϊκών χωρών που συμμετείχαν. Τα δεδο­μένα που προέκυψαν, αναλύθηκαν για να φανεί εάν υπήρχαν σχέσεις μεταξύ της απώλειας της ακοής τους και διαφόρων χαρακτηριστικών των ασθε­νών ή παραγόντων στους οποίους υποβάλλονταν.
Τα αποτελέσματα έδειξαν:
1. Η έκθεση σε ήχους ψηλής έντασης, συσχετιζόταν με σημαντική
απώλεια ακοής ιδιαίτερα στις ψηλές συχνότητες (>1 kHz)
2. Το κάπνισμα μείωνε σημαντικά την απώλεια ακοής στις ψηλές
συχνότητες. Ο βαθμός απώ­λειας της ακοής ήταν μεγα­λύτερος όταν οι άνθρωποι κάπνιζαν περισσό­τερο
3. Οι άνθρωποι με το με­γαλύτερο ύψος είχαν κατά μέσο όρο καλύτερη ακοή και αυτό ήταν πιο έντονο στις χαμηλές συχνό­τητες ήχων (<2 kHz)         
4. Ο ψηλότερος δείκτης μάζας σώματος (υπέρβαροι και παχύσαρκοι
άνθρωποι) σχετιζόταν με απώλεια ακοής στις συχνότη­τες που αξιολογήθηκαν
5. Η ήπια κατανάλωση αλκοόλ σχετιζόταν αντί­στροφα με απώλεια ακοής, δηλαδή η ήπια κατανάλωση με τουλάχιστον 1 αλκοο­λούχο ποτό εβδομαδιαίως, μείωνε τον κίνδυνο απώλειας ακοής.

Ένα αλκοολούχο ποτό θεωρείτο στην έρευνα ένα ποτήρι με κρασί, μπίρα ή άλλο αλκοολούχο ποτό. Η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ και η σχέση της με την ακοή δεν εξετάστηκαν στην έρευνα.
Είναι γεγονός ότι η απώλεια ακοής θεωρείτο ανέκαθεν ως αναπόσπαστο μέρος
της γήρανσης. Ωστόσο όλο και περισσότερες έρευνες δείχνουν ότι αυτό δεν είναι αναγκαστικά ο κανόνας.
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν το ακου­στικό σύστημα. Με την πάροδο του χρόνου οι επι­δράσεις τους συσσωρεύονται και συναθροίζονται προκαλώντας αλλοιώσεις στην ακοή.

Είναι λοιπόν σημαντικό να γνωρίζουμε τους παράγοντες που βλάπτουν την ακοή μας όπως οι δυνατοί ήχοι στη δουλειά, στην ψυχαγωγία στο σπίτι ή αλλού, το κάπνισμα και η παχυσαρκία.

Λαμβάνοντας τα μέτρα πρόληψης, είναι δυνατόν να διασφαλίσουμε την καλή ποιότητα της ακοής μας προστατεύοντας την όσο το δυνατό καλύτερα από το πέρασμα του χρόνου.

Η εγκυμοσύνη και ο διαβήτης

Ο αριθμός των γυναικών με σακχαρώδη διαβήτη κατά την εγκυμοσύνη παρουσιάζει αύξηση. Ο διαβήτης δημιουργεί προβλήματα τόσο για την εγκυμονούσα μητέρα όσο και για το παιδί της.
Ο σακχαρώδης διαβήτης παρουσιάζεται με δύο βασικές μορφές, το διαβήτη τύπου 1 και το διαβήτη τύπου 2. Χαρακτηρίζεται από ανωμαλίες του μεταβολισμού και ψηλά επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα που προκαλούν σοβαρές παθήσεις στους ασθενείς.
Στο διαβήτη τύπου 1 η παραγωγή της ινσουλίνης είναι ανεπαρκής. Στο διαβήτη τύπου 2, που είναι ο συχνότερος τύπος και μπορεί να παρουσιαστεί σε ενήλικες αλλά και σε παιδιά, το πρόβλημα δεν είναι η παραγωγή ινσουλίνης από το πάγκρεας αλλά η αντίσταση που παρουσιάζουν τα κύτταρα του οργανισμού στη δράση της.
Ο διαβήτης δυνατόν να προϋπάρχει της εγκυμοσύνης. Ο διαβήτης κύησης εκδηλώνεται σε γυναίκα που πριν από την εγκυμοσύνη δεν είχε διαβήτη.
Η αύξηση του σωματικού βάρους και οι ορμονικές αλλαγές που παρατηρούνται στη γυναίκα που εγκυμονεί, συμβάλλουν στη γένεση του διαβήτη κύησης ή στην επιδείνωση προϋπάρχοντος διαβήτη.

Υπολογίζεται ότι ο διαβήτης
κύησης εκδηλώνεται στο 5% των γυναικών που εγκυμονούν.
Οι έγκυες γυναίκες που δεν ελέγχουν σωστά το διαβήτη τους, διατρέχουν σοβαρούς κινδύνους. Σε αυτούς περιλαμβάνονται οι κίνδυνοι για το παιδί και για την ίδια:
1.Μακροσωμία του παιδιού: Το νεογέννητο παιδί είναι μεγαλύτερο και έχει βάρος σώματος εκτός των φυσιολογικών ορίων
2. Υπογλυκαιμία του νεογνού: Το νεογέννητο παρουσιάζει χαμηλά
επίπεδα γλυκόζης στο αίμα του, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές
3. Δυστοκία: Η γέννηση του παιδιού μπορεί να είναι δύσκολη λόγω
προβλημάτων διέλευσης του παιδιού από τις φυσικές οδούς λόγω των μεγαλύτερων του διαστάσεων
4. Εκ γενετής ανωμαλίες
5. Μεγαλύτερος κίνδυνος για αναπνευστικά προβλήματα και ίκτερου στο νεογνό
6. Αυξημένος κίνδυνος για γέννηση του παιδιού με καισαρική τομή
7. Οι γυναίκες κινδυνεύουν να έχουν αποβολή ή να γεννήσουν νεκρό παιδί
8. Ψηλή πίεση (υπέρταση), νεφρική πάθηση, καρδιοπάθεια, νευρική
πάθηση, παθήσεις στα μάτια (διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια) και
τύφλωση: Τα προβλήματα αυτά μπορεί να δημιουργηθούν όταν εκδηλωθεί ο διαβήτης κύησης σε μια γυναίκα που δεν είχε πριν διαβήτη ή να προϋπάρχουν λόγω διαβήτη πριν από την εγκυμοσύνη

Ο σωστός έλεγχος και ρύθμιση του διαβήτη πριν και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης βοηθούν αποτελεσματικά στην πρόληψη των κινδύνων που απειλούν την εγκυμονούσα μητέρα με διαβήτη και το παιδί της.
Στις περισσότερες περιπτώσεις ο διαβήτης στην εγκυμοσύνη μπορεί να ρυθμιστεί με κατάλληλη διατροφή και τακτική σωματική άσκηση ήπιας
έντασης σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού.

Σε ορισμένες περιπτώσεις όμως για τη διατήρηση της γλυκόζης αίματος σε επιθυμητά επίπεδα απαιτείται χορήγηση ινσουλίνης. Συνήθως ο διαβήτης κύησης φεύγει μετά τη γέννηση του παιδιού. Ωστόσο πολλές γυναίκες, περίπου 50%, που παρουσίασαν διαβήτη κύησης παρουσιάζουν αργότερα στη ζωή τους σακχαρώδη διαβήτη τύπου

2. Επισημαίνεται ότι παιδιά των οποίων η μητέρα είχε διαβήτη κύησης έχουν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν παχυσαρκία, ανωμαλίες στην
ανεκτικότητα της γλυκόζης και διαβήτη. Για τους λόγους αυτούς απαιτείται η διαπαιδαγώγηση και η εφαρμογή των μέτρων πρόληψης εναντίον του διαβήτη
και της παχυσαρκίας.
Οι γυναίκες που πάσχουν από διαβήτη πρέπει να προετοιμάζονται σωστά με τη βοήθεια του γιατρού τους και να προγραμματίζουν την εγκυμοσύνη του.

Το Βιάγκρα στην ζωή των γυναικών και ανδρών

Το φάρμακο φαίνεται να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό σε γυναίκες που
παρουσιάζουν δυσλειτουργίες της σεξουαλικής τους ζωής όπως προβλήματα
διέγερσης, σεξουαλικής ικανοποίησης και οργασμού.
Το Βιάγκρα  περιέχει τη φαρμακευτική ουσία sildenafil η οποία είναι
αποτελεσματική για την αντιμετώπιση προβλημάτων της στύσης στους άνδρες.
Η δράση του Βιάγκρα βασίζεται στο γεγονός ότι αυξάνει σημαντικά τη ροή
αίματος στο πέος.
Σε μια έρευνα που σκοπό είχε την διερεύνηση των ενεργειών του Βιάγκρα
στις γυναίκες, Ιταλοί γιατροί από το πανεπιστήμιο της Catania, χορήγησαν
σε 53 γυναίκες το Βιάγκρα.
Οι γυναίκες, ηλικίας από 22 έως 28 ετών, είχαν διάφορα προβλήματα της
σεξουαλικής τους ζωής συμπεριλαμβανομένης και της διέγερσης τους.
Οι ερευνητές χώρισαν τις γυναίκες σε 3 ομάδες. Στην πρώτη ομάδα δόθηκε
θεραπεία με 25 mg Βιάγκρα, στη δεύτερη δόθηκε θεραπεία με 50 mg Βιάγκρα
και στην τρίτη ομάδα δόθηκε εικονικό φάρμακο.
Οι θεραπείες χορηγήθηκαν για 3 περιόδους των 4 εβδομάδων με διακοπή
μεταξύ των περιόδων που διαρκούσαν 1 εβδομάδα.
Για την αξιολόγηση των επιδράσεων των φαρμάκων οι γυναίκες συμπλήρωναν
ειδικά προσωπικά ερωτηματολόγια.
Σε αυτά βαθμολογούσαν σε μια κλίμακα το 1 έως 5 τα αποτελέσματα της
θεραπείας που έπαιρναν. Υπήρξε και αξιολόγηση της προσωπικής τους
κατάστασης πριν από την έναρξη της θεραπείας.
Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής έδειξαν:
* Οι γυναίκες που έπαιρναν το Βιάγκρα, παρουσίασαν ουσιαστική
βελτίωση όσον αφορά τη σεξουαλική τους διέγερση, τις σεξουαλικές τους
φαντασιώσεις, την ικανοποίηση και τον οργασμό τους
* Οι γυναίκες που έπαιρναν το Βιάγκρα, παρουσίαζαν μια σημαντική
αύξηση στον αριθμό των σεξουαλικών επαφών και στον αριθμό των οργασμών
που είχαν. Αυτό ήταν σε αντίθεση με τις γυναίκες που έπαιρναν το
εικονικό φάρμακο που ανέφεραν μόνο μια μικρή βελτίωση
* Δεν υπήρχε διαφορά στις επιδράσεις της θεραπείας μεταξύ των
γυναικών που έπαιρναν τις 2 διαφορετικές δόσεις του Βιάγκρα. Δηλαδή τα
25 mg και 50 mg είχαν τα ίδια αποτελέσματα
Τα συμπεράσματα των ερευνητών είναι ότι το Βιάγκρα, μπορεί να βελτιώνει
ουσιαστικά τη σεξουαλική ζωή των γυναικών με αύξηση της διέγερσης τους,
του αριθμού σεξουαλικών επαφών, της ικανοποίησης και των οργασμών.
Παράλληλα η βελτίωση της σεξουαλικής τους ζωής, έχει και άλλες
ευεργετικές επιδράσεις στην ποιότητα ζωής τους.
Πρέπει να τονιστεί το γεγονός ότι τα θετικά αυτά αποτελέσματα έχουν
βρεθεί σε νέες γυναίκες, σε ηλικία πριν από την εμμηνόπαυση, που
παρουσίαζαν προβλήματα της σεξουαλικής τους ζωής.
Ανάλογες έρευνες που έγιναν σε γυναίκες σε ηλικία μετά από την
εμμηνόπαυση, δεν έδειξαν θετικά αποτελέσματα.
Παρά το γεγονός ότι στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, το Βιάγκρα
βελτιώνει τη ροή αίματος στην κλειτορίδα, εντούτοις δεν παρατηρήθηκαν
ευεργετικές επιδράσεις στη σεξουαλική ζωή όπως αυτές που παρατηρήθηκαν
σε νεαρές γυναίκες.

Μπορεί ένα ζευγάρι να επιλέξει το φύλο του παιδιού του;

Κατ' αρχάς πρέπει να τονιστεί ότι από επιστημονικής άποψης η επιλογή του φύλου του παιδιού μας είναι σήμερα δυνατή χάρη στην τεχνητή γονιμοποίηση.
Ωστόσο υπάρχει μια εμπειρική μέθοδος η οποία είναι φυσική, απλή και εύκολη. Αν και κάθε άλλο παρά εξασφαλίζει την επιτυχία 100%, βασίζεται ως ένα βαθμό σε επιστημονικά δεδομένα.

Σύμφωνα μ' αυτή, αν θέλετε να αποκτήσετε κορίτσι είναι προτιμότερο να έχετε σεξουαλική επαφή δύο ή τρεις μέρες πριν από την ωορρηξία και μετά να τις διακόψετε. Αν επιθυμείτε αγόρι θα πρέπει να πυκνώσετε τις επαφές κατά τις γόνιμες μέρες της γυναίκας. Αυτό συμβαίνει επειδή το φύλο του παιδιού καθορίζεται από τα χρωμοσώματα του σπερματοζωαρίου.

