Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 14 Αυγούστου 2017

Το όνομά σου προέρχεται από τον Άγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τον Φανούριο. Το όνομα σου σημαίνει «φανερώνω» και σύμφωνα με την παράδοση, οι χριστιανοί φτιάχνουν μία νηστίσιμη πίτα με 9 υλικά, προς τιμή του Αγίου, προκειμένου να τους φανερώσει πράγματα που αναζητούν και προσμένουν. Πολύ πιθανό και το όνομά σου να επιλέχθηκε από τους γονείς σου, επειδή σε είχαν τάξει στον Άγιο Φανούριο! Από την πλευρά της αριθμολογίας, ο προσωπικός σου λεξάριθμος είναι το 2 και αυτό σου προσδίδει ηρεμία, γαλήνη και μεγάλη επιθυμία για συντροφικότητα. Είναι πολύ σημαντικό για σένα να καταφέρνεις να διατηρείς στη ζωή σου ήρεμες και αρμονικές σχέσεις. Δεν σου αρέσει η μοναξιά και σε τρομάζουν οι καβγάδες και οι χωρισμοί. 
ΠΗΓΗ: myastro.gr


Φανούρης

Το όνομά σου προέρχεται από τον Άγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τον Φανούριο. Το όνομα σου σημαίνει «φανερώνω» και σύμφωνα με την παράδοση, οι χριστιανοί φτιάχνουν μία νηστίσιμη πίτα με 9 υλικά, προς τιμή του Αγίου, προκειμένου να τους φανερώσει πράγματα που αναζητούν και προσμένουν. Πολύ πιθανό και το όνομά σου να επιλέχθηκε από τους γονείς σου, επειδή σε είχαν τάξει στον Άγιο Φανούριο! Από την πλευρά της αριθμολογίας, ο προσωπικός σου λεξάριθμος είναι το 2 και αυτό σου προσδίδει ηρεμία, γαλήνη και μεγάλη επιθυμία για συντροφικότητα. Είναι πολύ σημαντικό για σένα να καταφέρνεις να διατηρείς στη ζωή σου ήρεμες και αρμονικές σχέσεις. Δεν σου αρέσει η μοναξιά και σε τρομάζουν οι καβγάδες και οι χωρισμοί. 
ΠΗΓΗ: myastro.gr


Δυο άνθρωποι δέθηκαν από μικρή ηλικία, ο ένας ήταν Ενάρετος και πιστός, ο άλλος ζωηρός και Αδιάφορος για την θρησκεία.
Ο Ενάρετος συμβούλευε τον Αδιάφορο καθημερινά, προσπαθούσε να τον φέρει στον δρόμο του Θεού το έλεγε συχνά αποσπάσματα από το ευαγγέλιο και τον παρότρυνε να αφήσει την σπάταλη και «ζωηρή» ζωή.
Ο Αδιάφορος δεν συγκρατούσε τίποτα από όσο άκουγε και συνέχιζε να κάνει αυτό που πάντα έκανε αδιαφορώντας για το αν πάει στην κόλαση ή τον παράδεισο όταν έρθει η μέρα που θα φύγει για πάντα.
Έτσι πέρασαν τα χρόνια και όλος περίεργος την ίδια μέρα συχωρέθηκαν και οι δύο, εκεί ο Ενάρετος διέκρινε από την άλλη πλευρά τον Αδιάφορο τον πλησίασε στα «σύνορα» και του είπε: Είδες πήγες στην κόλαση, είσαι μέχρι τον λαιμό βουτηγμένος στο καυτό νερό διότι ποτέ δεν με άκουσες· βλέπεις εμένα είμαι στον παράδεισο!
Ο Αδιάφορος πήρε μια βαθιά ανάσα και είπε: Ναι, είμαι στην κόλαση αλλά ξέρεις που πατάω τώρα; στους ώμους του Μητροπολίτη.-

Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος
Εκδότης ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
τ. Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος
TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ


Ξέρεις που πατάω τώρα;

Δυο άνθρωποι δέθηκαν από μικρή ηλικία, ο ένας ήταν Ενάρετος και πιστός, ο άλλος ζωηρός και Αδιάφορος για την θρησκεία.
Ο Ενάρετος συμβούλευε τον Αδιάφορο καθημερινά, προσπαθούσε να τον φέρει στον δρόμο του Θεού το έλεγε συχνά αποσπάσματα από το ευαγγέλιο και τον παρότρυνε να αφήσει την σπάταλη και «ζωηρή» ζωή.
Ο Αδιάφορος δεν συγκρατούσε τίποτα από όσο άκουγε και συνέχιζε να κάνει αυτό που πάντα έκανε αδιαφορώντας για το αν πάει στην κόλαση ή τον παράδεισο όταν έρθει η μέρα που θα φύγει για πάντα.
Έτσι πέρασαν τα χρόνια και όλος περίεργος την ίδια μέρα συχωρέθηκαν και οι δύο, εκεί ο Ενάρετος διέκρινε από την άλλη πλευρά τον Αδιάφορο τον πλησίασε στα «σύνορα» και του είπε: Είδες πήγες στην κόλαση, είσαι μέχρι τον λαιμό βουτηγμένος στο καυτό νερό διότι ποτέ δεν με άκουσες· βλέπεις εμένα είμαι στον παράδεισο!
Ο Αδιάφορος πήρε μια βαθιά ανάσα και είπε: Ναι, είμαι στην κόλαση αλλά ξέρεις που πατάω τώρα; στους ώμους του Μητροπολίτη.-

Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος
Εκδότης ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
τ. Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος
TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ



…σκέψου 3λεύθερα!


Κυριακή 13 Αυγούστου 2017

Μια θεωρία για το ποιος κληρονομείται η ομοφυλοφιλία στο παιδί με βάση πορίσματα της επιγενετικής ανέπτυξαν αμερικανοί ειδικοί του Εθνικού Ινστιτούτου Μαθηματικής και Βιολογικής Σύνθεσης.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «Quarterly Review of Biology» και το συμπέρασμά τους είναι ότι η ομοφυλοφιλία κληρονομείται από τη μητέρα στον γιο και από τον πατέρα στην κόρη.
Η ύπαρξη της ομοφυλοφιλίας είναι δύσκολο να εξηγηθεί από εξελικτικής άποψης. Θεωρητικά, υπό το πρίσμα της θεωρίας του Δαρβίνου το gay γονίδιο, αν υπάρχει στη φύση, είναι σχεδόν αδύνατο να επιβιώσει καθώς αυτοί που το έχουν δεν θα το κληρονομήσουν διότι δεν θα κάνουν απογόνους. Στην πράξη βέβαια, αυτό δεν επαληθεύεται καθώς το 27% των ομοφυλόφιλων ανδρών κάνουν παιδιά. Αλλά ούτε και στα ζώα επαληθεύεται η θεωρία καθώς οι μελέτες δείχνουν ότι ορισμένα είδη επιδεικνύουν συχνά ομοφυλόφιλη συμπεριφορά (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι πίθηκοι μπονόμπο, ξαδέρφια των χιμπατζήδων αλά και του ανθρώπου).
Καθώς η ο ομοφυλοφιλία είναι αρκετά διαδεδομένη στο ζωικό βασίλειο, το φαινόμενο απαιτεί  μια εξήγηση. Από την άλλη μεριά υπάρχει η παρατήρηση εδώ και μερικά χρόνια ότι η ανδρική ομοφυλοφιλία “κληρονομείται” κατά κάποιο τρόπο όχι από τον πατέρα αλλά από τη μητέρα. Ορισμένες στατιστικές παρατηρήσεις έχουν δείξει ότι αν υπάρχει ομοφυλόφιλος γιος στην οικογένεια, τότε είναι πολύ πιθανότερο  να υπάρχει και άλλος ομοφυλόφιλος στο σόι της μητέρας απ’ ότι στους συγγενείς του πατέρα.
-Το γονιδιακό υπόβαθρο
Προηγούμενες μελέτες είχαν μάλιστα δείξει ότι η ομοφυλοφιλία εμφανίζεται συχνά μέσα στην ίδια οικογένεια, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι ερευνητές να εκτιμούν ότι υπάρχει γονιδιακό υπόβαθρο στις σεξουαλικές προτιμήσεις του κάθε ανθρώπου. Ωστόσο μέχρι σήμερα δεν έχει εντοπιστεί το gay γονίδιο. Τώρα η νέα μελέτη των ειδικών του αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου ισχυρίζεται ότι υπάρχει επιγενετική και όχι γενετική σύνδεση με την ομοφυλοφιλία.
Η επιγενετική εξηγεί πώς η έκφραση των γονιδίων ρυθμίζεται από προσωρινούς «διακόπτες», τους αποκαλούμενους επιγενετικούς δείκτες. Οι δείκτες αυτοί αποτελούν ουσιαστικώς ένα επιπλέον «στρώμα» πληροφορίας προσδεδεμένης στα γονίδια η οποία έχει επίδραση στην ανάπτυξή μας.
Παρότι τα γονίδια κρατούν τις «οδηγίες», οι επιγενετικοί δείκτες ορίζουν πώς ακριβώς εκτελούνται αυτές οι οδηγίες – ορίζουν δηλαδή πότε, πού και πόσο ένα γονίδιο εκφράζεται κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης.
Σε κάθε γενιά παράγονται συνήθως νέοι επιγενετικοί δείκτες, ωστόσο πρόσφατα στοιχεία μαρτυρούν ότι κάποιοι επιγενετικοί δείκτες μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και μπορούν έτσι να συμβάλλουν στις ομοιότητες μεταξύ συγγενών – μια διαδικασία που προσομοιάζει με αυτή των κοινών γονιδίων μεταξύ των μελών της ίδιας οικογένειας.
Αν ένας άνδρας είναι ετεροφυλόφιλος, ο αδερφός του έχει 2% πιθανότητα να είναι gay. Αν όμως ο άνδρας είναι gay, τότε ο αδερφός του έχει 12% πιθανότητα να είναι κι αυτός gay. Αν ο αδελφός ενός ομοφυλόφιλου άνδρα είναι δίδυμος, τότε έχει 24% πιθανότητα να είναι gay, κι αν είναι πανομοιότυπος δίδυμος (από το ίδιο ωάριο) η πιθανότητα ανεβαίνει στο 50%.
Ενώ ο πρώτος γιος έχει 2% πιθανότητα να είναι γκέι, ο δεύτερος γιος έχει 33% μεγαλύτερη πιθανότητα από τον πρώτο να είναι και αυτός gay, ενώ ο τρίτος γιος έχει 33% μεγαλύτερη πιθανότητα από το δεύτερο γιο να είναι επίσης ομοφυλόφιλος. Το φαινόμενο αυτό παραμένει ανεξήγητο μέχρι σήμερα.
Πάντως, με βάση αυτό το στατιστικό στοιχείο, ορισμένοι ερευνητές διατύπωσαν την άποψη ότι η ομοφυλοφιλία ίσως τελικά να έχει σχέση με ορισμένες αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος της μητέρας απέναντι στο έμβρυο, κάτι που βέβαια αυξάνει την πιθανότητα της ομοφυλοφιλίας ανάλογα με τον αριθμό των κυήσεων.
-Επιγενετική και ομοφυλοφιλία
Τώρα ο Γουίλιαμ Ράις, εξελικτικός βιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Σάντα Μπάρμπαρα και επικεφαλής της νέας μελέτης, υποστηρίζει ότι οι επιγενετικοί δείκτες μπορούν να προσδιορίσουν την ανάπτυξη της ομοφυλοφιλίας στους απογόνους ετεροφυλόφιλων γονέων.
«Υπάρχουν ολοένα και περισσότερα στοιχεία που δείχνουν ότι οι επιγενετικοί δείκτες συμβάλλουν τόσο στις ομοιότητες όσο και στις διαφορές μεταξύ μελών της ίδιας οικογενείας και έτσι πιθανότατα συμβάλλουν και στην παρατηρούμενη οικογενειακή κληρονομικότητα της ομοφυλοφιλίας» ανέφερε ο δρ Ράις.
Ο ερευνητής και η ομάδα του «πάντρεψαν» την εξελικτική θεωρία με τις πρόσφατες εξελίξεις στη μοριακή ρύθμιση της γονιδιακής έκφρασης καθώς και την επίδραση των ανδρογόνων στη σεξουαλική ανάπτυξη προκειμένου να δημιουργήσουν ένα βιολογικό και μαθηματικό μοντέλο που σκιαγραφεί τον ρόλο της επιγενετικής στην ομοφυλοφιλία.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι επιγενετικοί δείκτες που είναι συγκεκριμένοι για το κάθε φύλο και παράγονται στα πρώιμα στάδια της εμβρυϊκής ανάπτυξης προστατεύουν το κάθε φύλο από τη σημαντική φυσική μεταβολή στα επίπεδα της τεστοστερόνης η οποία λαμβάνει χώρα αργότερα κατά την ανάπτυξη του εμβρύου.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι συγκεκριμένοι ανάλογα με το φύλο επιγενετικοί δείκτες δεν επιτρέπουν στα θηλυκά έμβρυα να «αρρενοποιούνται» (σε διαφορετικά επίπεδα όπως στα γεννητικά όργανα ή στη σεξουαλική ταυτότητα) όταν εκτίθενται σε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης – το αντίστροφο συμβαίνει σε ό,τι αφορά τα αρσενικά έμβρυα.
-Από τον πατέρα στην κόρη και από τη μητέρα στον γιο
Ωστόσο όταν αυτοί οι επιγενετικοί δείκτες περνούν από τη μια γενιά στην άλλη και συγκεκριμένα από τον πατέρα στην κόρη ή από τη μητέρα στον γιο, τότε ίσως έχουν αντίστροφη επίδραση οδηγώντας σε εκθήλυνση ορισμένων χαρακτηριστικών των αγοριών – όπως αυτά που αφορούν τις σεξουαλικές προτιμήσεις – και σε αντίστοιχη αρρενοποίηση ως έναν βαθμό των κοριτσιών.
Οι συγγραφείς της νέας μελέτης ισχυρίζονται ότι τα ευρήματά τους λύνουν τον εξελικτικό γρίφο της ομοφυλοφιλίας μέσω της ανακάλυψης αυτών των «σεξουαλικώς ανταγωνιστικών» επιγενετικών δεικτών οι οποίοι υπό φυσιολογικές συνθήκες προστατεύουν το φύλο αλλά, ως φαίνεται, μερικές φορές περνούν στις επόμενες γενιές και συνδέονται με ομοφυλοφιλία στους απογόνους του αντίθετου φύλου.
Το μαθηματικό μοντέλο των ερευνητών δείχνει ότι τα γονίδια που κωδικοποιούν για αυτούς τους επιγενετικούς δείκτες μπορούν εύκολα να «εξαπλωθούν» στον πληθυσμό επειδή ενισχύουν πάντα την καλή φυσική κατάσταση του γονέα αλλά μόνο σπάνια επιτελούν τον αντίθετο ρόλο μειώνοντας τη φυσική κατάσταση του απογόνου του.
«Η μετάδοση σεξουαλικώς ανταγωνιστικών επιγενετικών δεικτών μεταξύ γενεών αποτελεί τον πιο λογικό εξελικτικό μηχανισμό που εξηγεί την ανθρώπινη ομοφυλοφιλία» είπε σχετικά ο Σεργκέι Γκαβρίλετς, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τενεσί-Νόξβιλ που συμμετείχε στη μελέτη.

