Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 13 Μαρτίου 2018

Της Δημοσιογράφου Κατερίνας Ράγιου.
Πόσο εφικτό είναι «οι δύο να γίνονται ένας», μικροί σε παραμύθια μας περιγράφανε τον τέλειο έρωτα, που παρόλα τα εμπόδια των κακών αυτός επιζούσε. Στη συνέχεια το ζευγάρι τρελά ερωτευμένο, έφτανε στα σκαλιά της εκκλησίας πανευτυχή .Και εκεί αρχίζουν όλα ο θεός «ευλόγησε σάρκα μίαν», αν όμως αυτή η σάρκα δεν καταλήξει να είναι μια αλλά δύο και να ξεσκίζονται. Τότε κάπου έγινε λάθος, αλλά που , στο ότι ερωτευόμαστε εύκολα και δεν καταλαβαίνουμε την διαφορά αγάπης – ερώτα . Μια αγάπη σε φτάνει σε ένα γάμο ένας έρωτας όχι τόσο. Φταίμε εμείς που μέρα με την μέρα αλλάζουμε, γινόμαστε απόμακροι, περίεργοι ,αλαζόνες. Άρα τίθεται το ερώτημα γίνονται ολοκληρωτικά οι δύο ένας ,δίνουμε στον σύντροφο μας σώμα και ψυχή ή μένουμε στο πρώτο σφυρίζοντας αδιάφορα και θεωρώντας πως είναι σωστό. Κάποιοι,  λένε αυτό διαθέτω αυτό μπορώ να δώσω, δεν θα διαφωνήσω μαζί τους και δεν θέλω να το πουν σε μια περίφημη φάση της ζωής τους. Αλλά όταν θα θέλουν ένα χέρι ανάγκης δίπλα τους , ένα χάδι μια συμβουλή, ένα τηλέφωνο σε ένα νοσοκομείο όταν πονάς ανυπόφορα και τότε δεν είναι κανένας δίπλα σου. Δεν ξέρω τελικά αν γίνεσαι μια σάρκα μέσα από ένα γάμο, ξέρω ότι γίνεσαι ο ίδιος σου εαυτός μέσα από συναισθήματα ,ακόμα και αν δεν είναι αμοιβαία.

ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΥΟ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΝΑΣ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Της Δημοσιογράφου Κατερίνας Ράγιου.
Πόσο εφικτό είναι «οι δύο να γίνονται ένας», μικροί σε παραμύθια μας περιγράφανε τον τέλειο έρωτα, που παρόλα τα εμπόδια των κακών αυτός επιζούσε. Στη συνέχεια το ζευγάρι τρελά ερωτευμένο, έφτανε στα σκαλιά της εκκλησίας πανευτυχή .Και εκεί αρχίζουν όλα ο θεός «ευλόγησε σάρκα μίαν», αν όμως αυτή η σάρκα δεν καταλήξει να είναι μια αλλά δύο και να ξεσκίζονται. Τότε κάπου έγινε λάθος, αλλά που , στο ότι ερωτευόμαστε εύκολα και δεν καταλαβαίνουμε την διαφορά αγάπης – ερώτα . Μια αγάπη σε φτάνει σε ένα γάμο ένας έρωτας όχι τόσο. Φταίμε εμείς που μέρα με την μέρα αλλάζουμε, γινόμαστε απόμακροι, περίεργοι ,αλαζόνες. Άρα τίθεται το ερώτημα γίνονται ολοκληρωτικά οι δύο ένας ,δίνουμε στον σύντροφο μας σώμα και ψυχή ή μένουμε στο πρώτο σφυρίζοντας αδιάφορα και θεωρώντας πως είναι σωστό. Κάποιοι,  λένε αυτό διαθέτω αυτό μπορώ να δώσω, δεν θα διαφωνήσω μαζί τους και δεν θέλω να το πουν σε μια περίφημη φάση της ζωής τους. Αλλά όταν θα θέλουν ένα χέρι ανάγκης δίπλα τους , ένα χάδι μια συμβουλή, ένα τηλέφωνο σε ένα νοσοκομείο όταν πονάς ανυπόφορα και τότε δεν είναι κανένας δίπλα σου. Δεν ξέρω τελικά αν γίνεσαι μια σάρκα μέσα από ένα γάμο, ξέρω ότι γίνεσαι ο ίδιος σου εαυτός μέσα από συναισθήματα ,ακόμα και αν δεν είναι αμοιβαία.

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018

O χωρισμός είναι κάτι επώδυνο, απ’ όποια πλευρά και να τον δεις. Σημασία έχει όμως γιατί χωρίζεις, με ποιον τρόπο χωρίζεις και τι ακούς την ώρα που χωρίζεις.
Παρακάτω, καθημερινά κορίτσια της διπλανής πόρτας, μάς διηγούνται τις δικές τους –αξέχαστες, δυστυχώς– εμπειρίες. Κάποιες από αυτές ίσως τις βρείτε υπερβολικές και όμως συμβαίνουν και στα ... καλύτερα κορίτσια! Να λοιπόν ποιος ήταν ο χειρότερος τρόπος και λόγος που τις άφησαν ποτέ:
The other woman
«Το τελευταίο αγόρι που ερωτεύτηκα με χώρισε μετά από έξι μήνες σχέσης με την εξής φράση: «Μωρέ Μαράκι, είσαι πολύ καλό κορίτσι, έχεις τρόπους, στιλ, είσαι τέλεια. Αλλά εγώ ψάχνω μια αλήτρα γυναίκα».
Μαρία, 27 ετών
Που να στα λέω
«Με το φίλο μου μόλις είχαμε φτιάξει το καινούριο μας σπίτι. Εκείνος βγήκε έξω ένα βράδυ κι εγώ έπεσα για ύπνο. Με ξύπνησε κατά τα ξημερώματα φωνάζοντας ότι είχε κάτι πολύ σημαντικό να μου πει. Ήταν όλο χαρά. “Τι συμβαίνει;” τον ρώτησα. “Απόψε γνώρισα κάποια που μου άρεσε πολύ” μου είπε. “Πρέπει να χωρίσουμε”. Έμεινα κάγκελο. “Ήμουν μαζί της όλο το βράδυ”, συνέχισε, “αλλά δεν κάναμε σεξ”. “Γιατί;”, κάγχασα, “είχες τύψεις; ” “Όχι”, μου απάντησε, “γιατί ήμασταν στο αυτοκίνητό μου και ξέρεις πόσο μικρό είναι”!»
Σοφία, 29 ετών
Σωματικός έλεγχος
«Ας ξεκαθαρίσουμε ότι είμαι 1,60 και 50 κιλά, δηλαδή όχι καμιά νταρντάνα. Κάνω γυμναστική βέβαια – αερόμπικ και λίγα βάρη. Ο τελευταίος τύπος με τον οποίο τα έφτιαξα ήταν αδύνατος, γιατί είναι χορευτής. Μια μέρα, στα καλά καθούμενα, με χώρισε δηλώνοντάς μου ότι τελικά δεν ταιριάζαμε. Τον ρώτησα γιατί το έλεγε αυτό και μου απάντησε ότι ψάχνει για άλλο σωματότυπο γυναίκας, λιγότερο γυμνασμένο. “Είναι σαν να είσαι εσύ ο άντρας στο κρεβάτι κι εγώ η γυναίκα” μου είπε. Μάλιστα, μου τόνισε ότι προσέχει πολύ το σώμα του, γιατί από αυτό ζει, και φοβάται ότι μια γυμνασμένη γυναίκα σαν κι εμένα μπορεί να του προκαλέσει κάποιον τραυματισμό την ώρα του σεξ!»
Αλεξία, 28 ετών
Panic attack
«Όταν είπα στο φίλο μου να παντρευτούμε, έπαθε πανικό. Αλλά επειδή ούτε τις ευθύνες του χωρισμού μπορούσε να πάρει, εφάρμοσε την κλασική συνταγή: σε αναγκάζει να τον χωρίσεις εσύ. Από εκείνη τη μέρα άρχισε να μου λέει ότι είναι απίστευτα χρεωμένος, ότι ούτε τα παιδιά μας δεν θα προλάβαιναν να ξεπληρώσουν τα χρέη του. Επίσης πήγαινε πια στην τουαλέτα με την πόρτα ανοιχτή και δεν έκανε μπάνιο για μέρες! Τη μέρα που τον παρουσίασα στους γονείς μου τους είπε ότι είναι αλκοολικός και κατέβασε ένα μπουκάλι ουίσκι σε δύο ώρες. Τον πήγα στο νοσοκομείο και δεν τον ξαναείδα ποτέ».
Έφη, 24 ετών
Ακούω κουδούνια
«Ένα αγόρι κάποτε με χώρισε γιατί, αν έμενε μαζί μου, πίστευε ότι θα του “κρεμούσαν κουδούνια”. Με θεωρούσε πολύ κοινωνική και εξωστρεφή για τα γούστα του, δεν του άρεσε που έκανα παρέα με γκέι και χόρευα στα κλαμπ. “Ως εδώ και μη παρέκει”, μου είπε ένα βράδυ που τον έπεισα να βγει επιτέλους μαζί μου έξω και τον πήρα να χορέψουμε, “δεν θα μου κρεμάσουν εμένα κουδούνια. Όλα κι όλα!”».
Ναταλία, 25 ετών
Γκουρού γκουρού το πας
«O φίλος μου άρχισε ξαφνικά να μπλέκεται με διαλογισμούς, να ταξιδεύει στην Ασία και να διαβάζει πνευματικά βιβλία. Μετά από λίγο καιρό με κατηγόρησε ότι του ρουφούσα την ενέργεια, ότι ήταν εκείνος πομπός κι εγώ δέκτης, κάτι κουλά. Στο τέλος με παράτησε τελείως, για να αφοσιωθεί στον πνευματικό του δρόμο».
Αλίκη, 26 ετών
Love and marriage
«Μετά από τρία χρόνια σχέσης άρχισα να πετάω στο φίλο μου το θέμα της οικογένειας. Όμως δεν μου φαινόταν και πολύ ζεστός στο θέμα. Όταν του είπα ευθέως να παντρευτούμε, δεν ήθελε με τίποτα και αρχίσαμε να μαλώνουμε γι’ αυτό το ζήτημα. Μια μέρα που το ξανακουβεντιάζαμε, μου ζήτησε να χωρίσουμε. “Να χωρίσουμε επειδή θέλω να παντρευτούμε;” τον ρώτησα. “Όχι, επειδή είμαι ήδη παντρεμένος κι έχω δύο παιδιά” μου είπε».
Ελένη, 33 ετών
Καλά που δεν μου είπε ότι θα γίνει αστροναύτης
«O φίλος μου μου ανακοίνωσε μια μέρα ότι χωρίζουμε. O λόγος ήταν ότι άφηνε την πόλη – έφευγε, λέει, στη Βόρεια Ελλάδα για να κάνει εκτροφή στρουθοκαμήλων».
Κωνσταντίνα, 27 ετών
Το do list
«O φίλος μου με άφησε πρόσφατα, μετά από τέσσερα χρόνια σχέσης. Έκανε μια εισαγωγή “Είσαι πολύ καλή για μένα” και τέτοια, για να περάσει στο κλασικό: “Θέλω να ζήσω και να κάνω πράγματα”. Εν ολίγοις, δεν κατάλαβα γιατί με άφησε».
Δέσποινα, 34 ετών
Psycho killer
«Κάποτε τα είχα με κάποιον που με ζήλευε πάρα πολύ. Του εξηγούσα ότι όταν είμαι στη δουλειά κι έχουμε μίτινγκ, απαγορεύεται να έχω ανοιχτό το κινητό μου, γιατί μας φωνάζει ο διευθυντής. Εκείνος πίστευε ότι το έκλεινα για να τον απατήσω με την ησυχία μου. Μια φορά ξέχασα το κινητό σπίτι και όταν επέστρεψα το βράδυ κουρασμένη, δεν το κοίταξα και κάθισα να φάω με τη μητέρα μου. Εκεί που τρώγαμε, χτύπησε το κουδούνι. Άνοιξα την πόρτα κι έφαγα μια δυνατή σφαλιάρα. Ύστερα κάποιος με έφτυσε στο πρόσωπο. Όταν συνειδητοποίησα τι γινόταν, είδα το φίλο μου να μου φωνάζει “προδότρια” και “άπιστη”. Σηκώθηκε η γειτονιά στο πόδι, η μαμά μου τσίριζε “Αστυνομία, σκοτώνουν το παιδί μου”... Άσε, δεν θέλω να θυμάμαι άλλες λεπτομέρειες».
Πάολα, 30 ετών
Value for money
«O μεγάλος έρωτας της ζωής μου με χώρισε με την εξής φράση: “Σε χωρίζω γιατί σ’ αγαπώ. Αξίζεις κάτι πολύ καλύτερο από μένα”».
Μαρία, 23 ετών
And the winner is...
«Το καλοκαίρι ο φίλος μου πήγε διακοπές μόνος του, γιατί εγώ δεν μπορούσα να πάρω άδεια και δεν ήθελα να μείνουμε κι οι δύο στην Αθήνα. Όταν γύρισε, ήταν διαφορετικός. Τον ρώτησα μήπως είχε γνωρίσει καμία και μου είπε ότι, ναι, είχε γνωρίσει κάποια και τώρα θα έμενε μαζί της, γιατί ήταν καλύτερη από μένα. “Μα τι λες;” ψέλλισα. “Εφόσον”, μου απάντησε, “είδα ότι μπορώ να έχω μια πιο όμορφη, πιο έξυπνη και πιο επιτυχημένη από σένα, γιατί να μείνω μαζί σου;”».
Κατερίνα, 25 ετών
Δεν φταις εσύ
«Δε φταις εσύ μου λέει θέλω να μείνω μόνος μου να σκεφτώ να τα βρω με τον εαυτό μου. Εσύ είσαι καταπληκτική περνάω τέλεια μαζί σου αλλά θέλω να τα βρω με τον εαυτό μου». Μετά από κανένα μήνα τον είδα αγκαλιά με μια ξανθιά... Προφανώς ήταν μέρος της αυτοκριτικής μάλλον!
Πηγή cosmopolitan.gr