Το ωάριο, το θηλυκό γεννητικό κύτταρο, περιέχει τα χρωμοσώματα ΧΧ, ενώ το σπερματοζωάριο, το αρσενικό γεννητικό κύτταρο, περιέχει τα χρωμοσώματα ΧΥ. Αν το Χ σπερματοζωάριο γονιμοποιήσει το ωάριο, θα γεννηθεί κορίτσι (ΧΧ). Αν το Υ σπερματοζωάριο γονιμοποιήσει το ωάριο, θα γεννηθεί αγόρι (ΧΥ). Τα Χ σπερματοζωάρια είναι βραδυκίνητα, αλλά πιο ανθεκτικά, και προτιμούν το όξινο περιβάλλον του κόλπου. Τα Υ σπερματοζωάρια είναι ταχύτερα όταν το περιβάλλον δεν είναι τόσο όξινο.

Γι' αυτό αν κάποιο ζευγάρι θέλει να αποκτήσει κορίτσι, πρέπει να έρθει σε σεξουαλική επαφή μερικές μέρες πριν από την ωορρηξία<\#94> κατ' αυτό τον τρόπο θα αφήσει χρόνο στα σπερματοζωάρια με το Χ χρωμόσωμα να πλησιάσουν το ωάριο. Το αντίθετο πρέπει να κάνει αν θέλει να αποκτήσει αγόρι.

Διαβήτης και διατροφή

Η διατροφή είναι βασικός παράγοντας για τη ρύθμιση της γλυκόζης αίματος στους διαβητικούς ασθενείς.

Η βασική προϋπόθεση για την ορθή διατροφή των διαβητικών είναι να τρώνε μικρές ποσότητες υγιεινών φαγητών κατά τακτικά χρονικά διαστήματα.

Πρόσφατα, η Αμερικανική Εταιρεία Διαβήτη έχει εκδώσει νέες οδηγίες που στόχο έχουν να βοηθούν τους διαβητικούς να κάνουν ακόμη καλύτερες επιλογές των τροφίμων που καταναλώνουν.

Επιλογή υγιεινών υδατανθράκων

Οι υδατάνθρακες είναι η κύρια πηγή ενέργειας του οργανισμού. Κατά τη διαδικασία της πέψης, τα ζάχαρα (απλοί υδατάνθρακες) και το άμυλο (σύνθετοι υδατάνθρακες), διασπώνται και απορροφώνται από το έντερο, εισέρχονται στο αίμα και επηρεάζουν τα επίπεδα γλυκόζης αίματος.Περίπου το 50% των συνολικών θερμίδων που καταναλώνονται καθημερινά, πρέπει να προέρχονται από τους υδατάνθρακες. Είναι σημαντικό να επιλέγονται οι πλέον υγιεινοί υδατάνθρακες οι οποίοι απαντώνται σε φρούτα, λαχανικά, δημητριακά ολικής αλέσεως, όσπρια (φασόλια, μπιζέλι, φακή) και γαλακτοκομικά προϊόντα χαμηλής περιεκτικότητας σε λίπη.Για την καλύτερη ρύθμιση της γλυκόζης αίματος στους διαβητικούς, είναι προτιμότερο να καταναλώνεται η ίδια ποσότητα υδατανθράκων κάθε μέρα η οποία να κατανέμεται χρονικά ομοιόμορφα καθ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Η κατανάλωση περισσότερων ή λιγότερων υδατανθράκων σε ένα γεύμα ή από μέρα σε μέρα, επηρεάζει τις διακυμάνσεις της γλυκόζης αίματος.Η ποσότητα των τροφίμων τα οποία καταναλώνονται και που περιέχουν υδατάνθρακες, έχει μεγάλη σημασία. Είναι πολύ εύκολο να παρασύρεται κάποιος και να τρώει υπερβολικές ποσότητες των υγιεινών αυτών τροφίμων που περιέχουν τους καλύτερους υδατάνθρακες. Για αυτό, χρειάζεται προσοχή στις μερίδες, στις ποσότητες και ιδιαίτερα είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι διαβητικοί το περιεχόμενο σε θερμίδες ή ακόμη σε υδατάνθρακες αυτών που τρώνε. Επίσης είναι καλό να αποφεύγουν να σερβίρονται για δεύτερη φορά και να μη βάζουν πολύ φαγητό όταν σερβίρονται σε μπουφέ.

Φαγητά πλούσια σε φυτικές ίνεςΟι φυτικές ίνες της διατροφής περιλαμβάνουν όλα τα μέρη των τροφίμων φυτικής προέλευσης που ο οργανισμός δεν μπορεί να διασπάσει διαμέσου της πέψης ή να τα απορροφήσει διαμέσου του εντέρου.Οι φυτικές ίνες κατατάσσονται σε δύο βασικά κατηγορίες, στις αδιάλυτες και στις διαλυτές.Οι αδιάλυτες φυτικές ίνες αυξάνουν την κίνηση του περιεχομένου του εντέρου. Το σιτάλευρο ολικής αλέσεως, το πίτουρο του σιταριού, οι ξηροί καρποί και πολλά λαχανικά, είναι πλούσια σε αδιάλυτες φυτικές ίνες.Οι διαλυτές φυτικές ίνες, διαλύονται στο νερό και σχηματίζουν ένα υλικό που προσομοιάζει στη γέλη. Βοηθούν στη μείωση της χοληστερόλης και της γλυκόζης αίματος. Η βρώμη, το μπιζέλι, τα φασόλια, τα μήλα, τα εσπεριδοειδή, τα καρώτα, το κριθάρι και το ψύλλιο είναι πλούσια σε διαλυτές φυτικές ίνες.

Οι διαβητικοί είναι καλό να στοχεύουν να τρώνε από 25 έως 50 γραμμάρια φυτικών ινών κάθε μέρα.

Περιορισμός των κορεσμένων και τρανς λιπώνΟι διαβητικοί κινδυνεύουν περισσότερο από καρδιακές παθήσεις και εγκεφαλικά επεισόδια. Ο λόγος είναι διότι ο διαβήτης, μπορεί να επιταχύνει το σχηματισμό πλάκας αθηρωμάτωσης, αρτηριοσκλήρυνσης και τελικά απόφραξης ζωτικών αρτηριών. Έτσι οι διαβητικοί χρειάζεται να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στη διατροφή τους και ακόμη περισσότερο στα τρόφιμα που έχουν επίδραση στο κυκλοφορικό σύστημα.Η ποσότητα θερμίδων που καταναλώνουν καθημερινά που προέρχεται από τα κορεσμένα λίπη (συνήθως λίπη ζωικής προέλευσης), δεν πρέπει να ξεπερνούν το 7% του συνόλου των θερμίδων που καταναλώνονται καθημερινά. Τα τρανς λίπη (προέρχονται από την υδρογόνωση φυτικών ελαίων) σύμφωνα με τις νέες οδηγίες, πρέπει να αποφεύγονται πλήρως από τους διαβητικούς. Ο καλύτερος τρόπος για τη μείωση πρόσληψης κορεσμένων και τρανς λιπών, είναι η μείωση ή αποφυγή της ποσότητας στερεών λιπών (βούτυρο, μαργαρίνη και μείγματα βουτύρου για γλυκά) που επαλείφονται στο ψωμί ή που προστίθενται κατά το μαγείρεμα των φαγητών ή μετά στο σερβίρισμα.Είναι καλό να χρησιμοποιούνται αντικατάστατα χαμηλής περιεκτικότητας σε λίπος όπως σάλτσα ντομάτας, γιαούρτι χαμηλής περιεκτικότητας σε λίπη ή για τις φρυγανιές, μαρμελάδα χωρίς ζάχαρη αντί μαργαρίνης.Όταν χρειάζονται λίπη είναι προτιμότερο να χρησιμοποιούνται μονοακόρεστα λίπη όπως το ελαιόλαδο και άλλα φυτικά έλαια. Τα πολυακόρεστα λίπη που περιέχονται σε ξηρούς καρπούς και σπόρους, είναι επίσης μια πιο καλή επιλογή. Τα μονοακόρεστα και πολυακόρεστα φυτικά λίπη όταν χρησιμοποιούνται στη θέση των κορεσμένων λιπών, μπορούν να μειώνουν την ολική χοληστερόλη αίματος. Δεν πρέπει όμως να λησμονείται το γεγονός ότι χρειάζεται προσοχή διότι όλα τα λίπη είναι εξαιρετικά πλούσια σε θερμίδες.

Περιορισμός πρόσληψης χοληστερόλης από τη διατροφήΣτους διαβητικούς ο αυξημένος κίνδυνος για καρδιοπάθειες και εγκεφαλικά επεισόδια, επιβάλλει μεγάλη προσοχή όσον αφορά στη χοληστερόλη. Η ψηλή χοληστερόλη στο αίμα προκαλεί αυξημένο κίνδυνο εναπόθεσης λίπους στα τοιχώματα των αρτηριών δηλαδή προάγει τη δημιουργία αθηρωμάτωσης με όλα τα σοβαρά προβλήματα που προκαλούνται μετά.Για να ελέγχεται καλύτερα η χοληστερόλη αίματος, δεν πρέπει να καταναλώνονται περισσότερα από 200 mg χοληστερόλης ημερησίως.

Τα πλουσιότερα σε χοληστερόλη τρόφιμα είναι ο κρόκος του αυγού, τα γαλακτοκομικά ολικής περιεκτικότητας σε λίπη και τα εντόσθια των ζώων.

Η κατανάλωση κρέατος χωρίς λίπος, αντικατάστατων των αυγών και αποβουτυρωμένου γάλακτος, είναι καλύτερες επιλογές για τον έλεγχο της χοληστερόλης.

Κατανάλωση ψαριών τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδαΤα ψάρια είναι μια πολύ καλή επιλογή για αντικατάσταση των κρεάτων με ψηλό περιεχόμενο σε λίπος.

Πολλά είδη ψαριών όπως ο μπακαλιάρος, ο τόνος και ο ιππόγλωσσος, έχουν λιγότερο συνολικό ή κορεσμένο λίπος και χοληστερόλη από ότι το κρέας και τα πουλερικά.Ψάρια πλούσια σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα όπως ο σολομός, ο κολιός και η ρέγκα, προάγουν την υγεία της καρδιάς και χαμηλώνουν μια άλλη σημαντική ομάδα λιπιδίων αίματος, τα τριγλυκερίδια. Για αυτό οι διαβητικοί είναι καλό να συμπεριλαμβάνουν στη διατροφή τους τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα, ψάρια που βοηθούν την καρδία τους. Όμως προσοχή δεν πρέπει τα ψάρια να καταναλώνονται τηγανητά.

Επίσης  να αποφεύγονται ψάρια που είναι γνωστό ότι μπορεί να περιέχουν ψηλές ποσότητες υδράργυρου όπως οι ξιφίες, ο βασιλικός κολιός και η πέρκα. 

Συνοπτικά βλέπουμε ότι η υγιεινή διατροφή μπορεί να προσφέρει πολλά στους διαβητικούς.

Εάν υπάρχουν απορίες για τις διατροφικές επιλογές του διαβητικού, το καλύτερο είναι να αναζητηθεί συμβουλή από γιατρό και διαιτολόγο.

Οι πρόσφατες οδηγίες για τη διατροφή των διαβητικών μαζί με την καθοδήγηση από το γιατρό, βελτιώνουν τον έλεγχο του διαβήτη, μειώνουν τον κίνδυνο επιπλοκών και βελτιώνουν την ποιότητα της ζωής αυξάνοντας ταυτόχρονα τη διάρκεια της.

Θεραπεία με λέιζερ για τα μάτια

Η θεραπεία με τη χρήση λέιζερ για τις διαθλαστικές ανωμαλίες της όρασης όπως για παράδειγμα η μυωπία, γίνεται όλο και περισσότερο δημοφιλής.

Το γεγονός ότι ο ασθενής μετά από μια επέμβαση με λέιζερ, μπορεί να μη χρειάζεται τα ματογυάλια ή τους φακούς επαφής του, είναι ένα σοβαρό πλεονέκτημα.

Η πιο πρόσφατη μέθοδος θεραπείας με λέιζερ, είναι η μέθοδος LASIK. Στη μέθοδο αυτή, με τη χρήση των ακτινών λέιζερ, αποκόπτεται αρχικά ένα λεπτό στρώμα από τον κερατοειδή χιτώνα του ματιού.

Το στρώμα αυτό δεν αποκόπτεται πλήρως αλλά αφήνετε συνδεμένο σε ένα μικρό σημείο για να επικαλύψει την περιοχή της επέμβασης στο τέλος. Μετά το άνοιγμα, οι ακτίνες λέιζερ χρησιμοποιούνται για τη σμίλευση και λέπτυνση του στρώματος του κερατοειδούς. Η διάρκεια της επέμβασης αυτής είναι πολύ σύντομη και η όραση επανέρχεται σχεδόν αμέσως.

Υπάρχουν και άλλες θεραπευτικές τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν παλαιότερα και είναι σήμερα λιγότερο δημοφιλείς όπως η μέθοδος LASEK (ή EPIFLAP) και η μέθοδος PRK.

Οι θεραπείες με λέιζερ είναι κατά γενικό κανόνα ασφαλείς. Υπάρχουν όμως ορισμένες επιπλοκές που πιθανόν να παρουσιαστούν. Είναι σημαντικό οι ασθενείς που πρόκειται να υποβληθούν σε μια τέτοια θεραπεία να είναι πλήρως ενήμεροι για τους πιθανούς κινδύνους.

Επιπρόσθετα αποδεικνύεται ότι ένα από τα κυριότερα προβλήματα που συνοδεύει τις θεραπείες αυτές, είναι το γεγονός ότι οι ασθενείς αναμένουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα από αυτά που τελικά στην πραγματικότητα συμβαίνουν. Σύμφωνα με πρόσφατα επιστημονικά στοιχεία, το ποσοστό αποτυχίας διόρθωσης της βλάβης της όρασης, μπορεί να ανέρχεται και μέχρι το 10% των επεμβάσεων με λέιζερ. Το ποσοστό αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που ήταν αποδεκτό παλαιότερα.

Η μη πλήρωση των προσδοκιών των ασθενών μετά από μια επέμβαση με λέιζερ, είναι πηγή απογοήτευσης όπως επίσης και προβλημάτων ή έντασης με το γιατρό τους.