Η μητέρα και ο πατέρας «κληρονομούν» την ομοφυλοφιλία στο παιδιά

Μια θεωρία για το ποιος κληρονομείται η ομοφυλοφιλία στο παιδί με βάση πορίσματα της επιγενετικής ανέπτυξαν αμερικανοί ειδικοί του Εθνικού Ινστιτούτου Μαθηματικής και Βιολογικής Σύνθεσης.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «Quarterly Review of Biology» και το συμπέρασμά τους είναι ότι η ομοφυλοφιλία κληρονομείται από τη μητέρα στον γιο και από τον πατέρα στην κόρη.
Η ύπαρξη της ομοφυλοφιλίας είναι δύσκολο να εξηγηθεί από εξελικτικής άποψης. Θεωρητικά, υπό το πρίσμα της θεωρίας του Δαρβίνου το gay γονίδιο, αν υπάρχει στη φύση, είναι σχεδόν αδύνατο να επιβιώσει καθώς αυτοί που το έχουν δεν θα το κληρονομήσουν διότι δεν θα κάνουν απογόνους. Στην πράξη βέβαια, αυτό δεν επαληθεύεται καθώς το 27% των ομοφυλόφιλων ανδρών κάνουν παιδιά. Αλλά ούτε και στα ζώα επαληθεύεται η θεωρία καθώς οι μελέτες δείχνουν ότι ορισμένα είδη επιδεικνύουν συχνά ομοφυλόφιλη συμπεριφορά (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι πίθηκοι μπονόμπο, ξαδέρφια των χιμπατζήδων αλά και του ανθρώπου).
Καθώς η ο ομοφυλοφιλία είναι αρκετά διαδεδομένη στο ζωικό βασίλειο, το φαινόμενο απαιτεί  μια εξήγηση. Από την άλλη μεριά υπάρχει η παρατήρηση εδώ και μερικά χρόνια ότι η ανδρική ομοφυλοφιλία “κληρονομείται” κατά κάποιο τρόπο όχι από τον πατέρα αλλά από τη μητέρα. Ορισμένες στατιστικές παρατηρήσεις έχουν δείξει ότι αν υπάρχει ομοφυλόφιλος γιος στην οικογένεια, τότε είναι πολύ πιθανότερο  να υπάρχει και άλλος ομοφυλόφιλος στο σόι της μητέρας απ’ ότι στους συγγενείς του πατέρα.
-Το γονιδιακό υπόβαθρο
Προηγούμενες μελέτες είχαν μάλιστα δείξει ότι η ομοφυλοφιλία εμφανίζεται συχνά μέσα στην ίδια οικογένεια, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι ερευνητές να εκτιμούν ότι υπάρχει γονιδιακό υπόβαθρο στις σεξουαλικές προτιμήσεις του κάθε ανθρώπου. Ωστόσο μέχρι σήμερα δεν έχει εντοπιστεί το gay γονίδιο. Τώρα η νέα μελέτη των ειδικών του αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου ισχυρίζεται ότι υπάρχει επιγενετική και όχι γενετική σύνδεση με την ομοφυλοφιλία.
Η επιγενετική εξηγεί πώς η έκφραση των γονιδίων ρυθμίζεται από προσωρινούς «διακόπτες», τους αποκαλούμενους επιγενετικούς δείκτες. Οι δείκτες αυτοί αποτελούν ουσιαστικώς ένα επιπλέον «στρώμα» πληροφορίας προσδεδεμένης στα γονίδια η οποία έχει επίδραση στην ανάπτυξή μας.
Παρότι τα γονίδια κρατούν τις «οδηγίες», οι επιγενετικοί δείκτες ορίζουν πώς ακριβώς εκτελούνται αυτές οι οδηγίες – ορίζουν δηλαδή πότε, πού και πόσο ένα γονίδιο εκφράζεται κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης.
Σε κάθε γενιά παράγονται συνήθως νέοι επιγενετικοί δείκτες, ωστόσο πρόσφατα στοιχεία μαρτυρούν ότι κάποιοι επιγενετικοί δείκτες μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και μπορούν έτσι να συμβάλλουν στις ομοιότητες μεταξύ συγγενών – μια διαδικασία που προσομοιάζει με αυτή των κοινών γονιδίων μεταξύ των μελών της ίδιας οικογένειας.
Αν ένας άνδρας είναι ετεροφυλόφιλος, ο αδερφός του έχει 2% πιθανότητα να είναι gay. Αν όμως ο άνδρας είναι gay, τότε ο αδερφός του έχει 12% πιθανότητα να είναι κι αυτός gay. Αν ο αδελφός ενός ομοφυλόφιλου άνδρα είναι δίδυμος, τότε έχει 24% πιθανότητα να είναι gay, κι αν είναι πανομοιότυπος δίδυμος (από το ίδιο ωάριο) η πιθανότητα ανεβαίνει στο 50%.
Ενώ ο πρώτος γιος έχει 2% πιθανότητα να είναι γκέι, ο δεύτερος γιος έχει 33% μεγαλύτερη πιθανότητα από τον πρώτο να είναι και αυτός gay, ενώ ο τρίτος γιος έχει 33% μεγαλύτερη πιθανότητα από το δεύτερο γιο να είναι επίσης ομοφυλόφιλος. Το φαινόμενο αυτό παραμένει ανεξήγητο μέχρι σήμερα.
Πάντως, με βάση αυτό το στατιστικό στοιχείο, ορισμένοι ερευνητές διατύπωσαν την άποψη ότι η ομοφυλοφιλία ίσως τελικά να έχει σχέση με ορισμένες αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος της μητέρας απέναντι στο έμβρυο, κάτι που βέβαια αυξάνει την πιθανότητα της ομοφυλοφιλίας ανάλογα με τον αριθμό των κυήσεων.
-Επιγενετική και ομοφυλοφιλία
Τώρα ο Γουίλιαμ Ράις, εξελικτικός βιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Σάντα Μπάρμπαρα και επικεφαλής της νέας μελέτης, υποστηρίζει ότι οι επιγενετικοί δείκτες μπορούν να προσδιορίσουν την ανάπτυξη της ομοφυλοφιλίας στους απογόνους ετεροφυλόφιλων γονέων.
«Υπάρχουν ολοένα και περισσότερα στοιχεία που δείχνουν ότι οι επιγενετικοί δείκτες συμβάλλουν τόσο στις ομοιότητες όσο και στις διαφορές μεταξύ μελών της ίδιας οικογενείας και έτσι πιθανότατα συμβάλλουν και στην παρατηρούμενη οικογενειακή κληρονομικότητα της ομοφυλοφιλίας» ανέφερε ο δρ Ράις.
Ο ερευνητής και η ομάδα του «πάντρεψαν» την εξελικτική θεωρία με τις πρόσφατες εξελίξεις στη μοριακή ρύθμιση της γονιδιακής έκφρασης καθώς και την επίδραση των ανδρογόνων στη σεξουαλική ανάπτυξη προκειμένου να δημιουργήσουν ένα βιολογικό και μαθηματικό μοντέλο που σκιαγραφεί τον ρόλο της επιγενετικής στην ομοφυλοφιλία.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι επιγενετικοί δείκτες που είναι συγκεκριμένοι για το κάθε φύλο και παράγονται στα πρώιμα στάδια της εμβρυϊκής ανάπτυξης προστατεύουν το κάθε φύλο από τη σημαντική φυσική μεταβολή στα επίπεδα της τεστοστερόνης η οποία λαμβάνει χώρα αργότερα κατά την ανάπτυξη του εμβρύου.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι συγκεκριμένοι ανάλογα με το φύλο επιγενετικοί δείκτες δεν επιτρέπουν στα θηλυκά έμβρυα να «αρρενοποιούνται» (σε διαφορετικά επίπεδα όπως στα γεννητικά όργανα ή στη σεξουαλική ταυτότητα) όταν εκτίθενται σε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης – το αντίστροφο συμβαίνει σε ό,τι αφορά τα αρσενικά έμβρυα.
-Από τον πατέρα στην κόρη και από τη μητέρα στον γιο
Ωστόσο όταν αυτοί οι επιγενετικοί δείκτες περνούν από τη μια γενιά στην άλλη και συγκεκριμένα από τον πατέρα στην κόρη ή από τη μητέρα στον γιο, τότε ίσως έχουν αντίστροφη επίδραση οδηγώντας σε εκθήλυνση ορισμένων χαρακτηριστικών των αγοριών – όπως αυτά που αφορούν τις σεξουαλικές προτιμήσεις – και σε αντίστοιχη αρρενοποίηση ως έναν βαθμό των κοριτσιών.
Οι συγγραφείς της νέας μελέτης ισχυρίζονται ότι τα ευρήματά τους λύνουν τον εξελικτικό γρίφο της ομοφυλοφιλίας μέσω της ανακάλυψης αυτών των «σεξουαλικώς ανταγωνιστικών» επιγενετικών δεικτών οι οποίοι υπό φυσιολογικές συνθήκες προστατεύουν το φύλο αλλά, ως φαίνεται, μερικές φορές περνούν στις επόμενες γενιές και συνδέονται με ομοφυλοφιλία στους απογόνους του αντίθετου φύλου.
Το μαθηματικό μοντέλο των ερευνητών δείχνει ότι τα γονίδια που κωδικοποιούν για αυτούς τους επιγενετικούς δείκτες μπορούν εύκολα να «εξαπλωθούν» στον πληθυσμό επειδή ενισχύουν πάντα την καλή φυσική κατάσταση του γονέα αλλά μόνο σπάνια επιτελούν τον αντίθετο ρόλο μειώνοντας τη φυσική κατάσταση του απογόνου του.
«Η μετάδοση σεξουαλικώς ανταγωνιστικών επιγενετικών δεικτών μεταξύ γενεών αποτελεί τον πιο λογικό εξελικτικό μηχανισμό που εξηγεί την ανθρώπινη ομοφυλοφιλία» είπε σχετικά ο Σεργκέι Γκαβρίλετς, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τενεσί-Νόξβιλ που συμμετείχε στη μελέτη.

Ανάλογα με το κίνητρο που έχει ένας άντρας για να κάνει την ...κουτσουκέλα, οι ειδικοί κατηγοριοποιούν τα άπιστα αρσενικά σε πέντε διαφορετικούς τύπους.
Αν σκεφτεί κανείς πως το 75% των άπιστων αντρών δηλώνει αρκετά ικανοποιημένο από τον γάμο του και ευτυχισμένο πλάι στη γυναίκα του, δημιουργείται έντονα το ερώτημα: «γιατί την απατά τότε;»
 Υπάρχουν πολλοί άλλοι λόγοι που μπορούν να οδηγήσουν έναν άντρα σε άλλη αγκαλιά, πέρα από τα προβλήματα στη σχέση, που ίσως θα να ήταν μια απάντηση (αν βέβαια δεν υπήρχε το παραπάνω ποσοστό). Τα κίνητρα αυτά έχουν να κάνουν κυρίως με τον χαρακτήρα του ανθρώπου και τις ανασφάλειες που κρύβει μέσα του.
 Μερικοί τύποι άπιστων αντρών:
-Ο ευκαιριακός τύπος είναι επιρρεπής σε τυχαίες ευκαιρίες γιατί έτσι επιβεβαιώνει τον ανδρισμό του. Συνήθως, δεν νιώθει τίποτα για την ερωμένη του και δεν έχει σοβαρά προβλήματα στη σχέση του. Και το χειρότερο είναι πως δεν αισθάνεται καμία ενοχή.
-Ο νάρκισσος. Όταν ένας άντρας είναι πολύ ωραίος είναι πιθανό να πέσει στη παγίδα και να «ερωτευτεί» τον εαυτό του. Θεωρώντας λοιπόν πως έχει απίστευτα προσόντα για να έχει όποια θέλει, κοιμάται και με άλλες συστηματικά χωρίς να δένεται όμως με καμία.
-Ο κουρασμένος οικογενειάρχης. Πρόκειται για τον άντρα που κάποια στιγμή αποφασίζει πως δεν θέλει όλη του η ζωή να περιστρέφεται γύρω από τη σύζυγο και τα παιδιά. Στο να ξενοκοιτάξει όμως παίζει σημαντικό ρόλο το αν η γυναίκα του εξακολουθεί να περιποιείται την εμφάνιση της και τη νοιάζει ακόμη να τον ικανοποιεί σεξουαλικά.
-Ο αδύναμος χαρακτήρας. Είναι ο άντρας που ενώ νιώθει ότι του λείπουν πράγματα από τη σχέση νιώθει αδύναμος να τα συζητήσει και να τα αλλάξει. Κρατώντας τα μέσα του όμως, αντιδρά ακραία και δημιουργεί ένα παράνομο δεσμό μς έντονα στοιχεία συντροφικότητας. Αυτός ο τύπος όταν βρει μια τέτοια ερωμένη και ξέρει πως αν χωρίσει δεν θα μείνει μόνος του, σχεδόν πάντα εγκαταλείπει τη σύντροφό του και συνεχίζει με το 3ο πρόσωπο.
-Ο μισογύνης τύπος. Είναι ο άντρας που επειδή δεν εκτιμά τις γυναίκες τις χρησιμοποιεί για σεξ και πάνω απ’ όλα δεν μπορεί να σεβαστεί όπως θα έπρεπε τη σύντροφό του.

Οι 5 τύποι των άπιστων αντρών, σύμφωνα με τους ειδικούς

Ανάλογα με το κίνητρο που έχει ένας άντρας για να κάνει την ...κουτσουκέλα, οι ειδικοί κατηγοριοποιούν τα άπιστα αρσενικά σε πέντε διαφορετικούς τύπους.
Αν σκεφτεί κανείς πως το 75% των άπιστων αντρών δηλώνει αρκετά ικανοποιημένο από τον γάμο του και ευτυχισμένο πλάι στη γυναίκα του, δημιουργείται έντονα το ερώτημα: «γιατί την απατά τότε;»
 Υπάρχουν πολλοί άλλοι λόγοι που μπορούν να οδηγήσουν έναν άντρα σε άλλη αγκαλιά, πέρα από τα προβλήματα στη σχέση, που ίσως θα να ήταν μια απάντηση (αν βέβαια δεν υπήρχε το παραπάνω ποσοστό). Τα κίνητρα αυτά έχουν να κάνουν κυρίως με τον χαρακτήρα του ανθρώπου και τις ανασφάλειες που κρύβει μέσα του.
 Μερικοί τύποι άπιστων αντρών:
-Ο ευκαιριακός τύπος είναι επιρρεπής σε τυχαίες ευκαιρίες γιατί έτσι επιβεβαιώνει τον ανδρισμό του. Συνήθως, δεν νιώθει τίποτα για την ερωμένη του και δεν έχει σοβαρά προβλήματα στη σχέση του. Και το χειρότερο είναι πως δεν αισθάνεται καμία ενοχή.
-Ο νάρκισσος. Όταν ένας άντρας είναι πολύ ωραίος είναι πιθανό να πέσει στη παγίδα και να «ερωτευτεί» τον εαυτό του. Θεωρώντας λοιπόν πως έχει απίστευτα προσόντα για να έχει όποια θέλει, κοιμάται και με άλλες συστηματικά χωρίς να δένεται όμως με καμία.
-Ο κουρασμένος οικογενειάρχης. Πρόκειται για τον άντρα που κάποια στιγμή αποφασίζει πως δεν θέλει όλη του η ζωή να περιστρέφεται γύρω από τη σύζυγο και τα παιδιά. Στο να ξενοκοιτάξει όμως παίζει σημαντικό ρόλο το αν η γυναίκα του εξακολουθεί να περιποιείται την εμφάνιση της και τη νοιάζει ακόμη να τον ικανοποιεί σεξουαλικά.
-Ο αδύναμος χαρακτήρας. Είναι ο άντρας που ενώ νιώθει ότι του λείπουν πράγματα από τη σχέση νιώθει αδύναμος να τα συζητήσει και να τα αλλάξει. Κρατώντας τα μέσα του όμως, αντιδρά ακραία και δημιουργεί ένα παράνομο δεσμό μς έντονα στοιχεία συντροφικότητας. Αυτός ο τύπος όταν βρει μια τέτοια ερωμένη και ξέρει πως αν χωρίσει δεν θα μείνει μόνος του, σχεδόν πάντα εγκαταλείπει τη σύντροφό του και συνεχίζει με το 3ο πρόσωπο.
-Ο μισογύνης τύπος. Είναι ο άντρας που επειδή δεν εκτιμά τις γυναίκες τις χρησιμοποιεί για σεξ και πάνω απ’ όλα δεν μπορεί να σεβαστεί όπως θα έπρεπε τη σύντροφό του.

Σάββατο 12 Αυγούστου 2017

Της Τένιας Μακρή.
Η εικόνα και η ίδια η ύπαρξη μιας γυναίκας μπορεί να καθοριστεί από τις σκέψεις που κάνει η μητέρα της γι’ αυτήν πριν ακόμα έρθει στον κόσμο. Πώς, όμως, αυτή η πιο πολύτιμη σχέση  μάνας και κόρης μπορεί να μετατραπεί σε ολέθριο δεσμό;
Δύο είναι οι παράγοντες που καθορίζουν την εικόνα μιας γυναίκας: η εικόνα που έχει η μητέρα της από τη δική της μάνα, αλλά και η θέση της μητέρας της στην καρδιά του συζύγου της. Όταν αυτές οι δύο εικόνες είναι συμβατές, η στάση της μητέρας απέναντι στην κόρη είναι υγιής. Όταν η μητέρα νιώθει επαρκής για τον εαυτό της ως γυναίκα, μητέρα, κόρη και σύζυγος, αυτήν την επάρκεια θα αντανακλάσει και στην κόρη της. Στην αντίθετη περίπτωση, αρχίζουν τα προβλήματα.
Από γενιά σε γενιά
Η μητέρα βλέπει στην κόρη της, δικές της ανεπάρκειες: της ασκεί κριτική, την υποτιμά, δεν είναι ευχαριστημένη με οτιδήποτε κάνει και πάντα ζητά από εκείνη περισσότερα από όσα μπορεί ή από όσα αντέχει να κάνει. Σε μικρή ηλικία, η κόρη μπορεί να ανταποκριθεί. Η συνεχής απόρριψη, όμως, την κάνει ντροπαλή, πιθανώς επιθετική με μόνιμη απόσταση στην παρουσία της μητέρας. Προσπαθεί να την ικανοποιήσει με τις καλές της πράξεις, να της κάνει θελήματα, να ακολουθεί το στιλιστικό της γούστο και πάντα με την άκρη του ματιού της, περιμένει την αποδοχή και την έγκριση. Αυτό δεν έρχεται και αυτό μεταφράζεται σε προδοσία. Η μητέρα από την άλλη, βλέποντας την κόρη να μη φτάνει τον πήχη που συνεχώς ανεβάζει, φαινομενικά θυμώνει με την κόρη της. Ο θυμός της όμως, είναι η αναγνώριση της δικής της ανεπάρκειας απέναντι στη δική της μητέρα.
Τι συμβαίνει στην εφηβεία
Στην εφηβεία, κομβική ηλικία για την επανόρθωση λαθών στάσης απέναντι στην κόρη, η αποκορύφωση των προβλημάτων είναι εμφανής. Στην προσπάθεια της κόρης να απελευθερωθεί από τα δεσμά, δημιουργείται ένα τεράστιο χάσμα. Η επικοινωνία χάνεται, το λεξιλόγιο εκτρέπεται, οι χαρακτηρισμοί πληγώνουν, ενώ η κόρη αιμορραγεί. Κόρες με δύσκολες σχέσεις στην εφηβεία, εκτίθενται σε κίνδυνο, ιδιαίτερα τιμωρώντας το κορμί τους ή δεσμεύονται γρήγορα, με σκοπό να φύγουν από το σπίτι. Συνήθως, όταν υπάρχουν αυτού του είδους οι σχέσεις, ο πατέρας δεν μπορεί να εξισορροπήσει την κατάσταση. Έτσι, αλλοιώνεται και η εικόνα του αρσενικού στη συνείδηση της κόρης. Μετά την εφηβεία ή η κόρη μένει εξαρτημένη στη μητέρα ή γυρίζει την πλάτη της και η σχέση δεν αποκαθίσταται ποτέ. Δυστυχώς, όμως, έχει πάρει τη σκυτάλη της ανεπάρκειας και την παραδίδει στη δική της κόρη. Και η τρύπα συνεχίζεται…
Σχέσεις εξάρτησης
Πολλά κορίτσια δημιουργούν σχέσεις εξάρτησης με τη μητέρα με κίνδυνο η κόρη να γίνει άβουλη και να αποκτήσει ψυχολογικά ή διατροφικά προβλήματα (κατάθλιψη, νευρική ανορεξία, βουλιμία κ.λπ.). Αυτό είναι μια ζωντανή απεικόνιση της έλλειψης παραδοχής της μητέρας προς την κόρη.
Τένια Μακρή
Οικογενεική Σύμβουλος
Περιοδικό elita.com.cy 

Μητέρα - κόρη, σχέση πολύτιμη ή ολέθρια;