Τα κορίτσια εξομολογούνται τους χειρότερους τρόπους χωρισμού

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
O χωρισμός είναι κάτι επώδυνο, απ’ όποια πλευρά και να τον δεις. Σημασία έχει όμως γιατί χωρίζεις, με ποιον τρόπο χωρίζεις και τι ακούς την ώρα που χωρίζεις.
Παρακάτω, καθημερινά κορίτσια της διπλανής πόρτας, μάς διηγούνται τις δικές τους –αξέχαστες, δυστυχώς– εμπειρίες. Κάποιες από αυτές ίσως τις βρείτε υπερβολικές και όμως συμβαίνουν και στα ... καλύτερα κορίτσια! Να λοιπόν ποιος ήταν ο χειρότερος τρόπος και λόγος που τις άφησαν ποτέ:
The other woman
«Το τελευταίο αγόρι που ερωτεύτηκα με χώρισε μετά από έξι μήνες σχέσης με την εξής φράση: «Μωρέ Μαράκι, είσαι πολύ καλό κορίτσι, έχεις τρόπους, στιλ, είσαι τέλεια. Αλλά εγώ ψάχνω μια αλήτρα γυναίκα».
Μαρία, 27 ετών
Που να στα λέω
«Με το φίλο μου μόλις είχαμε φτιάξει το καινούριο μας σπίτι. Εκείνος βγήκε έξω ένα βράδυ κι εγώ έπεσα για ύπνο. Με ξύπνησε κατά τα ξημερώματα φωνάζοντας ότι είχε κάτι πολύ σημαντικό να μου πει. Ήταν όλο χαρά. “Τι συμβαίνει;” τον ρώτησα. “Απόψε γνώρισα κάποια που μου άρεσε πολύ” μου είπε. “Πρέπει να χωρίσουμε”. Έμεινα κάγκελο. “Ήμουν μαζί της όλο το βράδυ”, συνέχισε, “αλλά δεν κάναμε σεξ”. “Γιατί;”, κάγχασα, “είχες τύψεις; ” “Όχι”, μου απάντησε, “γιατί ήμασταν στο αυτοκίνητό μου και ξέρεις πόσο μικρό είναι”!»
Σοφία, 29 ετών
Σωματικός έλεγχος
«Ας ξεκαθαρίσουμε ότι είμαι 1,60 και 50 κιλά, δηλαδή όχι καμιά νταρντάνα. Κάνω γυμναστική βέβαια – αερόμπικ και λίγα βάρη. Ο τελευταίος τύπος με τον οποίο τα έφτιαξα ήταν αδύνατος, γιατί είναι χορευτής. Μια μέρα, στα καλά καθούμενα, με χώρισε δηλώνοντάς μου ότι τελικά δεν ταιριάζαμε. Τον ρώτησα γιατί το έλεγε αυτό και μου απάντησε ότι ψάχνει για άλλο σωματότυπο γυναίκας, λιγότερο γυμνασμένο. “Είναι σαν να είσαι εσύ ο άντρας στο κρεβάτι κι εγώ η γυναίκα” μου είπε. Μάλιστα, μου τόνισε ότι προσέχει πολύ το σώμα του, γιατί από αυτό ζει, και φοβάται ότι μια γυμνασμένη γυναίκα σαν κι εμένα μπορεί να του προκαλέσει κάποιον τραυματισμό την ώρα του σεξ!»
Αλεξία, 28 ετών
Panic attack
«Όταν είπα στο φίλο μου να παντρευτούμε, έπαθε πανικό. Αλλά επειδή ούτε τις ευθύνες του χωρισμού μπορούσε να πάρει, εφάρμοσε την κλασική συνταγή: σε αναγκάζει να τον χωρίσεις εσύ. Από εκείνη τη μέρα άρχισε να μου λέει ότι είναι απίστευτα χρεωμένος, ότι ούτε τα παιδιά μας δεν θα προλάβαιναν να ξεπληρώσουν τα χρέη του. Επίσης πήγαινε πια στην τουαλέτα με την πόρτα ανοιχτή και δεν έκανε μπάνιο για μέρες! Τη μέρα που τον παρουσίασα στους γονείς μου τους είπε ότι είναι αλκοολικός και κατέβασε ένα μπουκάλι ουίσκι σε δύο ώρες. Τον πήγα στο νοσοκομείο και δεν τον ξαναείδα ποτέ».
Έφη, 24 ετών
Ακούω κουδούνια
«Ένα αγόρι κάποτε με χώρισε γιατί, αν έμενε μαζί μου, πίστευε ότι θα του “κρεμούσαν κουδούνια”. Με θεωρούσε πολύ κοινωνική και εξωστρεφή για τα γούστα του, δεν του άρεσε που έκανα παρέα με γκέι και χόρευα στα κλαμπ. “Ως εδώ και μη παρέκει”, μου είπε ένα βράδυ που τον έπεισα να βγει επιτέλους μαζί μου έξω και τον πήρα να χορέψουμε, “δεν θα μου κρεμάσουν εμένα κουδούνια. Όλα κι όλα!”».
Ναταλία, 25 ετών
Γκουρού γκουρού το πας
«O φίλος μου άρχισε ξαφνικά να μπλέκεται με διαλογισμούς, να ταξιδεύει στην Ασία και να διαβάζει πνευματικά βιβλία. Μετά από λίγο καιρό με κατηγόρησε ότι του ρουφούσα την ενέργεια, ότι ήταν εκείνος πομπός κι εγώ δέκτης, κάτι κουλά. Στο τέλος με παράτησε τελείως, για να αφοσιωθεί στον πνευματικό του δρόμο».
Αλίκη, 26 ετών
Love and marriage
«Μετά από τρία χρόνια σχέσης άρχισα να πετάω στο φίλο μου το θέμα της οικογένειας. Όμως δεν μου φαινόταν και πολύ ζεστός στο θέμα. Όταν του είπα ευθέως να παντρευτούμε, δεν ήθελε με τίποτα και αρχίσαμε να μαλώνουμε γι’ αυτό το ζήτημα. Μια μέρα που το ξανακουβεντιάζαμε, μου ζήτησε να χωρίσουμε. “Να χωρίσουμε επειδή θέλω να παντρευτούμε;” τον ρώτησα. “Όχι, επειδή είμαι ήδη παντρεμένος κι έχω δύο παιδιά” μου είπε».
Ελένη, 33 ετών
Καλά που δεν μου είπε ότι θα γίνει αστροναύτης
«O φίλος μου μου ανακοίνωσε μια μέρα ότι χωρίζουμε. O λόγος ήταν ότι άφηνε την πόλη – έφευγε, λέει, στη Βόρεια Ελλάδα για να κάνει εκτροφή στρουθοκαμήλων».
Κωνσταντίνα, 27 ετών
Το do list
«O φίλος μου με άφησε πρόσφατα, μετά από τέσσερα χρόνια σχέσης. Έκανε μια εισαγωγή “Είσαι πολύ καλή για μένα” και τέτοια, για να περάσει στο κλασικό: “Θέλω να ζήσω και να κάνω πράγματα”. Εν ολίγοις, δεν κατάλαβα γιατί με άφησε».
Δέσποινα, 34 ετών
Psycho killer
«Κάποτε τα είχα με κάποιον που με ζήλευε πάρα πολύ. Του εξηγούσα ότι όταν είμαι στη δουλειά κι έχουμε μίτινγκ, απαγορεύεται να έχω ανοιχτό το κινητό μου, γιατί μας φωνάζει ο διευθυντής. Εκείνος πίστευε ότι το έκλεινα για να τον απατήσω με την ησυχία μου. Μια φορά ξέχασα το κινητό σπίτι και όταν επέστρεψα το βράδυ κουρασμένη, δεν το κοίταξα και κάθισα να φάω με τη μητέρα μου. Εκεί που τρώγαμε, χτύπησε το κουδούνι. Άνοιξα την πόρτα κι έφαγα μια δυνατή σφαλιάρα. Ύστερα κάποιος με έφτυσε στο πρόσωπο. Όταν συνειδητοποίησα τι γινόταν, είδα το φίλο μου να μου φωνάζει “προδότρια” και “άπιστη”. Σηκώθηκε η γειτονιά στο πόδι, η μαμά μου τσίριζε “Αστυνομία, σκοτώνουν το παιδί μου”... Άσε, δεν θέλω να θυμάμαι άλλες λεπτομέρειες».
Πάολα, 30 ετών
Value for money
«O μεγάλος έρωτας της ζωής μου με χώρισε με την εξής φράση: “Σε χωρίζω γιατί σ’ αγαπώ. Αξίζεις κάτι πολύ καλύτερο από μένα”».
Μαρία, 23 ετών
And the winner is...
«Το καλοκαίρι ο φίλος μου πήγε διακοπές μόνος του, γιατί εγώ δεν μπορούσα να πάρω άδεια και δεν ήθελα να μείνουμε κι οι δύο στην Αθήνα. Όταν γύρισε, ήταν διαφορετικός. Τον ρώτησα μήπως είχε γνωρίσει καμία και μου είπε ότι, ναι, είχε γνωρίσει κάποια και τώρα θα έμενε μαζί της, γιατί ήταν καλύτερη από μένα. “Μα τι λες;” ψέλλισα. “Εφόσον”, μου απάντησε, “είδα ότι μπορώ να έχω μια πιο όμορφη, πιο έξυπνη και πιο επιτυχημένη από σένα, γιατί να μείνω μαζί σου;”».
Κατερίνα, 25 ετών
Δεν φταις εσύ
«Δε φταις εσύ μου λέει θέλω να μείνω μόνος μου να σκεφτώ να τα βρω με τον εαυτό μου. Εσύ είσαι καταπληκτική περνάω τέλεια μαζί σου αλλά θέλω να τα βρω με τον εαυτό μου». Μετά από κανένα μήνα τον είδα αγκαλιά με μια ξανθιά... Προφανώς ήταν μέρος της αυτοκριτικής μάλλον!
Πηγή cosmopolitan.gr

Ανοίγεις την προσωπική σου σελίδα στα μέσα μαζικής δικτύωσης, ή κάποια ιστοσελίδα για να ενημερωθείς και υπάρχει πάντα κάποιος που θα βρεθεί να σχολιάσει κάτι αρνητικό. Ακόμη και σε θέματα τα οποία αναφέρουν θετικές ειδήσεις κάποιος θα πετάξει ένα πικρόχολο σχόλιο. Τα ερωτήματα πολλά!
Γιατί τόση κακία; Άραγε είναι έτσι και στην προσωπική τους ζωή; Πόσα ψυχολογικά κουβαλάει ο καθένας για να καταλήγει να στάζει χολή πίσω από την οθόνη του υπολογιστή του είτε επώνυμα είτε ανώνυμα;
Μια λογική εξήγηση είναι πως είναι πιο εύκολο για κάποιον να εκφραστεί επιθετικά πίσω απο την οθόνη του υπολογιστή του, καθώς δεν υπάρχει τόσο μεγάλη απειλή για τις συνέπειες των πράξεων του. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να βρίσει, να καταραστεί, να απειλήσει και να βγάλει τον χειρότερο του εαυτό χωρίς καμία απολύτως κύρωση! Διάφορες ψυχολογικές θεωρίες υποστηρίζουν πως είναι ευκολότερο να ασκηθεί οποιαδήποτε μορφή βίας όταν υπάρχει απόσταση. Η οθόνη του υπολογιστή λοιπόν γίνεται το καλύτερο όπλο.
Ένα κλασσικό παράδειγμα για την ευκολία του να εμφανίσεις βίαιη συμπεριφορά σε κάποιον απο τον οποίο είσαι αποστασιοποιημένος είναι ένα πείραμα κοινωνικής ψυχολογίας που εξέταζε την υπακοή. Με αφορμή τις φρικαλεότητες της ναζιστικής εποχής ο Στάνλει Μίλγκραμ ψυχολόγος του πανεπιστημίου του Γειλ, θέλοντας να ερευνήσει την υπακοή έκανε ένα πείραμα στο οποίο έβαζε κάποιους εθελοντές να χορηγούν ηλεκτροσόκ σε κάποιον άγνωστο που βρισκόταν στο διπλανό δωμάτιο. (Δεν χορηγούσαν ηλεκτροσοκ ήταν ψεύτικο στα πλαίσια του πειράματος, όμως ο εθελοντής που συμμετείχε δεν το γνώριζε).
Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι άνθρωποι ήταν ικανοί να χορηγούν ηλεκτροσόκ σε κάποιον άγνωστο καθώς έπρεπε να υπακούσουν, παρόλο που γνώριζαν ότι αυτό μπορεί να προκαλέσει πόνο. Παίρνοντας αυτό το πείραμα σαν παράδειγμα φαίνεται πως είναι ευκολότερο να προκαλέσεις πόνο σε κάποιον τον οποίο δεν έχεις μπροστά σου.
Ένας άλλος παράγοντας που ενισχύει την λεκτική βία στο διαδίκτυο είναι η έλλειψη σωματικής επαφής. Οι άνθρωποι πέρα απο λεκτικά, επικοινωνούν υποσυνείδητα μέσω της γλώσσας του σώματος. Οι εγκέφαλοι μας είναι σχεδιασμένοι έτσι ώστε όταν επικοινωνούμε με κάποιον να λαμβάνουν υπόψιν και άλλα στοιχεία όπως οπτική επαφή, χειραψίες, τόνος φωνής και εκφράσεις προσώπου. Αυτά τα στοιχεία δεν υπάρχουν στο διαδίκτυο, συνεπώς είναι πιο εύκολο για κάποιον να φερθεί κακοποιητικά καθώς δεν μπορεί να δει την αντίδραση αυτού που απευθύνεται!
Η επικοινωνία που δεν έχει προσωπική επαφή είναι πιο εύκολη για κάποιους γιατί λείπουν όλα αυτά τα στοιχεία που αναφέρθηκαν προηγουμένως. Αν το σκεφτείς σίγουρα ξέρεις κάποιον που του είναι πιο εύκολο να επικοινωνεί με γραπτά μηνύματα όταν θέλει να αναφερθεί σε κάτι δυσάρεστο ή δύσκολο καθώς αυτού του είδους η επικοινωνία είναι πιο απρόσωπη.
Πώς να αντιμετωπίσεις την επιθετική συμπεριφορά στο ίντερνετ;
Μια πολύ καλή ιδέα είναι να μην δίνεις μεγάλη σημασία σε αυτά που διαβάζεις. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός συνεπώς είναι φυσιολογικό το διαδίκτυο να αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας.
Πηγή:ipop.gr

Γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο κακοί στο ιντερνέτ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Ανοίγεις την προσωπική σου σελίδα στα μέσα μαζικής δικτύωσης, ή κάποια ιστοσελίδα για να ενημερωθείς και υπάρχει πάντα κάποιος που θα βρεθεί να σχολιάσει κάτι αρνητικό. Ακόμη και σε θέματα τα οποία αναφέρουν θετικές ειδήσεις κάποιος θα πετάξει ένα πικρόχολο σχόλιο. Τα ερωτήματα πολλά!
Γιατί τόση κακία; Άραγε είναι έτσι και στην προσωπική τους ζωή; Πόσα ψυχολογικά κουβαλάει ο καθένας για να καταλήγει να στάζει χολή πίσω από την οθόνη του υπολογιστή του είτε επώνυμα είτε ανώνυμα;
Μια λογική εξήγηση είναι πως είναι πιο εύκολο για κάποιον να εκφραστεί επιθετικά πίσω απο την οθόνη του υπολογιστή του, καθώς δεν υπάρχει τόσο μεγάλη απειλή για τις συνέπειες των πράξεων του. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να βρίσει, να καταραστεί, να απειλήσει και να βγάλει τον χειρότερο του εαυτό χωρίς καμία απολύτως κύρωση! Διάφορες ψυχολογικές θεωρίες υποστηρίζουν πως είναι ευκολότερο να ασκηθεί οποιαδήποτε μορφή βίας όταν υπάρχει απόσταση. Η οθόνη του υπολογιστή λοιπόν γίνεται το καλύτερο όπλο.
Ένα κλασσικό παράδειγμα για την ευκολία του να εμφανίσεις βίαιη συμπεριφορά σε κάποιον απο τον οποίο είσαι αποστασιοποιημένος είναι ένα πείραμα κοινωνικής ψυχολογίας που εξέταζε την υπακοή. Με αφορμή τις φρικαλεότητες της ναζιστικής εποχής ο Στάνλει Μίλγκραμ ψυχολόγος του πανεπιστημίου του Γειλ, θέλοντας να ερευνήσει την υπακοή έκανε ένα πείραμα στο οποίο έβαζε κάποιους εθελοντές να χορηγούν ηλεκτροσόκ σε κάποιον άγνωστο που βρισκόταν στο διπλανό δωμάτιο. (Δεν χορηγούσαν ηλεκτροσοκ ήταν ψεύτικο στα πλαίσια του πειράματος, όμως ο εθελοντής που συμμετείχε δεν το γνώριζε).
Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι άνθρωποι ήταν ικανοί να χορηγούν ηλεκτροσόκ σε κάποιον άγνωστο καθώς έπρεπε να υπακούσουν, παρόλο που γνώριζαν ότι αυτό μπορεί να προκαλέσει πόνο. Παίρνοντας αυτό το πείραμα σαν παράδειγμα φαίνεται πως είναι ευκολότερο να προκαλέσεις πόνο σε κάποιον τον οποίο δεν έχεις μπροστά σου.
Ένας άλλος παράγοντας που ενισχύει την λεκτική βία στο διαδίκτυο είναι η έλλειψη σωματικής επαφής. Οι άνθρωποι πέρα απο λεκτικά, επικοινωνούν υποσυνείδητα μέσω της γλώσσας του σώματος. Οι εγκέφαλοι μας είναι σχεδιασμένοι έτσι ώστε όταν επικοινωνούμε με κάποιον να λαμβάνουν υπόψιν και άλλα στοιχεία όπως οπτική επαφή, χειραψίες, τόνος φωνής και εκφράσεις προσώπου. Αυτά τα στοιχεία δεν υπάρχουν στο διαδίκτυο, συνεπώς είναι πιο εύκολο για κάποιον να φερθεί κακοποιητικά καθώς δεν μπορεί να δει την αντίδραση αυτού που απευθύνεται!
Η επικοινωνία που δεν έχει προσωπική επαφή είναι πιο εύκολη για κάποιους γιατί λείπουν όλα αυτά τα στοιχεία που αναφέρθηκαν προηγουμένως. Αν το σκεφτείς σίγουρα ξέρεις κάποιον που του είναι πιο εύκολο να επικοινωνεί με γραπτά μηνύματα όταν θέλει να αναφερθεί σε κάτι δυσάρεστο ή δύσκολο καθώς αυτού του είδους η επικοινωνία είναι πιο απρόσωπη.
Πώς να αντιμετωπίσεις την επιθετική συμπεριφορά στο ίντερνετ;
Μια πολύ καλή ιδέα είναι να μην δίνεις μεγάλη σημασία σε αυτά που διαβάζεις. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός συνεπώς είναι φυσιολογικό το διαδίκτυο να αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας.
Πηγή:ipop.gr

-Η σημασία της δωρεάς από ένα πρόσωπο προς ένα άλλο είναι πολύ σημαντική,  ακόμα περισσότερο η δωρεά λαμβάνει μεγαλύτερη αξία όταν δίδεται στο δημόσιο.
-Στις μέρες μας λίγοι είναι αυτοί που ξοδεύουν χρήματα προκειμένου να δώσουν καλύτερες συνθήκες στην στέγαση δημόσιων υπηρεσιών.
-Πριν λίγα χρόνια ο πρόεδρος της τεχνικής εταιρίας ΑΣΠΑΤΕ  Α.Τ.Ε Κωνσταντίνος Ασλανίδης ανέλαβε ανιδιοτελώς να ανακατασκευάσει το μεθοριακό αστυνομικό τμήμα Νέου Καυκάσου Φλώρινας με σκοπό να εγκατασταθεί το Τμήμα Συνοριακής Φύλαξης Κ. Κλεινών.
-Πρόκειται για μια πρωτοβουλία που έδωσε καλύτερες συνθήκες στέγασης σε μια υπηρεσία υψηλής σημασίας για την ευρύτερη περιοχή μας!, το μόνο που ζήτησε ο δότης είναι να τοποθετηθεί μια πινακίδα με το όνομα του ως δωρητής, κάτι που έγινε, στα χρόνια που πέρασαν η πινακίδα «έπεσε»…  ίσως δεν δημιουργήθηκε  η απαιτούμενη σχέση συμπαράστασης και εκτίμησης στο πρόσωπό του από τον επωφελούμενο λήπτη, ίσως η κακιά στιγμή από τις πρόσφατες εργασίες την «έριξαν» στα αζήτητα, τα ίσως όμως είναι πολλά για να μην υπάρχουν ας γίνει το αυτονόητο, κάτι που αν όχι νομικά τουλάχιστον επιβάλλεται ηθικά!.-

   Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος - Εκδότης

Ο δότης και ο λήπτης!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
-Η σημασία της δωρεάς από ένα πρόσωπο προς ένα άλλο είναι πολύ σημαντική,  ακόμα περισσότερο η δωρεά λαμβάνει μεγαλύτερη αξία όταν δίδεται στο δημόσιο.
-Στις μέρες μας λίγοι είναι αυτοί που ξοδεύουν χρήματα προκειμένου να δώσουν καλύτερες συνθήκες στην στέγαση δημόσιων υπηρεσιών.
-Πριν λίγα χρόνια ο πρόεδρος της τεχνικής εταιρίας ΑΣΠΑΤΕ  Α.Τ.Ε Κωνσταντίνος Ασλανίδης ανέλαβε ανιδιοτελώς να ανακατασκευάσει το μεθοριακό αστυνομικό τμήμα Νέου Καυκάσου Φλώρινας με σκοπό να εγκατασταθεί το Τμήμα Συνοριακής Φύλαξης Κ. Κλεινών.
-Πρόκειται για μια πρωτοβουλία που έδωσε καλύτερες συνθήκες στέγασης σε μια υπηρεσία υψηλής σημασίας για την ευρύτερη περιοχή μας!, το μόνο που ζήτησε ο δότης είναι να τοποθετηθεί μια πινακίδα με το όνομα του ως δωρητής, κάτι που έγινε, στα χρόνια που πέρασαν η πινακίδα «έπεσε»…  ίσως δεν δημιουργήθηκε  η απαιτούμενη σχέση συμπαράστασης και εκτίμησης στο πρόσωπό του από τον επωφελούμενο λήπτη, ίσως η κακιά στιγμή από τις πρόσφατες εργασίες την «έριξαν» στα αζήτητα, τα ίσως όμως είναι πολλά για να μην υπάρχουν ας γίνει το αυτονόητο, κάτι που αν όχι νομικά τουλάχιστον επιβάλλεται ηθικά!.-

   Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος - Εκδότης

Μαθαίνεις πως είμαι καλά, πως γελάω το ίδιο δυνατά με τότε. Βγαίνω πολύ, διασκεδάζω, φλερτάρω, γνωρίζω νέους ανθρώπους, προχωράω κι έκαψα πια όλες τις γέφυρες που με συνέδεαν με το παρελθόν. Μεγάλη δόση ευτυχίας ή απλώς αδιαφορίας. Μαθαίνεις ακριβώς όσα σου επιτρέπω εγώ να μάθεις, όσα θέλω κι επιλέγω εγώ να ξέρεις.
Είναι όμως πολλά περισσότερα αυτά που δε θα μάθεις ποτέ. Όπως κι όσα δεν έμαθες όσο ήμασταν ακόμα μαζί. Όσα ήταν μπροστά στα μάτια σου, αλλά σε κάποιο βαθμό κι εσύ επέλεγες να μην τα δεις.
Δε θα μάθεις για εκείνα τα βράδια που περίμενα να κοιμηθείς για να σηκωθώ και να ξεσπάσω σε λυγμούς, εκείνους που καταπίεζα όλη μέρα. Για όλη εκείνη την προσπάθεια που έβλεπα να πηγαίνει στράφι, για τις δυνάμεις μου που ήξερα πως πια άρχιζαν να με εγκαταλείπουν. Για πέντε λεπτά επέτρεπα στον εαυτό μου να πιάσει πάτο.
Το κάνω ακόμα, πέντε λεπτά, κλειδώνοντας την πόρτα σε μία τουαλέτα, σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο ή ένα μπαλκόνι. Μόνο για τον εαυτό μου, ασφαλής από αδιάκριτα παρηγορητικά βλέμματα. Πέντε λεπτά, η συμφωνία μου να γίνω χώμα, να κλάψω ως που να μην μπορώ να πάρω ανάσα κι ύστερα πάλι να σηκώσω το κεφάλι ψηλά. Πέντε λεπτά να σπαράζω για σένα, που δε θα τα μάθεις ποτέ.
Θα σε αφήνω να πιστεύεις πως σε έχω ξεπεράσει κι αν θέλω να το παρατραβήξω, να αμφιβάλλεις ακόμα και για το αν ένιωσα ποτέ. Θα δείχνω καλά, καλύτερα από ποτέ και θα τους πείθω όλους γύρω μου μα στον εαυτό μου θα λέω την αλήθεια.
Δε θα μάθεις ποτέ πόσο πόνεσα για σένα, πόσα βράδια έχεις κλέψει απ’ τον ύπνο μου. Όχι από εγωισμό ούτε από αξιοπρέπεια, αυτά τα καίω κάθε φορά που ερωτεύομαι. Απλώς γιατί είναι ανώφελο να ελπίζεις να αγαπηθείς από οίκτο. Είναι ανόητο να περιμένεις να νιώσει τον πόνο σου αυτός που στον γέννησε.
Δε θα μάθεις για τις ανασφάλειες που μου δημιούργησες ούτε ότι πλέον φοβάμαι να εμπιστευτώ. Δε θα μάθεις πως συγκρίνω κάθε άνθρωπο που συναντώ μαζί σου κι όλοι βγαίνουν λειψοί στο ζύγι. Τέτοιος μαζοχισμός.
Θα επιτρέπω στον εαυτό μου να πιστεύει ουτοπικά πως θα σε ξεχάσει, πως είναι θέμα χρόνου να σε διαγράψει και θα χαμογελάω στον καθρέφτη για να μου αποδείξω πως είμαι καλά.
Ανάμεσα σε καπνούς κι οινοπνεύματα θα σκεφτώ πολλές φορές να στα πω όλα, να σου εξηγήσω πόσο πονάει η απουσία σου μα κάθε φορά θα συνειδητοποιώ πως αν άξιζες, δε θα είχα νιώσει ποτέ έτσι μα κυρίως πως αν άξιζες, θα ήσουν εδώ. Δε θα επιτρέψω ποτέ στον πόνο μου να γίνει τρόπαιό σου. Αυτός είναι δικός μου κι η μόνη αλήθεια που κέρδισα από ‘σένα.
Τα συναισθήματα δεν έχουν καμία αξία αν απαριθμούνται σε κάποιον σαν προϊόντα σε λίστα σούπερ μάρκετ, απλώς και μόνο για να ειπωθούν. Αξία αποκτούν όταν βιώνονται, όταν ανακαλύπτονται σιγά-σιγά απ’ τον άλλον.
Όσα νιώθουμε ζουν μόνο μέσα στην αμοιβαιότητα κι έτσι οφείλουν. Τα μονόπλευρα καίγονται και κάνουν μαζί τους στάχτη κι όλα τα όνειρα και τις προσδοκίες. Αν δε σου λείπω κι αν δεν πονάς μακριά μου, τι σημασία έχει αν το νιώθω εγώ; Δε θα ακούσεις ποτέ πια αλήθειες απ’ το στόμα μου γιατί δεν έμαθες ποτέ να τις εκτιμάς.
Δε θα μάθεις αν πόνεσα κι αν υπέφερα, αν κλείστηκα στον εαυτό μου, αν κρύφτηκα απ’ τους φίλους και χάθηκα απ’ τους κοινούς γνωστούς. Αν γούσταρα να πέφτω στα πατώματα, αν κάθε τραγούδι μου θύμιζε εσένα, αν έπιασα πάτο και δεν έβρισα τη δύναμη να σηκωθώ. Το πώς την πάλεψα με τους δαίμονές μου δε σε αφορά κι ας τους δημιούργησες εσύ έναν-έναν κι ας τους τάισες με τη γιαλαντζί αγάπη σου κι ας τους χόρτασε η φυγή σου.
Θα βάζω φωτιά και θα καίω ό,τι έχω μέσα μου με την ελπίδα να βγει λίγο φως. Μα εσύ δε θα μάθεις ποτέ πόση δύναμη ασκείς πάνω μου. Γιατί αυτή η ίδια δύναμη που με καταστρέφει, θα έπρεπε να με λυτρώνει.
Μη με κοιτάς και μη με ρωτάς πώς είμαι. Είμαι σπασμένη αλλά δεν είναι και τόσο άσχημα τελικά να σε χτίζεις απ’ την αρχή.
Πηγή:pillowfights