Σύμφωνα με δεδομένα από ασφαλιστικούς οργανισμούς, τα παράπονα των  ασθενών στην οφθαλμολογία που έχουν σχέση με τις επεμβάσεις τύπου λέιζερ έχουν αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό κατά τα τελευταία χρόνια.

Ένα μεγάλο μέρος των υποθέσεων αυτών οφείλονται στο ότι δεν επιτυγχάνονται τα αποτελέσματα τα οποία οι ασθενείς αναμένουν.

Για τους λόγους αυτούς, είναι απαραίτητο ο γιατρός προτού προχωρήσει σε μια θεραπεία με λέιζερ, να αφιερώσει αρκετό χρόνο για να ενημερώσει λεπτομερώς και διεξοδικά τον ασθενή για τους κινδύνους και τις προσδοκίες που μπορεί να έχει από τη συγκεκριμένη θεραπεία.

Οι συχνότερες επιπλοκές σε οργανικό επίπεδο που παρατηρούνται μετά από μια θεραπεία με λέιζερ είναι:

Η ξηροφθαλμία
Προβλήματα της νυκτερινής όρασης (νυκταλωπία). Τα προβλήματα της νυκτερινής όρασης μπορούν να επηρεάσουν ορισμένους στο επάγγελμά τους εάν πρέπει να εργάζονται τη νύκτα ή κάτω από συνθήκες χαμηλού φωτισμού
Αύξηση της πίεσης μέσα στο μάτι. Η επιπλοκή αυτή μπορεί να οδηγήσει σε γλαύκωμα
Πρόκληση βλάβης στον κερατοειδή χιτώνα του ματιού. Στη σπάνια αυτή επιπλοκή, πιθανόν να χρειαστεί μεταμόσχευση κερατοειδούς χιτώνα για να διορθωθεί το πρόβλημα
Ανεπαρκής διόρθωση του προβλήματος της όρασης για το οποίο έγινε η επέμβαση
Ο γιατρός στη διεξοδική ανάλυση που θα κάνει για το συγκεκριμένο περιστατικό, θα εξετάσει κατά πόσο υπάρχουν αντενδείξεις για τη θεραπεία αυτή. Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες δεν είναι ορθό να γίνεται μια τέτοια θεραπεία.

Οι ασθενείς με καταρράκτη, γλαύκωμα, σοβαρές ανωμαλίες του κερατοειδούς χιτώνα, διαβήτη ή με προβλήματα άμυνας του οργανισμού δεν είναι καλοί υποψήφιοι για επέμβαση με λέιζερ. Ασθενείς που παίρνουν φάρμακα όπως τα κορτικοειδή ή άλλα ανοσοκατασταλτικά, ασθενείς με χρόνιες ασθένειες όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, οι γυναίκες που εγκυμονούν ή θηλάζουν είναι προτιμότερο να μην υποβάλλονται στις θεραπείες αυτές

.Δεν είναι ορθό να γίνεται επέμβαση με λέιζερ σε έφηβους κάτω των 18 ετών διότι το πρόβλημα όρασής τους όπως για παράδειγμα η μυωπία τους, πιθανόν ακόμη να μην έχει σταθεροποιηθεί.Βλέπουμε λοιπόν ότι προτού ο ασθενής πάρει την τελική του απόφαση, θα πρέπει να ζυγίσει προσεκτικά τα αναμενόμενα θετικά αποτελέσματα στα οποία μπορεί να ελπίζει μαζί με τους κινδύνους που συνοδεύουν τη θεραπεία με λέιζερ.

Την τελική απόφαση θα την πάρει μαζί με τον γιατρό του ο οποίος πρέπει να του προσφέρει όλη την αναγκαία πληροφόρηση και τη δική του εμπειρία.

Σχιζοφρένεια, προειδοποιητικά σημεία

Η σχιζοφρένεια είναι μια χρόνια, σοβαρή διαταραχή της εγκεφαλικής λειτουργίας που καθιστά ανίκανο το άτομο να λειτουργεί κανονικά.

Υπολογίζεται ότι 1% του πληθυσμού επηρεάζεται από την πάθηση.

Οι άνθρωποι που πάσχουν από σχιζοφρένεια πιθανόν να αναφέρουν ότι ακούουν εσωτερικές φωνές που δεν είναι αντιληπτές από άλλους. Πιστεύουν ότι άλλοι άνθρωποι διαβάζουν ή και ελέγχουν τις σκέψεις τους ή ακόμη ότι σχεδιάζουν να τους κάνουν κακό. Οι σκέψεις αυτές τους τρομοκρατούν, τους προκαλούν φόβο, απομόνωση ή αντίθετα υπερβολική ταραχή.

Κάποτε, όταν μιλούν οι άνθρωποι με σχιζοφρένεια, αυτά που λένε δεν έχουν έννοια. Μπορεί να κάθονται για ώρες χωρίς να κινούνται ή να λένε πολλά πράγματα. Επίσης μπορεί να φαίνονται ολωσδιόλου φυσιολογικοί μέχρι που να αρχίσουν να μιλούν για αυτά που πραγματικά σκέφτονται.

Επειδή πολλοί σχιζοφρενείς, δυσκολεύονται να κρατήσουν μια δουλειά ή να φροντίζουν για τους εαυτούς τους, το βάρος για την οικογένεια τους και την κοινωνία γενικότερα, είναι σημαντικό.

Οι θεραπείες που προσφέρονται για τη σχιζοφρένεια, είναι σε θέση να εξουδετερώνουν πολλά από τα συμπτώματα της πάθησης. Όμως στους πλείστους ασθενείς παραμένουν κάποια υπολειπόμενα προβλήματα για όλη τους τη ζωή. Έτσι, τόσο οι ίδιοι όσο και τα άτομα του περιβάλλοντος τους, πρέπει να μάθουν να αντεπεξέρχονται και να ζουν με την εν λόγω κατάσταση.

Έναρξη της σχιζοφρένειας

Τα ψυχωτικά συμπτώματα όπως οι ψευδαισθήσεις και οι αυταπάτες, εκδηλώνονται συνήθως στους άνδρες στα τελευταία εφηβικά χρόνια και στην αρχή της τρίτης δεκαετίας της ζωής τους. Στις γυναίκες τα πρώτα συμπτώματα παρουσιάζονται στα μέσα της τρίτης ή στις αρχές της τέταρτης δεκαετίας της ζωής τους.

Η νόσος σπάνια εκδηλώνεται μετά την ηλικία των 45 ετών. Παρουσιάζεται επίσης σπανιότερα πριν από την εφηβική ηλικία. Παρόλα αυτά όμως έχουν περιγραφεί περιπτώσεις σε παιδιά γύρω στην ηλικία των 5 ετών.

Γενικά μπορούμε να πούμε ότι η σχιζοφρένεια εκδηλώνεται συνήθως μεταξύ 13 και 25 ετών και αρχίζει σε πιο νεαρή ηλικία στους άνδρες από ότι στις γυναίκες.

Στους έφηβους τα πρώτα σημεία περιλαμβάνουν αλλαγές φίλων, πτώση των βαθμών τους, προβλήματα του ύπνου και ευερεθιστικότητα. Επειδή τα εν λόγω προβλήματα παρουσιάζονται και σε πολλούς φυσιολογικούς έφηβους, η διάγνωση σε αυτό το στάδιο της ζωής, είναι δύσκολη. Σε νέους ανθρώπους που αναπτύσσουν τη νόσο, η αρχική αυτή εφηβική φάση, αποκαλείται το πρόδρομο στάδιο.

Η σχιζοφρένεια επηρεάζει εξίσου άνδρες και γυναίκες και με την ίδια συχνότητα σε όλες τις εθνικές ομάδες παγκοσμίως.

Τα πρώτα προειδοποιητικά σημεία

Σύμφωνα με μαρτυρίες από οικογένειες σχιζοφρενών, μια σειρά από σημεία και συμπτώματα, μπορεί να συσχετίζονται με την έναρξη της σχιζοφρένειας. Βέβαια μερικά από τα σημεία αυτά, εμπίπτουν στη σφαίρα της φυσιολογικής συμπεριφοράς. Όμως πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το σύνολο της συμπεριφοράς του ατόμου και η διαχρονική εικόνα που παρουσιάζει η οποία χαρακτηρίζεται από τις οικογένειες των πασχόντων ως ασυνήθιστη.

Ας δούμε μερικά από τα πρώτα προειδοποιητικά σημεία που αναφέρουν οι οικογένειες, λαμβάνοντας όμως πάντοτε υπόψη τις πιο πάνω παρατηρήσεις:

Κοινωνική απομόνωση, το άτομο αποτραβιέται από τους άλλους, επιλέγει τη μοναξιά

Επιδείνωση των κοινωνικών σχέσεων

Διακοπή των δραστηριοτήτων, παράλειψη παρακολούθησης των τάξεων στο σχολείο

Μείωση των ακαδημαϊκών, σχολικών και αθλητικών επιδόσεων

Δυσκολίες συγκέντρωσης και ικανότητας επίλυσης ακόμη και μικρών προβλημάτων

Εμφανής αδιαφορία, ακόμη και όταν πρόκειται για ιδιαίτερα σημαντικά πράγματα ή καταστάσεις

Επιδείνωση της προσωπικής υγιεινής, εκκεντρικές ενδυμασίες

Υπερβολική κούραση και υπνηλία ή αντίθετα αϋπνία

Άσκοπες συχνές κινήσεις, ταξίδια ή μακρινοί περίπατοι που δεν οδηγούν οπουδήποτε

Κατάχρηση αλκοόλ και χρήση ναρκωτικών

Υπερβολική ενασχόληση με θέματα πνευματικά ή θρησκευτικά

Περίεργη συμπεριφορά

Ανάρμοστο γέλιο

Λήψη περίεργων στάσεων

Χαμηλή ανεκτικότητα σε διάφορους ερεθισμούς

Ανικανότητα έκφρασης συναισθημάτων

Παράλογες τοποθετήσεις

Περίεργη και παράξενη χρήση, χρήση των λέξεων ή της δομής του λόγου τους

Συζητήσεις στις οι οποίες οι θέσεις του ατόμου φαίνονται βαθυστόχαστες αλλά δεν είναι λογικές ή συνδεδεμένες

Βλέμμα απλανές και ασάφεια

Ασυνήθιστη ευαισθησία σε διάφορους ερεθισμούς όπως ο θόρυβος και το φως

Τα άτομο ξεχνά εύκολα

Σήμερα δεν υπάρχει θεραπεία που να προσφέρει ίαση στους ασθενείς με σχιζοφρένεια. Όμως με την κατάλληλη θεραπεία πολλοί ασθενείς μπορούν να έχουν μια παραγωγική ζωή.

Είναι σημαντικό όταν υπάρχουν υποψίες ότι κάποιος παρουσιάζει προβλήματα σχιζοφρένειας, να ενθαρρύνεται να αναζητεί άμεσα βοήθεια από γιατρό.

Η έναρξη της θεραπευτικής αντιμετώπισης, ακόμη και από το πρώτο επεισόδιο της νόσου, μπορεί να είναι η αιτία για καλύτερη μακροχρόνια πρόγνωση.

Η εγκυμοσύνη δεν αποκλείει το σεξ.

Όπως πολλοί μελλοντικοί γονείς, πιθανότατα θα έχετε απορίες σχετικά με το αν και κατά πόσο το σεξ επηρεάζει το αποτέλεσμα της επακόλουθης εγκυμοσύνης. Είναι ίσως πολύ δύσκολο να καθορίσει κάποιος τι είναι φυσιολογικό, αλλά γενικά υπάρχουν πολλές αλλαγές στην ερωτική ζωή των συντρόφων. Η ανοιχτή επικοινωνία μεταξύ των δύο είναι αυτή που θα εξασφαλίσει μια ικανοποιητική και ασφαλή σεξουαλική ζωή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Το σεξ θεωρείται πως δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα σε μια φυσιολογική εγκυμοσύνη.

Τι είναι λοιπόν η φυσιολογική εγκυμοσύνη;

Φυσιολογική είναι η εγκυμοσύνη όπου υπάρχει χαμηλός κίνδυνος για αποβολή ή πρόωρο τοκετό. Για να είστε σίγουρη ότι η εγκυμοσύνη σας είναι φυσιολογική, συμβουλευτείτε το μαιευτήρα ή τη μαία σας.

Φυσικά, το γεγονός ότι το σεξ είναι ασφαλές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης" δεν σημαίνει πως απαραίτητα πρέπει και να κάνετε!

Πολλές έγκυες γυναίκες διαπιστώνουν πως η διάθεση τους για έρωτα μεταβάλλεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Επίσης πολλές βρίσκουν πως το να κάνουν έρωτα δεν είναι και τόσο εύκολο καθώς το σώμα τους μεγαλώνει. Εσείς και ο σύντροφος σας πρέπει να διατηρήσετε τα κανάλια επικοινωνίας σχετικά με τη σεξουαλική σας σχέση. Μιλήστε για άλλους τρόπους ικανοποίησης - χάδια, φιλιά και απλή σωματική επαφή.

Μπορείτε επίσης να πειραματιστείτε με διαφορετικές ερωτικές στάσεις για να βρείτε αυτή που σας βολεύει περισσότερο.

Επίσης πολλές γυναίκες χάνουν τη διάθεσή τους για έρωτα προς το τέλος της εγκυμοσύνης τους είτε λόγω του επικείμενου τοκετού είτε λόγω της επικείμενης μητρότητας.
Κάνοντας έρωτα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
Σε πολλές γυναίκες η εγκυμοσύνη προκαλεί αυξημένη ανάγκη για σωματική επαφή ίσως και περισσότερο απ' ότι για έρωτα. Η εγκυμοσύνη είναι μια καλή ευκαιρία για το ζευγάρι να εξερευνήσει νέους τρόπους επαφής όπως αγκαλιά, φιλιά και νέες ερωτικές στάσεις που μπορεί να δώσουν  παραπάνω ευχαρίστηση.