Της Τένιας Μακρή.
Η εικόνα και η ίδια η ύπαρξη μιας γυναίκας μπορεί να καθοριστεί από τις σκέψεις που κάνει η μητέρα της γι’ αυτήν πριν ακόμα έρθει στον κόσμο. Πώς, όμως, αυτή η πιο πολύτιμη σχέση  μάνας και κόρης μπορεί να μετατραπεί σε ολέθριο δεσμό;
Δύο είναι οι παράγοντες που καθορίζουν την εικόνα μιας γυναίκας: η εικόνα που έχει η μητέρα της από τη δική της μάνα, αλλά και η θέση της μητέρας της στην καρδιά του συζύγου της. Όταν αυτές οι δύο εικόνες είναι συμβατές, η στάση της μητέρας απέναντι στην κόρη είναι υγιής. Όταν η μητέρα νιώθει επαρκής για τον εαυτό της ως γυναίκα, μητέρα, κόρη και σύζυγος, αυτήν την επάρκεια θα αντανακλάσει και στην κόρη της. Στην αντίθετη περίπτωση, αρχίζουν τα προβλήματα.
Από γενιά σε γενιά
Η μητέρα βλέπει στην κόρη της, δικές της ανεπάρκειες: της ασκεί κριτική, την υποτιμά, δεν είναι ευχαριστημένη με οτιδήποτε κάνει και πάντα ζητά από εκείνη περισσότερα από όσα μπορεί ή από όσα αντέχει να κάνει. Σε μικρή ηλικία, η κόρη μπορεί να ανταποκριθεί. Η συνεχής απόρριψη, όμως, την κάνει ντροπαλή, πιθανώς επιθετική με μόνιμη απόσταση στην παρουσία της μητέρας. Προσπαθεί να την ικανοποιήσει με τις καλές της πράξεις, να της κάνει θελήματα, να ακολουθεί το στιλιστικό της γούστο και πάντα με την άκρη του ματιού της, περιμένει την αποδοχή και την έγκριση. Αυτό δεν έρχεται και αυτό μεταφράζεται σε προδοσία. Η μητέρα από την άλλη, βλέποντας την κόρη να μη φτάνει τον πήχη που συνεχώς ανεβάζει, φαινομενικά θυμώνει με την κόρη της. Ο θυμός της όμως, είναι η αναγνώριση της δικής της ανεπάρκειας απέναντι στη δική της μητέρα.
Τι συμβαίνει στην εφηβεία
Στην εφηβεία, κομβική ηλικία για την επανόρθωση λαθών στάσης απέναντι στην κόρη, η αποκορύφωση των προβλημάτων είναι εμφανής. Στην προσπάθεια της κόρης να απελευθερωθεί από τα δεσμά, δημιουργείται ένα τεράστιο χάσμα. Η επικοινωνία χάνεται, το λεξιλόγιο εκτρέπεται, οι χαρακτηρισμοί πληγώνουν, ενώ η κόρη αιμορραγεί. Κόρες με δύσκολες σχέσεις στην εφηβεία, εκτίθενται σε κίνδυνο, ιδιαίτερα τιμωρώντας το κορμί τους ή δεσμεύονται γρήγορα, με σκοπό να φύγουν από το σπίτι. Συνήθως, όταν υπάρχουν αυτού του είδους οι σχέσεις, ο πατέρας δεν μπορεί να εξισορροπήσει την κατάσταση. Έτσι, αλλοιώνεται και η εικόνα του αρσενικού στη συνείδηση της κόρης. Μετά την εφηβεία ή η κόρη μένει εξαρτημένη στη μητέρα ή γυρίζει την πλάτη της και η σχέση δεν αποκαθίσταται ποτέ. Δυστυχώς, όμως, έχει πάρει τη σκυτάλη της ανεπάρκειας και την παραδίδει στη δική της κόρη. Και η τρύπα συνεχίζεται…
Σχέσεις εξάρτησης
Πολλά κορίτσια δημιουργούν σχέσεις εξάρτησης με τη μητέρα με κίνδυνο η κόρη να γίνει άβουλη και να αποκτήσει ψυχολογικά ή διατροφικά προβλήματα (κατάθλιψη, νευρική ανορεξία, βουλιμία κ.λπ.). Αυτό είναι μια ζωντανή απεικόνιση της έλλειψης παραδοχής της μητέρας προς την κόρη.
Τένια Μακρή
Οικογενεική Σύμβουλος
Περιοδικό elita.com.cy 
Μια μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου μπορεί να φανερώσει αν μια ερωτική σχέση θα διαρκέσει. Αυτό ανακάλυψαν ερευνητές που “διάβασαν” το μυαλό ανθρώπων την περίοδο που βρίσκονταν στην αρχή του δεσμού τους. Μελέτησαν εγκεφάλους ερωτευμένων ζευγαριών και παρατήρησαν ότι κάθε φορά που ο ένας σκεφτόταν τον άλλο,  ο εγκέφαλος παρουσίαζε έντονη ηλεκτρική δραστηριότητα. Αυτή η εγρήγορση δίνει πληροφορίες για το μέλλον της σχέσης.
Οι ειδικοί με επικεφαλής τον Ξιαομένγκ Χου, καθηγητή Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Brown της Νέας Υόρκης, χρησιμοποίησαν απεικονιστικές τεχνικές εγκεφάλου για να διαπιστώσουν πώς αντιδρούσαν οι νευρώνες των ανθρώπων όταν κοίταζαν φωτογραφίες των συντρόφων τους και ανακαλούσαν στη μνήμη τους στιγμές που έζησαν μαζί, το χρονικό διάστημα που διαρκεί η σχέση τους.
«Οι εθελοντές που συμμετείχαν στην έρευνα ήταν πολύ ερωτευμένοι με τους συντρόφους τους και το γεγονός αυτό αποτυπώθηκε στις μαγνητικές τομογραφίες των εγκεφάλων», ανέφερε ο δρ Αρθουρ Αρόν, μέλος της ερευνητικής ομάδας από το Πανεπιστήμιο Stony Brook. Για την έρευνά τους οι ειδικοί στηρίχθηκαν στη συμμετοχή 12 εθελοντών, επτά εξ αυτών γυναίκες, οι οποίοι είχαν ερωτευτεί με πάθος τον σύντροφό τους και η σχέση τους συμπλήρωνε ένα χρόνο ζωής.
Κάθε φορά που εξέταζαν τον εγκέφαλο ενός εθελοντή με μαγνητικό τομογράφο, του έδειχναν φωτογραφία του συντρόφου του ζητώντας παράλληλα να ανακαλέσει μνήμες από στιγμές που έζησαν μαζί. Επιπλέον, οι ερευνητές έδειχναν στους εθελοντές φωτογραφίες από κάποιους γνωστούς τους, με τους οποίους δεν είχαν κάποια ερωτική σχέση.
Οταν πέρασαν τρία χρόνια από τότε που εξέτασαν τους εθελοντές με τον μαγνητικό τομογράφο, οι ειδικοί ζήτησαν να μάθουν την εξέλιξη που είχε ο δεσμός καθενός εξ αυτών χωριστά. Διαπίστωσαν ότι οι μισοί από τους εθελοντές εξακολουθούσαν να είναι ερωτευμένοι με το ταίρι τους. Οι υπόλοιποι είχαν διακόψει τις σχέσεις τους. Κοιτώντας οι επιστήμονες τις μαγνητικές τομογραφίες των ανθρώπων που η σχέση τους συνεχιζόταν, διαπίστωσαν ότι οι εγκέφαλοί τους παρουσίαζαν (τρία χρόνια πριν) υψηλότερα επίπεδα δραστηριότητας από εκείνων που οι δεσμοί τους τερματίστηκαν.
-Έρωτας ίσον λιγότερη κριτική
Η δραστηριότητα εντοπιζόταν σε μια περιοχή του εγκεφάλου που παράγει συναισθηματική αντίδραση στη θέαση ενός όμορφου αντικειμένου και η οποία λέγεται κερκοφόρος ουρά του εγκεφάλου. Επιπλέον, οι άνθρωποι που εξακολουθούσαν να είναι ερωτευμένοι, παρουσίαζαν χαμηλότερα επίπεδα δραστηριότητας στα κέντρα των εγκεφάλων που συνδέονται με την εξάρτηση και την αναζήτηση επιβράβευσης. Μικρότερη εγκεφαλική δραστηριότητα παρατηρήθηκε και στον μετωποκογχικό φλοιό, γεγονός που σημαίνει, κατά τους ειδικούς, ότι οι άνθρωποι αυτοί ασκούσαν λιγότερη κριτική και ήταν και λιγότερο επικριτικοί απέναντι στους συντρόφους τους.
Ο δρ Αρθουρ Αρόν, που μαζί με τους συνεργάτες του δημοσίευσαν τα αποτελέσματα της έρευνάς τους στο «Neuroscience Letters», λέει ότι τα ευρήματά τους μπορεί μελλοντικά να τους βοηθήσουν να καταλαβαίνουν αν ένας άνθρωπος είναι πραγματικά συνδεδεμένος με κάποιον άλλο, ανεξάρτητα με το τι ο ίδιος δηλώνει.

Το μέλλον της σχέσης το προβλέπει η μαγνητική τομογραφία

Μια μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου μπορεί να φανερώσει αν μια ερωτική σχέση θα διαρκέσει. Αυτό ανακάλυψαν ερευνητές που “διάβασαν” το μυαλό ανθρώπων την περίοδο που βρίσκονταν στην αρχή του δεσμού τους. Μελέτησαν εγκεφάλους ερωτευμένων ζευγαριών και παρατήρησαν ότι κάθε φορά που ο ένας σκεφτόταν τον άλλο,  ο εγκέφαλος παρουσίαζε έντονη ηλεκτρική δραστηριότητα. Αυτή η εγρήγορση δίνει πληροφορίες για το μέλλον της σχέσης.
Οι ειδικοί με επικεφαλής τον Ξιαομένγκ Χου, καθηγητή Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Brown της Νέας Υόρκης, χρησιμοποίησαν απεικονιστικές τεχνικές εγκεφάλου για να διαπιστώσουν πώς αντιδρούσαν οι νευρώνες των ανθρώπων όταν κοίταζαν φωτογραφίες των συντρόφων τους και ανακαλούσαν στη μνήμη τους στιγμές που έζησαν μαζί, το χρονικό διάστημα που διαρκεί η σχέση τους.
«Οι εθελοντές που συμμετείχαν στην έρευνα ήταν πολύ ερωτευμένοι με τους συντρόφους τους και το γεγονός αυτό αποτυπώθηκε στις μαγνητικές τομογραφίες των εγκεφάλων», ανέφερε ο δρ Αρθουρ Αρόν, μέλος της ερευνητικής ομάδας από το Πανεπιστήμιο Stony Brook. Για την έρευνά τους οι ειδικοί στηρίχθηκαν στη συμμετοχή 12 εθελοντών, επτά εξ αυτών γυναίκες, οι οποίοι είχαν ερωτευτεί με πάθος τον σύντροφό τους και η σχέση τους συμπλήρωνε ένα χρόνο ζωής.
Κάθε φορά που εξέταζαν τον εγκέφαλο ενός εθελοντή με μαγνητικό τομογράφο, του έδειχναν φωτογραφία του συντρόφου του ζητώντας παράλληλα να ανακαλέσει μνήμες από στιγμές που έζησαν μαζί. Επιπλέον, οι ερευνητές έδειχναν στους εθελοντές φωτογραφίες από κάποιους γνωστούς τους, με τους οποίους δεν είχαν κάποια ερωτική σχέση.
Οταν πέρασαν τρία χρόνια από τότε που εξέτασαν τους εθελοντές με τον μαγνητικό τομογράφο, οι ειδικοί ζήτησαν να μάθουν την εξέλιξη που είχε ο δεσμός καθενός εξ αυτών χωριστά. Διαπίστωσαν ότι οι μισοί από τους εθελοντές εξακολουθούσαν να είναι ερωτευμένοι με το ταίρι τους. Οι υπόλοιποι είχαν διακόψει τις σχέσεις τους. Κοιτώντας οι επιστήμονες τις μαγνητικές τομογραφίες των ανθρώπων που η σχέση τους συνεχιζόταν, διαπίστωσαν ότι οι εγκέφαλοί τους παρουσίαζαν (τρία χρόνια πριν) υψηλότερα επίπεδα δραστηριότητας από εκείνων που οι δεσμοί τους τερματίστηκαν.
-Έρωτας ίσον λιγότερη κριτική
Η δραστηριότητα εντοπιζόταν σε μια περιοχή του εγκεφάλου που παράγει συναισθηματική αντίδραση στη θέαση ενός όμορφου αντικειμένου και η οποία λέγεται κερκοφόρος ουρά του εγκεφάλου. Επιπλέον, οι άνθρωποι που εξακολουθούσαν να είναι ερωτευμένοι, παρουσίαζαν χαμηλότερα επίπεδα δραστηριότητας στα κέντρα των εγκεφάλων που συνδέονται με την εξάρτηση και την αναζήτηση επιβράβευσης. Μικρότερη εγκεφαλική δραστηριότητα παρατηρήθηκε και στον μετωποκογχικό φλοιό, γεγονός που σημαίνει, κατά τους ειδικούς, ότι οι άνθρωποι αυτοί ασκούσαν λιγότερη κριτική και ήταν και λιγότερο επικριτικοί απέναντι στους συντρόφους τους.
Ο δρ Αρθουρ Αρόν, που μαζί με τους συνεργάτες του δημοσίευσαν τα αποτελέσματα της έρευνάς τους στο «Neuroscience Letters», λέει ότι τα ευρήματά τους μπορεί μελλοντικά να τους βοηθήσουν να καταλαβαίνουν αν ένας άνθρωπος είναι πραγματικά συνδεδεμένος με κάποιον άλλο, ανεξάρτητα με το τι ο ίδιος δηλώνει.
Αμερικανοί ερευνητές σε μελέτη τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Clinical Psychological Science», βρήκαν ότι η μελαγχολία μιας ομάδας φοιτητών που ήταν ευάλωτη στην κατάθλιψη μπορούσε να αυξήσει τις πιθανότητες των φίλων τους να εκδηλώσουν κατάθλιψη και οι ίδιοι έξι μήνες αργότερα.
Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει πως όσοι αντιδρούν αρνητικά στα στρεσογόνα γεγονότα, ερμηνεύοντάς τα ως επακόλουθο παραγόντων τους οποίους δεν μπορούν να αλλάξουν αλλά και ως αντανακλάσεις των δικών τους ανεπαρκειών, είναι πιο ευάλωτοι στην κατάθλιψη. Αυτή η συναισθηματική ευαλωτότητα, όπως αποκαλείται, αποτελεί τόσο ισχυρό παράγοντα κινδύνου για κατάθλιψη ώστε μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προβλεφθεί ποιος διατρέχει αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσει κατάθλιψη στο μέλλον.
Οι δρες Τζέραλντ Χέφελ και Τζένιφερ Χέιμς, από το Πανεπιστήμιο Notre Dame της Ιντιάνα, λένε ότι η συναισθηματική ευαλωτότητα διαμορφώνεται κατά τα πρώτα χρόνια της εφηβικής ζωής, αλλά μοιάζει σταθερή κατά την ενήλικη. Ωστόσο, οι ίδιοι πιστεύουν πως μπορεί να μεταβληθεί στη διάρκεια ριζικών αλλαγών της ζωής. Μία τέτοια ριζική αλλαγή είναι το να φεύγει ένας νέος άνθρωπος από το σπίτι για να πάει να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο.
-«Κολλητική» η κατάθλιψη
Οι ερευνητές παρακολούθησαν 206 πρωτοετείς φοιτητές του πανεπιστημίου τους, οι οποίοι είχαν οριστεί τυχαία να συγκατοικήσουν ανά δύο όταν έγιναν δεκτοί σε αυτό.
Μέσα σε ένα μήνα από την άφιξή τους στο πανεπιστήμιο, οι φοιτητές συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια που στόχο είχαν να αξιολογήσουν τη νοητική ευαλωτότητα και τα καταθλιπτικά συμπτώματα. Τα ίδια ερωτηματολόγια συμπλήρωσαν εκ νέου 3 και 6 μήνες αργότερα, ενώ ανέφεραν και κάθε είδους στρεσογόνο γεγονός που είχε μεσολαβήσει.
Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι φοιτητές που συγκατοικούσαν με άτομα με υψηλά επίπεδα συναισθηματικής ευαλωτότητας είχαν αυξημένες πιθανότητες να «κολλήσουν» την συναισθηματική κατάστασή του και να αποκτήσουν οι ίδιοι υψηλότερα επίπεδα συναισθηματικής ευαλωτότητας, με επακόλουθο να αυξάνεται ο κίνδυνος να εκδηλώσουν κατάθλιψη.
Αντίστοιχα, όσοι συγκατοικούσαν με φοιτητές με μειωμένη συναισθηματική ευαλωτότητα, παρουσίαζαν μείωση και της δικής τους, οπότε ο κίνδυνος κατάθλιψης απομακρυνόταν. Αυτό ήταν εμφανές τόσο στις μετρήσεις των 3 μηνών, όσο και σε εκείνες των έξι μηνών. Επιπλέον, οι φοιτητές που παρουσίασαν αυξημένη συναισθηματική ευαλωτότητα κατά την μέτρηση του πρώτου τριμήνου, είχαν διπλάσια καταθλιπτικά συμπτώματα στη μέτρηση των 6 μηνών, σε σύγκριση με όσους δεν είχαν παρουσιάσει ανάλογη αύξηση.
Τα ευρήματα αυτά παρέχουν «πειστικές ενδείξεις» για την θεωρία της «μεταδοτικότητας της κατάθλιψης», δήλωσε ο δρ Χέφελ, ο οποίος είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας του Notre Dame.
Υποδηλώνουν επίσης ότι η μεταβολή του κοινωνικού περιβάλλοντος των πασχόντων από κατάθλιψη, θα μπορούσε να αποτελέσει τμήμα της θεραπείας που κάνουν για να την καταπολεμήσουν.


«Μεταδοτική» είναι η κατάθλιψη

Αμερικανοί ερευνητές σε μελέτη τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Clinical Psychological Science», βρήκαν ότι η μελαγχολία μιας ομάδας φοιτητών που ήταν ευάλωτη στην κατάθλιψη μπορούσε να αυξήσει τις πιθανότητες των φίλων τους να εκδηλώσουν κατάθλιψη και οι ίδιοι έξι μήνες αργότερα.
Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει πως όσοι αντιδρούν αρνητικά στα στρεσογόνα γεγονότα, ερμηνεύοντάς τα ως επακόλουθο παραγόντων τους οποίους δεν μπορούν να αλλάξουν αλλά και ως αντανακλάσεις των δικών τους ανεπαρκειών, είναι πιο ευάλωτοι στην κατάθλιψη. Αυτή η συναισθηματική ευαλωτότητα, όπως αποκαλείται, αποτελεί τόσο ισχυρό παράγοντα κινδύνου για κατάθλιψη ώστε μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προβλεφθεί ποιος διατρέχει αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσει κατάθλιψη στο μέλλον.
Οι δρες Τζέραλντ Χέφελ και Τζένιφερ Χέιμς, από το Πανεπιστήμιο Notre Dame της Ιντιάνα, λένε ότι η συναισθηματική ευαλωτότητα διαμορφώνεται κατά τα πρώτα χρόνια της εφηβικής ζωής, αλλά μοιάζει σταθερή κατά την ενήλικη. Ωστόσο, οι ίδιοι πιστεύουν πως μπορεί να μεταβληθεί στη διάρκεια ριζικών αλλαγών της ζωής. Μία τέτοια ριζική αλλαγή είναι το να φεύγει ένας νέος άνθρωπος από το σπίτι για να πάει να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο.
-«Κολλητική» η κατάθλιψη
Οι ερευνητές παρακολούθησαν 206 πρωτοετείς φοιτητές του πανεπιστημίου τους, οι οποίοι είχαν οριστεί τυχαία να συγκατοικήσουν ανά δύο όταν έγιναν δεκτοί σε αυτό.
Μέσα σε ένα μήνα από την άφιξή τους στο πανεπιστήμιο, οι φοιτητές συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια που στόχο είχαν να αξιολογήσουν τη νοητική ευαλωτότητα και τα καταθλιπτικά συμπτώματα. Τα ίδια ερωτηματολόγια συμπλήρωσαν εκ νέου 3 και 6 μήνες αργότερα, ενώ ανέφεραν και κάθε είδους στρεσογόνο γεγονός που είχε μεσολαβήσει.
Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι φοιτητές που συγκατοικούσαν με άτομα με υψηλά επίπεδα συναισθηματικής ευαλωτότητας είχαν αυξημένες πιθανότητες να «κολλήσουν» την συναισθηματική κατάστασή του και να αποκτήσουν οι ίδιοι υψηλότερα επίπεδα συναισθηματικής ευαλωτότητας, με επακόλουθο να αυξάνεται ο κίνδυνος να εκδηλώσουν κατάθλιψη.
Αντίστοιχα, όσοι συγκατοικούσαν με φοιτητές με μειωμένη συναισθηματική ευαλωτότητα, παρουσίαζαν μείωση και της δικής τους, οπότε ο κίνδυνος κατάθλιψης απομακρυνόταν. Αυτό ήταν εμφανές τόσο στις μετρήσεις των 3 μηνών, όσο και σε εκείνες των έξι μηνών. Επιπλέον, οι φοιτητές που παρουσίασαν αυξημένη συναισθηματική ευαλωτότητα κατά την μέτρηση του πρώτου τριμήνου, είχαν διπλάσια καταθλιπτικά συμπτώματα στη μέτρηση των 6 μηνών, σε σύγκριση με όσους δεν είχαν παρουσιάσει ανάλογη αύξηση.
Τα ευρήματα αυτά παρέχουν «πειστικές ενδείξεις» για την θεωρία της «μεταδοτικότητας της κατάθλιψης», δήλωσε ο δρ Χέφελ, ο οποίος είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας του Notre Dame.
Υποδηλώνουν επίσης ότι η μεταβολή του κοινωνικού περιβάλλοντος των πασχόντων από κατάθλιψη, θα μπορούσε να αποτελέσει τμήμα της θεραπείας που κάνουν για να την καταπολεμήσουν.