Όσοι αξίζουν δεν θα σε κάνουν να πονέσεις ποτέ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Μαθαίνεις πως είμαι καλά, πως γελάω το ίδιο δυνατά με τότε. Βγαίνω πολύ, διασκεδάζω, φλερτάρω, γνωρίζω νέους ανθρώπους, προχωράω κι έκαψα πια όλες τις γέφυρες που με συνέδεαν με το παρελθόν. Μεγάλη δόση ευτυχίας ή απλώς αδιαφορίας. Μαθαίνεις ακριβώς όσα σου επιτρέπω εγώ να μάθεις, όσα θέλω κι επιλέγω εγώ να ξέρεις.
Είναι όμως πολλά περισσότερα αυτά που δε θα μάθεις ποτέ. Όπως κι όσα δεν έμαθες όσο ήμασταν ακόμα μαζί. Όσα ήταν μπροστά στα μάτια σου, αλλά σε κάποιο βαθμό κι εσύ επέλεγες να μην τα δεις.
Δε θα μάθεις για εκείνα τα βράδια που περίμενα να κοιμηθείς για να σηκωθώ και να ξεσπάσω σε λυγμούς, εκείνους που καταπίεζα όλη μέρα. Για όλη εκείνη την προσπάθεια που έβλεπα να πηγαίνει στράφι, για τις δυνάμεις μου που ήξερα πως πια άρχιζαν να με εγκαταλείπουν. Για πέντε λεπτά επέτρεπα στον εαυτό μου να πιάσει πάτο.
Το κάνω ακόμα, πέντε λεπτά, κλειδώνοντας την πόρτα σε μία τουαλέτα, σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο ή ένα μπαλκόνι. Μόνο για τον εαυτό μου, ασφαλής από αδιάκριτα παρηγορητικά βλέμματα. Πέντε λεπτά, η συμφωνία μου να γίνω χώμα, να κλάψω ως που να μην μπορώ να πάρω ανάσα κι ύστερα πάλι να σηκώσω το κεφάλι ψηλά. Πέντε λεπτά να σπαράζω για σένα, που δε θα τα μάθεις ποτέ.
Θα σε αφήνω να πιστεύεις πως σε έχω ξεπεράσει κι αν θέλω να το παρατραβήξω, να αμφιβάλλεις ακόμα και για το αν ένιωσα ποτέ. Θα δείχνω καλά, καλύτερα από ποτέ και θα τους πείθω όλους γύρω μου μα στον εαυτό μου θα λέω την αλήθεια.
Δε θα μάθεις ποτέ πόσο πόνεσα για σένα, πόσα βράδια έχεις κλέψει απ’ τον ύπνο μου. Όχι από εγωισμό ούτε από αξιοπρέπεια, αυτά τα καίω κάθε φορά που ερωτεύομαι. Απλώς γιατί είναι ανώφελο να ελπίζεις να αγαπηθείς από οίκτο. Είναι ανόητο να περιμένεις να νιώσει τον πόνο σου αυτός που στον γέννησε.
Δε θα μάθεις για τις ανασφάλειες που μου δημιούργησες ούτε ότι πλέον φοβάμαι να εμπιστευτώ. Δε θα μάθεις πως συγκρίνω κάθε άνθρωπο που συναντώ μαζί σου κι όλοι βγαίνουν λειψοί στο ζύγι. Τέτοιος μαζοχισμός.
Θα επιτρέπω στον εαυτό μου να πιστεύει ουτοπικά πως θα σε ξεχάσει, πως είναι θέμα χρόνου να σε διαγράψει και θα χαμογελάω στον καθρέφτη για να μου αποδείξω πως είμαι καλά.
Ανάμεσα σε καπνούς κι οινοπνεύματα θα σκεφτώ πολλές φορές να στα πω όλα, να σου εξηγήσω πόσο πονάει η απουσία σου μα κάθε φορά θα συνειδητοποιώ πως αν άξιζες, δε θα είχα νιώσει ποτέ έτσι μα κυρίως πως αν άξιζες, θα ήσουν εδώ. Δε θα επιτρέψω ποτέ στον πόνο μου να γίνει τρόπαιό σου. Αυτός είναι δικός μου κι η μόνη αλήθεια που κέρδισα από ‘σένα.
Τα συναισθήματα δεν έχουν καμία αξία αν απαριθμούνται σε κάποιον σαν προϊόντα σε λίστα σούπερ μάρκετ, απλώς και μόνο για να ειπωθούν. Αξία αποκτούν όταν βιώνονται, όταν ανακαλύπτονται σιγά-σιγά απ’ τον άλλον.
Όσα νιώθουμε ζουν μόνο μέσα στην αμοιβαιότητα κι έτσι οφείλουν. Τα μονόπλευρα καίγονται και κάνουν μαζί τους στάχτη κι όλα τα όνειρα και τις προσδοκίες. Αν δε σου λείπω κι αν δεν πονάς μακριά μου, τι σημασία έχει αν το νιώθω εγώ; Δε θα ακούσεις ποτέ πια αλήθειες απ’ το στόμα μου γιατί δεν έμαθες ποτέ να τις εκτιμάς.
Δε θα μάθεις αν πόνεσα κι αν υπέφερα, αν κλείστηκα στον εαυτό μου, αν κρύφτηκα απ’ τους φίλους και χάθηκα απ’ τους κοινούς γνωστούς. Αν γούσταρα να πέφτω στα πατώματα, αν κάθε τραγούδι μου θύμιζε εσένα, αν έπιασα πάτο και δεν έβρισα τη δύναμη να σηκωθώ. Το πώς την πάλεψα με τους δαίμονές μου δε σε αφορά κι ας τους δημιούργησες εσύ έναν-έναν κι ας τους τάισες με τη γιαλαντζί αγάπη σου κι ας τους χόρτασε η φυγή σου.
Θα βάζω φωτιά και θα καίω ό,τι έχω μέσα μου με την ελπίδα να βγει λίγο φως. Μα εσύ δε θα μάθεις ποτέ πόση δύναμη ασκείς πάνω μου. Γιατί αυτή η ίδια δύναμη που με καταστρέφει, θα έπρεπε να με λυτρώνει.
Μη με κοιτάς και μη με ρωτάς πώς είμαι. Είμαι σπασμένη αλλά δεν είναι και τόσο άσχημα τελικά να σε χτίζεις απ’ την αρχή.
Πηγή:pillowfights


Αρκετές μελέτες έχουν δείξει βελτιωμένα αποτελέσματα όταν κάποιος εστιάζει σε μία «στάση ευγνωμοσύνης» αντί να έχει αρνητικά συναισθήματα, καθώς επίσης έχουν φανεί χαμηλότερα επίπεδα των ορμονών του άγχους και ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών είναι πολύ ενδιαφέροντα επειδή για μας, τους ανθρώπους, δεν είναι εύκολο να κατανοήσουμε πως μία νοητική δραστηριότητα, όπως η ευγνωμοσύνη, μπορεί να αλλάξει τη φυσική δραστηριότητα του εγκεφάλου.
Έχει αποδειχθεί, επίσης, πως η πρακτική της ευγνωμοσύνης μπλοκάρει τοξικά συναισθήματα, όπως η ζήλια και οι τύψεις, δυναμώνει την αυτό-εκτίμηση, βελτιώνει την αίσθηση της ευημερίας και επιτρέπει την αποδοχή και τον εορτασμό της παρούσας στιγμής. Συμπεραίνω λοιπόν πως ο εγκέφαλος δέχεται την θετική τροφοδοσία και ανταποκρίνεται ανάλογα.
Τίποτα καινούργιο δεν μπορεί να έρθει στη ζωή μας εκτός κι αν εκτιμούμε αυτά που ήδη έχουμε. Η ευγνωμοσύνη φέρνει χαρά και ευτυχία και αλλάζει το ενεργειακό μας επίπεδο. Η ευγνωμοσύνη είναι η ανοιχτή πόρτα στον ουρανό, στο ενοποιημένο συμπαντικό πεδίο της ενέργειας. Όταν μιλάμε για το σύμπαν, πρέπει να μιλάμε με όρους δονήσεων και συχνοτήτων, όπως έχει πει ο Nicola Tesla, και γνωρίζουμε ότι οι όμοιες συχνότητες έλκονται. Η αφθονία έλκει και δημιουργεί αφθονία. Κάτω από αυτό το πρίσμα, δεν είναι παράξενο το γεγονός ότι η στάση ευγνωμοσύνης για όσα ήδη έχουμε, έλκει ακόμη περισσότερα από αυτά στη ζωή μας.
Το να νοιώθουμε ευγνωμοσύνη για τα καλά που έχουμε στη ζωή μας και να την εκφράζουμε, είναι το κλειδί για την ευτυχία. Δεν είναι ποτέ πολύ αργά για να βιώσουμε μία νέα κατάσταση σκέψης, μία νέα κατάσταση ύπαρξης. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είμαστε ικανοί να δούμε μέσα από τα μάτια της καρδιάς μας, μέσα από την αγάπη. Ο Χριστός έλεγε «Ευχαριστώ» πριν κάνει ένα θαύμα.
Φυσικά έχουμε όλοι νιώσει ευγνώμονες όταν κάτι καλό συνέβη στη ζωή μας, αλλά ήταν, πολύ συχνά, μία περαστική στιγμή, μία επιφανειακή στιγμή κι αμέσως επιστρέψαμε στη γνωστή, οικεία και συνηθισμένη στάση μας της απογοήτευσης και του φόβου. Αν σταματήσουμε ένα λεπτό, όταν νοιώθουμε ευγνωμοσύνη, και εστιάσουμε στις εσωτερικές μας αισθήσεις, θα αντιληφθούμε την ηρεμία και τη γαλήνη που πλημμυρίζει τον εσωτερικό μας πυρήνα. Αυτό το συγκεκριμένο λεπτό νοιώθουμε αναγνώριση, εκτίμηση, γενναιοδωρία, αγάπη, εμπιστοσύνη, νοιώθουμε συνδεδεμένοι με τον εαυτό μας, τους άλλους και τη ζωή, νοιώθουμε ότι ανήκουμε. Πόσο υπέροχο είναι αυτό;
Ένας εξαιρετικός τρόπος για να αποκτήσουμε επίγνωση όλων των καλών πραγμάτων, των θετικών καταστάσεων και των υπέροχων ανθρώπων που έχουμε στη ζωή μας, και να αλλάξουμε την αντίληψη και την οπτική μας γωνία, είναι να έχουμε ένα ημερολόγιο στο οποίο θα γράφουμε καθημερινά τρία πράγματα για τα οποία είμαστε ευγνώμονες.
Αυτό και μόνο θα πυροδοτήσει τα εξαιρετικά οφέλη της ευγνωμοσύνης. Ένας άλλος τρόπος είναι να γράψουμε μία εμπειρία μας της προηγούμενης χρονιάς, όπου τα πράγματα εξελίχθηκαν άσχημα, και να εστιάσουμε στα μαθήματα που πήραμε από την συγκεκριμένη εμπειρία. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα συνειδητοποιήσουμε ότι τα πάντα στη ζωή μας, κάθε δυσκολία και δοκιμασία, είναι ένα πολύτιμο μήνυμα για να μας υπενθυμίσει ποιοι πραγματικά είμαστε και ποιος είναι ο σκοπός μας.
Η ευγνωμοσύνη μπορεί ν’ αλλάξει το μέλλον μας, όχι μόνο ατομικά αλλά και συλλογικά, σε κάθε επίπεδο. Με το να επιλέξουμε την ευγνωμοσύνη, ενημερώνουμε τον εγκέφαλό μας πως χρειάζεται να προσαρμοστεί στη νέα μας θετική πραγματικότητα και θα το κάνει, αρκεί να είμαστε συνεπείς. Η στιγμή που θα συνειδητοποιήσουμε ότι μας δίνεται ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε για το ανώτερο καλό μας, είναι η στιγμή της ευγνωμοσύνης. Η αλήθεια είναι πως πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για κάθε μία και όλες τις στιγμές μας, γιατί αυτές οι στιγμές αποτελούν τη ζωή μας.
Πηγή:enallaktikidrasi.com


Ευγνωμοσύνη, το μονοπάτι προς την ευτυχία

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Αρκετές μελέτες έχουν δείξει βελτιωμένα αποτελέσματα όταν κάποιος εστιάζει σε μία «στάση ευγνωμοσύνης» αντί να έχει αρνητικά συναισθήματα, καθώς επίσης έχουν φανεί χαμηλότερα επίπεδα των ορμονών του άγχους και ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών είναι πολύ ενδιαφέροντα επειδή για μας, τους ανθρώπους, δεν είναι εύκολο να κατανοήσουμε πως μία νοητική δραστηριότητα, όπως η ευγνωμοσύνη, μπορεί να αλλάξει τη φυσική δραστηριότητα του εγκεφάλου.
Έχει αποδειχθεί, επίσης, πως η πρακτική της ευγνωμοσύνης μπλοκάρει τοξικά συναισθήματα, όπως η ζήλια και οι τύψεις, δυναμώνει την αυτό-εκτίμηση, βελτιώνει την αίσθηση της ευημερίας και επιτρέπει την αποδοχή και τον εορτασμό της παρούσας στιγμής. Συμπεραίνω λοιπόν πως ο εγκέφαλος δέχεται την θετική τροφοδοσία και ανταποκρίνεται ανάλογα.
Τίποτα καινούργιο δεν μπορεί να έρθει στη ζωή μας εκτός κι αν εκτιμούμε αυτά που ήδη έχουμε. Η ευγνωμοσύνη φέρνει χαρά και ευτυχία και αλλάζει το ενεργειακό μας επίπεδο. Η ευγνωμοσύνη είναι η ανοιχτή πόρτα στον ουρανό, στο ενοποιημένο συμπαντικό πεδίο της ενέργειας. Όταν μιλάμε για το σύμπαν, πρέπει να μιλάμε με όρους δονήσεων και συχνοτήτων, όπως έχει πει ο Nicola Tesla, και γνωρίζουμε ότι οι όμοιες συχνότητες έλκονται. Η αφθονία έλκει και δημιουργεί αφθονία. Κάτω από αυτό το πρίσμα, δεν είναι παράξενο το γεγονός ότι η στάση ευγνωμοσύνης για όσα ήδη έχουμε, έλκει ακόμη περισσότερα από αυτά στη ζωή μας.
Το να νοιώθουμε ευγνωμοσύνη για τα καλά που έχουμε στη ζωή μας και να την εκφράζουμε, είναι το κλειδί για την ευτυχία. Δεν είναι ποτέ πολύ αργά για να βιώσουμε μία νέα κατάσταση σκέψης, μία νέα κατάσταση ύπαρξης. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είμαστε ικανοί να δούμε μέσα από τα μάτια της καρδιάς μας, μέσα από την αγάπη. Ο Χριστός έλεγε «Ευχαριστώ» πριν κάνει ένα θαύμα.
Φυσικά έχουμε όλοι νιώσει ευγνώμονες όταν κάτι καλό συνέβη στη ζωή μας, αλλά ήταν, πολύ συχνά, μία περαστική στιγμή, μία επιφανειακή στιγμή κι αμέσως επιστρέψαμε στη γνωστή, οικεία και συνηθισμένη στάση μας της απογοήτευσης και του φόβου. Αν σταματήσουμε ένα λεπτό, όταν νοιώθουμε ευγνωμοσύνη, και εστιάσουμε στις εσωτερικές μας αισθήσεις, θα αντιληφθούμε την ηρεμία και τη γαλήνη που πλημμυρίζει τον εσωτερικό μας πυρήνα. Αυτό το συγκεκριμένο λεπτό νοιώθουμε αναγνώριση, εκτίμηση, γενναιοδωρία, αγάπη, εμπιστοσύνη, νοιώθουμε συνδεδεμένοι με τον εαυτό μας, τους άλλους και τη ζωή, νοιώθουμε ότι ανήκουμε. Πόσο υπέροχο είναι αυτό;
Ένας εξαιρετικός τρόπος για να αποκτήσουμε επίγνωση όλων των καλών πραγμάτων, των θετικών καταστάσεων και των υπέροχων ανθρώπων που έχουμε στη ζωή μας, και να αλλάξουμε την αντίληψη και την οπτική μας γωνία, είναι να έχουμε ένα ημερολόγιο στο οποίο θα γράφουμε καθημερινά τρία πράγματα για τα οποία είμαστε ευγνώμονες.
Αυτό και μόνο θα πυροδοτήσει τα εξαιρετικά οφέλη της ευγνωμοσύνης. Ένας άλλος τρόπος είναι να γράψουμε μία εμπειρία μας της προηγούμενης χρονιάς, όπου τα πράγματα εξελίχθηκαν άσχημα, και να εστιάσουμε στα μαθήματα που πήραμε από την συγκεκριμένη εμπειρία. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα συνειδητοποιήσουμε ότι τα πάντα στη ζωή μας, κάθε δυσκολία και δοκιμασία, είναι ένα πολύτιμο μήνυμα για να μας υπενθυμίσει ποιοι πραγματικά είμαστε και ποιος είναι ο σκοπός μας.
Η ευγνωμοσύνη μπορεί ν’ αλλάξει το μέλλον μας, όχι μόνο ατομικά αλλά και συλλογικά, σε κάθε επίπεδο. Με το να επιλέξουμε την ευγνωμοσύνη, ενημερώνουμε τον εγκέφαλό μας πως χρειάζεται να προσαρμοστεί στη νέα μας θετική πραγματικότητα και θα το κάνει, αρκεί να είμαστε συνεπείς. Η στιγμή που θα συνειδητοποιήσουμε ότι μας δίνεται ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε για το ανώτερο καλό μας, είναι η στιγμή της ευγνωμοσύνης. Η αλήθεια είναι πως πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για κάθε μία και όλες τις στιγμές μας, γιατί αυτές οι στιγμές αποτελούν τη ζωή μας.
Πηγή:enallaktikidrasi.com