Πολλές γυναίκες νιώθουν πιο ευαίσθητες κατά την εγκυμοσύνη και οι οργασμοί είναι πιο έντονοι και διαρκούν πιο πολύ απ' ότι πριν. Βεβαία ακόμη και ένα κράτημα του χεριού ή και μια ζεστή κουβέντα μπορεί να φέρει το ζευγάρι πιο κοντά.

Δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι το σεξ στο τελευταίο τρίμηνο της εγκυμοσύνης προκαλεί πρόωρο τοκετό ή μειωμένο βάρος ή ύψος του παιδιού ή προβλήματα υγείας σ' αυτό. Οι προσταγλανδίνες οι οποίες παράγονται κατά την διάρκεια του τοκετού, βρίσκονται και στο σπέρμα αλλά σε πολύ μικρές ποσότητες. Επίσης οι μεμβράνες δεν σπάνε κατά τη σεξουαλική επαφή.

Πιθανές αντιδράσεις του άνδρα για το σεξ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Οι άνδρες έχουν κι αυτοί αρκετό άγχος όπως και οι γυναίκες, αλλά επίσης έχουν και τις δικές τους ανάγκες. Η διάθεση ενός άντρα για έρωτα μπορεί να αυξηθεί ή και να μειωθεί. Μερικοί αρέσκονται στις αλλαγές του γυναικείου σώματος και νιώθουν πιο κοντά στις συντρόφους τους. Άλλοι μπορεί να νιώθουν μειωμένη διάθεση λόγω του άγχους για την υγεία του εμβρύου και της μητέρας, αλλά και για την επερχόμενη πατρότητα. Ο σύντροφος σας μπορεί να μην μπορεί να συμφιλιωθεί με την ιδέα της αλλαγής της εικόνας σας όσο και της ιδιότητας σας ως μέλλουσας μητέρας. Να θυμάστε πάντα ότι η επικοινωνία μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ στην επίλυση αυτών των προβλημάτων.
Άγχη
- Μειωμένη επιθυμία για έρωτα
- Σωματική δυσκολία
- Φόβος για βλάβη του εμβρύου

Χαρές
- Μεγαλύτερη διάθεση λόγω ίου αυξημένου μεγέθους του στήθους
- Μεγαλύτερο βάρος και καμπύλες της γυναίκας
- Δεν υπάρχει αναγκαιότητα αντισύλληψης
- Νέες μέθοδοι ευχαρίστησης
- Η ανακάλυψη νέων ερωτικών στάσεων.

Πότε να καλέσετε το γιατρό σας
Καλέστε το γιατρό σας αν δεν είστε σίγουρη για το αν επιτρέπεται να κάνετε έρωτα ή όχι. Επίσης σε περίπτωση που έχετε ασυνήθιστα συμπτώματα όπως πόνο, αιμορραγία, κολπικές εκκρίσεις ή συσπάσεις που συνεχίζουν και μετά το σεξ. Θυμηθείτε πως ή έννοια του φυσιολογικού είναι πολύ σχετική κατά την εγκυμοσύνη και θα πρέπει να συζητάτε πολύ με το σύντροφό σας για το τι θέλετε.
Μπορεί το σεξ να βλάψει το έμβρυο;
Όχι άμεσα. Το μωρό είναι πλήρως προστατευμένο από τον αμνιακό σάκο (ο λεπτός σάκος που περιέχει το παιδί και το αμνιακό υγρό) και τους ισχυρούς μυς της μήτρας. Υπάρχει επίσης ένα χοντρό στρώμα βλέννης το οποίο σφραγίζει τον τράχηλο και βοηθά στην αποφυγή λοιμώξεων. Έτσι το πέος του άνδρα δεν έρχεται σε επαφή με το μωρό κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης.
Μπορούν να προκληθούν συσπάσεις από τη σεξουαλική επαφή ή τον οργασμό;
Σε φυσιολογικές, χαμηλού κινδύνου εγκυμοσύνες όχι. Οι συσπάσεις που μπορεί να νιώσετε κατά τη διάρκεια ή και αμέσως μετά τον οργασμό είναι τελείως διαφορετικές από τις συσπάσεις του τοκετού. Φυσικά θα πρέπει να ρωτήσετε το γυναικολόγο σας αν η εγκυμοσύνη σας είναι χαμηλού κινδύνου. Μερικοί γυναικολόγοι συνιστούν στις ασθενείς τους να απέχουν από το σεξ τις τελευταίες εβδομάδες της εγκυμοσύνης γιατί το σπέρμα περιέχει κάποιες ουσίες που μπορεί να προκαλέσουν συσπάσεις.
Είναι φυσιολογικό να μεταβάλλεται η διάθεση για έρωτα κατά τη διάρκεια της_εγκυμοσύνης;
Η διάθεση για σεξ μπορεί είτε να αυξηθεί είτε να μειωθεί. Πολλές γυναίκες έχουν κούραση, ναυτία, πόνο στο στήθος και συχνουρία κατά τις πρώτες εβδομάδες της εγκυμοσύνης και βρίσκουν ότι το σεξ είναι γι' αυτές μια επίπονη διαδικασία. Γενικά όμως η ναυτία και η κούραση υποχωρούν στο δεύτερο τρίμηνο και η διάθεση επανέρχεται. Επίσης μερικές γυναίκες έλκονται περισσότερο από το σύντροφο τους και από το γεγονός ότι δεν χρειάζονται αντισύλληψη. Στο τρίτο τρίμηνο η διάθεση υποχωρεί πάλι γιατί καθώς η μήτρα μεγαλώνει γίνεται πιο κοντινή η αίσθηση της επερχόμενης γέννας.

Τι δεν είναι ασφαλές.
Δεν πρέπει να κάνετε έρωτα με το σύντροφο σας αν αυτός έχει λοίμωξη με έρπητα, χλαμύδια, κονδυλώματα ή HIV. Αν προσβληθείτε και εσείς, τότε η λοίμωξη μπορεί να περάσει και στο μωρό με επικίνδυνες συνέπειες. Ο γυναικολόγος σας ή και η μαία σας μπορεί να διαγνώσουν ότι είναι επικίνδυνο να έχετε σεξουαλικές επαφές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σας και να σας τις απαγορεύσουν.

Οι πιο συχνοί παράγοντες κινδύνου είναι:
- Ιστορικό αποβολής ή επαπειλούμενη αποβολή
- Ανεξήγητη κολπική αιμορραγία, εκκρίσεις ή πόνοι
- Διαφυγή αμνιακού υγρού (που περιβάλλει το μωρό σας μέσα στη μήτρα)
- Ιστορικό πρόωρου τοκετού (πριν τις 37 εβδομάδες) ή συμπτώματα που συνιστούν κίνδυνο πρόωρου τοκετού (πρόωρες συσπάσεις της μήτρας)
- Πρόδρομος πλακούντας, όπου ο πλακούντας βρίσκεται κοντά στον τράχηλο της μήτρας
- Τραχηλική ανεπάρκεια, όπου ο τράχηλος είναι αδύναμος και διαστέλλεται πρόωρα αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο για αποβολή ή πρόωρο τοκετό.

Νόσος Πάρκινσον: Αρχικά σημεία

Ο μέσος όρος ηλικίας στην οποία εκδηλώνεται η νόσος Πάρκινσον είναι 57 ετών. Έχει υπολογιστεί ότι μεταξύ των ανθρώπων ηλικίας 65 ετών, το 1% πάσχει από τη νόσο.

Υπάρχουν μορφές της ασθένειας που προσβάλλουν άτομα νεαρότερης ηλικίας ακόμη παιδιά και έφηβους. Ένας άνθρωπος στους 200, θα προσβληθεί από τη νόσο Πάρκινσον σε ηλικία κάτω των 40 ετών.Πολύ λίγα είναι γνωστά για τους παράγοντες που ευθύνονται για την πρόκληση της νόσου. Έχουν ενοχοποιηθεί πολλοί παράγοντες αλλά η πραγματικότητα είναι ότι οι αιτίες της νόσου Πάρκινσον είναι άγνωστες και απαιτείται περισσότερη έρευνα για την αναγνώριση τους.

Συνήθως, η ασθένεια Πάρκινσον δεν μειώνει τη διάρκεια ζωής. Όμως είναι σε θέση να προκαλεί σοβαρά προβλήματα στον ασθενή και στην οικογένεια του.

Τα αρχικά σημεία της νόσου Πάρκινσον μπορούν να είναι δύσκολο να αναγνωριστούν και να δημιουργούν λανθασμένες εντυπώσεις ή και σύγχυση ακόμη και σε γιατρούς. Το πιο συχνό αρχικό σημείο εκδήλωσης της νόσου είναι ένα χαρακτηριστικό αργό αλλά έκδηλο τρεμούλιασμα το οποίο χειροτερεύει όταν ο ασθενής είναι ακίνητος και εξαφανίζεται όταν κοιμάται. Συνήθως το τρέμουλο αρχίζει στη μια μεριά του σώματος, στο ένα χέρι. Κάποτε όμως ο ασθενής αντιλαμβάνεται στα πρώτα στάδια, αλλαγές στους μυς και στις αρθρώσεις του. Παρατηρείται ακαμψία ή δυσκαμψία και βραδύτητα στις κινήσεις. Εάν οι πρώτοι μυς που θα προσβληθούν είναι αυτοί του προσώπου, των βλεφάρων, του μετώπου, της γλώσσας και της γνάθου, τότε οι εκφράσεις του προσώπου χάνονται. Η κατάσταση αυτή δίνει τη χαρακτηριστική έκφραση όπως μια ακίνητη μάσκα προσώπου που έχουν οι ασθενείς με Πάρκινσον. Δυσκολεύονται και αργούν να χαμογελάσουν. Η ακινησία, η απουσία έκφρασης και συμμετοχής σε συζητήσεις όπως συνήθιζαν παλαιότερα, μπορεί να εκλαμβάνεται ως αποστασιοποίηση ή μείωση της κοινωνικότητας.

Η σταδιακή μείωση σε μέγεθος της γραφής με το χέρι του ασθενούς με Πάρκινσον (μικρογραφία), είναι ένα από τα αρχικά σημεία της νόσου που διαλάθει συχνά της προσοχής των γιατρών. Άλλα τέτοια σημεία είναι η σοβαρή, επίμονη δυσκοιλιότητα λόγω της απώλειας του μυϊκού τόνου και περισταλτικότητας του εντέρου, η δυσκολία κατάποσης λόγω της αργής κένωσης του στομαχιού που δίνει έτσι ένα αίσθημα πληρότητας που κάνει τον ασθενή να σταματά να τρώει. Επίσης η αϋπνία εντάσσεται στα αρχικά σημεία της νόσου. Μπορεί να προηγηθεί των μυϊκών προβλημάτων και δεν έχει σχέση με την κατάσταση κατάθλιψης που παρουσιάζουν πολλοί ασθενείς με Πάρκινσον.

Τελειώνοντας θα επαναλάβουμε ότι η νόσος Πάρκινσον χαρακτηρίζεται από τρέμουλο, μυϊκή δυσκαμψία, βραδύτητα, απώλεια του μυϊκού τόνου και ανταπόκρισης (ακινησία). Όμως είναι σημαντικό τα σπανιότερα αρχικά σημεία να είναι γνωστά και να εντοπίζονται έγκαιρα διότι όσο πιο γρήγορα αρχίζει η θεραπεία τόσο πιο καλά θα είναι τα αποτελέσματα.

Πλαστική χειρουργική

Οι σωματικές αλλά και οι ψυχολογικές επιδράσεις μετά από πλαστική χειρουργική βρίσκονται υπό διερεύνηση.

Οι ασθενείς μετά από επέμβαση πλαστικής χειρουργικής, είναι πιθανόν ότι αισθάνονται πιο ευτυχισμένοι διότι κατάφεραν να διορθώσουν κάτι που τους ενοχλούσε στη σωματική τους εικόνα.

 Η απαλλαγή από αυτή την ενόχληση, μπορεί να βελτιώνει σε τελική ανάλυση την αυτοεκτίμηση τους.

Όμως η βελτίωση της αυτοεκτίμησης που προσφέρει η πλαστική χειρουργική στους ασθενείς, μπορεί να ενδυναμώνει την ψυχική κατάσταση γενικότερα και να αποκρίνει την κατάθλιψη;

Σε μια ενδιαφέρουσα εργασία, Αμερικανοί γιατροί εξέτασαν το ζήτημα σε 362 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε επεμβάσεις πλαστικής χειρουργικής για αισθητικούς λόγους.

Από τους ασθενείς αυτούς οι 61 (17%) λάμβαναν αντικαταθλιπτικά φάρμακα.Οι περισσότεροι ασθενείς ήσαν γυναίκες και υποβλήθηκαν σε επεμβάσεις πλαστικής χειρουργικής για αύξηση μεγέθους των μαστών, διόρθωση πτυχών της κοιλιάς, ρυτιδεκτομή (ανόρθωση προσώπου, facelift) και άλλες.Στους 6 μήνες μετά από την επέμβαση, ο αριθμός των ασθενών που λάμβαναν αντικαταθλιπτικά φάρμακα, μειώθηκε στους 42 δηλαδή παρατηρήθηκε μείωση κατά 31%.

Οι γιατροί που έκαναν την έρευνα δηλώνουν ότι δεν ισχυρίζονται ότι η πλαστική επέμβαση από μόνη της ευθυνόταν για τη μείωση του αριθμού των ασθενών που λάμβαναν αντικαταθλιπτικά αλλά πιστεύουν ότι ήταν ένας σημαντικός παράγοντας για την καλή αυτή εξέλιξη.

Σε μια άλλη ανάλογη έρευνα που επίσης ανακοινώθηκε τον Οκτώβριο 2006 στο Σαν Φρανσίσκο, στην ετήσια συνέλευση της Αμερικανικής Εταιρείας Πλαστικής Χειρουργικής, διερευνήθηκαν οι επιδράσεις της πλαστικής χειρουργικής για διόρθωση της ασυμμετρίας των μαστών στην ψυχική υγεία των γυναικών.