Φίλη μας Φαίδρα, γύρω από το όνομά σου, υπάρχει μία πολύ όμορφη ιστορία της Ελληνικής μυθολογίας, που αν δεν την γνώριζες μέχρι σήμερα, σίγουρα θα σου φανεί εξαιρετική. Η Φαίδρα, σύμφωνα με την μυθολογία, ερωτεύτηκε παράφορα τον γιό του Θησέα, τον Ιππόλυτο, που ήταν ένας πανέμορφος άνδρας, που την απέρριπτε διαρκώς. Η Φαίδρα, προσπαθώντας να τον διεκδικήσει, έπεσε στα πόδια του και ικέτευε τον έρωτά του, με δάκρια στα μάτια. Ο Ιππόλυτος όμως ήταν ανένδοτος και ασυγκίνητος στις συναισθηματικές της εκδηλώσεις. Έτσι λοιπόν η Φαίδρα, έσκισε τα ρούχα της και γεμάτη θυμό και οργή, πήγε στον Θησέα, λέγοντάς του ότι ο γιός του τη βίασε. Ο Θησέας, εξοργισμένος έδιωξε από την χώρα τον Ιππόλυτο, ο οποίος σκοτώθηκε καθώς τα άλογα του άρματός του αφήνιασαν στην θέα ενός θαλάσσιου τέρατος. Όταν η Φαίδρα, έμαθε το θάνατο του μεγάλου έρωτά της, ένιωσε ντροπή και μεγάλες τύψεις και αυτοκτόνησε! Έτσι λοιπόν γλυκιά μας Φαίδρα και εσύ στην προσωπική σου ζωή είσαι μία γυναίκα που δύσκολα γυρίζεις σελίδα σε έναν έρωτα που έχει λήξει. Δεν δέχεσαι την απόρριψη και φυσικά δεν μπορείς ποτέ να ξεχνάς. Σύμφωνα με την αριθμολογία, ο προσωπικός σου λεξάριθμος είναι το 2 και αυτό σημαίνει ότι είσαι μία συντροφική γυναίκα, που επιθυμείς να έχεις στη ζωή σου μία σχέση σταθερή που θα σου προσφέρει ασφάλεια και σιγουριά. Δεν αντέχεις τη μοναξιά και είσαι πρόθυμη να κάνεις υποχωρήσεις προκειμένου να κρατήσεις τους ανθρώπους στο πλάι σου. Η αναποφασιστικότητα και η δειλία είναι δύο από τα χαρακτηριστικά σου που δεν σε αφήνουν να κάνεις ρίσκα και να αρπάξεις ευκαιρίες! 
ΠΗΓΗ: myastro.gr


Φαίδρα

Φίλη μας Φαίδρα, γύρω από το όνομά σου, υπάρχει μία πολύ όμορφη ιστορία της Ελληνικής μυθολογίας, που αν δεν την γνώριζες μέχρι σήμερα, σίγουρα θα σου φανεί εξαιρετική. Η Φαίδρα, σύμφωνα με την μυθολογία, ερωτεύτηκε παράφορα τον γιό του Θησέα, τον Ιππόλυτο, που ήταν ένας πανέμορφος άνδρας, που την απέρριπτε διαρκώς. Η Φαίδρα, προσπαθώντας να τον διεκδικήσει, έπεσε στα πόδια του και ικέτευε τον έρωτά του, με δάκρια στα μάτια. Ο Ιππόλυτος όμως ήταν ανένδοτος και ασυγκίνητος στις συναισθηματικές της εκδηλώσεις. Έτσι λοιπόν η Φαίδρα, έσκισε τα ρούχα της και γεμάτη θυμό και οργή, πήγε στον Θησέα, λέγοντάς του ότι ο γιός του τη βίασε. Ο Θησέας, εξοργισμένος έδιωξε από την χώρα τον Ιππόλυτο, ο οποίος σκοτώθηκε καθώς τα άλογα του άρματός του αφήνιασαν στην θέα ενός θαλάσσιου τέρατος. Όταν η Φαίδρα, έμαθε το θάνατο του μεγάλου έρωτά της, ένιωσε ντροπή και μεγάλες τύψεις και αυτοκτόνησε! Έτσι λοιπόν γλυκιά μας Φαίδρα και εσύ στην προσωπική σου ζωή είσαι μία γυναίκα που δύσκολα γυρίζεις σελίδα σε έναν έρωτα που έχει λήξει. Δεν δέχεσαι την απόρριψη και φυσικά δεν μπορείς ποτέ να ξεχνάς. Σύμφωνα με την αριθμολογία, ο προσωπικός σου λεξάριθμος είναι το 2 και αυτό σημαίνει ότι είσαι μία συντροφική γυναίκα, που επιθυμείς να έχεις στη ζωή σου μία σχέση σταθερή που θα σου προσφέρει ασφάλεια και σιγουριά. Δεν αντέχεις τη μοναξιά και είσαι πρόθυμη να κάνεις υποχωρήσεις προκειμένου να κρατήσεις τους ανθρώπους στο πλάι σου. Η αναποφασιστικότητα και η δειλία είναι δύο από τα χαρακτηριστικά σου που δεν σε αφήνουν να κάνεις ρίσκα και να αρπάξεις ευκαιρίες! 
ΠΗΓΗ: myastro.gr


Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν υποστηρίζουν σε μελέτη τους που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «Psychological Science» ότι ο άνθρωπος είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αποδεχτεί ότι κάποια στιγμή στο μέλλον μπορεί να τον βρει μια μεγάλη τραγωδία, έστω κι αν ξέρει ότι πάντα υπάρχει πιθανότητα γι’ αυτό.
Ακόμα και όταν ξέρουμε ότι στο μέλλον μπορεί να μας συμβεί κάτι κακό (π.χ. ένα πρόβλημα υγείας) θέλουμε πάντα να κάνουμε θετικές σκέψεις για το αύριο. Και όσον αφορά το παρελθόν, έχουμε την τάση να θυμόμαστε περισσότερα τα καλά και να ξεχνάμε τα κακά. Με άλλα λόγια έχουμε την τάση να είμαστε αισιόδοξοι.
Η τάση όμως του ανθρώπου να είναι αισιόδοξος (συχνά υπεραισιόδοξος), αν και αποτελεί βασικό κίνητρο των ενεργειών του, μερικές φορές μπορεί να γίνει και πηγή δυστυχίας. H αισιοδοξία μας δίνει κουράγια και δύναμη αλλά μπορεί να μας κάνει παράτολμους και τελικά να χάσουμε επαφή με την πραγματικότητα. Όταν βλέπουμε μόνο τη θετική πλευρά των πραγμάτων και αγνοούμε τους παράγοντες αποτυχίας, τα πράγματα στο τέλος μπορεί να μην έχουν αίσιο τέλος και αυτό θα μας κάνει δυστυχισμένους.
-Μεροληπτική αισιοδοξία
Στο πλαίσιο της μελέτης τους, οι ερευνητές διεξήγαγαν πέντε κύκλους δημοσκοπήσεων στο internet ώστε να μπορέσουν να δουν κατά πόσο η ψυχική ισορροπία των συμμετεχόντων επηρεάζεται από το πώς έφερναν στο μυαλό τους παρελθοντικά ή μελλοντικά γεγονότα.
Διαπίστωσαν λοιπόν, ότι όσο πιο εύκολα ανακαλούσαν οι εθελοντές θετικές εμπειρίες από το παρελθόν τους, τόσο πιο χαρούμενοι ήταν. Οι αρνητικές εμπειρίες πάλι έρχονταν στην επιφάνεια δυσκολότερα, οδηγώντας τους στη θλίψη. Η τάση αυτή όμως δεν ίσχυε όταν οι εθελοντές οραματίζονταν το μέλλον. Ενώ όταν καλούνταν να σκεφτούν θετικά μελλοντικά γεγονότα αισθάνονταν χαρά, όταν σκέφτονταν αρνητικά θετικά γεγονότα δεν αισθάνονταν θλίψη. Από την άλλη μεριά
«Με το που μπαίνουμε στη διαδικασία να σκεφτούμε καλά πράγματα που μας έχουν ήδη συμβεί, η ζωή μας στο παρόν μοιάζει πιο ευτυχισμένη» εξηγεί ο ψυχολόγος Εντ Ο’ Μπράιαν που δηλώνει ότι πάντα συνάρπαζε ο τρόπος που άνθρωποι σκέφτονται για το μέλλον τους.
«Σε ό,τι αφορά το μέλλον, οι άνθρωποι τείνουν να πιστεύουν ότι τα δυσάρεστα γεγονότα δεν θα συμβούν στους ίδιους. Όμως δυσκολεύονται πολύ περισσότερο να εξηγήσουν πού οφείλεται η έλλειψη πιθανοτήτων να τους συμβεί κάτι καλό».
Οι θετικές σκέψεις μας κινητοποιούν ωστόσο πρέπει και αυτές να γίνονται με μέτρο. Οι ερευνητές είδαν ότι όταν κάποιος οραματίζεται υπερβολικά την ευτυχία του στο μέλλον καταλήγει τελικά πιο δυστυχισμένος.
«Συγκεκριμένα, όταν κάποιος προσπαθεί να σκεφτεί μια ολόκληρη λίστα από 10 καλά πράγματα που θα μπορούσαν να του συμβούν μπορεί να αισθανθεί πολύ χειρότερα, συγκριτικά με το αν σκεφτόταν δύο καλά πράγματα χωρίς να προσπαθεί ιδιαίτερα».

Ο άνθρωπος έχει πάντα την τάση να είναι αισιόδοξος

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν υποστηρίζουν σε μελέτη τους που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «Psychological Science» ότι ο άνθρωπος είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αποδεχτεί ότι κάποια στιγμή στο μέλλον μπορεί να τον βρει μια μεγάλη τραγωδία, έστω κι αν ξέρει ότι πάντα υπάρχει πιθανότητα γι’ αυτό.
Ακόμα και όταν ξέρουμε ότι στο μέλλον μπορεί να μας συμβεί κάτι κακό (π.χ. ένα πρόβλημα υγείας) θέλουμε πάντα να κάνουμε θετικές σκέψεις για το αύριο. Και όσον αφορά το παρελθόν, έχουμε την τάση να θυμόμαστε περισσότερα τα καλά και να ξεχνάμε τα κακά. Με άλλα λόγια έχουμε την τάση να είμαστε αισιόδοξοι.
Η τάση όμως του ανθρώπου να είναι αισιόδοξος (συχνά υπεραισιόδοξος), αν και αποτελεί βασικό κίνητρο των ενεργειών του, μερικές φορές μπορεί να γίνει και πηγή δυστυχίας. H αισιοδοξία μας δίνει κουράγια και δύναμη αλλά μπορεί να μας κάνει παράτολμους και τελικά να χάσουμε επαφή με την πραγματικότητα. Όταν βλέπουμε μόνο τη θετική πλευρά των πραγμάτων και αγνοούμε τους παράγοντες αποτυχίας, τα πράγματα στο τέλος μπορεί να μην έχουν αίσιο τέλος και αυτό θα μας κάνει δυστυχισμένους.
-Μεροληπτική αισιοδοξία
Στο πλαίσιο της μελέτης τους, οι ερευνητές διεξήγαγαν πέντε κύκλους δημοσκοπήσεων στο internet ώστε να μπορέσουν να δουν κατά πόσο η ψυχική ισορροπία των συμμετεχόντων επηρεάζεται από το πώς έφερναν στο μυαλό τους παρελθοντικά ή μελλοντικά γεγονότα.
Διαπίστωσαν λοιπόν, ότι όσο πιο εύκολα ανακαλούσαν οι εθελοντές θετικές εμπειρίες από το παρελθόν τους, τόσο πιο χαρούμενοι ήταν. Οι αρνητικές εμπειρίες πάλι έρχονταν στην επιφάνεια δυσκολότερα, οδηγώντας τους στη θλίψη. Η τάση αυτή όμως δεν ίσχυε όταν οι εθελοντές οραματίζονταν το μέλλον. Ενώ όταν καλούνταν να σκεφτούν θετικά μελλοντικά γεγονότα αισθάνονταν χαρά, όταν σκέφτονταν αρνητικά θετικά γεγονότα δεν αισθάνονταν θλίψη. Από την άλλη μεριά
«Με το που μπαίνουμε στη διαδικασία να σκεφτούμε καλά πράγματα που μας έχουν ήδη συμβεί, η ζωή μας στο παρόν μοιάζει πιο ευτυχισμένη» εξηγεί ο ψυχολόγος Εντ Ο’ Μπράιαν που δηλώνει ότι πάντα συνάρπαζε ο τρόπος που άνθρωποι σκέφτονται για το μέλλον τους.
«Σε ό,τι αφορά το μέλλον, οι άνθρωποι τείνουν να πιστεύουν ότι τα δυσάρεστα γεγονότα δεν θα συμβούν στους ίδιους. Όμως δυσκολεύονται πολύ περισσότερο να εξηγήσουν πού οφείλεται η έλλειψη πιθανοτήτων να τους συμβεί κάτι καλό».
Οι θετικές σκέψεις μας κινητοποιούν ωστόσο πρέπει και αυτές να γίνονται με μέτρο. Οι ερευνητές είδαν ότι όταν κάποιος οραματίζεται υπερβολικά την ευτυχία του στο μέλλον καταλήγει τελικά πιο δυστυχισμένος.
«Συγκεκριμένα, όταν κάποιος προσπαθεί να σκεφτεί μια ολόκληρη λίστα από 10 καλά πράγματα που θα μπορούσαν να του συμβούν μπορεί να αισθανθεί πολύ χειρότερα, συγκριτικά με το αν σκεφτόταν δύο καλά πράγματα χωρίς να προσπαθεί ιδιαίτερα».

Μια παγκόσμια έρευνα, η οποία εξέτασε 70.000 εθελοντές απ’ όλο τον κόσμο όσον αφορά τη στάση τους απέναντι στην αγάπη και τις σχέσεις αποκαλύπτει ότι το 48% των ανδρών έχουν ερωτευτεί με την πρώτη ματιά – κάτι που έχει συμβεί μόλις στο 28% των γυναικών.
Η έρευνα αποτελεί αντικείμενο ενός νέου βιβλίου, που τιτλοφορείται «The Normal Bar» και συνυπογράφεται από την δρα Πέπερ Σβαρτς, καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον, και τον δρα Τζέιμς Σβαρτς, καθηγητή και διευθυντή του Κέντρου Έρευνας Κοινωνικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο GeorgeMason της Βιρτζίνια.
Η έρευνα βασίζεται σε ερωτηματολόγιο που αποτελείται από 1.300 ερωτήματα, τα οποία απάντησαν οι εθελοντές online. Τα ερωτήματα αφορούν τα πάντα – από το σεξ και τα πιο ελκυστικά σωματικά χαρακτηριστικά έως τα στοιχεία της προσωπικότητας που βρίσκουμε ελκυστικά σε έναν δυνητικό σύντροφο.
-Η επικοινωνία
Εκτός από το ότι ο έρωτας με την πρώτη ματιά είναι συχνός στους άνδρες, ένα άλλο από τα ευρήματα της έρευνας είναι ότι το 74% των εθελοντών είναι ευτυχισμένοι στη σχέση ή το γάμο τους, ενώ το 66% πιστεύουν πως έχουν βρει την «αδελφή ψυχή» τους.
Η έρευνα δείχνει επίσης ότι μια ευτυχισμένη σχέση ή γάμος έχει πολλά μυστικά, όπως συχνές νυχτερινές εξόδους του ζευγαριού, τρυφερότητα που εκδηλώνεται με χάδια, φιλιά και κράτημα από το χέρι, συχνή σωματική μη ερωτική επαφή (λ.χ. να πιάνει και να κάνει μασάζ ο ένας τον άλλο) και πολλά τρυφερά λόγια και «σ’ αγαπώ».
Ο πιο σημαντικός παράγοντας όλων, όμως, τον οποίο επικαλέστηκαν όλα τα ζευγάρια που δήλωσαν ευτυχισμένα στη σχέση ή το γάμο τους, είναι η επικοινωνία.
Αντίστοιχα, στα ζευγάρια που δήλωσαν ανικανοποίητα από τη σχέση ή το γάμο τους, η έλλειψή της είναι το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυσή της.
-Η απιστία
Ένα ενδιαφέρον εύρημα είναι ότι μολονότι μόλις το 15% των ερωτηθέντων απάντησαν καταφατικά στο ερώτημα «έχετε απατήσει τον/την σύντροφό σας;», το ποσοστό αυτό αυξάνεται δραματικά όταν βγαίνει από τη μέση η λέξη «απιστία».
Στην πραγματικότητα, στο ερώτημα «έχετε κάνει σεξ εκτός της νυν σχέσης σας;» οι καταφατικές απαντήσεις εκτοξεύτηκαν στο 33% για τους άνδρες και στο 19% για τις γυναίκες.
Το βιβλίο εξηγεί πως η απόκλιση αυτή πιθανώς οφείλεται στο ότι η «απιστία» θεωρείται ως κάτι που εμπεριέχει και συναισθήματα – κάτι σαν «είμαι άπιστος εάν ερωτευτώ κάποιον άλλο». Το «ξερό» σεξ, όμως, δίχως συναισθηματική εμπλοκή, πιθανώς φαίνεται πως δεν θεωρείται απιστία.


Η επικοινωνία είναι το μυστικό του ευτυχισμένου γάμου

Μια παγκόσμια έρευνα, η οποία εξέτασε 70.000 εθελοντές απ’ όλο τον κόσμο όσον αφορά τη στάση τους απέναντι στην αγάπη και τις σχέσεις αποκαλύπτει ότι το 48% των ανδρών έχουν ερωτευτεί με την πρώτη ματιά – κάτι που έχει συμβεί μόλις στο 28% των γυναικών.
Η έρευνα αποτελεί αντικείμενο ενός νέου βιβλίου, που τιτλοφορείται «The Normal Bar» και συνυπογράφεται από την δρα Πέπερ Σβαρτς, καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον, και τον δρα Τζέιμς Σβαρτς, καθηγητή και διευθυντή του Κέντρου Έρευνας Κοινωνικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο GeorgeMason της Βιρτζίνια.
Η έρευνα βασίζεται σε ερωτηματολόγιο που αποτελείται από 1.300 ερωτήματα, τα οποία απάντησαν οι εθελοντές online. Τα ερωτήματα αφορούν τα πάντα – από το σεξ και τα πιο ελκυστικά σωματικά χαρακτηριστικά έως τα στοιχεία της προσωπικότητας που βρίσκουμε ελκυστικά σε έναν δυνητικό σύντροφο.
-Η επικοινωνία
Εκτός από το ότι ο έρωτας με την πρώτη ματιά είναι συχνός στους άνδρες, ένα άλλο από τα ευρήματα της έρευνας είναι ότι το 74% των εθελοντών είναι ευτυχισμένοι στη σχέση ή το γάμο τους, ενώ το 66% πιστεύουν πως έχουν βρει την «αδελφή ψυχή» τους.
Η έρευνα δείχνει επίσης ότι μια ευτυχισμένη σχέση ή γάμος έχει πολλά μυστικά, όπως συχνές νυχτερινές εξόδους του ζευγαριού, τρυφερότητα που εκδηλώνεται με χάδια, φιλιά και κράτημα από το χέρι, συχνή σωματική μη ερωτική επαφή (λ.χ. να πιάνει και να κάνει μασάζ ο ένας τον άλλο) και πολλά τρυφερά λόγια και «σ’ αγαπώ».
Ο πιο σημαντικός παράγοντας όλων, όμως, τον οποίο επικαλέστηκαν όλα τα ζευγάρια που δήλωσαν ευτυχισμένα στη σχέση ή το γάμο τους, είναι η επικοινωνία.
Αντίστοιχα, στα ζευγάρια που δήλωσαν ανικανοποίητα από τη σχέση ή το γάμο τους, η έλλειψή της είναι το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυσή της.
-Η απιστία
Ένα ενδιαφέρον εύρημα είναι ότι μολονότι μόλις το 15% των ερωτηθέντων απάντησαν καταφατικά στο ερώτημα «έχετε απατήσει τον/την σύντροφό σας;», το ποσοστό αυτό αυξάνεται δραματικά όταν βγαίνει από τη μέση η λέξη «απιστία».
Στην πραγματικότητα, στο ερώτημα «έχετε κάνει σεξ εκτός της νυν σχέσης σας;» οι καταφατικές απαντήσεις εκτοξεύτηκαν στο 33% για τους άνδρες και στο 19% για τις γυναίκες.
Το βιβλίο εξηγεί πως η απόκλιση αυτή πιθανώς οφείλεται στο ότι η «απιστία» θεωρείται ως κάτι που εμπεριέχει και συναισθήματα – κάτι σαν «είμαι άπιστος εάν ερωτευτώ κάποιον άλλο». Το «ξερό» σεξ, όμως, δίχως συναισθηματική εμπλοκή, πιθανώς φαίνεται πως δεν θεωρείται απιστία.