Κυριακή 11 Μαρτίου 2018

Τι γίνεται όταν όλοι και όλα σε αφήνουν, όταν έχεις ανάγκη να χτυπήσει το τηλέφωνο και αυτό είναι νεκρό; Τι συμβαίνει όταν ζητάς ένα χέρι να πιαστείς, φιλικό , ερωτικό και δεν το βρίσκεις πουθενά; Σιωπή μόνο αυτή σου μένει για να σου κάνει παρέα και πιστέψετε με η παρέα της είναι δίκοπο μαχαίρι, που κάθε μέρα σε χαράζει όλο και πιο βαθιά. Μερικές φορές λένε πως η σιωπή λέει πιο βαριές κουβέντες, θα συμφωνήσω απόλυτα με αυτή την φράση. Στη σιωπή βρίσκεσαι σε μια κατάσταση μοναχική η οποία σε παραπέμπει να στήσεις τον εαυτό σου στα δέκα μέτρα και να αρχίζεις να τον λιθοβολείς. Γιατί τον λιθοβολείς, είδη είπαμε την μαγική λέξη το γιατί, η σιωπή εκεί σε παραπέμπει να ψάχνεις την αιτία που όλα σε άφησαν, που όλα περιστρέφονται γύρω σου μα τίποτα δεν μένει στάσιμο. Μερικοί άνθρωποι λένε πως δεν θέλουν τίποτα στάσιμο στην ζωή τους, αυτοί ίσως να είναι που έχουν περισσότερο ανάγκη κάτι που να είναι δικό τους. Όχι ιδιοκτησία τους μην το μπερδέψετε αυτά τα άτομα δεν θέλουν κάποιον ή κάτι δεδομένο αλλά κάτι που να αξίζει να το στηρίξουν και τους στηρίξει. Νομίζω πως οι περισσότεροι αυτό δεν ζητάμε κάποιον συνοδοιπόρο, κάποιον που να πιστεύει σε εμάς και να μην θέλει να μας αλλάξει; Οπότε τι γίνετε όταν δεν τα έχεις όλα αυτά, δεν έχεις τίποτα είσαι μόνος, πόσο μ εκνευρίζει αυτή η πεσιμιστική διαπίστωση μόνος σου έρχεσαι μόνος σου φεύγεις.  Κι όμως είναι αλήθεια κανένας δεν μας πονάει, αν μπορούσαν να μας βλέπουν συνέχεια κάτω και να μας έσπρωχναν ακόμα πιο χαμηλά θα το έκαναν. Όταν όλα σε αφήνουν, οικογένεια, φίλοι, δουλειά και είσαι και ερωτευμένος με τον λάθος άνθρωπο ή μ αυτόν που δεν υπάρχουν προοπτικές. Τότε συμπεραίνεις πως πρώτος απ όλους εσύ άφησες τον εαυτό σου και μετά οι υπόλοιποι. Λάθος επιλογές που σε κυνηγάνε, δεν θα μπορέσεις ποτέ να τις ξεφορτωθείς και αν τις ξεφορτωθείς θα έχεις είδη αναλωθεί πολύ. Πως φτάνεις στο σημείο να παραδίδεσαι και να μην έχεις διάθεση να αγωνιστείς, αγώνας δεν λένε πως είναι η ζωή; Και αν είναι αγώνας γιατί να είναι άνισος πάντα και γιατί πρώτο αντίπαλο να έχεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Ποτέ δεν κατάλαβα και δεν νομίζω να καταλάβω ακόμα πως καταφέραμε να τα ισοπεδώσουμε όλα, να κλεινόμαστε στον εαυτό μας, στα σπίτια μας, σε μικρά κλουβιά που λείπουν τα κάγκελα. Νομίζω ότι είμαστε έρμαια των ίδιων των πράξεων μας, ο άνθρωπος τα προκάλεσε όλα αυτά, δεν ξέρω αν φταίει το προπατορικό αμάρτημα, το μήλο, το φίδι, ξέρω πως κάπου χάσαμε την ουσία. Τώρα θα μου πείτε πια είναι αυτή, τελικά την είχαμε βρει και ποτέ; Για μένα ουσία είναι να ζεις ελεύθερα χωρίς πρέπει, αλλά με θέλω, φυσικά αυτή η ελευθερία στα πλαίσια που την ορίζει ο κάθε ένας ξεχωριστά. Ουσία είναι να μπορείς να αγαπήσεις αυτόν που σ αγαπάει και να μην χαραμίζεσαι άσκοπα. Ουσία είναι αυτό που σε κάνει να αισθάνεσαι ελεύθερος και ευτυχισμένος. Ευτυχία μία λέξη που για χρόνια την έχουμε ξεχάσει, ελευθερία που για χρόνια μας φιμώνουν να μην μιλάμε και να αναφερόμαστε σε ότι συμφέρει τους πολλούς. Και αυτός ο έρμος ο ένας, αυτός τι θα κάνει που αν κάτσω και μαζέψω κάθε ένα που τον αντιμετωπίζουν οι υπόλοιποι ως μονάδα ή μειονότητα θα μαζέψω πιο πολλούς απ όσο είναι  οι λεγόμενοι πολλοί. Άρα όταν όλα σε εγκαταλείπουν σκέψου πως υπάρχουν κι άλλοι σαν και εσένα στην ίδια και χειρότερη κατάσταση. Και όπως μου είχε πει ένας φίλος « χτυπάμε αυτό που δεν μπορούμε να φτάσουμε.»

ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΣΕ ΑΦΗΝΟΥΝ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Τι γίνεται όταν όλοι και όλα σε αφήνουν, όταν έχεις ανάγκη να χτυπήσει το τηλέφωνο και αυτό είναι νεκρό; Τι συμβαίνει όταν ζητάς ένα χέρι να πιαστείς, φιλικό , ερωτικό και δεν το βρίσκεις πουθενά; Σιωπή μόνο αυτή σου μένει για να σου κάνει παρέα και πιστέψετε με η παρέα της είναι δίκοπο μαχαίρι, που κάθε μέρα σε χαράζει όλο και πιο βαθιά. Μερικές φορές λένε πως η σιωπή λέει πιο βαριές κουβέντες, θα συμφωνήσω απόλυτα με αυτή την φράση. Στη σιωπή βρίσκεσαι σε μια κατάσταση μοναχική η οποία σε παραπέμπει να στήσεις τον εαυτό σου στα δέκα μέτρα και να αρχίζεις να τον λιθοβολείς. Γιατί τον λιθοβολείς, είδη είπαμε την μαγική λέξη το γιατί, η σιωπή εκεί σε παραπέμπει να ψάχνεις την αιτία που όλα σε άφησαν, που όλα περιστρέφονται γύρω σου μα τίποτα δεν μένει στάσιμο. Μερικοί άνθρωποι λένε πως δεν θέλουν τίποτα στάσιμο στην ζωή τους, αυτοί ίσως να είναι που έχουν περισσότερο ανάγκη κάτι που να είναι δικό τους. Όχι ιδιοκτησία τους μην το μπερδέψετε αυτά τα άτομα δεν θέλουν κάποιον ή κάτι δεδομένο αλλά κάτι που να αξίζει να το στηρίξουν και τους στηρίξει. Νομίζω πως οι περισσότεροι αυτό δεν ζητάμε κάποιον συνοδοιπόρο, κάποιον που να πιστεύει σε εμάς και να μην θέλει να μας αλλάξει; Οπότε τι γίνετε όταν δεν τα έχεις όλα αυτά, δεν έχεις τίποτα είσαι μόνος, πόσο μ εκνευρίζει αυτή η πεσιμιστική διαπίστωση μόνος σου έρχεσαι μόνος σου φεύγεις.  Κι όμως είναι αλήθεια κανένας δεν μας πονάει, αν μπορούσαν να μας βλέπουν συνέχεια κάτω και να μας έσπρωχναν ακόμα πιο χαμηλά θα το έκαναν. Όταν όλα σε αφήνουν, οικογένεια, φίλοι, δουλειά και είσαι και ερωτευμένος με τον λάθος άνθρωπο ή μ αυτόν που δεν υπάρχουν προοπτικές. Τότε συμπεραίνεις πως πρώτος απ όλους εσύ άφησες τον εαυτό σου και μετά οι υπόλοιποι. Λάθος επιλογές που σε κυνηγάνε, δεν θα μπορέσεις ποτέ να τις ξεφορτωθείς και αν τις ξεφορτωθείς θα έχεις είδη αναλωθεί πολύ. Πως φτάνεις στο σημείο να παραδίδεσαι και να μην έχεις διάθεση να αγωνιστείς, αγώνας δεν λένε πως είναι η ζωή; Και αν είναι αγώνας γιατί να είναι άνισος πάντα και γιατί πρώτο αντίπαλο να έχεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Ποτέ δεν κατάλαβα και δεν νομίζω να καταλάβω ακόμα πως καταφέραμε να τα ισοπεδώσουμε όλα, να κλεινόμαστε στον εαυτό μας, στα σπίτια μας, σε μικρά κλουβιά που λείπουν τα κάγκελα. Νομίζω ότι είμαστε έρμαια των ίδιων των πράξεων μας, ο άνθρωπος τα προκάλεσε όλα αυτά, δεν ξέρω αν φταίει το προπατορικό αμάρτημα, το μήλο, το φίδι, ξέρω πως κάπου χάσαμε την ουσία. Τώρα θα μου πείτε πια είναι αυτή, τελικά την είχαμε βρει και ποτέ; Για μένα ουσία είναι να ζεις ελεύθερα χωρίς πρέπει, αλλά με θέλω, φυσικά αυτή η ελευθερία στα πλαίσια που την ορίζει ο κάθε ένας ξεχωριστά. Ουσία είναι να μπορείς να αγαπήσεις αυτόν που σ αγαπάει και να μην χαραμίζεσαι άσκοπα. Ουσία είναι αυτό που σε κάνει να αισθάνεσαι ελεύθερος και ευτυχισμένος. Ευτυχία μία λέξη που για χρόνια την έχουμε ξεχάσει, ελευθερία που για χρόνια μας φιμώνουν να μην μιλάμε και να αναφερόμαστε σε ότι συμφέρει τους πολλούς. Και αυτός ο έρμος ο ένας, αυτός τι θα κάνει που αν κάτσω και μαζέψω κάθε ένα που τον αντιμετωπίζουν οι υπόλοιποι ως μονάδα ή μειονότητα θα μαζέψω πιο πολλούς απ όσο είναι  οι λεγόμενοι πολλοί. Άρα όταν όλα σε εγκαταλείπουν σκέψου πως υπάρχουν κι άλλοι σαν και εσένα στην ίδια και χειρότερη κατάσταση. Και όπως μου είχε πει ένας φίλος « χτυπάμε αυτό που δεν μπορούμε να φτάσουμε.»
Γνωρίζετε ότι η ειλικρίνεια είναι η καλύτερη «πολιτική», όχι μόνο στη ζωή αλλά και ειδικά στις προσωπικές σχέσεις. Ωστόσο, μήπως υπάρχουν πράγματα που θα έπρεπε να κρατάτε, μάλλον, για τον εαυτό σας;
Στο άρθρο του Independent, παρουσιάζεται μια λίστα με τα όσα δεν πρέπει (ποτέ όμως) να ρωτήσετε τον/την σύντροφό σας.
1. Είμαι ο/η καλύτερος/η που είχες ποτέ;
2. Δεν είναι (βάλτε το όνομα ενός κοινού σας φίλου) απερίγραπτα σέξι;
3. Πως σου φαίνεται η μητέρα μου;
4. Γιατί θα βγεις μόνος σου;
5. Μπορούμε να έχουμε μια «ανοιχτή» σχέση;
6. Γιατί πρέπει να είσαι πάντα τόσο (εισάγετε «γαλλικά»), μερικές φορές;
7. Ποιο είναι το pin της κάρτας σου;
8. Πόσους ερωτικούς συντρόφους είχες πριν από εμένα;
9. Είσαι ακόμα ερωτευμένος/η με την/τον πρώην σου;