Πολλές γυναίκες υποφέρουν από ασυμμετρία των μαστών.

Πρόκειται για ένα συχνό πρόβλημα το οποίο συχνά δεν συζητείται. Η στενοχώρια που αισθάνονται οι γυναίκες για το πρόβλημα, είναι σε θέση να επηρεάζει την καθημερινή τους ζωή, τη σεξουαλικότητα και την αυτοπεποίθηση τους.

Όμως στις γυναίκες με σημαντική ασυμμετρία μαστών, η πλαστική χειρουργική των μαστών, μπορεί να βελτιώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής τους και την αυτοπεποίθηση τους. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν γιατροί μετά από πλαστική επέμβαση στους μαστούς για διόρθωση της ασυμμετρίας που παρουσίαζαν 35 γυναίκες. Έξη μήνες μετά την επέμβαση,  η αξιολόγηση έδειξε ότι όλες οι γυναίκες είχαν βελτίωση στην ψυχική τους υγεία, στη ζωτικότητα και στην αυτοεκτίμηση τους.

Βασικά όλες οι γυναίκες έχουν κάποιο βαθμό ασυμμετρίας των μαστών τους. Όμως σε εκείνες που η διαφορά είναι αντιληπτή έστω και εάν είναι μικρή σε όγκο, υπάρχουν οδυνηρά αισθήματα αλλά το πρόβλημα συνήθως αποσιωπάται.

Οι γυναίκες πρέπει να γνωρίζουν ότι η ασυμμετρία των μαστών είναι ένα συχνό πρόβλημα, επηρεάζει μεγάλο αριθμό γυναικών και ότι υπάρχουν διάφορες αποτελεσματικές επεμβάσεις πλαστικής χειρουργικής που είναι σε θέση να διορθώνουν τη διαφορά μεταξύ των μαστών.

Συμπερασματικά βλέπουμε ότι η πλαστική χειρουργική είναι σε θέση να βοηθά ουσιαστικά την ψυχολογική κατάσταση ασθενών που υποφέρουν από καταστάσεις οι οποίες μπορούν να διορθωθούν. Η πλαστική χειρουργική μπορεί να βοηθά τους ασθενείς να απαλλαγούν από σωματικές αλλοιώσεις που θεωρούν ότι επηρεάζουν αρνητικά τη σωματική τους εικόνα. Είναι σε θέση να βελτιώνει την αυτοπεποίθηση, την αυτοεκτίμηση τους και να παίζει καθοριστικό ρόλο σε σημαντικό αριθμό ασθενών για την απαλλαγή από καταστάσεις κατάθλιψης.

Στόμα και δόντια: Πώς επηρεάζονται από το στρες;

Το στρες είναι σε θέση να προκαλεί προβλήματα στο στόμα και στα δόντια. Σε περιόδους αυξημένου και παρατεταμένου στρες, εκδηλώνονται συχνότερα πόνοι στο στόμα, στις σιαγόνες, στην κροταφογναθική άρθρωση όπως επίσης και εξάρσεις έρπητα τύπου 1 που προκαλεί έλκη στη στοματική κοιλότητα και στα χείλη.

Το έντονο, παρατεταμένο στρες όπως επίσης και το συναισθηματικό στρες το οποίο προκαλείται από αγχώδεις διαταραχές που περιλαμβάνουν τις φοβίες, τις κρίσεις πανικού, το γενικευμένο άγχος και το σύνδρομο μετατραυματικού στρες, μπορεί να προκαλούν:

Ξηρότητα στόματος (ξηροστομία)

Έλκη στόματος

Πόνο

Τερηδόνα

Ουλίτιδα

Τρίξιμο δοντιών (βρουξισμό)

Ομαλό λειχήνα του στόματος

Καυσαλγία στόματος

Προβλήματα κροταφογναθικής άρθρωσης .

Οι οδοντίατροι γνωρίζουν καλά τα σημεία και συμπτώματα τα οποία έχουν σχέση με τα δόντια και τη στοματική κοιλότητα που οφείλονται στο στρες. Υπολογίζεται ότι 25% του πληθυσμού μπορεί να παρουσιάζει πόνο στο στόμα ή στο πρόσωπο.Το στρες και διαταραχές που σχετίζονται με το στρες, συμπεριλαμβανομένων και των ψυχικών παθήσεων όπως η κατάθλιψη, συμβάλλουν άμεσα ή έμμεσα, σε καρδιοπάθειες, καρκίνου.Αναπνευστικές παθήσεις, τραυματισμούς λόγω ατυχημάτων, κίρρωση του ήπατος και αυτοκτονία. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικός ο ρόλος του οδοντίατρου για την έγκαιρη διάγνωση στοματικών προβλημάτων που σχετίζονται με το στρες. Ο οδοντίατρος αφού πάρει ένα λεπτομερές ιστορικό του ασθενούς και διενεργήσει μια εξέταση των δοντιών και του στόματος, μετά τη θεραπεία που θα δώσει, είναι στην καταλληλότερη θέση για να στείλει τον ασθενή του σε ένα ειδικό γιατρό για περαιτέρω αντιμετώπιση εάν διαγνώσει ότι υπάρχουν προβλήματα λόγω στρες. Η συνεργασία οδοντίατρου και γιατρών διαφόρων ειδικοτήτων που απαιτούνται για την περίπτωση του ασθενούς, διασφαλίζει την έγκαιρη αντιμετώπιση του στρες και των παθήσεων που προάγονται από αυτό. Επίσης η συνεργασία αυτή, καθιστά ασφαλέστερη τη θεραπεία που χορηγείται από τους θεράποντες γιατρούς έτσι που τα φάρμακα να μην επηρεάζουν το ένα το άλλο ή να παρεμποδίζεται η ανάρρωση του ασθενούς.

Είναι πολύ σημαντικό εάν έχετε πόνο ή μόλυνση στο στόμα ή στο πρόσωπο, να βλέπετε τον οδοντίατρο σας. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να είναι προειδοποιητικά σημεία για κάτι σοβαρότερο που επηρεάζει τη γενική σας υγεία. Εάν αφεθούν χωρίς θεραπεία πονόδοντοι και πονοκέφαλοι, μπορεί να επηρεάζουν ζωτικές λειτουργίες όπως τη σίτιση, την ομιλία και την κατάποση. Επίσης η ουλίτιδα και άλλες παθήσεις του στόματος και του φάρυγγα, μπορεί να έχουν αρνητικές επιπτώσεις σε όργανα όπως η καρδία, οι νεφροί και οι αρθρώσεις.

Για πολλούς ανθρώπους, είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθούν πόσο στρες βιώνουν και σε πιο βαθμό αυτό επηρεάζει αρνητικά το σώμα τους. Το αντιλαμβάνονται όταν πλέον προσβληθούν από κάποια ασθένεια.

Η τακτική εξαμηνιαία εξέταση των δοντιών και γενικότερα του στόματος από τον οδοντίατρο σας, είναι μια εξαιρετική ευκαιρία ανίχνευσης διαταραχών που σχετίζονται με το στρες. Έτσι προσφέρεται μια ιδανική ευκαιρία για άμεση αντιμετώπιση των προβλημάτων με τη βοήθεια των ειδικών γιατρών για την κάθε περίπτωση.

Οι ορμόνες προκαλούν στις γυναίκες λιγούρες

Πολλές γυναίκες παραπονιούνται συνεχώς πως πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της έμμηνου ρύσης έχουν ασταμάτητες λιγούρες και έντονη διάθεση για φαγητό ή γλυκό. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί συμβαίνει αυτό; Τι είναι αυτό που σας ωθεί να φάτε ενώ ξέρετε πως δεν πρέπει; Αυτό οφείλεται στις ορμόνες που επηρεάζουν τον εγκέφαλο και κατά συνέπεια και την επιθυμία μας για φαγητό.
Η έμμηνος ρύση είναι συνήθως 28 ημερών, αν και αυτό εξαρτάται από τον οργανισμό κάθε γυναίκας. Ξεκινά την πρώτη ημέρα της περιόδου και ολοκληρώνεται την ημέρα πριν από την επόμενη, δηλαδή όταν κάποια έχει κύκλο 28 ημέρες, π.χ. αν αδιαθετήσει σήμερα, η επόμενη έμμηνος ρύση θα της εμφανιστεί μετά από 29 μέρες. Καθώς τα επίπεδα οιστρογόνων αυξάνονται, δημιουργείται το ενδομήτριο που αποβάλλεται με την έμμηνο ρύση και μετά το τέλος της περιόδου, ξεκινάει η δημιουργία του καινούριου ενδομητρίου.
Υπολογίζεται περίπου ότι το 85% των γυναικών σε έμμηνο ρύση υποφέρουν τουλάχιστον από ένα ή δύο συμπτώματα, ενώ το 70% αντιμετωπίζουν τα γνωστά φουσκώματα ή πρηξίματα, λιγούρα για φαγητό, ευερεθιστότητα, εναλλαγές της διάθεσης και διαταραχές του ύπνου.
Τα προεμμηνορροϊκά συμπτώματα περιλαμβάνουν συνήθως μια σειρά από συμπεριφορικές, συναισθηματικές και σωματικές αλλαγές, όπως είναι το φούσκωμα, η κατακράτηση υγρών, ευαισθησία και πρήξιμο στο στήθος, αύξηση βάρους, υπερευαισθησία ή και νεύρα. Πολλές γυναίκες παρουσιάζουν αυτά τα συμπτώματα, άλλες σε μεγάλο βαθμό και άλλες σε πιο ήπια μορφή.
Πολλές γυναίκες έχουν έντονη επιθυμία για φαγητό κατά τη διάρκεια του κύκλου τους. Η επιθυμία αυτή μαζί με τα άλλα συμπτώματα μπορεί να τους καταστήσει πολύ δύσκολο να διατηρήσουν έναν υγιεινό τρόπο διατροφής καθώς και τη συνήθεια να ασκούνται.
Πολλές φορές τα τρόφιμα που επιλέγουν οι γυναίκες είναι συχνά άμεσο αποτέλεσμα των διακυμάνσεων των ορμονών. Μερικές γυναίκες αναπτύσσουν λαιμαργία για γλυκά, όπως το παγωτό ή η σοκολάτα, ενώ άλλες αναζητούν κάτι αλμυρό.
Φυσικά, όλες οι γυναίκες κατηγορούν τις ορμόνες για τα ιδιαίτερα αυτά συμπτώματα της περιόδου. Όπως παρουσιάζονται διακυμάνσεις στα επίπεδα των οιστρογόνων, το ίδιο συμβαίνει και με τα επίπεδα της κορτιζόλης, μιας ορμόνης του στρες. Το σώμα θέλει να κρατήσει αυτά τα επίπεδα σταθερά, προκαλώντας στις γυναίκες αυτό το συναίσθημα της λαχτάρας για φαγητό, είτε είναι υδατάνθρακες είτε λίπος είτε και τα δύο μαζί. .
Άλλος ένας ένοχος εδώ είναι η σεροτονίνη, η οποία είναι μια χημική ουσία του εγκεφάλου που αυξάνει το αίσθημα της ικανοποίησης.
Η τροφή μπορεί να προκαλέσει έκκριση σεροτονίνης, όπως και η άσκηση. Εάν τα επίπεδα της κορτιζόλης, της ορμόνης του στρες, είναι υψηλά, και της σεροτονίνης είναι χαμηλά, οι γυναίκες θα λαχταρούν απλούς υδατάνθρακες και λιπαρά φαγητά, συνήθως ό,τι έχει πολλή ζάχαρη όπως οι καραμέλες και οι σοκολάτες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι απλοί υδατάνθρακες θα ανεβάσουν γρήγορα τα επίπεδα της σεροτονίνης.
Εάν, όμως, η κορτιζόλη είναι αυξημένη, αλλά η σεροτονίνη είναι σε φυσιολογικά επίπεδα, τότε θα επιθυμούν υδατάνθρακες και λιπαρά τρόφιμα, αλλά όχι κατ 'ανάγκην ό,τι περιέχει πολλή ζάχαρη. Μπορεί να νιώσετε πως επιθυμείτε κρουασάν ή ψωμί με φυστικοβούτυρο ή κάποιο κρεμώδες τυρί.
Τρόποι καταπολέμησης της λιγούρας
Εάν δεν είστε σε θέση να ελέγξετε την λαιμαργία σας, καλό είναι να επιλέγετε τροφές που περιέχουν σύνθετους υδατάνθρακες και όχι απλούς. Τρόφιμα που περιέχουν σύνθετους υδατάνθρακες, όπως τα ζυμαρικά, το ψωμί ολικής άλεσης και τα δημητριακά, μειώνουν την επαναλαμβανόμενη λαχτάρα για ζάχαρη, καθώς χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να τα απορροφήσει ο οργανισμός. Μπορούν, επίσης, να βοηθήσουν στην αύξηση των επιπέδων της σεροτονίνης, αφού για να επιτευχθεί χρειάζεται μόνο μισή ώρα από την κατανάλωση.
Θα πρέπει να αποφεύγετε την κατανάλωση επεξεργασμένης ζάχαρης, έτσι ώστε να αποφεύγετε το επανειλημμένο αίσθημα της πείνας, κατά τη διάρκεια της προεμμηνορροϊκής περιόδου.
Εάν έχετε την επιθυμία να τρώνε λιπαρά τρόφιμα, μπορείτε να δοκιμάσετε αυτά που είναι πλούσια σε απαραίτητα λιπαρά οξέα. Αυτά τα τρόφιμα επιβραδύνουν την απορρόφηση των υδατανθράκων και σταθεροποιούν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Αυτό, με τη σειρά του, σταματά τις επανειλημμένες λιγούρες για τα τρόφιμα που περιέχουν υδατάνθρακες.
Πάντα να πίνετε πολύ νερό κατά τη διάρκεια της περιόδου για να αποβάλλονται οι τοξίνες από το σώμα και να μειώνεται το φούσκωμα.
Αντί να ικανοποιείτε τις διατροφικές επιθυμίες σας με γλυκά και σοκολάτες, προσπαθήστε να κόψετε την όρεξή σας συνδυάζοντας πρωτεΐνη και υδατάνθρακες, όπως φρούτα και ανεπεξέργαστους υδατάνθρακες. Δοκιμάστε στραγγιστό γιαούρτι (έχει περισσότερη πρωτεΐνη) με ψιλοκομμένη μπανάνα, φρούτο με τυρί, ψωμί ολικής άλεσης με λίγο ταχίνι ή φυστικοβούτυρο. Θα σας κόψουν την όρεξη.