Παρασκευή 11 Αυγούστου 2017

Κωνσταντίνα Γιαχαλή.
Πολλά ζευγάρια έχουν το ίδιο -ας μην το πούμε πρόβλημα- θέμα. Όσο περνάει ο καιρός και το ζευγάρι αποκτάει οικειότητα – αναγκαία για να προχωρήσει η σχέση- χάνει κάποια άλλα πράγματα, το πάθος και η τρέλλα της αρχής είναι τα πρώτα που θυσιάζονται. Ειδικά αν το ζευγάρι έχει προχωρήσει στην συγκατοίκηση, βάζουμε και την καθημερινότητα στην μέση, τις υποχρεώσεις, τα νεύρα κλπ κλπ.
Εκεί που όταν πρωτοβγαίνατε ερχόταν να σε πάρει απ’ το σπίτι και σε έβρισκε ντυμένη και βαμμένη, τώρα σε βλέπει αγγουροξυπνημένη, άβαφη και με τις φόρμες στον καναπέ.  Φυσικά και δεν έπαψε να σ’ αγαπάει, απλά έχετε περάσει στο στάδιο “μαζί” και “μ’ αρέσεις όπως είσαι”.  Ωραίο στάδιο, φτάνει να μην ξεχαστείς σ’ αυτό.
Γιατί καλή η οικειότητα και η άνεση να κυκλοφορείς σαν άνθρωπος κι όχι σαν μοντέλο, αλλά υπάρχει η παγίδα να νιώσεις τον καλό σου σαν φίλο και συγκάτοικο και λιγότερο σαν εραστή. Το κακό είναι ότι στην ίδια παγίδα θα πέσει κι αυτός… κι ως γνωστόν, οι συγκάτοικοι δεν νιώθουν τρελό πάθος ο ένας για τον άλλον.
Τι μπορείς να κάνεις;  Εκπλήξεις για αρχή.  Άσ’ τον να γυρίσει μια μέρα σπίτι και να μη σε βρει εκεί κι όταν σου τηλεφωνήσει μην απαντήσεις, πάρ’ τον λίγο αργότερα και πες του που είσαι. Γενικά, αυτό με το τηλέφωνο πιάνει πάντα, άσ’ τον να σε ψάχνει μεσ’ στη μέρα και να μη ξέρει πάντα που είσαι και τι κάνεις.
Καθιέρωσε ένα Σαββατοκύριακο τον μήνα να φεύγεις, αν δεν έχεις φίλους ή οικογένεια στην επαρχία πες του ότι πας ένα ταξιδάκι με τις φίλες σου, ακόμα κι αν το ταξιδάκι θα είναι στο σπίτι της κολλητής σου, τρία τετράγωνα κάτω απ’ το δικό σας. Η απόσταση ανάμεσα στα ζευγάρια δίνει την ευκαιρία να πεθυμήσετε ο ένας τον άλλον, σπάει την ρουτίνα σας.
Μην γυρνάς άλουστη και με α)πόδια δυο μήνες χωρίς αποτρίχωση, β)φρύδια που θέλουν επειγόντως βγάλσιμο και γ)ρίζα δυο πόντους στο μαλλί. Άλλο να γυρνάς στο σπίτι σαν να βγήκες από περιοδικό κι άλλο να έχεις παρατήσει τον εαυτό σου επειδή έδεσες τον γάιδαρό σου.
Η έκπληξη είναι το μυστικό! Πιάστου κουβέντα για ένα θέμα που δεν θα περίμενε ποτέ να σε ενδιαφέρει. Βγάλε εισιτήρια για θέατρο ή συναυλία και πες του να πάτε. Πήγαινε να τον πάρεις μια μέρα απ’ την δουλειά χωρίς να το περιμένει κι αντί για το σπίτι πηγαίνετε σε ένα μπαράκι. Κανόνισε μια εκδρομή μόνο οι δυό σας. Κάντε μαζί μαθήματα χορού ή πηγαίνετε μια Κυριακή πρωί για τρέξιμο αντί να χουχουλιάσετε στο σπίτι. Φλέρταρέ τον σαν να τον γνώρισες τώρα. Κάνε καινούργια πράγματα, φέρε καινούργια πράγματα στην σχέση σας.
Και τέλος, το πιο κρίσιμο σημείο: το σεξ. Μετά από δυο χρόνια μάλλον έχετε εξαντλήσει κι οι δυο τις εκπλήξεις σας, παρόλα αυτά όλο και κάτι θα σας έχει ξεφύγει. Ψάξτε το και κάντε το! Χωρίς ντροπές!
Δόξα τω Θεώ, ζούμε στην εποχή της πληροφόρησης, μια βόλτα στο Ίντερνετ κι είναι απίστευτο τι θα ανακαλύψεις αν γκουγκλάρεις την λέξη “σεξ“.
Το κυριότερο είναι να καταλάβεις ότι η έκπληξη έχει το στοιχείο της ανανέωσης, της ανακάλυψης, της πλάκας κι όταν ένα ζευγάρι δεν βαλτώνει, ανακαλύπτει απ’ την αρχή κάθε φορά ο ένας τον άλλον και γελάει, τότε δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.

Μπορούμε να ξαναβρούμε το πάθος που είχαμε στην αρχή της σχέσης;

Κωνσταντίνα Γιαχαλή.
Πολλά ζευγάρια έχουν το ίδιο -ας μην το πούμε πρόβλημα- θέμα. Όσο περνάει ο καιρός και το ζευγάρι αποκτάει οικειότητα – αναγκαία για να προχωρήσει η σχέση- χάνει κάποια άλλα πράγματα, το πάθος και η τρέλλα της αρχής είναι τα πρώτα που θυσιάζονται. Ειδικά αν το ζευγάρι έχει προχωρήσει στην συγκατοίκηση, βάζουμε και την καθημερινότητα στην μέση, τις υποχρεώσεις, τα νεύρα κλπ κλπ.
Εκεί που όταν πρωτοβγαίνατε ερχόταν να σε πάρει απ’ το σπίτι και σε έβρισκε ντυμένη και βαμμένη, τώρα σε βλέπει αγγουροξυπνημένη, άβαφη και με τις φόρμες στον καναπέ.  Φυσικά και δεν έπαψε να σ’ αγαπάει, απλά έχετε περάσει στο στάδιο “μαζί” και “μ’ αρέσεις όπως είσαι”.  Ωραίο στάδιο, φτάνει να μην ξεχαστείς σ’ αυτό.
Γιατί καλή η οικειότητα και η άνεση να κυκλοφορείς σαν άνθρωπος κι όχι σαν μοντέλο, αλλά υπάρχει η παγίδα να νιώσεις τον καλό σου σαν φίλο και συγκάτοικο και λιγότερο σαν εραστή. Το κακό είναι ότι στην ίδια παγίδα θα πέσει κι αυτός… κι ως γνωστόν, οι συγκάτοικοι δεν νιώθουν τρελό πάθος ο ένας για τον άλλον.
Τι μπορείς να κάνεις;  Εκπλήξεις για αρχή.  Άσ’ τον να γυρίσει μια μέρα σπίτι και να μη σε βρει εκεί κι όταν σου τηλεφωνήσει μην απαντήσεις, πάρ’ τον λίγο αργότερα και πες του που είσαι. Γενικά, αυτό με το τηλέφωνο πιάνει πάντα, άσ’ τον να σε ψάχνει μεσ’ στη μέρα και να μη ξέρει πάντα που είσαι και τι κάνεις.
Καθιέρωσε ένα Σαββατοκύριακο τον μήνα να φεύγεις, αν δεν έχεις φίλους ή οικογένεια στην επαρχία πες του ότι πας ένα ταξιδάκι με τις φίλες σου, ακόμα κι αν το ταξιδάκι θα είναι στο σπίτι της κολλητής σου, τρία τετράγωνα κάτω απ’ το δικό σας. Η απόσταση ανάμεσα στα ζευγάρια δίνει την ευκαιρία να πεθυμήσετε ο ένας τον άλλον, σπάει την ρουτίνα σας.
Μην γυρνάς άλουστη και με α)πόδια δυο μήνες χωρίς αποτρίχωση, β)φρύδια που θέλουν επειγόντως βγάλσιμο και γ)ρίζα δυο πόντους στο μαλλί. Άλλο να γυρνάς στο σπίτι σαν να βγήκες από περιοδικό κι άλλο να έχεις παρατήσει τον εαυτό σου επειδή έδεσες τον γάιδαρό σου.
Η έκπληξη είναι το μυστικό! Πιάστου κουβέντα για ένα θέμα που δεν θα περίμενε ποτέ να σε ενδιαφέρει. Βγάλε εισιτήρια για θέατρο ή συναυλία και πες του να πάτε. Πήγαινε να τον πάρεις μια μέρα απ’ την δουλειά χωρίς να το περιμένει κι αντί για το σπίτι πηγαίνετε σε ένα μπαράκι. Κανόνισε μια εκδρομή μόνο οι δυό σας. Κάντε μαζί μαθήματα χορού ή πηγαίνετε μια Κυριακή πρωί για τρέξιμο αντί να χουχουλιάσετε στο σπίτι. Φλέρταρέ τον σαν να τον γνώρισες τώρα. Κάνε καινούργια πράγματα, φέρε καινούργια πράγματα στην σχέση σας.
Και τέλος, το πιο κρίσιμο σημείο: το σεξ. Μετά από δυο χρόνια μάλλον έχετε εξαντλήσει κι οι δυο τις εκπλήξεις σας, παρόλα αυτά όλο και κάτι θα σας έχει ξεφύγει. Ψάξτε το και κάντε το! Χωρίς ντροπές!
Δόξα τω Θεώ, ζούμε στην εποχή της πληροφόρησης, μια βόλτα στο Ίντερνετ κι είναι απίστευτο τι θα ανακαλύψεις αν γκουγκλάρεις την λέξη “σεξ“.
Το κυριότερο είναι να καταλάβεις ότι η έκπληξη έχει το στοιχείο της ανανέωσης, της ανακάλυψης, της πλάκας κι όταν ένα ζευγάρι δεν βαλτώνει, ανακαλύπτει απ’ την αρχή κάθε φορά ο ένας τον άλλον και γελάει, τότε δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.
Αν σας έχει τύχει να βγαίνετε έξω με φίλες και αντί για εσάς, οι άντρες να πλησιάζουν συνεχώς εκείνες, ήρθε η στιγμή να σταματήσετε να κατηγορείτε την εμφάνιση σας ή τους άντρες γενικότερα και να αλλάξετε το πώς παρουσιάζετε οι ίδιες τον εαυτό σας. Οι τέσσερις πιο κάτω λόγοι δείχνουν τα σημαντικότερα λάθη σας.
-Δείχνετε εκνευρισμένη: Όταν μια γυναίκα είναι χαμογελαστή και περιβάλλεται από άντρες, δεν είναι καθόλου τυχαίο, αφού το φλερτ θέλει χαμόγελο και ζωντάνια. Από την άλλη πλευρά δεν πρέπει να είστε χαζοχαρούμενες, αλλά ούτε και να έχετε το ύφος «μην μου μιλάτε». Το σημαντικό είναι το χαμόγελο και η καλή διάθεση.
-Δεν χρησιμοποιείτε την μέθοδο του «eye contact»: Αφού οι περισσότεροι άντρες είναι ντροπαλοί  και δεν πλησιάζουν εύκολα μια γυναίκα, αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να κοιτάζετε κάποιον έντονα ή και να του χαμογελάστε ακόμα, έτσι ώστε να είναι πιο εύκολο για αυτόν να έρθει να σας μιλήσει. Βέβαια, δεν χρειάζεται να τον καρφώνετε για ώρες, επειδή μπορεί και να τρομάξει.
-Φλερτάρετε περισσότερο από το πρέπον: Σε όλα πρέπει να υπάρχει μέτρο, γι’ αυτό δεν πρέπει να παραείστε ερωτικές με κάποιον, επειδή μερικές φορές αυτό μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Και μην ξεχνάτε ότι ο άντρας θέλει να είναι κυνηγός και όταν γίνεται κυνηγημένος, συνήθως χάνει το ενδιαφέρον του.
-Βγαίνετε έξω με μεγάλη παρέα: Έτσι, το φλερτ με κάποιον θεωρητικά είναι δύσκολο. Και είναι ακόμη δυσκολότερο αν στην παρέα σας υπάρχουν άντρες, οι οποίοι μπορεί να παρεξηγηθούν ως κάτι παραπάνω.    
 Πηγή: myworld.gr

Γιατί σας αποφεύγουν οι άντρες;

Αν σας έχει τύχει να βγαίνετε έξω με φίλες και αντί για εσάς, οι άντρες να πλησιάζουν συνεχώς εκείνες, ήρθε η στιγμή να σταματήσετε να κατηγορείτε την εμφάνιση σας ή τους άντρες γενικότερα και να αλλάξετε το πώς παρουσιάζετε οι ίδιες τον εαυτό σας. Οι τέσσερις πιο κάτω λόγοι δείχνουν τα σημαντικότερα λάθη σας.
-Δείχνετε εκνευρισμένη: Όταν μια γυναίκα είναι χαμογελαστή και περιβάλλεται από άντρες, δεν είναι καθόλου τυχαίο, αφού το φλερτ θέλει χαμόγελο και ζωντάνια. Από την άλλη πλευρά δεν πρέπει να είστε χαζοχαρούμενες, αλλά ούτε και να έχετε το ύφος «μην μου μιλάτε». Το σημαντικό είναι το χαμόγελο και η καλή διάθεση.
-Δεν χρησιμοποιείτε την μέθοδο του «eye contact»: Αφού οι περισσότεροι άντρες είναι ντροπαλοί  και δεν πλησιάζουν εύκολα μια γυναίκα, αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να κοιτάζετε κάποιον έντονα ή και να του χαμογελάστε ακόμα, έτσι ώστε να είναι πιο εύκολο για αυτόν να έρθει να σας μιλήσει. Βέβαια, δεν χρειάζεται να τον καρφώνετε για ώρες, επειδή μπορεί και να τρομάξει.
-Φλερτάρετε περισσότερο από το πρέπον: Σε όλα πρέπει να υπάρχει μέτρο, γι’ αυτό δεν πρέπει να παραείστε ερωτικές με κάποιον, επειδή μερικές φορές αυτό μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Και μην ξεχνάτε ότι ο άντρας θέλει να είναι κυνηγός και όταν γίνεται κυνηγημένος, συνήθως χάνει το ενδιαφέρον του.
-Βγαίνετε έξω με μεγάλη παρέα: Έτσι, το φλερτ με κάποιον θεωρητικά είναι δύσκολο. Και είναι ακόμη δυσκολότερο αν στην παρέα σας υπάρχουν άντρες, οι οποίοι μπορεί να παρεξηγηθούν ως κάτι παραπάνω.    
 Πηγή: myworld.gr