Τι δεν ρωτάμε ποτέ τον σύντροφό μας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Γνωρίζετε ότι η ειλικρίνεια είναι η καλύτερη «πολιτική», όχι μόνο στη ζωή αλλά και ειδικά στις προσωπικές σχέσεις. Ωστόσο, μήπως υπάρχουν πράγματα που θα έπρεπε να κρατάτε, μάλλον, για τον εαυτό σας;
Στο άρθρο του Independent, παρουσιάζεται μια λίστα με τα όσα δεν πρέπει (ποτέ όμως) να ρωτήσετε τον/την σύντροφό σας.
1. Είμαι ο/η καλύτερος/η που είχες ποτέ;
2. Δεν είναι (βάλτε το όνομα ενός κοινού σας φίλου) απερίγραπτα σέξι;
3. Πως σου φαίνεται η μητέρα μου;
4. Γιατί θα βγεις μόνος σου;
5. Μπορούμε να έχουμε μια «ανοιχτή» σχέση;
6. Γιατί πρέπει να είσαι πάντα τόσο (εισάγετε «γαλλικά»), μερικές φορές;
7. Ποιο είναι το pin της κάρτας σου;
8. Πόσους ερωτικούς συντρόφους είχες πριν από εμένα;
9. Είσαι ακόμα ερωτευμένος/η με την/τον πρώην σου;
Πολύ συχνά όταν κάνουμε μια σχέση, πιστεύουμε ότι ο άντρας που έχουμε δίπλα μας είναι ο άνθρωπος της ζωής μας. Το άλλο μας μισό, που λένε. Βέβαια, δεν υπάρχει μαγική συνταγή για να βρούμε τον άντρα των ονείρων μας. Για να καταλάβεις αν είναι κάποιος το ιδανικό ταίρι σου, συνήθως πρέπει να περάσει καιρός. Υπάρχουν, όμως, κάποια σημάδια που μπορούν να σε βοηθήσουν να δεις πιο ξεκάθαρα την κατάσταση.
1. Είναι εγωιστής στο κρεβάτι. Δεν έχει μάθει, ότι ο έρωτας απαιτεί ομαδικό πνεύμα.
Αυτό το είδος του άντρα είναι το χειρότερο, δεν δίνει προτεραιότητα στα συναισθήματα της συντρόφου και το μόνο που τον νοιάζει είναι η ικανοποίηση του.
2. Ένας άντρας που σε καλεί να βγείτε για πρώτο ραντεβού, δεν θα σε αφήσει να πληρώσεις.
Ωστόσο στις εποχές που ζούμε μπορεί να σου ζητήσει να πληρώσετε μισά μισά. Ίσως αυτό να μην είναι και το πιο σημαντικό κριτήριο.
3. Δεν αργεί στα ραντεβού σας ή δεν σας στήνει, όσο κουρασμένος και αν είναι.
Οι πραγματικοί άντρες είναι πάντα στην ώρα τους και δεν θα σας στήσουν ό,τι και αν γίνει.
4. Δεν ζηλεύει τους άντρες φίλους σου και δεν έχει κανένα πρόβλημα να κάνει παρέα μαζί τους.
Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κάνουν παρέα μαζί τους, γιατί σου έχουν εμπιστοσύνη και γνωρίζουν το νόημα της φιλίας. Επίσης, δεν κάνουν κοροϊδευτικά σχόλια για τους φίλους σου.
5. Δεν έχετε καλή επικοινωνία και νιώθεις παραμελημένη, όταν είσαι μαζί του.
6. Δεν είναι έτοιμος για κανενός είδους δέσμευση, είτε πρόκειται για την δουλειά του είτε για την σχέση του.
7. Ο πραγματικός σύντροφος θα σε συστήσει στην οικογένεια του και θα θέλει να περάσει χρόνο με την δική σου.
8. Δεν κάνει κακεντρεχή αστεία για τα πράγματα που κάνεις ή για τους φίλους.
Οι πραγματικοί άντρες ξέρουν να εκτιμούν την παρουσία σου.
9. Οι πραγματικοί άντρες σου συμπαραστέκονται ό, τι και αν σου συμβεί.
10. Ο πραγματικός άντρας ξέρει πως να σου δείξει την αγάπη του.
11. Ο πραγματικός άντρας δεν βρίσκει χαζές δικαιολογίες να μην απαντά στη μηνύματα ή στις κλήσεις σου. 
12. Δεν σε κάνει να ζηλεύεις, χωρίς λόγο και αιτία.
13. Ο πραγματικός άντρας δεν σε κάνει σε καμία περίπτωση να νιώθεις άχρηστη.
Σε αυτή την περίπτωση είναι προτιμότερο να προχωρήσετε την ζωή σας.
ΠΗΓΗ: huffingtonpost.com


13 σημάδια ότι ο φίλος σου δεν είναι και ο πιο κατάλληλος για σένα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Πολύ συχνά όταν κάνουμε μια σχέση, πιστεύουμε ότι ο άντρας που έχουμε δίπλα μας είναι ο άνθρωπος της ζωής μας. Το άλλο μας μισό, που λένε. Βέβαια, δεν υπάρχει μαγική συνταγή για να βρούμε τον άντρα των ονείρων μας. Για να καταλάβεις αν είναι κάποιος το ιδανικό ταίρι σου, συνήθως πρέπει να περάσει καιρός. Υπάρχουν, όμως, κάποια σημάδια που μπορούν να σε βοηθήσουν να δεις πιο ξεκάθαρα την κατάσταση.
1. Είναι εγωιστής στο κρεβάτι. Δεν έχει μάθει, ότι ο έρωτας απαιτεί ομαδικό πνεύμα.
Αυτό το είδος του άντρα είναι το χειρότερο, δεν δίνει προτεραιότητα στα συναισθήματα της συντρόφου και το μόνο που τον νοιάζει είναι η ικανοποίηση του.
2. Ένας άντρας που σε καλεί να βγείτε για πρώτο ραντεβού, δεν θα σε αφήσει να πληρώσεις.
Ωστόσο στις εποχές που ζούμε μπορεί να σου ζητήσει να πληρώσετε μισά μισά. Ίσως αυτό να μην είναι και το πιο σημαντικό κριτήριο.
3. Δεν αργεί στα ραντεβού σας ή δεν σας στήνει, όσο κουρασμένος και αν είναι.
Οι πραγματικοί άντρες είναι πάντα στην ώρα τους και δεν θα σας στήσουν ό,τι και αν γίνει.
4. Δεν ζηλεύει τους άντρες φίλους σου και δεν έχει κανένα πρόβλημα να κάνει παρέα μαζί τους.
Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κάνουν παρέα μαζί τους, γιατί σου έχουν εμπιστοσύνη και γνωρίζουν το νόημα της φιλίας. Επίσης, δεν κάνουν κοροϊδευτικά σχόλια για τους φίλους σου.
5. Δεν έχετε καλή επικοινωνία και νιώθεις παραμελημένη, όταν είσαι μαζί του.
6. Δεν είναι έτοιμος για κανενός είδους δέσμευση, είτε πρόκειται για την δουλειά του είτε για την σχέση του.
7. Ο πραγματικός σύντροφος θα σε συστήσει στην οικογένεια του και θα θέλει να περάσει χρόνο με την δική σου.
8. Δεν κάνει κακεντρεχή αστεία για τα πράγματα που κάνεις ή για τους φίλους.
Οι πραγματικοί άντρες ξέρουν να εκτιμούν την παρουσία σου.
9. Οι πραγματικοί άντρες σου συμπαραστέκονται ό, τι και αν σου συμβεί.
10. Ο πραγματικός άντρας ξέρει πως να σου δείξει την αγάπη του.
11. Ο πραγματικός άντρας δεν βρίσκει χαζές δικαιολογίες να μην απαντά στη μηνύματα ή στις κλήσεις σου. 
12. Δεν σε κάνει να ζηλεύεις, χωρίς λόγο και αιτία.
13. Ο πραγματικός άντρας δεν σε κάνει σε καμία περίπτωση να νιώθεις άχρηστη.
Σε αυτή την περίπτωση είναι προτιμότερο να προχωρήσετε την ζωή σας.
ΠΗΓΗ: huffingtonpost.com


Σάββατο 10 Μαρτίου 2018

Δείτε στιγμιότυπα από το πως γιόρτασαν οι γυναίκες του Δήμου Πρεσπών .
Χαιρετισμό απεύθυνε ο Δήμαρχος Πρεσπών Παναγιώτης Πασχαλίδης ενώ έδωσε δώρο προς κλήρωση ένα κινητό τηλέφωνο για την τυχερή της βραδιάς.
Ευχόμαστε και του χρόνου με υγεία σε όλες τις γυναίκες.
Η γιορτή πραγματοποιήθηκε στο μεζεδοπωλείο "Νούφαρο" στον Λευκώνα Πρεσπών
Για την συνέχεια κάντε κλικ πάνω στον σύνδεσμος της πηγής>
http://www.floriniotika.gr/2018/03/blog-post_33.html

Πως γιόρτασαν την Ήμερα της Γυναίκας στις Πρέσπες (βιντεο)

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Δείτε στιγμιότυπα από το πως γιόρτασαν οι γυναίκες του Δήμου Πρεσπών .
Χαιρετισμό απεύθυνε ο Δήμαρχος Πρεσπών Παναγιώτης Πασχαλίδης ενώ έδωσε δώρο προς κλήρωση ένα κινητό τηλέφωνο για την τυχερή της βραδιάς.
Ευχόμαστε και του χρόνου με υγεία σε όλες τις γυναίκες.
Η γιορτή πραγματοποιήθηκε στο μεζεδοπωλείο "Νούφαρο" στον Λευκώνα Πρεσπών
Για την συνέχεια κάντε κλικ πάνω στον σύνδεσμος της πηγής>
http://www.floriniotika.gr/2018/03/blog-post_33.html
Πραγματοποιήθηκαν χθες, 08 Μαρτίου 2018, στο κτίριο του παλιού 1ου δημοτικού σχολείου Αμυνταίου, τα εγκαίνια της 8ης έκθεσης με
θέμα τις καλλιτεχνικές δημιουργίες των γυναικών, στα πλαίσια της παγκόσμιας ημέρας της Γυναίκας, μια πρωτοβουλία της δημοτικής κοινότητας Αμυνταίου σε συνεργασία με την ΔΗ.Κ.Ε.Α, τον δήμο Αμυνταίου και τον σύλλογο Γυναικών Αμυνταίου.
Για την συνέχεια κάντε κλικ πάνω στον σύνδεσμος της πηγής>
https://lexovitis.blogspot.gr/2018/03/blog-post_63.html


Πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της έκθεσης του συλλόγου Γυναικών Αμυνταίου με θέμα «Οι γυναίκες δημιουργούν» (ΒΙΝΤΕΟ & ΦΩΤΟ)

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Πραγματοποιήθηκαν χθες, 08 Μαρτίου 2018, στο κτίριο του παλιού 1ου δημοτικού σχολείου Αμυνταίου, τα εγκαίνια της 8ης έκθεσης με
θέμα τις καλλιτεχνικές δημιουργίες των γυναικών, στα πλαίσια της παγκόσμιας ημέρας της Γυναίκας, μια πρωτοβουλία της δημοτικής κοινότητας Αμυνταίου σε συνεργασία με την ΔΗ.Κ.Ε.Α, τον δήμο Αμυνταίου και τον σύλλογο Γυναικών Αμυνταίου.
Για την συνέχεια κάντε κλικ πάνω στον σύνδεσμος της πηγής>
https://lexovitis.blogspot.gr/2018/03/blog-post_63.html


Γεννιέται ένα μικρό κοριτσάκι και θαρρείς πως κάποιος του ψιθύρισε το μυστικό από νωρίς. Με το που σταθεί στα δυο του πόδια, ξεκινά να φορά τα ρούχα της μαμάς του και να προβάρει στον καθρέπτη τις κινήσεις ή τα λόγια της. Θαυμάζει τα μεγαλύτερα κορίτσια που πάνε στο σχολείο κι ανυπομονεί να φθάσει στην ηλικία τους.
Τα μεγαλύτερα κορίτσια απ’ την άλλη, βρίσκονται ήδη νοερά στην ηλικία που το σχολείο πια έχει τελειώσει, έχουν περάσει τα 18 και τώρα πια μπορούν εκείνα να πάρουν τις αποφάσεις για τη ζωή τους.
Τη ζωή που φαντάστηκαν, που επιθυμήσανε, που θα ζήσουν. Που θα είναι μεγαλύτερες! Κι οι μεγαλύτερες γυναίκες από εκείνα, λένε συνεχώς στον εαυτό τους «Σε λίγα χρόνια θα είσαι καλύτερη σ’ αυτό» γιατί ξέρουν πως αυτή είναι η αλήθεια.
Γυναίκα δε γεννιέσαι, γίνεσαι! Και μεγαλώνοντας γίνεσαι όλο και καλύτερη. Όχι, όχι! Μη με αντικρούσει η σκέψη σου με ιστορίες για ρυτίδες, κιλά κι ανασφάλειες.
Είναι μάχη άνιση. Ας μιλήσουμε για τον τρόπο  που αντιμετωπίζει τα πάντα μια γυναίκα μεγαλώνοντας (ακόμη κι αυτά που σκέφτηκες πριν). Κι αυτό να είσαι σίγουρος πως αλλάζει με τα χρόνια.
Η γυναίκα είναι σαν το παλιό καλό κρασί. Θέλει το χρόνο της για ν’ αναδειχθεί η γεύση της! Μια γεύση που μέρα με τη μέρα θ’ αποκτά όλο και περισσότερη αξία. Από στολίδι, θα γίνεται θησαυρός γιατί θα είναι πιο ώριμη, πιο ήρεμη, πιο καθαρά σκεπτόμενη.
Γιατί εκτός απ’ την εξωτερική της ομορφιά, θα καλλιεργεί και την ομορφιά του πνεύματος και της ψυχής, αφού θα ‘χει μάθει πια ποιος είναι ο ρόλος της σ’ αυτή τη ζωή. Να εμπνέει! Την ίδια και τους γύρω της. Κι άλλη η έμπνευση θ’ αποτελεί στα 20 της χρόνια, άλλη στα 30 της κι άλλη στα 50 της.
Στο δρόμο απ’ το ένα χρονικό σημείο στο άλλο, θ’ ανακαλύπτει συνεχώς νέα πράγματα για εκείνη. Θα μεγαλώνει και θ’ αφήνει πίσω της τα ανούσια, εκείνα που επέλεξε με επιπολαιότητα και που δεν ήξερε πως αργότερα θα τα χαρακτήριζε λάθη.
Έτσι όμως έμαθε. Κάνοντας λάθη! Και θα κάνει κι άλλα, αλλά αυτή τη φορά θα είναι λιγότερα γιατί η ζωή θα της μάθει να μην ενθουσιάζεται εύκολα, να δίνει σημασία στη λεπτομέρεια, να μην πονά άδικα.
Θα δουλεύει πιο σκληρά γιατί η επιβίωση είναι πια καθαρά δική της υπόθεση κι όχι άλλων. Θα πλησιάζει όλο και πιο πολύ στο να ξέρει καλά τι είναι αυτό που θέλει και τι όχι, πότε πρέπει ν’ αδιαφορήσει και πότε να ενδιαφερθεί, για ποιους αξίζει να χαλιέται και για ποιους όχι.
Θα είναι έτοιμη να κατακτηθεί, αλλά ακόμη πιο έτοιμη να κατακτήσει. Θα δείχνει πιο θηλυκή, πιο σίγουρη, πιο σέξι και τώρα πια θα ξέρει γιατί αυξάνεται όλο και περισσότερο ο αριθμός των ανδρών που ερωτεύονται μεγαλύτερες γυναίκες σε ηλικία απ’ τη δική τους.
Θα φλερτάρει, θα ερωτεύεται, θ’ αγωνίζεται, θα επιλέγει, αλλά θα το κάνει διαφορετικά. Γιατί θα μεγαλώνει και θα πλησιάζει όλο και περισσότερο στο νόημα της ζωής.
Και θα το βρίσκει! Και θα υπάρχει πάντα η πιθανότητα να γνωρίσει τον λάθος άνθρωπο και να το ξαναχάσει και να επιστρέψει στη συμπεριφορά της εικοσάχρονης που άφησε πίσω της, αλλά θα ‘ναι για λίγο. Γιατί ακόμη κι οι κρίσεις, κρατάνε λιγότερο όσο ωριμάζεις.
Έχεις μάθει από χρόνια πριν πως το να κάνεις τον μαλάκα, «κιμπάρη» είναι αδύνατον. Και κάπως έτσι έμαθες να κατέχεις την ισχυρότερη αρετή. Αυτή που όσο ωριμάζεις θα χρησιμοποιείς όλο και περισσότερο. Να δέχεσαι, να συμβιβάζεσαι. Να δέχεσαι την αλήθεια, το διαφορετικό, τους άλλους και τα καπρίτσια τους.
Έγινες γυναίκα! Μια γυναίκα με προσωπικότητα που μεγαλώνει όμορφα κι οι χάρες της σβήνουν κάθε άσχημη ρυτίδα, κάθε παραπανίσιο κιλό και κάθε ανασφάλεια που τα χρόνια φέρνουν μαζί τους.
Μια γυναίκα ξεχωριστή που απ’ τη στιγμή που χαμογέλασε στη ζωή σαν μωρό, μέχρι και τη στιγμή που θα λέει ιστορίες στα εγγόνια της, θα παίρνει συνεχώς νέα μαθήματα ζωής κι είναι στο χέρι της αν θα τα χρησιμοποιήσει για να γίνει ακόμη καλύτερη ή αν θα μείνει μετεξεταστέα στην ηλικία των 20 για μια ζωή…
Μαριάμ Πολυγένη για το pillowfights.gr