Η αφαίρεση ωοθηκών προξενεί ψυχικές νόσους

Οι γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε αφαίρεση ωοθηκών πριν από την εμμηνόπαυση, αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν κατάθλιψη και άλλα ψυχικά νοσήματα όπως Αλτσχάιμερ, εκτός και αν τους χορηγηθούν οιστρογόνα έως την ηλικία των 50 ετών, σύμφωνα με μελέτη της Μάγιο Κλίνικ.
Αν και το συγκεκριμένο εύρημα μένει να επιβεβαιωθεί και από άλλες μελέτες, εντούτοις οι γυναικολόγοι παρουσιάζονται ήδη προβληματισμένοι, καθώς όλο και περισσότερες γυναίκες- ιδίως εφόσον έχουν αποκτήσει παιδιά- αποφασίζουν να προχωρήσουν σε αφαίρεση ωοθηκών ώστε να περιορίσουν τον κίνδυνο εκδήλωσης γυναικολογικού καρκίνου. Φαίνεται, όμως, πως «παραμονεύουν» οι ψυχικές νόσοι…
Η χορήγηση, ωστόσο, οιστρογόνων έως την ηλικία των 50 ετών μπορεί να αποτελεί τη λύση στο πρόβλημα, επισημαίνουν οι νευρολόγοι της Μάγιο Κλίνικ. Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι η ορμονοθεραπεία μπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη και καρδιακά επεισόδια εάν χορηγηθεί σε γυναίκες άνω των 65 ετών.
Η τελευταία, όμως, αυτή μελέτη, δείχνει ότι εάν οι ορμόνες χορηγηθούν πριν την εμμηνόπαυση ή τουλάχιστον λίγο μετά από αυτήν, δεν σχετίζεται με την πρόκληση καρδιοπαθειών, ούτε κατάθλιψης.
Γιατί, όμως, οι ωοθήκες σχετίζονται τόσο άμεσα με τον εγκέφαλο και τη διάθεση της γυναίκας; Οι επιστήμονες εξηγούν ότι οι ωοθήκες παράγουν οιστρογόνα. Εάν, λοιπόν, εντελώς ξαφνικά τις αφαιρέσουμε, τότε θα έχουμε και ραγδαία μείωση της φυσικής παραγωγής ορμονών, κάτι που επηρεάζει τον εγκέφαλο και τη διάθεση της γυναίκας.
Η χορήγηση, λοιπόν, οιστρογόνων, περιορίζει τον κίνδυνο εκδήλωσης ψυχικών παθήσεων και, επιπλέον, γλιτώνει τις γυναίκες από τις εξάψεις και περιορίζει τον κίνδυνο εμφάνισης οστεοπόρωσης.
Τα ευρήματα της μελέτης Μάγιο Κλίνικ επιβεβαιώθηκαν και από δεύτερη μελέτη από

την οποία προέκυψε ότι το 70% των γυναικών που είχαν υποβληθεί σε αφαίρεση ωοθηκών αντιμετώπιζαν και αυξημένο κίνδυνο για εκδήλωση νόσου του Πάρκινσον.

Όταν τα τριγλυκερίδια είναι χαμηλά

Τα τριγλυκερίδια είναι εστέρες λιπαρών οξέων και γλυκερόλης. Είναι κατεξοχήν η μορφή με την οποία ο οργανισμός αποθηκεύει λίπος … στον λιπώδη ιστό, για να το χρησιμοποιήσει σε περιόδους νηστείας. Το όχημα μεταφοράς των τριγλυκεριδίων στο αίμα είναι κυρίως τα χυλομικρά και η VLDL (very low density lipoprotein-πολύ χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνη).

Τα χυλομικρά αποτελούνται από τριγλυκερίδια, πρωτεΐνη αpo B 48, εστέρες χοληστερόλης, εστέρες ρετινόλης, φωσφολιπίδια και χοληστερόλη. Η VLDL μοιάζει με το χυλομικρό, αλλά περιέχει πρωτεΐνη αpo B 100 αντί για αpo B 48 και έχει μεγαλύτερο λόγο χοληστερόλης προς τριγλυκερίδια.

Τα τριγλυκερίδια του λίπους των τροφών διασπώνται στο έντερο και στη συνέχεια μεταφέρονται με τα χυλομικρά στην περιφέρεια, όπου υφίστανται εκτενή επεξεργασία πριν φτάσουν στο ήπαρ. Συγκεκριμένα αποδίδουν ελεύθερα λιπαρά οξέα, τα οποία είτε χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενέργειας είτε αποθηκεύονται ως λίπος.

Τα υπολείμματα των χυλομικρών απομακρύνονται από το ήπαρ, με αποτέλεσμα στο φυσιολογικό άτομο εντός δώδεκα ωρών από την λήψη τροφής, ελάχιστα χυλομικρά και υπολείμματα να υπάρχουν στην κυκλοφορία. Το ήπαρ ενσωματώνει λιπαρά οξέα σε τριγλυκερίδια και στη συνέχεια παράγει VLDL, την οποία απελευθερώνει στο αίμα. Τα τριγλυκερίδια της VLDL, υφίστανται ανάλογη επεξεργασία με τα χυλομικρά στην περιφέρεια.

Ένα μέρος των τριγλυκεριδίων της VLDL και των χυλομικρών, προσλαμβάνεται από την υψηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνη HDL, που ευθύνεται για την αντίστροφη μεταφορά του λίπους από την περιφέρεια στο ήπαρ. Η σωστή μέτρηση των τριγλυκεριδίων γίνεται μετά από δωδεκάωρη νηστεία.

Τα χαμηλά τριγλυκερίδια δεν έχουν συμπτώματα, ανακαλύπτονται τυχαία σε εργαστηριακούς ελέγχους.

Τα χαμηλά επίπεδα των τριγλυκεριδίων συχνά δεν επιφέρουν προβλήματα στον οργανισμό και πολλές φορές δεν αποτελούν παθολογικό φαινόμενο. Ωστόσο, μπορεί να είναι ένδειξη υποκείμενης παθολογίας και σημείο μειωμένης ενεργειακής προσφοράς.

Συγκεκριμένα, τα πιο συνήθη νοσήματα και παθολογικές καταστάσεις που προκαλούν πτώση των τριγλυκεριδίων του αίματος είναι:

-Κληρονομικοί παράγοντες και νοσήματα

-Ορμονικές διαταραχές

-Καταστάσεις δυσαπορρόφησης

-Η νευρογενής ανορεξία

-Φάρμακα και τοξικές ουσίες

-Κακή διατροφή

-Νοσήματα ήπατος

-Η σωστή παθολογική εξέταση έχει κομβική σημασία στην διαφορική διάγνωση και θεραπεία.

Διαταραχές του πόνου Ποιές ;

Ο πόνος ως ψυχικό και σωματικό φαινόμενο εμπλέκεται κυρίαρχα στη γυναικεία σεξουαλικότητα, αναπτύσσοντας σεξουαλικού τύπου δυσλειτουργία, που συνδέεται άμεσα με τον τρόπο που η σεξουαλική δραστηριότητα εμποδίζει τη γυναίκα να λειτουργήσει με τον σεξουαλικό της σύντροφο, τόσο κατά την φάση του παιγνιδιού, όσο όμως και στην ίδια τη σεξουαλική πράξη. Η σεξουαλική δυσλειτουργία μέσα από την εικόνα του πόνου στη γυναίκα ταξινομείται ως εξής:

Κολεόσπασμος (κολπικός σπασμός)

Δυσπαρευνία (πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή)

Τι είναι ο κολεόσπασμος;

Πρόκειται για τη σεξουαλική διαταραχή που οφείλεται ουσιαστικά σε ψυχογενή αίτια και εκφράζει τον έντονο ακούσιο σπασμό του έξω τριτημορίου του κόλπου, με αποτέλεσμα να μην είναι εφικτή η εισχώρηση του ανδρικού μορίου μέσα στον κόλπο της γυναίκας. Τα ψυχολογικά δεδομένα που συνδέονται με τη διαταραχή αυτή, ουσιαστικά φωτογραφίζουν την έλλειψη ψυχοσεξουαλικής ωρίμανσης της νεαρής γυναίκας, κυρίως παρθένας, που μεταφέρει λαθεμένες εγγραφές φόβου, ενοχής, ηθικοκοινωνικής αντίληψης και θρησκευτικών πεποιθήσεων, καθηλώνοντάς την στην αδυναμία της σεξουαλικής διεκδίκησης και της προετοιμασίας της για τη σεξουαλική ολοκλήρωσή της. Η συνειδητοποίηση από την ίδια ότι δεν μπορεί να δεχτεί την πεϊκή εισχώρηση όταν αναπτύσσει ερωτική σχέση, εκλύει αρκετό άγχος και πανικό στην σκέψη της απόρριψης από το σύντροφό της αλλά και προς τον αναπτυσσόμενο θυμό της, ότι έχει τέτοια σεξουαλική ανεπάρκεια. Φαίνεται να κυριαρχείται από σημαντική συναισθηματική φόρτιση μεταξύ της επιθυμίας της "να κάνει έρωτα" με το σύντροφό της και της αγωνίας της να ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο, ανοίγοντας την πόρτα στη σεξουαλική εισχώρηση. Η διάγνωση του κολπικού σπασμού δεν είναι πάντα εύκολη. Η καλή συνεργασία του γυναικολόγου που εκτιμάει κλινικά την κατάσταση, βλέποντας τη μεγάλη άρνηση και την αποφυγή, που εμφανίζει η γυναίκα στο εξεταστικό τραπέζι με σπασμό των ποδιών και κλείσιμο των μηρών, είναι αναγκαία με αυτή του ψυχοθεραπευτή που καλείται να προσεγγίσει με ανάλογους ψυχοθεραπευτικούς χειρισμούς την ίδια και τον σύντροφό της, ο οποίος μη δυνάμενος να καταλάβει το πρόβλημα, πολλές φορές αντιδρά αρνητικά αλλά και αμυντικά στη πιθανότητα χρέωσής του, από την ίδια τη γυναίκα που του δείχνει με τον τρόπο της ότι δεν μπορεί να την βοηθήσει, προκειμένου να επιτευχθεί η πολυπόθητη εισχώρηση. Ο κολπικός σπασμός προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις και στο οικογενειακό περιβάλλον του ζευγαριού, που σε αρκετές περιπτώσεις εμπλέκεται σε μια συγκρουσιακή λογική του "ποιος φταίει γι αυτό", με το σκεπτικό ότι το ζευγάρι έχει αδυναμία να επιτύχει τη σεξουαλική πράξη και κατ' επέκταση δεν μπορεί να αναπτυχθεί η πιθανότητα της γονιμοποίησης, που μάλιστα, αυτή είναι και η βασική αιτία που αποφασίζει και μετά από αρκετά χρόνια με το πρόβλημα, να επισκεφτεί τον ειδικό. Είναι σημαντική η ερμηνεία της εκλογίκευσης του ζεύγους μπροστά σε αυτή τη διαταραχή, αναπτύσσοντας μια σεξουαλική συμπεριφορά χωρίς κολπική συνουσία, έχοντας σεξουαλική επαφή και οργασμική κορύφωση ή και σε ένα ποσοστό, έχοντας ενεργοποιήσει την πρωκτική συνουσία, ως μέθοδο αναπλήρωσης της κολπικής έλλειψης. Η θεραπευτική προσέγγιση σε αυτή την διαταραχή, χρειάζεται συστηματική σεξουαλική θεραπεία και των δύο συντρόφων, αφού το πρόβλημα αυτό απευθύνεται και προβληματίζει και τους δύο μαζί. Είναι όμως αλήθεια, ότι η θεραπευτική αυτή επικοινωνία, με τις συμβουλευτικές χειριστικές ενισχύσεις στην ίδια, που αγχολύεται από τον φόβο με εικόνες που βιώνει ψυχοθεραπευτικά με το σώμα της, επεκτείνει τη θεραπευτική σεξουαλική εικόνα και στους δύο συντρόφους με αρκετά καλά αποτελέσματα και την επιβράβευσή τους από την μεταξύ τους επιβεβαίωση της σεξουαλικής ολοκλήρωσης. Ο κολπικός σπασμός μπορεί να οδηγήσει το ζευγάρι σε μεγάλα προβλήματα και να απειλήσει τη ζωή του οδηγώντας το στον χωρισμό, όταν μάλιστα κοινοποιηθεί στο συγγενικό περιβάλλον και κατά βάση στις πιο κλειστές κοινωνικές ομάδες της χώρας μας.