Κωνσταντίνα Γιαχαλή.
Γιατί δεν πρέπει, δεν κάνει, δεν χρειάζεται, δεν ωφελεί, τζιζ, μη εκεί! Μη!
Μην λέτε ποτέ την αλήθεια!
Ποτέ και για κανένα λόγο. Aκόμα – και κυρίως- όταν σας κοιτάξει με κείνο το σταθερό, φιλικό, ευθύ βλέμμα και πει, χαμογελώντας γλυκά: «Δεν θα με πειράξει ότι κι αν ακούσω, φτάνει να μου πεις την αλήθεια».
Αυτή η φράση είναι μεγάλη απάτη και το γλυκό χαμόγελο μεγαλύτερη και προσέξτε γιατί εδώ έχουμε SOS. Δεν θα την πειράξει; Αθώα, απονήρευτα αγόρια! Θα σας πατήσει κάτω! Θα το πληρώσετε και θα το πληρώνετε μέχρι τα βαθιά γεράματα. Επώδυνα, αργά και βασανιστικά.
Εσείς νομίζετε ότι απλά είστε ειλικρινείς κι «έλα, μωρέ, τι είπα; Αφού με ρώτησε, ψέματα να πω;». Ψέματα να πεις, δεν σε ρωτάει για να της πεις την αλήθεια, σε ρωτάει για να ακούσει αυτό που θέλει.
Παράδειγμα: «Νομίζεις ότι πάχυνα;» Η αλήθεια είναι ότι πάχυνε και θέλετε από καιρό να της το πείτε, αρπάζετε λοιπόν την ευκαιρία και λέτε «ναι, ρε μωρό κι εγώ ήθελα να στο πω, κόψε πια το μασαμπούκι το βράδυ, δεν βλέπεις που δεν χωράς στο τζιν;» Συγχαρητήρια, μόλις κερδίσατε κατεβασμένα μούτρα, μπηχτές και γκρίνια, ποοοολύ γκρίνια και ποτέ δεν θα μάθετε τον λόγο, γιατί δεν θα σας πει φυσικά «τα κάνω όλα αυτά γιατί με είπες τόφαλο», απλά θα τα κάνει. Γιατί έτσι είναι οι γυναίκες, δεν δίνουν εξηγήσεις, βαράνε στον σταυρό.
Σκεφτείτε όμως να λέγατε: «Πάχυνες; Δεν νομίζω, η μόνη διαφορά που βλέπω, είναι ότι γλύκανες πολύ στο πρόσωπο, αλλά και να πάχυνες τι σε νοιάζει, μωρό μου, για τα περιττά κιλά, αφού το ξέρεις ότι θα πάνε σε καλά χέρια», κι απλώνετε τα καλά χέρια στα επίμαχα σημεία (κι αυτό SOS, γιατί θέλουμε να μας θέλετε πάντα, παντός καιρού και κιλών). Αποτέλεσμα: θα σας λατρέψει και θα γίνει χαλί να την πατήσετε, τουλάχιστον για κείνη την μέρα, άντε και για δυο τρεις ακόμα επειδή σας συμπάθησα.
Γιατί όμως, δεν πρέπει να λέτε ποτέ την αλήθεια; Γιατί οι γυναίκες είναι φιλομαθείς. Μην τους καλύπτετε αυτή την φιλομάθεια, γιατί ως γνωστόν η γνώση είναι δύναμη (δική της) κι οδηγεί στην ελευθερία (πάλι την δική της).
Δεν θα σκεφτεί ότι είστε ειλικρινείς και στοχεύετε σε μια βαθιά σχέση, αλλά ότι είστε ένα άκαρδο γουρούνι σαν όλους τους άντρες και δεν σας νοιάζει που «το ‘ριξες και πάλι απόψε το φαρμάκι σουουουου κι έκανες ξανά να κλαίει το κοριτσάκι σουουουου».
Ένας ακόμα λόγος στο επίμαχο ερώτημα είναι: γιατί εμείς δεν λέμε πάντα/ποτέ την αλήθεια – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, που δεν σας αφορούν, γιατί γυναίκα που λέει την αλήθεια είναι γυναίκα που έχει να δει σχέση από τότε που η ΑΕΚ έχει να δει πρωτάθλημα.
Όχι επειδή είμαστε πονηρές ή κακές αλλά γιατί έχουμε μάθει απ’ την μαμά μας, παρατηρώντας πως φερόταν στον μπαμπά μας, πως στους άντρες δεν λέμε την αλήθεια, αλλά κάτι σαν την αλήθεια. Ο λόγος: Όπως δεν δίνεις στο παιδί την καλή πορσελάνη να παίξει με την ίδια λογική δεν λες στον άντρα την αλήθεια, στο τέλος ζημιά θα γίνει.
Δεν λέμε την αλήθεια γιατί δεν θέλουμε να σας πληγώσουμε, δεν θέλουμε να κάτσει αυτή η αλήθεια στο πίσω μέρος του μυαλού σας και να σας τυραννάει, δεν θέλουμε να σας γεμίζουμε ανασφάλειες και φόβους, γιατί σας ξέρουμε πιο καλά από ότι θα μας μάθετε εσείς ποτέ, γιατί εσείς είστε ένα- δύο κι εμείς είμαστε ένα εκατομμύριο, εκατόν μια χιλιάδες και δέκα.
Δεν θα σας πούμε ότι σκεφτόμαστε καμιά φορά τι να κάνει ο πρώην μας, ότι θαυμάζουμε τα μάλα τα μπράτσα του νεαρού στο γυμναστήριο, ότι δεν σας πάει όταν αραιώνουν τα μαλλάκια σας κι ότι η κοιλίτσα που μεγαλώνει δεν είναι μαξιλαράκι του έρωτα αλλά δείχνει ολίγην από παραίτηση και πολλές μπύρες.
Γι’ αυτό τον λόγο δεν θέλουμε να ακούμε κι εμείς κάποιες αλήθειες, γιατί όταν τις ακούμε, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, πιστεύουμε ότι τις λέτε γιατί δεν σας νοιάζει αν θα στενοχωρηθούμε, αν θα γεμίσουμε ανασφάλεια κι αν θα τρέξουμε στην κολλητή μας «άκου τι μου είπε, δεν μ’ αγαπάει, αλλιώς δεν θα ‘λεγε κάτι τέτοιο».
Ναι, εσείς δεν έχετε κακή πρόθεση, ναι, εσείς μας αγαπάτε, ναι, ναι, αλλά, καλά μου παιδιά, γιατί εμείς πρέπει να ξέρουμε ότι περνάει απ’ το κεφάλι σας; Δεν θέλουμε! Κρατήστε κάποια πράγματα για τον εαυτό σας ή για τους κολλητούς σας ή για τον ψυχαναλυτή σας (αν είστε τόσο Ευρωπαίοι).
Τι την θες την αλήθεια, παλληκάρι μου; Γιατί να σε βάλει η αμαρτία να πεις «όχι, δεν έχω τίποτα, αλλά… να, μωρέ, μια και ρώτησες… είδα την πρώην μου σήμερα, έχει ομορφύνει τόσο πολύ και τα θυμήθηκα όλα πάλι, ξέρεις αυτή με είχε παρατήσει και άκου τώρα τι είχε γίνει…» Ω, θα ακούσει, μια χαρά θα ακούσει και θα τα χρησιμοποιήσει όλα, μα όλα, εναντίον σου, μέχρι να μετανιώσεις την ώρα και την στιγμή που δεν κατάπιες ένα μαγκάλι κάρβουνα αντί να μιλήσεις.
Γι’ αυτό σας λέω, μην λέτε την αλήθεια, εκτός απ’ τις περιπτώσεις που επιβάλλεται να την πείτε, όπως όταν σας έχει φύγει ο έρωτας, αλλά, επειδή σαν άντρας, δεν θέλετε να έχετε την ευθύνη του χωρισμού, αρχίζετε και κάνετε όλες αυτές τις βλακείες, που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε τι φταίει και δεν βγαίνουμε πια, δεν κάνουμε σεξ, έχετε νεύρα κλπ κλπ. Εκεί βρείτε το θάρρος, δεν ξέρω από πού, και πείτε, «μου τελείωσε και καλή τύχη». Ή όταν έχετε ήδη ξεκινήσει μια άλλη ιστορία και κερατώνετε την καλή σας αλλά δεν λέτε και στην καινούργια ότι έχετε δεσμό, εκεί μιλήστε γρήγορα γιατί είστε πολύ φάουλ και σταματήστε αυτή την στιγμή να διαβάζετε το άρθρο γιατί με τσαντίσατε.
Οι υπόλοιποι (δεν θα μείνατε και πολλοί) διαβάστε παρακάτω τι δεν πρέπει ποτέ, μα ποτέ, να πείτε:
-Δεν την αντέχω την ηλίθια την μάνα σου, αν καταντήσεις έτσι θα σε χωρίσω.
-Η αλήθεια είναι ότι βαριέμαι ώρες ώρες που μιλάμε.
-Μαγειρεύεις απαίσια. Δεν αντέχω ούτε να το βλέπω αυτό το πράγμα και θες να το φάω κι από πάνω;
-Η κολλητή σου είναι παλουκοπηδήχτρα, μέχρι και σε μένα την έχει πέσει, να ‘χει χάρη που είναι φίλη σου, αλλιώς δεν θα μου την γλίτωνε.
-Αυτή η κοπέλα μου θυμίζει την πρώην μου, που να ‘ναι τώρα, τι ωραία που είχαμε περάσει, έκανα χρόνια να την ξεπεράσω κι ακόμα αναρωτιέμαι καμιά φορά αν τα κατάφερα.
-Μπικίνι; Ε, έτσι όπως είναι η κοιλιά σου, καλύτερα ολόσωμο.
-Τι σου ήρθε κι έκοψες τα μαλλιά σου; Χάλια είσαι!
-Φυσικά και την κοίταξα! Δεν έχω δει πιο όμορφη γυναίκα. (πόδια/ στήθος, κλπ).
-Να σου πω την αλήθεια, δεν σε ερωτεύτηκα αμέσως, αλλά με κυνήγησες τόσο πολύ που είπα «για να δούμε, τόσες και τόσες μ’ έχουν φτύσει, αυτή τουλάχιστον κόβει φλέβα».
-Ναι, κοιμήθηκα μαζί της. Όχι, δεν ήμουν μεθυσμένος. Αν θα το ξανακάνω; Θα ‘θελα αλλά μ’ έφτυσε, γιατί ξαναγύρισα σε σένα νομίζεις; Ας μου κάτσει αυτή κι αν με ξαναδείς να μου σφυρίξεις κλέφτικα.
-Δεν πιστεύω τώρα που παντρεύτηκε η αδερφή σου να θες κι εσύ γάμο;
-Δεν πιστεύω τώρα που γέννησε η αδερφή σου να θες κι εσύ παιδιά;
Και τελειώνοντας κάτι που έχετε διαπιστώσει όλοι και γυρνάει τόση ώρα στο μυαλό σας. Άντε και δεν είπατε την αλήθεια, θα σας πιστέψει; Και πως θα το καταλάβετε; Κατ’ αρχάς, δεν θα το καταλάβετε, άρα μην ασχολείστε άλλο. Ας πάρουμε σαν θέσφατο ότι απ’ τις γυναίκες καταλαβαίνετε μόνο ότι θέλουν να καταλάβετε, τα υπόλοιπα είναι «στην ζώνη του λυκόφωτος». Εντάξει; Πάμε παρακάτω!
Λοιπόν, η γυναίκα, γυναίκα είναι, θα σε καταλάβει. Ό,τι κι αν πεις, αυτή θα ξέρει αν της είπες ψέματα ή αλήθεια.  Αυτό είναι πρόβλημα, αλλά σας έχω καλά νέα. Υπάρχουν εκεί έξω πολλές χαζές ή πολύ απασχολημένες με τον εαυτό τους, αν σας ενοχλεί το χαζές κι αυτές δεν καταλαβαίνουν μία ή σκοτίστηκαν αν τους λέτε αλήθεια ή ψέματα φτάνει να της πάτε πρώτο τραπέζι στον Μαζώ το βράδυ και Σαββατοκύριακο στην Αράχωβα. Σ’ αυτές κάντε ότι θέλετε και πείτε ότι θέλετε, ποσώς μας αφορούν και μεταξύ μας δεν πρέπει να αφορούν και σας, αλλά περί ορέξεως…
Ερχόμαστε στις άλλες, αυτές που καταλαβαίνουν και καταλαβαίνουν γιατί σας αγαπάνε και θέλουν να συνεχίσουν να σας αγαπάνε. Στις αθώες, ανώδυνες ερωτήσεις πείτε ψέματα, άφοβα, με την ψυχή σας, αυτό που θα γίνει είναι το τηλεφώνημα στην κολλητή: «δεν μου είπε ότι πάχυνα, αλλά ότι γλύκανα στο πρόσωπο, το μανάρι μου, δεν είναι ο καλύτερος; Άκου τι μου ‘πε για να μην στενοχωρηθώ»
Και στις σοβαρές ερωτήσεις, τις επώδυνες: φροντίστε να μην χρειαστεί να πείτε ποτέ ψέματα!


Γιατί δεν πρέπει να λες την αλήθεια σε μια γυναίκα

Κωνσταντίνα Γιαχαλή.
Γιατί δεν πρέπει, δεν κάνει, δεν χρειάζεται, δεν ωφελεί, τζιζ, μη εκεί! Μη!
Μην λέτε ποτέ την αλήθεια!
Ποτέ και για κανένα λόγο. Aκόμα – και κυρίως- όταν σας κοιτάξει με κείνο το σταθερό, φιλικό, ευθύ βλέμμα και πει, χαμογελώντας γλυκά: «Δεν θα με πειράξει ότι κι αν ακούσω, φτάνει να μου πεις την αλήθεια».
Αυτή η φράση είναι μεγάλη απάτη και το γλυκό χαμόγελο μεγαλύτερη και προσέξτε γιατί εδώ έχουμε SOS. Δεν θα την πειράξει; Αθώα, απονήρευτα αγόρια! Θα σας πατήσει κάτω! Θα το πληρώσετε και θα το πληρώνετε μέχρι τα βαθιά γεράματα. Επώδυνα, αργά και βασανιστικά.
Εσείς νομίζετε ότι απλά είστε ειλικρινείς κι «έλα, μωρέ, τι είπα; Αφού με ρώτησε, ψέματα να πω;». Ψέματα να πεις, δεν σε ρωτάει για να της πεις την αλήθεια, σε ρωτάει για να ακούσει αυτό που θέλει.
Παράδειγμα: «Νομίζεις ότι πάχυνα;» Η αλήθεια είναι ότι πάχυνε και θέλετε από καιρό να της το πείτε, αρπάζετε λοιπόν την ευκαιρία και λέτε «ναι, ρε μωρό κι εγώ ήθελα να στο πω, κόψε πια το μασαμπούκι το βράδυ, δεν βλέπεις που δεν χωράς στο τζιν;» Συγχαρητήρια, μόλις κερδίσατε κατεβασμένα μούτρα, μπηχτές και γκρίνια, ποοοολύ γκρίνια και ποτέ δεν θα μάθετε τον λόγο, γιατί δεν θα σας πει φυσικά «τα κάνω όλα αυτά γιατί με είπες τόφαλο», απλά θα τα κάνει. Γιατί έτσι είναι οι γυναίκες, δεν δίνουν εξηγήσεις, βαράνε στον σταυρό.
Σκεφτείτε όμως να λέγατε: «Πάχυνες; Δεν νομίζω, η μόνη διαφορά που βλέπω, είναι ότι γλύκανες πολύ στο πρόσωπο, αλλά και να πάχυνες τι σε νοιάζει, μωρό μου, για τα περιττά κιλά, αφού το ξέρεις ότι θα πάνε σε καλά χέρια», κι απλώνετε τα καλά χέρια στα επίμαχα σημεία (κι αυτό SOS, γιατί θέλουμε να μας θέλετε πάντα, παντός καιρού και κιλών). Αποτέλεσμα: θα σας λατρέψει και θα γίνει χαλί να την πατήσετε, τουλάχιστον για κείνη την μέρα, άντε και για δυο τρεις ακόμα επειδή σας συμπάθησα.
Γιατί όμως, δεν πρέπει να λέτε ποτέ την αλήθεια; Γιατί οι γυναίκες είναι φιλομαθείς. Μην τους καλύπτετε αυτή την φιλομάθεια, γιατί ως γνωστόν η γνώση είναι δύναμη (δική της) κι οδηγεί στην ελευθερία (πάλι την δική της).
Δεν θα σκεφτεί ότι είστε ειλικρινείς και στοχεύετε σε μια βαθιά σχέση, αλλά ότι είστε ένα άκαρδο γουρούνι σαν όλους τους άντρες και δεν σας νοιάζει που «το ‘ριξες και πάλι απόψε το φαρμάκι σουουουου κι έκανες ξανά να κλαίει το κοριτσάκι σουουουου».
Ένας ακόμα λόγος στο επίμαχο ερώτημα είναι: γιατί εμείς δεν λέμε πάντα/ποτέ την αλήθεια – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, που δεν σας αφορούν, γιατί γυναίκα που λέει την αλήθεια είναι γυναίκα που έχει να δει σχέση από τότε που η ΑΕΚ έχει να δει πρωτάθλημα.
Όχι επειδή είμαστε πονηρές ή κακές αλλά γιατί έχουμε μάθει απ’ την μαμά μας, παρατηρώντας πως φερόταν στον μπαμπά μας, πως στους άντρες δεν λέμε την αλήθεια, αλλά κάτι σαν την αλήθεια. Ο λόγος: Όπως δεν δίνεις στο παιδί την καλή πορσελάνη να παίξει με την ίδια λογική δεν λες στον άντρα την αλήθεια, στο τέλος ζημιά θα γίνει.
Δεν λέμε την αλήθεια γιατί δεν θέλουμε να σας πληγώσουμε, δεν θέλουμε να κάτσει αυτή η αλήθεια στο πίσω μέρος του μυαλού σας και να σας τυραννάει, δεν θέλουμε να σας γεμίζουμε ανασφάλειες και φόβους, γιατί σας ξέρουμε πιο καλά από ότι θα μας μάθετε εσείς ποτέ, γιατί εσείς είστε ένα- δύο κι εμείς είμαστε ένα εκατομμύριο, εκατόν μια χιλιάδες και δέκα.
Δεν θα σας πούμε ότι σκεφτόμαστε καμιά φορά τι να κάνει ο πρώην μας, ότι θαυμάζουμε τα μάλα τα μπράτσα του νεαρού στο γυμναστήριο, ότι δεν σας πάει όταν αραιώνουν τα μαλλάκια σας κι ότι η κοιλίτσα που μεγαλώνει δεν είναι μαξιλαράκι του έρωτα αλλά δείχνει ολίγην από παραίτηση και πολλές μπύρες.
Γι’ αυτό τον λόγο δεν θέλουμε να ακούμε κι εμείς κάποιες αλήθειες, γιατί όταν τις ακούμε, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, πιστεύουμε ότι τις λέτε γιατί δεν σας νοιάζει αν θα στενοχωρηθούμε, αν θα γεμίσουμε ανασφάλεια κι αν θα τρέξουμε στην κολλητή μας «άκου τι μου είπε, δεν μ’ αγαπάει, αλλιώς δεν θα ‘λεγε κάτι τέτοιο».
Ναι, εσείς δεν έχετε κακή πρόθεση, ναι, εσείς μας αγαπάτε, ναι, ναι, αλλά, καλά μου παιδιά, γιατί εμείς πρέπει να ξέρουμε ότι περνάει απ’ το κεφάλι σας; Δεν θέλουμε! Κρατήστε κάποια πράγματα για τον εαυτό σας ή για τους κολλητούς σας ή για τον ψυχαναλυτή σας (αν είστε τόσο Ευρωπαίοι).
Τι την θες την αλήθεια, παλληκάρι μου; Γιατί να σε βάλει η αμαρτία να πεις «όχι, δεν έχω τίποτα, αλλά… να, μωρέ, μια και ρώτησες… είδα την πρώην μου σήμερα, έχει ομορφύνει τόσο πολύ και τα θυμήθηκα όλα πάλι, ξέρεις αυτή με είχε παρατήσει και άκου τώρα τι είχε γίνει…» Ω, θα ακούσει, μια χαρά θα ακούσει και θα τα χρησιμοποιήσει όλα, μα όλα, εναντίον σου, μέχρι να μετανιώσεις την ώρα και την στιγμή που δεν κατάπιες ένα μαγκάλι κάρβουνα αντί να μιλήσεις.
Γι’ αυτό σας λέω, μην λέτε την αλήθεια, εκτός απ’ τις περιπτώσεις που επιβάλλεται να την πείτε, όπως όταν σας έχει φύγει ο έρωτας, αλλά, επειδή σαν άντρας, δεν θέλετε να έχετε την ευθύνη του χωρισμού, αρχίζετε και κάνετε όλες αυτές τις βλακείες, που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε τι φταίει και δεν βγαίνουμε πια, δεν κάνουμε σεξ, έχετε νεύρα κλπ κλπ. Εκεί βρείτε το θάρρος, δεν ξέρω από πού, και πείτε, «μου τελείωσε και καλή τύχη». Ή όταν έχετε ήδη ξεκινήσει μια άλλη ιστορία και κερατώνετε την καλή σας αλλά δεν λέτε και στην καινούργια ότι έχετε δεσμό, εκεί μιλήστε γρήγορα γιατί είστε πολύ φάουλ και σταματήστε αυτή την στιγμή να διαβάζετε το άρθρο γιατί με τσαντίσατε.
Οι υπόλοιποι (δεν θα μείνατε και πολλοί) διαβάστε παρακάτω τι δεν πρέπει ποτέ, μα ποτέ, να πείτε:
-Δεν την αντέχω την ηλίθια την μάνα σου, αν καταντήσεις έτσι θα σε χωρίσω.
-Η αλήθεια είναι ότι βαριέμαι ώρες ώρες που μιλάμε.
-Μαγειρεύεις απαίσια. Δεν αντέχω ούτε να το βλέπω αυτό το πράγμα και θες να το φάω κι από πάνω;
-Η κολλητή σου είναι παλουκοπηδήχτρα, μέχρι και σε μένα την έχει πέσει, να ‘χει χάρη που είναι φίλη σου, αλλιώς δεν θα μου την γλίτωνε.
-Αυτή η κοπέλα μου θυμίζει την πρώην μου, που να ‘ναι τώρα, τι ωραία που είχαμε περάσει, έκανα χρόνια να την ξεπεράσω κι ακόμα αναρωτιέμαι καμιά φορά αν τα κατάφερα.
-Μπικίνι; Ε, έτσι όπως είναι η κοιλιά σου, καλύτερα ολόσωμο.
-Τι σου ήρθε κι έκοψες τα μαλλιά σου; Χάλια είσαι!
-Φυσικά και την κοίταξα! Δεν έχω δει πιο όμορφη γυναίκα. (πόδια/ στήθος, κλπ).
-Να σου πω την αλήθεια, δεν σε ερωτεύτηκα αμέσως, αλλά με κυνήγησες τόσο πολύ που είπα «για να δούμε, τόσες και τόσες μ’ έχουν φτύσει, αυτή τουλάχιστον κόβει φλέβα».
-Ναι, κοιμήθηκα μαζί της. Όχι, δεν ήμουν μεθυσμένος. Αν θα το ξανακάνω; Θα ‘θελα αλλά μ’ έφτυσε, γιατί ξαναγύρισα σε σένα νομίζεις; Ας μου κάτσει αυτή κι αν με ξαναδείς να μου σφυρίξεις κλέφτικα.
-Δεν πιστεύω τώρα που παντρεύτηκε η αδερφή σου να θες κι εσύ γάμο;
-Δεν πιστεύω τώρα που γέννησε η αδερφή σου να θες κι εσύ παιδιά;
Και τελειώνοντας κάτι που έχετε διαπιστώσει όλοι και γυρνάει τόση ώρα στο μυαλό σας. Άντε και δεν είπατε την αλήθεια, θα σας πιστέψει; Και πως θα το καταλάβετε; Κατ’ αρχάς, δεν θα το καταλάβετε, άρα μην ασχολείστε άλλο. Ας πάρουμε σαν θέσφατο ότι απ’ τις γυναίκες καταλαβαίνετε μόνο ότι θέλουν να καταλάβετε, τα υπόλοιπα είναι «στην ζώνη του λυκόφωτος». Εντάξει; Πάμε παρακάτω!
Λοιπόν, η γυναίκα, γυναίκα είναι, θα σε καταλάβει. Ό,τι κι αν πεις, αυτή θα ξέρει αν της είπες ψέματα ή αλήθεια.  Αυτό είναι πρόβλημα, αλλά σας έχω καλά νέα. Υπάρχουν εκεί έξω πολλές χαζές ή πολύ απασχολημένες με τον εαυτό τους, αν σας ενοχλεί το χαζές κι αυτές δεν καταλαβαίνουν μία ή σκοτίστηκαν αν τους λέτε αλήθεια ή ψέματα φτάνει να της πάτε πρώτο τραπέζι στον Μαζώ το βράδυ και Σαββατοκύριακο στην Αράχωβα. Σ’ αυτές κάντε ότι θέλετε και πείτε ότι θέλετε, ποσώς μας αφορούν και μεταξύ μας δεν πρέπει να αφορούν και σας, αλλά περί ορέξεως…
Ερχόμαστε στις άλλες, αυτές που καταλαβαίνουν και καταλαβαίνουν γιατί σας αγαπάνε και θέλουν να συνεχίσουν να σας αγαπάνε. Στις αθώες, ανώδυνες ερωτήσεις πείτε ψέματα, άφοβα, με την ψυχή σας, αυτό που θα γίνει είναι το τηλεφώνημα στην κολλητή: «δεν μου είπε ότι πάχυνα, αλλά ότι γλύκανα στο πρόσωπο, το μανάρι μου, δεν είναι ο καλύτερος; Άκου τι μου ‘πε για να μην στενοχωρηθώ»
Και στις σοβαρές ερωτήσεις, τις επώδυνες: φροντίστε να μην χρειαστεί να πείτε ποτέ ψέματα!