«Η γυναίκα όσο μεγαλώνει γίνεται καλύτερη!»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Γεννιέται ένα μικρό κοριτσάκι και θαρρείς πως κάποιος του ψιθύρισε το μυστικό από νωρίς. Με το που σταθεί στα δυο του πόδια, ξεκινά να φορά τα ρούχα της μαμάς του και να προβάρει στον καθρέπτη τις κινήσεις ή τα λόγια της. Θαυμάζει τα μεγαλύτερα κορίτσια που πάνε στο σχολείο κι ανυπομονεί να φθάσει στην ηλικία τους.
Τα μεγαλύτερα κορίτσια απ’ την άλλη, βρίσκονται ήδη νοερά στην ηλικία που το σχολείο πια έχει τελειώσει, έχουν περάσει τα 18 και τώρα πια μπορούν εκείνα να πάρουν τις αποφάσεις για τη ζωή τους.
Τη ζωή που φαντάστηκαν, που επιθυμήσανε, που θα ζήσουν. Που θα είναι μεγαλύτερες! Κι οι μεγαλύτερες γυναίκες από εκείνα, λένε συνεχώς στον εαυτό τους «Σε λίγα χρόνια θα είσαι καλύτερη σ’ αυτό» γιατί ξέρουν πως αυτή είναι η αλήθεια.
Γυναίκα δε γεννιέσαι, γίνεσαι! Και μεγαλώνοντας γίνεσαι όλο και καλύτερη. Όχι, όχι! Μη με αντικρούσει η σκέψη σου με ιστορίες για ρυτίδες, κιλά κι ανασφάλειες.
Είναι μάχη άνιση. Ας μιλήσουμε για τον τρόπο  που αντιμετωπίζει τα πάντα μια γυναίκα μεγαλώνοντας (ακόμη κι αυτά που σκέφτηκες πριν). Κι αυτό να είσαι σίγουρος πως αλλάζει με τα χρόνια.
Η γυναίκα είναι σαν το παλιό καλό κρασί. Θέλει το χρόνο της για ν’ αναδειχθεί η γεύση της! Μια γεύση που μέρα με τη μέρα θ’ αποκτά όλο και περισσότερη αξία. Από στολίδι, θα γίνεται θησαυρός γιατί θα είναι πιο ώριμη, πιο ήρεμη, πιο καθαρά σκεπτόμενη.
Γιατί εκτός απ’ την εξωτερική της ομορφιά, θα καλλιεργεί και την ομορφιά του πνεύματος και της ψυχής, αφού θα ‘χει μάθει πια ποιος είναι ο ρόλος της σ’ αυτή τη ζωή. Να εμπνέει! Την ίδια και τους γύρω της. Κι άλλη η έμπνευση θ’ αποτελεί στα 20 της χρόνια, άλλη στα 30 της κι άλλη στα 50 της.
Στο δρόμο απ’ το ένα χρονικό σημείο στο άλλο, θ’ ανακαλύπτει συνεχώς νέα πράγματα για εκείνη. Θα μεγαλώνει και θ’ αφήνει πίσω της τα ανούσια, εκείνα που επέλεξε με επιπολαιότητα και που δεν ήξερε πως αργότερα θα τα χαρακτήριζε λάθη.
Έτσι όμως έμαθε. Κάνοντας λάθη! Και θα κάνει κι άλλα, αλλά αυτή τη φορά θα είναι λιγότερα γιατί η ζωή θα της μάθει να μην ενθουσιάζεται εύκολα, να δίνει σημασία στη λεπτομέρεια, να μην πονά άδικα.
Θα δουλεύει πιο σκληρά γιατί η επιβίωση είναι πια καθαρά δική της υπόθεση κι όχι άλλων. Θα πλησιάζει όλο και πιο πολύ στο να ξέρει καλά τι είναι αυτό που θέλει και τι όχι, πότε πρέπει ν’ αδιαφορήσει και πότε να ενδιαφερθεί, για ποιους αξίζει να χαλιέται και για ποιους όχι.
Θα είναι έτοιμη να κατακτηθεί, αλλά ακόμη πιο έτοιμη να κατακτήσει. Θα δείχνει πιο θηλυκή, πιο σίγουρη, πιο σέξι και τώρα πια θα ξέρει γιατί αυξάνεται όλο και περισσότερο ο αριθμός των ανδρών που ερωτεύονται μεγαλύτερες γυναίκες σε ηλικία απ’ τη δική τους.
Θα φλερτάρει, θα ερωτεύεται, θ’ αγωνίζεται, θα επιλέγει, αλλά θα το κάνει διαφορετικά. Γιατί θα μεγαλώνει και θα πλησιάζει όλο και περισσότερο στο νόημα της ζωής.
Και θα το βρίσκει! Και θα υπάρχει πάντα η πιθανότητα να γνωρίσει τον λάθος άνθρωπο και να το ξαναχάσει και να επιστρέψει στη συμπεριφορά της εικοσάχρονης που άφησε πίσω της, αλλά θα ‘ναι για λίγο. Γιατί ακόμη κι οι κρίσεις, κρατάνε λιγότερο όσο ωριμάζεις.
Έχεις μάθει από χρόνια πριν πως το να κάνεις τον μαλάκα, «κιμπάρη» είναι αδύνατον. Και κάπως έτσι έμαθες να κατέχεις την ισχυρότερη αρετή. Αυτή που όσο ωριμάζεις θα χρησιμοποιείς όλο και περισσότερο. Να δέχεσαι, να συμβιβάζεσαι. Να δέχεσαι την αλήθεια, το διαφορετικό, τους άλλους και τα καπρίτσια τους.
Έγινες γυναίκα! Μια γυναίκα με προσωπικότητα που μεγαλώνει όμορφα κι οι χάρες της σβήνουν κάθε άσχημη ρυτίδα, κάθε παραπανίσιο κιλό και κάθε ανασφάλεια που τα χρόνια φέρνουν μαζί τους.
Μια γυναίκα ξεχωριστή που απ’ τη στιγμή που χαμογέλασε στη ζωή σαν μωρό, μέχρι και τη στιγμή που θα λέει ιστορίες στα εγγόνια της, θα παίρνει συνεχώς νέα μαθήματα ζωής κι είναι στο χέρι της αν θα τα χρησιμοποιήσει για να γίνει ακόμη καλύτερη ή αν θα μείνει μετεξεταστέα στην ηλικία των 20 για μια ζωή…
Μαριάμ Πολυγένη για το pillowfights.gr


Το ημερολόγιό της:
“Σήμερα, παρατήρησα ότι ο άντρας φέρεται λίγο παράξενα. Είχαμε κάνει κράτηση στο αγαπημένο μας εστιατόριο και θα συναντιόμασταν εκεί το βράδυ.
Είχα πάει για ψώνια με τις φίλες μου και άργησα λίγο να πάω στο εστιατόριο. Λάθος μου. Ήταν λιγότερο ομιλητικός από ότι συνήθως και παρατήρησα, ότι κάτι τον απασχολούσε. Στην αρχή νόμιζα, ότι είχε εκνευριστεί από την αργοπορία μου, αλλά μετά κατάλαβα ότι το πρόβλημα ήταν πολύ πιο σοβαρό. Του πρότεινα να πάμε σε ένα πιο ήσυχο μέρος για να μιλήσουμε. Πήγαμε σε ένα ήσυχο καφέ, τον κοίταξα στα μάτια και τον ρώτησα τι τον απασχολούσε. Έδειχνε να αγνοεί τα συναισθήματά μου και μου είπε, ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Συνέχισα να τον ρωτάω, αν είχα κάνει κάτι που να τον έχει ενοχλήσει και αυτός μου έλεγε, ότι δεν έχω κάνει κάτι και ότι δεν είναι αναστατωμένος.
Στον δρόμο για το σπίτι του είπα, ότι τον αγαπώ, μου χαμογέλασε και συνέχισε να οδηγεί. Πραγματικά, δεν μπορώ να βρω κάποια λογική εξήγηση για αυτή την κατάσταση. Γιατί δεν μου είπε και αυτός, ότι με αγαπάει; Όταν φτάσαμε σπίτι ήμουν πολύ στεναχωρημένη. Δεν μπορούσα να μην προσέξω, ότι κρατούσε αποστάσεις από μένα και έκανε σαν να μην υπήρχα. Απλά καθόταν και έβλεπε την αγαπημένη του εκπομπή. Του είπα “καληνύχτα” και πήγα να ξαπλώσω.
Μετά από ένα τέταρτο ήρθε και αυτός να ξαπλώσει. Τον πήρε ο ύπνος σχεδόν κατευθείαν…Όσο για μένα δεν μπορούσα με τίποτα να κοιμηθώ και προσπαθούσα να καταλάβω τι συμβαίνει με τον άντρα μου. Νιώθω, ότι τον χάνω. Ο γάμος μου διαλύεται…Όλη μου η ζωή καταστρέφεται.”
Το ημερολόγιό του:
“Σήμερα, δεν έπαιρνε μπρος η μηχανή μου. Πρέπει να έχει κάποιο πολύ σοβαρή πρόβλημα ο κινητήρας, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι. Μάλλον, πρέπει να την πάω στο συνεργείο…”
ΠΗΓΗ: tilestwra.com

Η πραγματική διαφορά ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Το ημερολόγιό της:
“Σήμερα, παρατήρησα ότι ο άντρας φέρεται λίγο παράξενα. Είχαμε κάνει κράτηση στο αγαπημένο μας εστιατόριο και θα συναντιόμασταν εκεί το βράδυ.
Είχα πάει για ψώνια με τις φίλες μου και άργησα λίγο να πάω στο εστιατόριο. Λάθος μου. Ήταν λιγότερο ομιλητικός από ότι συνήθως και παρατήρησα, ότι κάτι τον απασχολούσε. Στην αρχή νόμιζα, ότι είχε εκνευριστεί από την αργοπορία μου, αλλά μετά κατάλαβα ότι το πρόβλημα ήταν πολύ πιο σοβαρό. Του πρότεινα να πάμε σε ένα πιο ήσυχο μέρος για να μιλήσουμε. Πήγαμε σε ένα ήσυχο καφέ, τον κοίταξα στα μάτια και τον ρώτησα τι τον απασχολούσε. Έδειχνε να αγνοεί τα συναισθήματά μου και μου είπε, ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Συνέχισα να τον ρωτάω, αν είχα κάνει κάτι που να τον έχει ενοχλήσει και αυτός μου έλεγε, ότι δεν έχω κάνει κάτι και ότι δεν είναι αναστατωμένος.
Στον δρόμο για το σπίτι του είπα, ότι τον αγαπώ, μου χαμογέλασε και συνέχισε να οδηγεί. Πραγματικά, δεν μπορώ να βρω κάποια λογική εξήγηση για αυτή την κατάσταση. Γιατί δεν μου είπε και αυτός, ότι με αγαπάει; Όταν φτάσαμε σπίτι ήμουν πολύ στεναχωρημένη. Δεν μπορούσα να μην προσέξω, ότι κρατούσε αποστάσεις από μένα και έκανε σαν να μην υπήρχα. Απλά καθόταν και έβλεπε την αγαπημένη του εκπομπή. Του είπα “καληνύχτα” και πήγα να ξαπλώσω.
Μετά από ένα τέταρτο ήρθε και αυτός να ξαπλώσει. Τον πήρε ο ύπνος σχεδόν κατευθείαν…Όσο για μένα δεν μπορούσα με τίποτα να κοιμηθώ και προσπαθούσα να καταλάβω τι συμβαίνει με τον άντρα μου. Νιώθω, ότι τον χάνω. Ο γάμος μου διαλύεται…Όλη μου η ζωή καταστρέφεται.”
Το ημερολόγιό του:
“Σήμερα, δεν έπαιρνε μπρος η μηχανή μου. Πρέπει να έχει κάποιο πολύ σοβαρή πρόβλημα ο κινητήρας, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι. Μάλλον, πρέπει να την πάω στο συνεργείο…”
ΠΗΓΗ: tilestwra.com

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2018

Της Δημοσιογράφου Κατερίνας Ράγιου.
Τι γίνεται όταν το αντίο δεν το λένε και οι δυο, τι γίνεται όταν ο ένας ακόμα δεν έχει ξεχάσει, εδώ κολλάει η φράση «ωχ τόμπολα.» Δυστυχώς αλλά έτσι είναι, κάποιοι καταφέρνουν και ξεχνούν πολύ γρήγορα, σε χρόνο μηδέν θα έλεγα ή σε χρόνο ρεκόρ. Οι άλλοι όμως ζουν με τις αναμνήσεις, δεν φταίνε αυτοί δεν είναι οι αδύναμοι όπως θέλουν όλοι να τους ονομάζουν, ούτε οι αισθηματίες. Είναι αυτοί που έχουν φιλότιμο, συνείδηση, που αγάπησαν στ αλήθεια και που κουβαλάνε λάθη και πάθη για δυο. Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να κουβαλάς σταυρό για δυο, είμαι σίγουροι ότι οι πιο πολλοί ξέρετε. Αυτά τα άτομα δεν μιλάνε πολύ και σε πολλά άτομα για αυτά που περνάνε, το ξέρουν αυτοί και τους αρκεί. Τους φτάνει να σκέφτονται τις χαρές που γευτήκαν, εκεί που όλοι οι άλλοι θεωρούν ότι είναι οι πιο ξενέρωτοι άνθρωποι του πλανήτη. Τους γεμίζει να σκέφτονται με αγάπη τις πικρές τους αναμνήσεις, χωρίς να σημαίνει αυτό πως δεν αγανακτούν και δεν τα βάζουν με τον ίδιο τους τον εαυτό. Τους είναι αρκετό και το έχουν πάρει απόφαση απολύτως συνειδητοποιημένοι, ότι κουβαλάνε ένα σταυρό για δυο ξέροντας ότι κάποιος άλλος χάρης σ αυτούς συνεχίζει την ζωή του και είναι έστω και εικονικά επιτυχημένος και ευτυχισμένος. Εκείνοι που φεύγουν υποστηρίζουν ότι δεν το θέλουν και πως έχουν δημιουργήσει μία σιωπή και έτσι βρήκαν την δύναμη για να συνεχίσουν. Ε λοιπόν εμείς σε αυτούς τους ανθρώπους θα τους πούμε ότι η σιωπή αυτή που λένε είναι αυτοί που μένουν πίσω και κρατάνε σαν θησαυρό αυτό που έζησαν κάποτε. Γι αυτό και μόνο μπορείτε και προχωράτε τσακίζοντας τα πάντα στο πέρασμα σας. Δεν είσαστε εσείς οι δυνατοί, δυνατός είναι αυτός που μένει, αυτός που φεύγει λέγεται φοβητσιάρης, άβουλος και τηλεκατευθυνόμενος από τον περίγυρο του. Μην ξεχνάτε όμως πως εσείς είπατε το φεύγω αλλά εισπράξατε το αντίο; Αυτό το αντίο πολλές φορές έρχεται αναδρομικά, δεν ξέρω με ποιον τρόπο αλλά έρχεται. Οπότε μην υποτιμάτε κανέναν και τίποτα. Αν έμαθα κάτι από την ζωή είναι «μην υποτιμάς ποτέ κανέναν δεν ξέρεις σε πια χρονική στιγμή θα στην φέρει.» Μακάρι να μην υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις αποχαιρετισμού που θα σας την «φέρει» κάποιος αλλά κοιτάτε και εσείς να μην προκαλείται για το θεαθήναι ούτε για το θεαθεσσαλονίκη γιατί μην ξεχνάτε πάνω απ όλα τα άτομα αυτά έχουνε και μία τάση για ευθύ λόγο. Και αν ειδικά τα έχετε κάνει να παραστρατήσουν για εσάς απλά μην τα προκαλείτε. Παίξατε όσο παίξατε το κατάλαβε το άτομο, πήρε την ευθύνη για δυο, μήπως ήρθε η ώρα να σταματήσετε και να κάτσετε στην γωνιά σας; Μερικοί την λέξη αντίο την έχετε ψωμοτύρι, αλλά αυτοί που δυσκολεύονται να την πουν, όταν θα την ξεστομίσουν θα είναι μία φορά και για πάντα και τότε θα δείτε πόσο άσχημα αισθάνεσαι. Αν και νομίζω ότι αυτά τα άτομα υποφέρουν μόνο και μόνο απ την ντροπή τους για το πώς φέρθηκαν. Μπορεί να δείχνουν καλά, αλλά τα βράδια νομίζω ότι δεν θα τους παίρνει εύκολα ο ύπνος. Μία συμβουλή και υπενθύμιση «όλα είναι κύκλος και πάντα επιστρέφουν από εκεί που άρχισαν.»