Τι είναι η δυσπαρευνία;

Η δυσπαρευνία είναι μια κατάσταση που εκφράζει το αίσθημα του πόνου ακόμα και στην σκέψη της γυναίκας και του άνδρα για πιθανή σεξουαλική επαφή και εκφράζεται με την εμφάνιση πόνου στη περιοχή των γεννητικών οργάνων και των δύο φύλων. Η δυσπαρευνία συναντάται πολύ συχνά στη σεξουαλική ζωή της γυναίκας ως διαταραχή, ενώ στους άνδρες έχει σπάνιο χαρακτήρα. Ως ορισμό, θα λέγαμε ότι η δυσπαρευνία είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από επίμονο πόνο πριν, κατά ή και μετά τη σεξουαλική πράξη και που πολλές φορές συνδέεται και με κολπικό σπασμό. Το ποσοστό των γυναικών που φαίνεται να εμφανίζει και παροδικά δυσπαρευνία, αγγίζει περίπου το 35%. Τα αίτια που την προκαλούν χαρακτηρίζονται τόσο από τη ψυχολογική κατάσταση της γυναίκας και κυρίως από την έντονη αγχωτική βίωση γεγονότων που αφορούν τη ζωή της, ειδικότερα κακή συναισθηματική κατάσταση με τον σύντροφό της, όσο και οργανικές αιτίες κυρίως μετά από χειρουργικές επεμβάσεις στη γεννητική περιοχή. Τόσο ψυχολογικά (άγχος και κατάθλιψη), όσο και οργανικά (κολπίτιδα, τραχηλίτιδα, ενδομητρίωση), προκαλούν στη γυναίκα τη σημαντική αδυναμία, της μη συμμετοχής και απόλαυσης εξαιτίας του αισθήματος πόνου αλλά και δυσφορίας της σεξουαλικής επαφής, που σιγά-σιγά την οδηγούν στην αραίωση των επαφών και στην έλλειψη της σεξουαλικής επιθυμίας με φόβο ότι θα πονέσει αλλά και με άγχος ότι δε θα ανταποκριθεί στις σεξουαλικές απαιτήσεις του συντρόφου της. Η δυσπαρευνία φαίνεται να κυριαρχεί στη γυναίκα μετά την εμμηνόπαυση, όπου η σιγή των ορμονών επιφέρει στεγνότητα του κόλπου, λέπτυνση των κολπικών τοιχωμάτων και αίσθημα καύσου ή πόνου κατά τη φάση της εισχώρησης. Η διαταραχή η ίδια, ως διαγνωστικό κριτήριο χαρακτηρίζεται από τον επίμονο ή επαναλαμβανόμενο πόνο στα γεννητικά όργανα της γυναίκας κατά τη συνουσία και από το ότι προκαλεί σημαντική δυσφορία ή διαπροσωπικά προβλήματα. Πολλές φορές η εμφάνιση δυσπαρευνίας σε μια γυναίκα που είχε έντονη και καλή σεξουαλική ζωή, υποκρύπτει σοβαρότερο ψυχολογικό πρόβλημα και δη καταθλιπτική διαταραχή, που εκφράζεται με αυτή την ψυχοσωματική αντίδραση. Η συμπεριφορά και η στάση του συντρόφου είναι καθοριστική στο να μειώσει ή να αυξήσει τη διαταραχή, όταν προκαλεί πίεση προς τη σεξουαλική συνεύρεση, αδιαφορώντας στο ότι εκείνη δε συμμετέχει και δείχνει τη δυσφορία ή τον πόνο της, αλλά και όταν ο ίδιος εισπράττει την διαταραχή ως απόρριψη και άρνησή της να συνουσιαστεί μαζί του. Πολλές είναι οι φορές, που ο άνδρας σύντροφος γεμίζει με καχυποψία και ανασφάλεια ότι η σύντροφός του τον έχει ήδη ξεπεράσει και ότι με την εμφάνιση του πόνου τον αφήνει έξω από τη σεξουαλική της χαρά, που όμως κάποιος άλλος θα της προσφέρει. Η δυσπαρευνία στην ανάπτυξη των διαπροσωπικών συγκρούσεων προκαλεί στυτική διαταραχή στον άνδρα, αλλά και πρόωρη εκσπερμάτιση στον χρόνο που δείχνει να δυσφορεί για τη γυναίκα και να χρειάζεται να τελειώσει μαζί του. Η μέση ηλικία της γυναικείας σεξουαλικότητας, είναι χαρακτηριστική περίοδος της διαταραχής αυτής, αφού και ψυχολογικοί και βιολογικοί παράγοντες δείχνουν να διαταράσσονται, προκαλώντας έντονη ψυχοσωματική απορύθμιση στη γυναικεία εικόνα.

Η αμφιβληστροειδοπάθεια απειλεί την όραση των διαβητικών

Ο αριθμός των διαβητικών στην Ελλάδα υπολογίζεται στο ένα εκατομμύριο και το 50-70% από αυτούς μετά από 15 χρόνια … θα εμφανίσει διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια η οποία είναι μια επιπλοκή του σακχαρώδους διαβήτη.

Η πάθηση αυτή έχει ως συμπτώματα τη θολότητα και τη μείωση της όρασης γι’ αυτό και ο διαβητικός ασθενής από τη στιγμή που θα διαγνωστεί η πάθησή του θα πρέπει κάθε έξι μήνες να υποβάλλεται σε οφθαλμολογικό έλεγχο.

Τα παραπάνω επισήμανε ο καθηγητής οφθαλμολογίας στο ΑΠΘ Παναγιώτης Οικονομίδης μιλώντας στο ΑΜΠΕ στο περιθώριο του 7ου Ιπποκράτειου Συνεδρίου Αμφιβληστροειδή Ωχράς Υαλοειδούς που διεξάγεται στη Θεσσαλονίκη.

«Η θεραπεία της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας μέχρι πριν από λίγα χρόνια γινόταν μόνο με ακτίνες λέιζερ. Τώρα με την εισαγωγή νέων ουσιών που χορηγούνται στο μάτι σε ενέσιμη μορφή έχει δημιουργηθεί μια επανάσταση στη θεραπεία της πάθησης είτε ως μονοθεραπεία είτε σε συνδυασμό με ακτίνες λέιζερ.

Νέες ουσίες είναι οι anti VΕGF παράγοντες, όπως η ουσία ranibimuzimab. Ο ασθενής πρέπει να κάνει τρεις ενέσεις στην αρχή, μετά πρέπει να κάνει μια τομογραφία του ματιού και αν χρειαστεί επαναλαμβάνεται η ένεση. Σε πολλές περιπτώσεις ο ασθενής ανακτά την όραση, αλλά αυτή δεν είναι όπως πριν.

Το θέμα είναι ότι ο ασθενής πρέπει να βρίσκεται υπό συνεχή παρακολούθηση. Δεν μπορούμε να πούμε ότι κάναμε τρεις ενέσεις και τελείωσε. Πρέπει μετά τις ενέσεις στην αρχή κάθε μήνα και μετά κάθε τρεις μήνες να κάνει τομογραφία ματιού. Αν υπάρχει κάποιο οίδημα ξανακάνουμε την ένεση» εξήγησε ο κ Οικονομίδης.

Επισήμανε ακόμη ότι στην Α΄ και τη Β΄ Οφθαλμολογική Κλινική του ΑΠΘ πραγματοποιούνται ερευνητικά προγράμματα σε πολυκεντρικές μελέτες πάνω στην αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των νέων φαρμάκων, τα οποία χορηγούν όλα τα ταμεία για την διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια με μηδενική συμμετοχή.

Ροχαλητό και άπνοιες στον ύπνο

Δρ Ιωάννης Μουμουλίδης

Χειρουργός ΩΡΛ

Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Aberdeen, Μεγάλη Βρετανία.

Το ροχαλητό είναι ένα σοβαρό ιατρικό και κοινωνικό πρόβλημα που βασανίζει όχι μόνον αυτούς που το εμφανίζουν αλλά και τους συντρόφους τους. Έχει βρεθεί ότι το 40% περίπου των ενηλίκων ροχαλίζουν περιστασιακά ενώ ένα 25% ροχαλίζουν επί καθημερινής βάσης.  Σε σοβαρές περιπτώσεις μάλιστα, το δυνατό ροχαλητό διακόπτεται από συχνά επεισόδια πλήρους απόφραξης της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου για περίπου 5 δευτερόλεπτα, η λεγόμενη υπνική άπνοια.  Από αυτούς που ροχαλίζουν σε μόνιμη βάση, το 34% ως και 60% εμφανίζει υπνική άπνοια. Οι άνδρες ροχαλίζουν 2 περίπου φορές συχνότερα από τις γυναίκες και έχουν 8 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν άπνοια από τις γυναίκες.

Πού οφείλεται το ροχαλητό ή άπνοια;

Το ροχαλητό εμφανίζεται όταν υπάρξει κάποιου είδους απόφραξη στην ελεύθερη ροή του αέρα από τη μύτη ή από το στόμα προς τους πνεύμονες. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε προβλήματα της μύτης όπως το στραβό διάφραγμα, οι υπερτροφικές κόγχες, οι πολύποδες στη μύτη, η χρόνια ρινίτιδα ή οι εξωτερικές παραμορφώσεις της μύτης. Επίσης μπορεί να υπάρχει κάποιο λειτουργικό πρόβλημα στο στόμα ή το λαιμό, όπως υπερτροφία των αμυγδαλών, μακριά σταφυλή ή υπερτροφία αδενοειδών εκβλαστήσεων (τα λεγόμενα κρεατάκια) κυρίως στα παιδιά.

Άλλοι παράγοντες εκτός από τις ανατομικές ανωμαλίες της μύτης, του στόματος και του φάρυγγα, οι οποίοι αυξάνουν την πιθανότητα κάποιος να ροχαλίζει και να κάνει άπνοια, είναι το αυξημένο σωματικό βάρος-παχυσαρκία, το κάπνισμα, το αλκοόλ, η χρήση ηρεμιστικών και υπνωτικών ουσιών, καθώς και η λήψη βαριών γευμάτων πριν από τον ύπνο. Τα παχύσαρκα άτομα με κοντό λαιμό, οι ηλικιωμένοι  άνδρες και οι καπνιστές έχουν την τάση να ροχαλίζουν εντονότερα. Τέλος, η στάση του σώματος κατά τον ύπνο επηρεάζει το ροχαλητό π.χ. στην ύπτια θέση η γλώσσα τείνει να πέφτει προς τα πίσω και στενεύει ή φράσει τον φάρυγγα.
Είναι επικίνδυνο το ροχαλητό; Ποιες είναι οι επιπτώσεις του ροχαλητού και της άπνοιας;

Το ροχαλητό τις περισσότερες φορές δεν είναι επικίνδυνο για τη ζωή του ασθενούς εκτός από το σοβαρό πρόβλημα που δημιουργεί στους συντρόφους τους. Εάν, όμως, συνοδεύεται από επεισόδια άπνοιας, δηλαδή διακοπής της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να πάσχει το άτομο από  το Σύνδρομο Υπνικής Άπνοιας (ΣΥΑ), το οποίο  έχει πάρα πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία του ασθενούς και είναι απειλητικό ακόμα και για την ίδια του τη ζωή. Κατά την άπνοια υπάρχει πτώση του οξυγόνου στο αίμα με αποτέλεσμα ο ασθενής να εμφανίσει υψηλή πίεση (υπέρταση), καρδιακές αρρυθμίες, καρδιακή ανεπάρκεια, καρδιακή προσβολή, ακόμα και εγκεφαλικά επεισόδια.
Πότε πρέπει να επισκεφτείτε το γιατρό και πώς μπορεί να σας βοηθήσει;

Το παθολογικό ροχαλητό που συνοδεύεται από άπνοια, έχει ορισμένα ιδιαιτέρα χαρακτηριστικά που το διακρίνουν από το αθώο ροχαλητό. Συνήθως συνοδεύεται από διαταραχές ύπνου, αίσθημα διαρκούς κόπωσης και εμφάνιση υπνηλίας κατά τη διάρκεια της μέρας, μείωση της αποδοτικότητας στην εργασία, πρωινούς πονοκεφάλους, κακοδιαθεσία, ευερεθιστότητα, αδυναμία μνήμης και συγκέντρωσης , σεξουαλική δυσλειτουργία, ή ακόμα και κατάθλιψη λόγω της κακής ποιότητας ύπνου.

Εάν εμφανίζεται συχνά κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα, ή υπάρχει μαρτύρια του συντρόφου για έντονο ροχαλητό ή άπνοια τότε πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείτε τον Ωτορινολαρυγγολόγο σας ώστε  να γίνει μια πλήρης ωτορινολαρυγγολογική εξέταση προκειμένου να εντοπιστεί η αιτία της απόφραξης. Η κλινική εξέταση από τον γιατρό μπορεί να αποκαλύψει εάν υπάρχει στραβό ρινικό διάφραγμα στη μύτη, πολύποδες ή αλλεργική ρινίτιδα, μακριά ή και παχιά σταφυλή και μαλακή υπερώα, υπερτροφικές αμυγδαλές και αδενοειδείς εκβλαστήσεις (κρεατάκια), πάχυνση των τοιχωμάτων του φάρυγγα, μεγάλη γλώσσα, μετατοπισμένη προς τα πίσω την κάτω γνάθο, σπανιότερα όγκους που αποφράσσουν την αναπνευστική οδό, κ.ά.

Επίσης, στην περίπτωση σοβαρού ροχαλητού, πρέπει να γίνει «Μελέτη Ύπνου» σε κάποιο Τμήμα Ύπνου σε δημόσιο Νοσοκομείο. Πρόκειται για μία εξέταση που καταγράφει ποικίλες λειτουργίες του οργανισμού κατά τη διάρκεια του ύπνου, όπως, ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου, κινήσεις των ματιών, δραστηριότητα των μυών, αναπνευστική προσπάθεια, και το επίπεδο του οξυγόνου στο αίμα. Στη συνέχεια θα πρέπει να διερευνηθούν οι παράγοντες οι οποίοι μπορούν να διορθωθούν, τόσο αυτοί που αφορούν τις συνθήκες ζωής και τις συνήθειες του ασθενούς, όσο και αυτοί που αντιμετωπίζονται χειρουργικά από το θεράποντα ωτορινολαρυγγολόγο.