Η εικασία ότι η εγκληματική συμπεριφορά κληρονομείται έχει τις ρίζες της στο 19ο αιώνα. Το 1965 οι επιστήμονες ήταν πεπεισμένοι ότι απομόνωσαν το γενετικό της παράγοντα.
Η Αγγλίδα Πατρίτσια Τζέικομπς, βασιζόμενη σε έρευνα που έγινε σε κρατούμενους των αγγλικών φυλακών, υποστήριξε ότι οι άντρες που έχουν δύο χρωμοσώματα ΥΥ, δηλαδή ΧΥΥ αντί για ΧΥ -συνηθισμένη και αβλαβής χρωμοσωμική ανωμαλία- έχουν εμφανείς επιθετικές τάσεις.
Πράγματι μεταξύ των κρατουμένων η εμφάνιση της ανωμαλίας αυτής
φαινόταν συχνότερη. Μεταγενέστερες έρευνες έδειξαν ότι η συχνότητα αντρών με ΥΥ στο σύνολο του πληθυσμού είχε υποτιμηθεί. Κατά τη δεκαετία του 1980 απομονώθηκε ένα γονίδιο η μετάλλαξη του οποίου προκαλεί το σύνδρομο του εύθραυστου Χ. Πρόκειται για γενετική ασθένεια που εμφανίζει νοητική καθυστέρηση.
Ορισμένα από τα συμπτώματά της είναι η υπερκινητικότητα και η μεγάλη δυσκολία συγκέντρωσης. Βιάστηκαν να το βαφτίσουν "γονίδιο της εγκληματικότητας", όμως τελικά οι γενετιστές απέρριψαν οποιαδήποτε σχέση του με την εγκληματική συμπεριφορά.

Είναι αλήθεια ότι η εγκληματικότητα είναι "γραμμένη" στα γονίδια;

Η εικασία ότι η εγκληματική συμπεριφορά κληρονομείται έχει τις ρίζες της στο 19ο αιώνα. Το 1965 οι επιστήμονες ήταν πεπεισμένοι ότι απομόνωσαν το γενετικό της παράγοντα.
Η Αγγλίδα Πατρίτσια Τζέικομπς, βασιζόμενη σε έρευνα που έγινε σε κρατούμενους των αγγλικών φυλακών, υποστήριξε ότι οι άντρες που έχουν δύο χρωμοσώματα ΥΥ, δηλαδή ΧΥΥ αντί για ΧΥ -συνηθισμένη και αβλαβής χρωμοσωμική ανωμαλία- έχουν εμφανείς επιθετικές τάσεις.
Πράγματι μεταξύ των κρατουμένων η εμφάνιση της ανωμαλίας αυτής
φαινόταν συχνότερη. Μεταγενέστερες έρευνες έδειξαν ότι η συχνότητα αντρών με ΥΥ στο σύνολο του πληθυσμού είχε υποτιμηθεί. Κατά τη δεκαετία του 1980 απομονώθηκε ένα γονίδιο η μετάλλαξη του οποίου προκαλεί το σύνδρομο του εύθραυστου Χ. Πρόκειται για γενετική ασθένεια που εμφανίζει νοητική καθυστέρηση.
Ορισμένα από τα συμπτώματά της είναι η υπερκινητικότητα και η μεγάλη δυσκολία συγκέντρωσης. Βιάστηκαν να το βαφτίσουν "γονίδιο της εγκληματικότητας", όμως τελικά οι γενετιστές απέρριψαν οποιαδήποτε σχέση του με την εγκληματική συμπεριφορά.

Τρύφωνα, αρκετά ιστορικά πρόσωπα της αρχαιότητα, είχαν το όνομά σου και από τον βίο τους είναι φανερό ότι η σοβαρότητα, η ωριμότητα αλλά και ο λογικός πρακτικός τρόπος σκέψης είναι μερικά από τα στοιχεία που σου προσδίδει το όνομά σου! Στην αριθμολογία, ο προσωπικός λεξάριθμος του ονόματός σου είναι το 4 και αυτό υποδηλώνει ότι είσαι ένας άνδρας που τηρείς κατά γράμμα τους νόμους, τους κανόνες, τις παραδόσεις αλλά και όλες τις ηθικές αρχές που έχεις από την οικογένειά σου! Στη ζωή σου λειτουργείς με πρόγραμμα και έχεις πολλές απαιτήσεις από τον εαυτό σου, γιατί θέλεις ότι κάνεις να είναι στην εντέλεια. Σέβεσαι, τιμάς και αγαπάς την οικογένεια και το σπιτικό που θα ανοίξεις (ή έχεις ήδη ανοίξει) θα λειτουργεί πάνω σε γερά θεμέλια. Όλοι σε εμπιστεύονται για την συνέπεια και την υπευθυνότητά σου!
ΠΗΓΗ: myastro.gr


Τρύφωνας

Τρύφωνα, αρκετά ιστορικά πρόσωπα της αρχαιότητα, είχαν το όνομά σου και από τον βίο τους είναι φανερό ότι η σοβαρότητα, η ωριμότητα αλλά και ο λογικός πρακτικός τρόπος σκέψης είναι μερικά από τα στοιχεία που σου προσδίδει το όνομά σου! Στην αριθμολογία, ο προσωπικός λεξάριθμος του ονόματός σου είναι το 4 και αυτό υποδηλώνει ότι είσαι ένας άνδρας που τηρείς κατά γράμμα τους νόμους, τους κανόνες, τις παραδόσεις αλλά και όλες τις ηθικές αρχές που έχεις από την οικογένειά σου! Στη ζωή σου λειτουργείς με πρόγραμμα και έχεις πολλές απαιτήσεις από τον εαυτό σου, γιατί θέλεις ότι κάνεις να είναι στην εντέλεια. Σέβεσαι, τιμάς και αγαπάς την οικογένεια και το σπιτικό που θα ανοίξεις (ή έχεις ήδη ανοίξει) θα λειτουργεί πάνω σε γερά θεμέλια. Όλοι σε εμπιστεύονται για την συνέπεια και την υπευθυνότητά σου!
ΠΗΓΗ: myastro.gr


Την Δευτέρα 14 Αυγούστου πραγματοποιείται Πανηγυρικός Εσπερινός και λιτανεία της εικόνας της Παναγίας της Λάλογλης στον Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μεσονήσι στις 7:00 μ.μ.


Πολιτιστικός σύλλογος «Δρυάδες» Μεσονησίου, εκδηλώσεις για τον εορτασμό της κοιμήσεως της Θεοτόκου

Την Δευτέρα 14 Αυγούστου πραγματοποιείται Πανηγυρικός Εσπερινός και λιτανεία της εικόνας της Παναγίας της Λάλογλης στον Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μεσονήσι στις 7:00 μ.μ.


Πέμπτη 10 Αυγούστου 2017

Σύμφωνα με έρευνες, η ικανοποίηση που νιώθει κάθε άνθρωπος από τη ζωή του δεν είναι σταθερή σε όλη τη διάρκειά της, αλλά ακολουθεί μια πορεία που μοιάζει με το γράμμα Μ. Αρχικά ανεβαίνει και είναι υψηλή στις ηλικίες 20-29 ετών, φτάνει στο χαμηλότερο σημείο της στη μέση ηλικία και αρχίζει να αυξάνεται πάλι κατά την συνταξιοδότηση. Προς το τέλος της ζωής όμως πέφτει κατακόρυφα.
Το σχήμα αυτό έχει καταγραφεί σε μελέτες σε περισσότερες από 50 χώρες και σε όλες τις κοινωνικο-οικονομικές ομάδες. Έχει επίσης παρατηρηθεί σε πιθήκους: περυσινή μελέτη της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι χιμπατζήδες και ουραγκοτάγκοι περνούν κρίση της μέσης ηλικίας, σαν τους ανθρώπους.
Σύμφωνα με τα ευρήματα των μελετών, στα 23 μας χρόνια είμαστε υπεραισιόδοξοι και ευτυχισμένοι διότι πιστεύουμε ότι τίποτα δεν μπορεί να μας εμποδίσει να πραγματοποιήσουμε όσα θέλουμε.  Ακολουθούν μερικές δεκαετίες ανεκπλήρωτων προσδοκιών και απογοητεύσεων, που κορυφώνουν το αίσθημα της δυστυχίας εκεί γύρω στα 55 χρόνια – την τελευταία χρόνια που οι περισσότεροι νιώθουν να «λυγίζουν» από το βάρος των απραγματοποίητων ονείρων της νιότης τους. Από κει και πέρα αρχίζει η σταδιακά αποδοχή και η εκτίμηση όσων ήδη υπάρχουν στην ζωή – και η ευτυχία σταδιακά αυξάνει, για να φτάσει εκ νέου στο μέγιστο σημείο της στα 69 χρόνια.
Τα παραπάνω στοιχεία καταγράφονται σε μια μελέτη που πραγματοποίησε ο ο δρ Χέινς Σουάντ, ερευνητής στο Κέντρο Υγείας & Ευεξίας του Πανεπιστημίου Princeton και στο Κέντρο Οικονομικών Επιδόσεων της Σχολής Οικονομικών του Λονδίνου (LSE) για να δει πως συγκρίνονται οι προσδοκίες με την πραγματικότητα σε διάφορα στάδια της ζωής. Έτσι, ανέλυσε στοιχεία για την ευτυχία 23.161 Γερμανών, ηλικίας 17-85 ετών.
Όπως διαπίστωσε, στις ηλικίες 23 και 69 ετών το επίπεδο της ικανοποίησης από τη ζωή ήταν το υψηλότερο, στα 55 το χαμηλότερο, ενώ από τα 75 χρόνια και μετά ξαναμειωνόταν σημαντικά.
Προσδοκίες και πραγματικότητα
Ο δρ Σουάντ ανακάλυψε ακόμα ότι οι 20άρηδες είχαν την τάση να πιστεύουν πως στο μέλλον θα είναι πολύ πιο ευτυχισμένοι απ’ ό,τι στ’ αλήθεια έγιναν, με τη διαφορά να φτάνει το σχεδόν 10%. Αντίστοιχα, οι 68χρονοι είχαν την τάση να πιστεύουν πως θα είναι στο μέλλον λιγότερο ευτυχισμένοι απ’ ό,τι πραγματικά ήταν, με τη διαφορά να είναι σχεδόν η μισή (4,5%).
Η ανάλυση έδειξε ακόμα ότι μετά την ηλικία των 30 ετών οι προσδοκίες για προσωπική ευτυχία μειώνονται σταθερά έως ότου εξισωθούν με την πραγματικότητα εκεί γύρω στα 55 χρόνια. Στη συνέχεια, εξακολουθούν να μειώνονται οι προσδοκίες, αλλά αρχίζει να αυξάνεται η ευτυχία που νιώθουμε για τις πραγματικές συνθήκες της ζωής μας – και αυτό υποδηλώνει ότι επιτέλους αρχίζουμε να εκτιμάμε ό,τι έχουμε στη ζωή μας.
Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό; «Μία πιθανή εξήγηση είναι ότι οι αυξομειώσεις στην ικανοποίηση από τη ζωή άγονται από τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες, τις οποίες νιώθουμε στο πετσί μας στη μέση ηλικία, αλλά στην πορεία της ζωής αφήνουμε πίσω μας», εξήγησε ο δρ Σουάντ.
Μία άλλη εξήγηση, είναι πιο ιατρική: η νευροεπιστήμη έχει δείξει ότι «οι συναισθηματικές αντιδράσεις στις χαμένες ευκαιρίες της ζωής ελαττώνονται με την ηλικία και έτσι οι ηλικιωμένοι αισθάνονται λιγότερη θλίψη για ό,τι δεν κατόρθωσαν να πετύχουν», πρόσθεσε.
Σε κάθε περίπτωση, «η αισιοδοξία της νιότης είναι σαφέστατα κάτι θετικό και όχι κάτι που πρέπει να αλλάξουμε, αλλά οι νέοι θα πρέπει να ξέρουν ότι τα πράγματα πιθανότατα δεν θα μοιάζουν τόσο καλά στην μέση ηλικία», επισήμανε.
Η έρευνα του δρος Σουάντ έδειξε ακόμα ότι οι πιο μορφωμένοι νεαροί ενήλικες έχουν περισσότερες πιθανότητες να υπερεκτιμούν την μελλοντική ικανοποίησή τους – ίσως επειδή έχουν μεγαλύτερες οικονομικές προοπτικές απ’ όσες τελικά αποκτούν.
Αν και η έρευνα βασίζεται σε στοιχεία από γερμανούς πολίτες, ο δρ Σουάντ πιστεύει ότι τα ευρήματα ισχύουν για όλα τα έθνη, παρά τις οικονομικές και πολιτισμικές διαφορές τους – μία εκτίμηση που ενισχύεται από το γεγονός ότι ταευρήματα της μελέτης του ήταν παρόμοια στους εθελοντές τόσο της ανατολικής όσο και της δυτικής Γερμανίας, ανεξάρτητα από τις οικονομικές και πολιτισμικές διαφορές μεταξύ τους.

Η ευτυχία ακολουθεί το γράμμα Μ

Σύμφωνα με έρευνες, η ικανοποίηση που νιώθει κάθε άνθρωπος από τη ζωή του δεν είναι σταθερή σε όλη τη διάρκειά της, αλλά ακολουθεί μια πορεία που μοιάζει με το γράμμα Μ. Αρχικά ανεβαίνει και είναι υψηλή στις ηλικίες 20-29 ετών, φτάνει στο χαμηλότερο σημείο της στη μέση ηλικία και αρχίζει να αυξάνεται πάλι κατά την συνταξιοδότηση. Προς το τέλος της ζωής όμως πέφτει κατακόρυφα.
Το σχήμα αυτό έχει καταγραφεί σε μελέτες σε περισσότερες από 50 χώρες και σε όλες τις κοινωνικο-οικονομικές ομάδες. Έχει επίσης παρατηρηθεί σε πιθήκους: περυσινή μελέτη της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι χιμπατζήδες και ουραγκοτάγκοι περνούν κρίση της μέσης ηλικίας, σαν τους ανθρώπους.
Σύμφωνα με τα ευρήματα των μελετών, στα 23 μας χρόνια είμαστε υπεραισιόδοξοι και ευτυχισμένοι διότι πιστεύουμε ότι τίποτα δεν μπορεί να μας εμποδίσει να πραγματοποιήσουμε όσα θέλουμε.  Ακολουθούν μερικές δεκαετίες ανεκπλήρωτων προσδοκιών και απογοητεύσεων, που κορυφώνουν το αίσθημα της δυστυχίας εκεί γύρω στα 55 χρόνια – την τελευταία χρόνια που οι περισσότεροι νιώθουν να «λυγίζουν» από το βάρος των απραγματοποίητων ονείρων της νιότης τους. Από κει και πέρα αρχίζει η σταδιακά αποδοχή και η εκτίμηση όσων ήδη υπάρχουν στην ζωή – και η ευτυχία σταδιακά αυξάνει, για να φτάσει εκ νέου στο μέγιστο σημείο της στα 69 χρόνια.
Τα παραπάνω στοιχεία καταγράφονται σε μια μελέτη που πραγματοποίησε ο ο δρ Χέινς Σουάντ, ερευνητής στο Κέντρο Υγείας & Ευεξίας του Πανεπιστημίου Princeton και στο Κέντρο Οικονομικών Επιδόσεων της Σχολής Οικονομικών του Λονδίνου (LSE) για να δει πως συγκρίνονται οι προσδοκίες με την πραγματικότητα σε διάφορα στάδια της ζωής. Έτσι, ανέλυσε στοιχεία για την ευτυχία 23.161 Γερμανών, ηλικίας 17-85 ετών.
Όπως διαπίστωσε, στις ηλικίες 23 και 69 ετών το επίπεδο της ικανοποίησης από τη ζωή ήταν το υψηλότερο, στα 55 το χαμηλότερο, ενώ από τα 75 χρόνια και μετά ξαναμειωνόταν σημαντικά.
Προσδοκίες και πραγματικότητα
Ο δρ Σουάντ ανακάλυψε ακόμα ότι οι 20άρηδες είχαν την τάση να πιστεύουν πως στο μέλλον θα είναι πολύ πιο ευτυχισμένοι απ’ ό,τι στ’ αλήθεια έγιναν, με τη διαφορά να φτάνει το σχεδόν 10%. Αντίστοιχα, οι 68χρονοι είχαν την τάση να πιστεύουν πως θα είναι στο μέλλον λιγότερο ευτυχισμένοι απ’ ό,τι πραγματικά ήταν, με τη διαφορά να είναι σχεδόν η μισή (4,5%).
Η ανάλυση έδειξε ακόμα ότι μετά την ηλικία των 30 ετών οι προσδοκίες για προσωπική ευτυχία μειώνονται σταθερά έως ότου εξισωθούν με την πραγματικότητα εκεί γύρω στα 55 χρόνια. Στη συνέχεια, εξακολουθούν να μειώνονται οι προσδοκίες, αλλά αρχίζει να αυξάνεται η ευτυχία που νιώθουμε για τις πραγματικές συνθήκες της ζωής μας – και αυτό υποδηλώνει ότι επιτέλους αρχίζουμε να εκτιμάμε ό,τι έχουμε στη ζωή μας.
Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό; «Μία πιθανή εξήγηση είναι ότι οι αυξομειώσεις στην ικανοποίηση από τη ζωή άγονται από τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες, τις οποίες νιώθουμε στο πετσί μας στη μέση ηλικία, αλλά στην πορεία της ζωής αφήνουμε πίσω μας», εξήγησε ο δρ Σουάντ.
Μία άλλη εξήγηση, είναι πιο ιατρική: η νευροεπιστήμη έχει δείξει ότι «οι συναισθηματικές αντιδράσεις στις χαμένες ευκαιρίες της ζωής ελαττώνονται με την ηλικία και έτσι οι ηλικιωμένοι αισθάνονται λιγότερη θλίψη για ό,τι δεν κατόρθωσαν να πετύχουν», πρόσθεσε.
Σε κάθε περίπτωση, «η αισιοδοξία της νιότης είναι σαφέστατα κάτι θετικό και όχι κάτι που πρέπει να αλλάξουμε, αλλά οι νέοι θα πρέπει να ξέρουν ότι τα πράγματα πιθανότατα δεν θα μοιάζουν τόσο καλά στην μέση ηλικία», επισήμανε.
Η έρευνα του δρος Σουάντ έδειξε ακόμα ότι οι πιο μορφωμένοι νεαροί ενήλικες έχουν περισσότερες πιθανότητες να υπερεκτιμούν την μελλοντική ικανοποίησή τους – ίσως επειδή έχουν μεγαλύτερες οικονομικές προοπτικές απ’ όσες τελικά αποκτούν.
Αν και η έρευνα βασίζεται σε στοιχεία από γερμανούς πολίτες, ο δρ Σουάντ πιστεύει ότι τα ευρήματα ισχύουν για όλα τα έθνη, παρά τις οικονομικές και πολιτισμικές διαφορές τους – μία εκτίμηση που ενισχύεται από το γεγονός ότι ταευρήματα της μελέτης του ήταν παρόμοια στους εθελοντές τόσο της ανατολικής όσο και της δυτικής Γερμανίας, ανεξάρτητα από τις οικονομικές και πολιτισμικές διαφορές μεταξύ τους.
Για το 15% των ζευγαριών η πορεία της σχέσης εξαρτάται από από το σεξ  και αν το ταίρι τους δεν τους ικανοποιεί, η σχέση τελειώνει. Για άλλο ένα 40% των ζευγαριών, το κακό σεξ αποτελεί σημαντικό παράγοντα στην απόφαση να χωρίσουν. Στην πραγματικότητα, ένας στους τέσσερις άντρες και μία στις πέντε γυναίκες θεωρούν ότι ο συχνός οργασμός είναι πιο σημαντικός για την σχέση τους από τον έρωτα. Τελικά, λιγότερα από ένα στα δύο ζευγάρια είναι πολύ ικανοποιημένα από τη συχνότητα των οργασμών που έχουν στην παρούσα σχέση τους.
Αυτά είναι τα ευρήματα νέας βρετανικής δημοσκόπησης, στην οποία συμμετείχαν 3.800 άνδρες και γυναίκες και πραγματοποιήθηκε με αφορμή την βρετανική Εθνική Ημέρα Οργασμού (31 Ιουλίου 2013).
Μολονότι το 60% των ερωτηθέντων είπαν ότι γενικώς είναι πολύ ικανοποιημένοι από τη σχέση τους, το ποσοστό αυτό μειώθηκε στο 17% για τους άντρες και στο 6% για τις γυναίκες όταν τους ζητήθηκε να βαθμολογήσουν μεμονωμένα την σεξουαλική πλευρά της σχέσης τους.
Το 16% των ανδρών, εξάλλου, και το 13% των γυναικών είπαν ότι το κακό σεξ αποτελεί αιτία για την οποία χωρίζουν, ενώ το 39% ότι αποτελεί συμβάλλοντα παράγοντα στην απόφασή τους να χωρίσουν.
Η κούραση εμπόδιο στο καλό σεξ
Όταν ρωτήθηκαν τι είναι αυτό που επηρεάζει την ικανότητά τους να έχουν οργασμό, η κούραση ανεδείχθη ως η πιο σημαντική αιτία, με το 20% των γυναικών και το 23% των ανδρών να την επικαλούνται. Δεύτερη συχνότερη αιτία για τις γυναίκες ήταν ζητήματα αυτοεκτίμησης και τρίτη η έλλειψη ερωτικής επιθυμίας.
Για το 15% των ανδρών, το ποτό ήταν το δεύτερο κυριότερο εμπόδιο στην κορύφωσή τους, με το άγχος για τη δουλειά να είναι το τρίτο καθώς επηρεάζει αρνητικά τον οργασμό στο 12% των ερωτηθέντων.
Συνολικά, ένας στους τέσσερις ερωτηθέντες είπαν ότι αισθάνονται υποχρεωμένοι να έχουν οργασμό κάθε φορά που κάνουν σεξ. Ανεξάρτητα από το τι είπαν, όμως, το 27% των ανδρών και το 69% των γυναικών παραδέχτηκαν ότι κάποια στιγμή έχουν προσποιηθεί οργασμό.
Η δημοσκόπηση, που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό ενός online καταστήματος σεξουαλικών βοηθημάτων, έδειξε ακόμα ότι για το 47% των γυναικών η αφιέρωση περισσότερου χρόνου στα προκαταρκτικά θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά, ενώ για το 54% των ανδρών το ίδιο θα έκανε περισσότερο στοματικό σεξ.


Το κακό σεξ αιτία χωρισμού για το 15% των ζευγαριών

Για το 15% των ζευγαριών η πορεία της σχέσης εξαρτάται από από το σεξ  και αν το ταίρι τους δεν τους ικανοποιεί, η σχέση τελειώνει. Για άλλο ένα 40% των ζευγαριών, το κακό σεξ αποτελεί σημαντικό παράγοντα στην απόφαση να χωρίσουν. Στην πραγματικότητα, ένας στους τέσσερις άντρες και μία στις πέντε γυναίκες θεωρούν ότι ο συχνός οργασμός είναι πιο σημαντικός για την σχέση τους από τον έρωτα. Τελικά, λιγότερα από ένα στα δύο ζευγάρια είναι πολύ ικανοποιημένα από τη συχνότητα των οργασμών που έχουν στην παρούσα σχέση τους.
Αυτά είναι τα ευρήματα νέας βρετανικής δημοσκόπησης, στην οποία συμμετείχαν 3.800 άνδρες και γυναίκες και πραγματοποιήθηκε με αφορμή την βρετανική Εθνική Ημέρα Οργασμού (31 Ιουλίου 2013).
Μολονότι το 60% των ερωτηθέντων είπαν ότι γενικώς είναι πολύ ικανοποιημένοι από τη σχέση τους, το ποσοστό αυτό μειώθηκε στο 17% για τους άντρες και στο 6% για τις γυναίκες όταν τους ζητήθηκε να βαθμολογήσουν μεμονωμένα την σεξουαλική πλευρά της σχέσης τους.
Το 16% των ανδρών, εξάλλου, και το 13% των γυναικών είπαν ότι το κακό σεξ αποτελεί αιτία για την οποία χωρίζουν, ενώ το 39% ότι αποτελεί συμβάλλοντα παράγοντα στην απόφασή τους να χωρίσουν.
Η κούραση εμπόδιο στο καλό σεξ
Όταν ρωτήθηκαν τι είναι αυτό που επηρεάζει την ικανότητά τους να έχουν οργασμό, η κούραση ανεδείχθη ως η πιο σημαντική αιτία, με το 20% των γυναικών και το 23% των ανδρών να την επικαλούνται. Δεύτερη συχνότερη αιτία για τις γυναίκες ήταν ζητήματα αυτοεκτίμησης και τρίτη η έλλειψη ερωτικής επιθυμίας.
Για το 15% των ανδρών, το ποτό ήταν το δεύτερο κυριότερο εμπόδιο στην κορύφωσή τους, με το άγχος για τη δουλειά να είναι το τρίτο καθώς επηρεάζει αρνητικά τον οργασμό στο 12% των ερωτηθέντων.
Συνολικά, ένας στους τέσσερις ερωτηθέντες είπαν ότι αισθάνονται υποχρεωμένοι να έχουν οργασμό κάθε φορά που κάνουν σεξ. Ανεξάρτητα από το τι είπαν, όμως, το 27% των ανδρών και το 69% των γυναικών παραδέχτηκαν ότι κάποια στιγμή έχουν προσποιηθεί οργασμό.
Η δημοσκόπηση, που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό ενός online καταστήματος σεξουαλικών βοηθημάτων, έδειξε ακόμα ότι για το 47% των γυναικών η αφιέρωση περισσότερου χρόνου στα προκαταρκτικά θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά, ενώ για το 54% των ανδρών το ίδιο θα έκανε περισσότερο στοματικό σεξ.


Ο θυμός που κάποτε αποτελούσε «κλειδί» για την επιβίωση του ανθρώπου τη σήμερον ημέρα πυροδοτείται από ασήμαντες αφορμές, αναφέρει μια κορυφαία ψυχολόγος στη Βρετανία.
Η δρ Σάντι Μαν από το Πανεπιστήμιο του Κεντρικού Λάνκασιρ αναφέρει ότι η επιθετικότητα, η οποία ήταν απαραίτητη στους προγόνους μας προκειμένου να επιβιώνουν και είναι βαθιά «καλωδιωμένη» στον εγκέφαλό μας, μπορεί να στοχεύσει προς λάθος κατεύθυνση όταν δεν υπάρχει άμεσος λόγος για να υφίσταται. Πού οδηγεί αυτό; Σε τρομερό θυμό για ασήμαντα γεγονότα, όπως το να περιμένουμε στην αίθουσα αναμονής ενός γιατρού, το να μας «κρασάρει» ο υπολογιστής ή το να μπλέξουμε με το αυτοκίνητο στην κίνηση.
Η ειδικός συνεχίζει τονίζοντας ότι ο άνετος τρόπος ζωής σήμερα μας έχει «κακομάθει» και έχει ανεβάσει τόσο τον πήχη των προσδοκιών μας ώστε να αντιμετωπίζουμε οτιδήποτε δεν αγγίζει την τελειότητα σαν «οξύθυμα παιδιά».
Η ενέργεια που βοηθούσε τους πρώτους ανθρώπους να επιβιώνουν – να βρίσκουν δηλαδή τροφή και καταφύγιο – έχει χάσει τον στόχο της στον 21ο αιώνα. Αυτό συμβαίνει επειδή για τους περισσότερους – τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο – τα βασικά έχουν λυθεί αφήνοντας τα κίνητρα τα οποία «τρέφουν» την επιβίωση χωρίς μια συναισθηματική διέξοδο.
Ο άνθρωπος εξελίχθηκε ώστε να θυμώνει απέναντι σε ορισμένες καταστάσεις, επειδή το συναίσθημα δημιουργεί κίνητρο για να κατακτούμε πράγματα. Για παράδειγμα, το αίσθημα της πείνας μάς θυμώνει μειώνοντας τη σεροτονίνη στον εγκέφαλο και ωθώντας μας να βρούμε τροφή. Αυτός ενδέχεται να είναι ένας από τους λόγους που οι επαναστάσεις γίνονται πιο εύκολα όταν υπάρχει πείνα.
Το Τop 10 των αφορµών που µας κάνουν (πολλές φορές) αναίτια έξαλλους
1. Το να περιμένουμε πολύ στην αίθουσα αναμονής ενός γιατρού.
2. Μποτιλιάρισμα.
3. Ασφυκτικά γεμάτα μέσα μαζικής μεταφοράς
4. Ενας φίλος που αστειεύεται με ένα ευαίσθητο ζήτημα.
5. Ενας φίλος που δεν μας επιστρέφει τα χρήματα που του δανείσαμε.
6. Το να κατηγορούμαστε άδικα από ανθρώπους που δεν μας ενδιαφέρουν.
7. Να πρέπει να καθαρίσουμε για κάποιον άλλον (κυριολεκτικά και μεταφορικά).
8. Να περιμένουμε για πολλή ώρα στην αναμονή του τηλεφώνου.
9. Το να μας δίνονται λάθος οδηγίες όταν αναζητούμε ένα μέρος.
10. Το να μας κλέβουν χρήματα.
Εξελικτική προσαρμογή
Ο θυμός έπαιξε επίσης πολύ σημαντικό ρόλο για τους πρώτους ανθρώπους διατηρώντας ουσιαστικώς τη συνοχή της ομάδας – λειτουργούσε ως προειδοποίηση όταν ένα μέλος της ομάδας ενοχλούσε τα υπόλοιπα με τη συμπεριφορά του. «Αν οι πρόγονοί μας ήταν πολύ “χαλαροί” και άφηναν τους υπόλοιπους να τους κλέβουν την τροφή ή επέτρεπαν στους εχθρούς τους να πλησιάσουν με φόβο να τους σκοτώσουν, τότε το είδος δεν θα είχε επιβιώσει. Ωστόσο ο σύγχρονος άνθρωπος των προηγμένων χωρών σπάνια αντιμετωπίζει πλέον θανάσιμους κινδύνους τέτοιου είδους» γράφει η δρ Μαν.
Ολος αυτός ο θυμός λοιπόν που δεν έχει τον σωστό τρόπο εκτόνωσης τελικώς βγαίνει στον δρόμο όπου μπορούν να προκληθούν ομηρικοί καβγάδες λόγω της κίνησης, σε ένα εστιατόριο όπου είναι πιθανό να γίνει σκηνή για το ότι το γεύμα δεν είχε την τέλεια θερμοκρασία ή σε ένα λεωφορείο όπου άνθρωποι μπορεί να πιαστούν στα χέρια για μια θέση.
Πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το 90% των ανθρώπων σήμερα θυμώνει πολύ με τα τηλεφωνήματα που δέχεται από τηλεφωνικά κέντρα που προτείνουν προσφορές, ενώ ένας στους δύο γίνεται έξαλλος με τον υπολογιστή του (επειδή αργεί ή δεν δουλεύει σωστά), ώστε να του επιτίθεται χτυπώντας τον. «Τώρα πια έχουν ικανοποιηθεί όλες οι βασικές μας ανάγκες και οι προσδοκίες μας έχουν αυξηθεί» λέει η δρ Μαν και προσθέτει:
«Φερόμαστε πλέον σαν κακομαθημένα παιδιά που περιμένουν να είναι όλα τέλεια και όταν αυτό δεν συμβαίνει στυλώνουν τα πόδια».
Κατά την ειδικό, προκειμένου να ξεπερνούμε αυτές τις ανούσιες κρίσεις θυμού το ερώτημα που πρέπει να θέτουμε στον εαυτό μας είναι ένα: Αυτό που συμβαίνει απειλεί την επιβίωσή μου; Αν η απάντηση είναι αρνητική, τότε μάλλον θα πρέπει να καταλαγιάσουμε τον θυμό μας.

Γιατί θυμώνουμε τόσο εύκολα!

Ο θυμός που κάποτε αποτελούσε «κλειδί» για την επιβίωση του ανθρώπου τη σήμερον ημέρα πυροδοτείται από ασήμαντες αφορμές, αναφέρει μια κορυφαία ψυχολόγος στη Βρετανία.
Η δρ Σάντι Μαν από το Πανεπιστήμιο του Κεντρικού Λάνκασιρ αναφέρει ότι η επιθετικότητα, η οποία ήταν απαραίτητη στους προγόνους μας προκειμένου να επιβιώνουν και είναι βαθιά «καλωδιωμένη» στον εγκέφαλό μας, μπορεί να στοχεύσει προς λάθος κατεύθυνση όταν δεν υπάρχει άμεσος λόγος για να υφίσταται. Πού οδηγεί αυτό; Σε τρομερό θυμό για ασήμαντα γεγονότα, όπως το να περιμένουμε στην αίθουσα αναμονής ενός γιατρού, το να μας «κρασάρει» ο υπολογιστής ή το να μπλέξουμε με το αυτοκίνητο στην κίνηση.
Η ειδικός συνεχίζει τονίζοντας ότι ο άνετος τρόπος ζωής σήμερα μας έχει «κακομάθει» και έχει ανεβάσει τόσο τον πήχη των προσδοκιών μας ώστε να αντιμετωπίζουμε οτιδήποτε δεν αγγίζει την τελειότητα σαν «οξύθυμα παιδιά».
Η ενέργεια που βοηθούσε τους πρώτους ανθρώπους να επιβιώνουν – να βρίσκουν δηλαδή τροφή και καταφύγιο – έχει χάσει τον στόχο της στον 21ο αιώνα. Αυτό συμβαίνει επειδή για τους περισσότερους – τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο – τα βασικά έχουν λυθεί αφήνοντας τα κίνητρα τα οποία «τρέφουν» την επιβίωση χωρίς μια συναισθηματική διέξοδο.
Ο άνθρωπος εξελίχθηκε ώστε να θυμώνει απέναντι σε ορισμένες καταστάσεις, επειδή το συναίσθημα δημιουργεί κίνητρο για να κατακτούμε πράγματα. Για παράδειγμα, το αίσθημα της πείνας μάς θυμώνει μειώνοντας τη σεροτονίνη στον εγκέφαλο και ωθώντας μας να βρούμε τροφή. Αυτός ενδέχεται να είναι ένας από τους λόγους που οι επαναστάσεις γίνονται πιο εύκολα όταν υπάρχει πείνα.
Το Τop 10 των αφορµών που µας κάνουν (πολλές φορές) αναίτια έξαλλους
1. Το να περιμένουμε πολύ στην αίθουσα αναμονής ενός γιατρού.
2. Μποτιλιάρισμα.
3. Ασφυκτικά γεμάτα μέσα μαζικής μεταφοράς
4. Ενας φίλος που αστειεύεται με ένα ευαίσθητο ζήτημα.
5. Ενας φίλος που δεν μας επιστρέφει τα χρήματα που του δανείσαμε.
6. Το να κατηγορούμαστε άδικα από ανθρώπους που δεν μας ενδιαφέρουν.
7. Να πρέπει να καθαρίσουμε για κάποιον άλλον (κυριολεκτικά και μεταφορικά).
8. Να περιμένουμε για πολλή ώρα στην αναμονή του τηλεφώνου.
9. Το να μας δίνονται λάθος οδηγίες όταν αναζητούμε ένα μέρος.
10. Το να μας κλέβουν χρήματα.
Εξελικτική προσαρμογή
Ο θυμός έπαιξε επίσης πολύ σημαντικό ρόλο για τους πρώτους ανθρώπους διατηρώντας ουσιαστικώς τη συνοχή της ομάδας – λειτουργούσε ως προειδοποίηση όταν ένα μέλος της ομάδας ενοχλούσε τα υπόλοιπα με τη συμπεριφορά του. «Αν οι πρόγονοί μας ήταν πολύ “χαλαροί” και άφηναν τους υπόλοιπους να τους κλέβουν την τροφή ή επέτρεπαν στους εχθρούς τους να πλησιάσουν με φόβο να τους σκοτώσουν, τότε το είδος δεν θα είχε επιβιώσει. Ωστόσο ο σύγχρονος άνθρωπος των προηγμένων χωρών σπάνια αντιμετωπίζει πλέον θανάσιμους κινδύνους τέτοιου είδους» γράφει η δρ Μαν.
Ολος αυτός ο θυμός λοιπόν που δεν έχει τον σωστό τρόπο εκτόνωσης τελικώς βγαίνει στον δρόμο όπου μπορούν να προκληθούν ομηρικοί καβγάδες λόγω της κίνησης, σε ένα εστιατόριο όπου είναι πιθανό να γίνει σκηνή για το ότι το γεύμα δεν είχε την τέλεια θερμοκρασία ή σε ένα λεωφορείο όπου άνθρωποι μπορεί να πιαστούν στα χέρια για μια θέση.
Πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το 90% των ανθρώπων σήμερα θυμώνει πολύ με τα τηλεφωνήματα που δέχεται από τηλεφωνικά κέντρα που προτείνουν προσφορές, ενώ ένας στους δύο γίνεται έξαλλος με τον υπολογιστή του (επειδή αργεί ή δεν δουλεύει σωστά), ώστε να του επιτίθεται χτυπώντας τον. «Τώρα πια έχουν ικανοποιηθεί όλες οι βασικές μας ανάγκες και οι προσδοκίες μας έχουν αυξηθεί» λέει η δρ Μαν και προσθέτει:
«Φερόμαστε πλέον σαν κακομαθημένα παιδιά που περιμένουν να είναι όλα τέλεια και όταν αυτό δεν συμβαίνει στυλώνουν τα πόδια».
Κατά την ειδικό, προκειμένου να ξεπερνούμε αυτές τις ανούσιες κρίσεις θυμού το ερώτημα που πρέπει να θέτουμε στον εαυτό μας είναι ένα: Αυτό που συμβαίνει απειλεί την επιβίωσή μου; Αν η απάντηση είναι αρνητική, τότε μάλλον θα πρέπει να καταλαγιάσουμε τον θυμό μας.