Πώς μπορείτε να  μειώσετε την ένταση του ροχαλητού

Υπάρχουν κάποια προληπτικά μέτρα που μπορεί να εφαρμόσει ένας ασθενής για να αποφεύγει την εκδήλωση ροχαλητού, όπως η συχνή σωματική άσκηση, η απώλεια βάρους και η αποφυγή κάποιων φάρμακων πριν από τον ύπνο, π.χ. ψυχοφάρμακα, υπνωτικά και αντιισταμινικά. Η αποφυγή κατανάλωσης οινοπνεύματος, αλλά και ο περιορισμός του καπνίσματος είναι, επίσης, ουσιώδη. Καλό είναι να αποφεύγεται η κατανάλωση φαγητού τρεις ώρες πριν από τον ύπνο. Τέλος, είναι σημαντικό το άτομο που ροχαλίζει να κοιμάται στο πλευρό και όχι ανάσκελα με ανυψωμένο λίγο το πάνω μέρος του κρεβατιού του.

Ποιες θεραπείες συστήνονται συνήθως;

Η αντιμετώπιση τόσο του απλού ροχαλητού όσο και του συνδρόμου της αποφρακτικής υπνικής άπνοιας είναι συντηρητική ή χειρουργική. Οι χειρουργικές επεμβάσεις για την αποφρακτική άπνοια τα τελευταία χρόνια έχουν απλοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό και μερικές από αυτές εκτελούνται ακόμα και με τοπική αναισθησία και χωρίς ιδιαίτερο πόνο. Συνήθεις επεμβάσεις, αναλόγως  πάντα με το σημείο απόφραξης, είναι η διόρθωση του στραβού ρινικού διαφράγματος και η συρρίκνωση των κογχών που παρεμποδίζει τη φυσιολογική ροή του αέρα, από τη μύτη,  η αφαίρεση των αμυγδαλών, η εκτομή της σταφυλής και κατά περίπτωση η αφαίρεση τμημάτων της μαλθακής υπερώας (Σταφυλο-Υπερωιο-Φαρυγγο-πλαστική-U.P.P.P.) ή η σμίκρυνση και η σκλήρυνση  της άνω υπερώας  με Laser ή ραδιοσυχνότητες. Το παιδικό ροχαλητό σχεδόν πάντα αντιμετωπίζεται με αμυγδαλεκτομή και αδενοτομή με άριστα αποτελέσματα.

Όσον αφορά την συντηρητική αντιμετώπιση, η χρήση ρινικής μάσκας (CPAP), κατά τη διάρκεια του ύπνου, αποτελεί την επιλεγόμενη μέθοδο για τα άτομα εκείνα που δεν υπάρχει δυνατότητα αντιμετώπισής τους χειρουργικά ή για εκείνους που συνεχίζουν να εμφανίζουν άπνοιες, μολονότι δεν έχουν ανατομικές ανωμαλίες. Τέλος, σε κάποιες περιπτώσεις συστήνεται η χρήση ενδοστοματικού νάρθηκα (μασελάκι) κατά τον ύπνο , όταν το πρόβλημα εντοπίζεται μόνο στη βάση της γλώσσας.

Ανακεφαλαιώνοντας

Το ροχαλητό και η άπνοια,  μπορούν να είναι σημαντική απειλή για την υγεία μας. Η πρόωρη αναγνώριση και η αντιμετώπιση της άπνοιας ύπνου είναι ζωτικής σημασίας  για αυτό είναι προτιμότερο να υποβληθείτε έγκαιρα σε πλήρη ωτορινολαρυγγολογική εξέταση. Το ροχαλητό μπορεί να προληφθεί όταν από τη στιγμή που πρωτοεμφανιστεί γίνει προσεκτική έρευνα ανεύρεσης και αντιμετώπισης των αιτιών του.

Γιατί ορισμένοι είναι πιο ευάλωτοι στις μολύνσεις;

Μια ελληνική ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής επιστήμονες του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», ανακάλυψε ότι ένας κοινός πολυμορφισμός στα κύτταρα του ανοσοποιητικού μας συστήματος, δηλαδή μια πολύ συχνή «μετάλλαξη» - την οποία φέρει περίπου ένας στους τέσσερις ανθρώπους - ευθύνεται για το ότι κάποιοι είναι πιο επιρρεπείς σε συγκεκριμένες μολύνσεις, συμπεριλαμβανομένου του ιού HIV που ευθύνεται για το AIDS.
Η σχετική δημοσίευση έγινε στο διεθνές περιοδικό ανοσολογίας «Journal of Immunology».
Οι επιστήμονες, εδώ και πολύ καιρό, γνωρίζουν ότι κάποιοι άνθρωποι είναι πιο επιρρεπείς σε συγκεκριμένες ασθένειες από ό,τι άλλοι.
Είτε πρόκειται για ιώσεις είτε για καρκίνους είτε για διάφορες άλλες νόσους, ο κάθε ξεχωριστός οργανισμός αντιδρά διαφορετικά, ενώ η «ευθύνη» για αυτό αποδίδεται συνήθως στο ανοσοποιητικό μας σύστημα.
Σύμφωνα με μελέτες χρόνων, σε ένα μεγάλο βαθμό, αυτή η διαφορετική αντίδραση στις ασθένειες οφείλεται στη γενετική ποικιλομορφία των γονιδίων του ανοσοποιητικού συστήματος, δηλαδή του συνόλου κυττάρων και των ιστών που είναι υπεύθυνο για την αντιμετώπιση όλων των μολύνσεων και ασθενειών.
Αυτή τη γνώση αξιοποίησαν οι έλληνες ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Ευστράτιο Στρατίκο και με βασική ερευνήτρια την δρα Ειρήνη Ευνουχίδου, για να μελετήσουν τις συγκεκριμένες γενετικές ποικιλομορφίες, να τις καταγράψουν και να εξετάσουν πώς θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν στην πιο αποτελεσματική και έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία των διαφόρων ασθενειών.
Η σημαντική «μετάλλαξη» που εντόπισαν, συμβαίνει στο γονίδιο του ενζύμου ERAP2. Το ERAP2, μαζί με τον «συνεργάτη» του, το ERAP1, είναι τα ένζυμα που δείχνουν στο ανοσοποιητικό σύστημα ποιό κύτταρο νοσεί.
Ως αποτέλεσμα της εν λόγω μετάλλαξης, κάποιες ασθένειες γίνονται πιο εύκολα αναγνωρίσιμες, ενώ άλλες κρύβονται από τον «ελεγκτή» του ανοσοποιητικού συστήματος.
Με αυτόν τον τρόπο, κάποιοι άνθρωποι είναι πιο ανθεκτικοί σε μόλυνση από HIV, παρά την επανειλημμένη έκθεση τους στον ιό.
Η ανακάλυψη μπορεί να βοηθήσει στην καλύτερη εξατομικευμένη πρόληψη και θεραπεία, ενώ καθορίζει ένα νέο στόχο για την ανάπτυξη μεθόδων ανοσοθεραπείας, στόχος της οποίας είναι να τροποποιεί την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η γνώση αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να σχεδιαστεί ένας «χάρτης» που θα παραθέτει με ποιο τρόπο οι διαφοροποιήσεις σε αυτά τα ένζυμα επηρεάζουν την ανθεκτικότητά των ανθρώπων σε ένα εύρος απειλητικών για την υγεία νοσημάτων.
Στην έρευνα συνεργάστηκαν οι επιστήμονες Ευστράτιος Στρατίκος, Ειρήνη Ευνουχίδου, James Birtley, Ευθαλεία Ζερβούδη, Ειρήνη Μαυρίδου, Εμμανουήλ Σαρειδάκης, Πέτρος Γκιάστας και Αθανάσιος Παπακυριακού από το ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» (από τα Εργαστήρια Χημείας Πρωτεϊνών και Δομικής & Μακρομοριακής Χημείας), οι Γιώργος Παναγιώτου και Μαρτίνα Σαμιωτάκη από το Ερευνητικό Κέντρο Βιοϊατρικών Επιστημών «Αλέξανδρος Φλέμινγκ», οι Ολίβια Πετράκη και Δημήτρης Γεωργιάδης από το Πανεπιστήμιο της Αθήνας και οι Sergey Seregin και Andrea Amalfitano από Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν.

Νέο τεστ για την πρόγνωση του καρκίνου του μαστού

Μια νέα εξέταση που μπορεί να γίνει πάνω σε καρκίνους του μαστού, θα μπορεί να δίνει με πολύ μεγάλη ακρίβεια, πληροφορίες για την πρόγνωση της ασθενούς.

Οι πληροφορίες αυτές θα επιτρέπουν στους γιατρούς να καθορίζουν με πιο ορθό τρόπο τις γυναίκες εκείνες, οι οποίες πράγματι χρειάζεται να υποβληθούν σε δύσκολες και δυσάρεστες θεραπείες, όπως για παράδειγμα η χημειοθεραπεία.

Σήμερα δυστυχώς δεν υπάρχουν τρόποι καλύτερου προσδιορισμού της φυσικής εξέλιξης και πρόγνωσης ορισμένων καρκίνων του μαστού και ιδιαίτερα αυτών που εκδηλώνονται σε χαμηλά στάδια.

Το αποτέλεσμα είναι ότι πολλές γυναίκες υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία ενώ είναι πολύ πιθανόν ότι η θεραπεία αυτή, δεν τις βοηθά και τους προκαλεί βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, ανεπιθύμητες παρενέργειες.

Η χημειοθεραπεία έχει τις δυνατότητες να καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα. Παράλληλα όμως προκαλεί σοβαρές παρενέργειες και μπορεί να έχει μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπλοκές.

Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό, ευθύς εξ' αρχής με την διάγνωση του καρκίνου, να υπάρχουν τρόποι που θα προσδιορίζουν με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια, ποιες ασθενείς θα επωφεληθούν από μια χημειοθεραπεία και ποιες όχι.

Γιατροί από το αντικαρκινικό κέντρο του πανεπιστήμιου του Τέξας, εξέτασαν τα επίπεδα της κυκλίνης Ε (Cyclin E protein), σε όγκους από 395 γυναίκες που διαγνώσθηκαν με καρκίνο του μαστού.

Μετά από τις μετρήσεις των επιπέδων της κυκλίνης Ε (με τη μέθοδο western blot), εξέτασαν τη σχέση των επιπέδων αυτών με το στάδιο του καρκίνου, την πρόγνωση και την επιβίωση των ασθενών.

Τα ευρήματα τους έχουν μεγάλη σημασία και είναι τα ακόλουθα: Τα επίπεδα της κυκλίνης Ε μέσα στους όγκους, συσχετίζονται πολύ στενά με την επιβίωση των ασθενών   Σε 114 γυναίκες με καρκίνο μαστού στο στάδιο 1, δηλαδή χωρίς εντοπισμό στους λεμφαδένες της μασχάλης, υπήρχαν 102 γυναίκες που είχαν χαμηλά επίπεδα της κυκλίνης Ε. Από τις γυναίκες με στάδιο 1 καρκίνου του μαστού και με χαμηλή κυκλίνη Ε, δεν πέθανε καμία στα 5 χρόνια από τη διάγνωση   Από τις 114 γυναίκες με καρκίνο μαστού στο στάδιο 1, οι 12 ασθενείς είχαν ψηλά επίπεδα κυκλίνης Ε. Από αυτές καμία δεν επιβίωσε κατά την ίδια χρονική περίοδο   Στις γυναίκες με καρκίνο μαστού στο στάδιο 1, υπήρχε 100% επαλήθευση ότι αυτές που παρουσίαζαν στον όγκο τους ψηλά επίπεδα κυκλίνης Ε, είχαν και κακή πρόγνωση   Στις γυναίκες με καρκίνο σε πιο προχωρημένο στάδιο, δηλαδή ο καρκίνος είχε φθάσει στους μασχαλιαίους λεμφαδένες, η ακρίβεια της προγνωστικής συσχέτισης ανερχόταν στο 90%   Η προγνωστική αξία του νέου αυτού τεστ είναι 8 φορές μεγαλύτερη για τις ασθενείς με στάδιο 1 καρκίνου του μαστού σε σύγκριση με τα τεστ που υπάρχουν τώρα και τα οποία βασίζονται στο μέγεθος του όγκου και στο πόσο μακριά έχουν εξαπλωθεί τα καρκινικά κύτταρα

Τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν ότι, τα επίπεδα της κυκλίνης Ε, θα μπορούσαν να καθορίζουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τις γυναίκες με καρκίνο μαστού, οι οποίες πράγματι χρειάζονται χημειοθεραπεία και ποιες όχι.

Η πρωτεΐνη κυκλίνη Ε, ρυθμίζει τον κύκλο πολλαπλασιασμού των κυττάρων και επηρεάζει τη φυσική εξέλιξη των κυττάρων του καρκίνου του μαστού.

Η κυκλίνη Ε υπάρχει επίσης και σε άλλους καρκίνους όπως σε αυτούς των πνευμόνων και της ωοθήκης. Διεξάγονται στο ίδιο νοσοκομείο, έρευνες που στόχο έχουν να βρουν κατά πόσο η κυκλίνη Ε έχει την ίδια προγνωστική αξία και στους καρκίνους αυτούς.

Συμπερασματικά εμείς θα τονίσουμε το γεγονός ότι τα επίπεδα της κυκλίνης Ε έχουν σημαντικά μεγαλύτερη προγνωστική αξία σε σύγκριση με τους άλλους δείκτες που υπάρχουν σήμερα.

Εάν και άλλες έρευνες επιβεβαιώσουν τα πρώτα αυτά συμπεράσματα, αυτό σημαίνει ότι θα καθορίζονται με καλύτερο τρόπο, οι θεραπείες που απαιτούνται για τα διάφορα στάδια του καρκίνου του μαστού.

Θα είναι δυνατόν να διαχωρίζονται οι γυναίκες εκείνες οι οποίες έχουν πιο άσχημη πρόγνωση και θα υποβάλλονται σε πολύ πιο εντατική θεραπεία. Οι άλλες με καλύτερη πρόγνωση, θα χρειάζονται λιγότερες θεραπείες, με λιγότερους κινδύνους και βελτίωση της ποιότητας ζωής τους.