ΔΕΝ ΕΙΠΑ ΑΝΤΙΟ ΑΚΟΜΑ…

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Της Δημοσιογράφου Κατερίνας Ράγιου.
Τι γίνεται όταν το αντίο δεν το λένε και οι δυο, τι γίνεται όταν ο ένας ακόμα δεν έχει ξεχάσει, εδώ κολλάει η φράση «ωχ τόμπολα.» Δυστυχώς αλλά έτσι είναι, κάποιοι καταφέρνουν και ξεχνούν πολύ γρήγορα, σε χρόνο μηδέν θα έλεγα ή σε χρόνο ρεκόρ. Οι άλλοι όμως ζουν με τις αναμνήσεις, δεν φταίνε αυτοί δεν είναι οι αδύναμοι όπως θέλουν όλοι να τους ονομάζουν, ούτε οι αισθηματίες. Είναι αυτοί που έχουν φιλότιμο, συνείδηση, που αγάπησαν στ αλήθεια και που κουβαλάνε λάθη και πάθη για δυο. Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να κουβαλάς σταυρό για δυο, είμαι σίγουροι ότι οι πιο πολλοί ξέρετε. Αυτά τα άτομα δεν μιλάνε πολύ και σε πολλά άτομα για αυτά που περνάνε, το ξέρουν αυτοί και τους αρκεί. Τους φτάνει να σκέφτονται τις χαρές που γευτήκαν, εκεί που όλοι οι άλλοι θεωρούν ότι είναι οι πιο ξενέρωτοι άνθρωποι του πλανήτη. Τους γεμίζει να σκέφτονται με αγάπη τις πικρές τους αναμνήσεις, χωρίς να σημαίνει αυτό πως δεν αγανακτούν και δεν τα βάζουν με τον ίδιο τους τον εαυτό. Τους είναι αρκετό και το έχουν πάρει απόφαση απολύτως συνειδητοποιημένοι, ότι κουβαλάνε ένα σταυρό για δυο ξέροντας ότι κάποιος άλλος χάρης σ αυτούς συνεχίζει την ζωή του και είναι έστω και εικονικά επιτυχημένος και ευτυχισμένος. Εκείνοι που φεύγουν υποστηρίζουν ότι δεν το θέλουν και πως έχουν δημιουργήσει μία σιωπή και έτσι βρήκαν την δύναμη για να συνεχίσουν. Ε λοιπόν εμείς σε αυτούς τους ανθρώπους θα τους πούμε ότι η σιωπή αυτή που λένε είναι αυτοί που μένουν πίσω και κρατάνε σαν θησαυρό αυτό που έζησαν κάποτε. Γι αυτό και μόνο μπορείτε και προχωράτε τσακίζοντας τα πάντα στο πέρασμα σας. Δεν είσαστε εσείς οι δυνατοί, δυνατός είναι αυτός που μένει, αυτός που φεύγει λέγεται φοβητσιάρης, άβουλος και τηλεκατευθυνόμενος από τον περίγυρο του. Μην ξεχνάτε όμως πως εσείς είπατε το φεύγω αλλά εισπράξατε το αντίο; Αυτό το αντίο πολλές φορές έρχεται αναδρομικά, δεν ξέρω με ποιον τρόπο αλλά έρχεται. Οπότε μην υποτιμάτε κανέναν και τίποτα. Αν έμαθα κάτι από την ζωή είναι «μην υποτιμάς ποτέ κανέναν δεν ξέρεις σε πια χρονική στιγμή θα στην φέρει.» Μακάρι να μην υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις αποχαιρετισμού που θα σας την «φέρει» κάποιος αλλά κοιτάτε και εσείς να μην προκαλείται για το θεαθήναι ούτε για το θεαθεσσαλονίκη γιατί μην ξεχνάτε πάνω απ όλα τα άτομα αυτά έχουνε και μία τάση για ευθύ λόγο. Και αν ειδικά τα έχετε κάνει να παραστρατήσουν για εσάς απλά μην τα προκαλείτε. Παίξατε όσο παίξατε το κατάλαβε το άτομο, πήρε την ευθύνη για δυο, μήπως ήρθε η ώρα να σταματήσετε και να κάτσετε στην γωνιά σας; Μερικοί την λέξη αντίο την έχετε ψωμοτύρι, αλλά αυτοί που δυσκολεύονται να την πουν, όταν θα την ξεστομίσουν θα είναι μία φορά και για πάντα και τότε θα δείτε πόσο άσχημα αισθάνεσαι. Αν και νομίζω ότι αυτά τα άτομα υποφέρουν μόνο και μόνο απ την ντροπή τους για το πώς φέρθηκαν. Μπορεί να δείχνουν καλά, αλλά τα βράδια νομίζω ότι δεν θα τους παίρνει εύκολα ο ύπνος. Μία συμβουλή και υπενθύμιση «όλα είναι κύκλος και πάντα επιστρέφουν από εκεί που άρχισαν.»
Φαντάζεσαι να περίμενες ανυπόμονα τον ταχυδρόμο για να λάβεις γράμμα από τον αγαπημένο σου;
Η πρόοδος της τεχνολογίας και ανάπτυξη των social media έχει αλλάξει τα πάντα στη ζωή μας ακόμα και τον τρόπο που φλερτάρουμε. Η αλλαγή είναι τόσο δραστική που σε λίγο καιρό θα ξεχάσουμε πως ήταν:
...να βρίσκεις ταίρι/εραστή/μελλοντικό πατέρα των παιδιών σου/ εκτός Tindertinder
...να αντιμετωπίζεις την πρόσωπο με πρόσωπο απόρριψη. Ναι, αυτή που δεν περιγράφεται με ένα emoticon και δεν συνοδεύεται από μηνύματα-σιδηρόδρομος στο chat.rejection
...να βγαίνεις ραντεβού με κάποιον που δεν ήξερες και πολλά για τη ζωή του. Όταν δηλαδή δεν υπήρχε το Facebook και δεν είχες ψάξει εξονυχιστικά το προφίλ του έτσι ώστε να ξέρεις που και με ποιον πήγε διακοπές πέντε καλοκαίρια πριν, πόσες δουλειές έχει αλλάξει, που βρισκόταν μια μέρα πριν σε γνωρίσει...
...να ανταλλάζεις τηλεφωνικούς αριθμούς αντί για Facebook προφίλ
...πως επικοινωνούσαν οι άνθρωποι χωρίς texting. Όταν δηλαδή κοκκίνιζες κανονικά όταν σου έκανε κάποιο κομπλιμέντο ή όταν βρισκόσουν σε αμηχανία αντί να στείλεις το αντίστοιχο emoji
...πως καταλάβαινες ότι κάποιος σε γουστάρει δίχως να σε «σκουντάει» και κάνει δεκάδες Like στις φωτογραφίες και τα status updates σου.flirting
Τώρα, αν το σύγχρονο φλερτ είναι καλύτερο ή χειρότερο από την προ-social media εποχή, το αφήνουμε στη δική σας κρίση...
ΠΗΓΗ: govastileto.gr

Όλα όσα έχουμε ξεχάσει με το σύγχρονο φλερτ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Φαντάζεσαι να περίμενες ανυπόμονα τον ταχυδρόμο για να λάβεις γράμμα από τον αγαπημένο σου;
Η πρόοδος της τεχνολογίας και ανάπτυξη των social media έχει αλλάξει τα πάντα στη ζωή μας ακόμα και τον τρόπο που φλερτάρουμε. Η αλλαγή είναι τόσο δραστική που σε λίγο καιρό θα ξεχάσουμε πως ήταν:
...να βρίσκεις ταίρι/εραστή/μελλοντικό πατέρα των παιδιών σου/ εκτός Tindertinder
...να αντιμετωπίζεις την πρόσωπο με πρόσωπο απόρριψη. Ναι, αυτή που δεν περιγράφεται με ένα emoticon και δεν συνοδεύεται από μηνύματα-σιδηρόδρομος στο chat.rejection
...να βγαίνεις ραντεβού με κάποιον που δεν ήξερες και πολλά για τη ζωή του. Όταν δηλαδή δεν υπήρχε το Facebook και δεν είχες ψάξει εξονυχιστικά το προφίλ του έτσι ώστε να ξέρεις που και με ποιον πήγε διακοπές πέντε καλοκαίρια πριν, πόσες δουλειές έχει αλλάξει, που βρισκόταν μια μέρα πριν σε γνωρίσει...
...να ανταλλάζεις τηλεφωνικούς αριθμούς αντί για Facebook προφίλ
...πως επικοινωνούσαν οι άνθρωποι χωρίς texting. Όταν δηλαδή κοκκίνιζες κανονικά όταν σου έκανε κάποιο κομπλιμέντο ή όταν βρισκόσουν σε αμηχανία αντί να στείλεις το αντίστοιχο emoji
...πως καταλάβαινες ότι κάποιος σε γουστάρει δίχως να σε «σκουντάει» και κάνει δεκάδες Like στις φωτογραφίες και τα status updates σου.flirting
Τώρα, αν το σύγχρονο φλερτ είναι καλύτερο ή χειρότερο από την προ-social media εποχή, το αφήνουμε στη δική σας κρίση...
ΠΗΓΗ: govastileto.gr
Αν φανταστούμε την ερωτική-συντροφική σχέση σαν ένα πυρήνα με ζωή μέσα του και γύρω του και με έντονη και αδιάκοπη αλληλεπίδραση του μέσα με το γύρω, εύκολα θα διαπιστώσουμε ότι οι πιέσεις που δέχεται τόσο στο εσωτερικό όσο και απ’ έξω αυξάνονται συνεχώς κι ο πυρήνας αυτός συμπιέζεται τρομερά.
Μέσα στον «πυρήνα» υπάρχουν δύο άνθρωποι με συναισθηματικές ανάγκες που δεν καλύπτονται πια επαρκώς από άλλες κοινωνικές σχέσεις (συγγενικές, φιλικές ακόμη και απλά γειτονικές ή επαγγελματικές) και γι’ αυτό «περιμένουν» πάρα πολλά απ’ το σύντροφο τους. Απ’ έξω υπάρχουν επαγγελματικές και οικονομικές πιέσεις και ανασφάλεια, αυξημένες καταναλωτικές ανάγκες, κινητικότητα, δύο ή περισσότερες δουλειές, άγχος που επιβαρύνει τον καθένα χωριστά και αναπόφευκτα πιέζει τη σχέση.
Πάρα πολλές σχέσεις δεν αντέχουν την πίεση και «σπάνε». Αυτό το «σχήμα» είναι ένας τρόπος να δούμε και να εξηγήσουμε κάπως συνοπτικά το τι συμβαίνει και οι άνθρωποι μένουν χωρίς σύντροφο, αλλά φυσικά υπάρχουν και πολλοί επιμέρους λόγοι.
Διαπιστώθηκε σε έρευνες που έγιναν, ότι έχουν αλλάξει οι προσδοκίες των νεώτερων γενεών από τις συντροφικές σχέσεις σε σύγκριση με τις παλιότερες. Πιο συγκεκριμένα, άντρες και γυναίκες γεννημένοι μεταξύ 1916-1945 θεωρούσαν υλιστικές αξίες (παροχή οικονομικής και φυσικής ασφάλειας) πολύ σημαντικές σαν κριτήρια επιλογής συντρόφου.
Για αυτούς που γεννήθηκαν μεταξύ 1945-1991 μπαίνουν σε πρώτη μοίρα αξίες όπως η κατανόηση, η ικανότητα επικοινωνίας, η ελκυστικότητα. Ενώ όμως οι πρώτες είναι πολύ συγκεκριμένες και εύκολα αναγνωρίσιμες, οι δεύτερες είναι δύσκολο να προσδιοριστούν και πολύ εύκολο να μεταβληθούν ή να αμφισβητηθούν. Έτσι λοιπόν μας συμβαίνει τη μια μέρα να πιστεύουμε ότι βρήκαμε τον άνθρωπο που πληροί όλα όσα επιθυμούμε από το σύντροφο μας και την άλλη να αναρωτιόμαστε τι κοινό έχουμε εμείς μ’ αυτό τον άνθρωπο.
Ένας άλλος πολύ σημαντικός παράγοντας που έχει κάνει δύσκολη τόσο τη δημιουργία όσο και τη διατήρηση των σχέσεων είναι η τρομερή σύγχυση που επικρατεί σε σχέση με τους ρόλους των δύο φύλων. Μέσα στον ψυχισμό των ανδρών και των γυναικών διεξάγεται μια πραγματική μάχη μεταξύ παλιών και νέων προτύπων, τα οποία φαίνεται πως στους νέους ανθρώπους και σ’ αυτή την εποχή που διανύουμε είναι εξίσου ισχυρά.
Τι σημαίνει είμαι άντρας/ γυναίκα, τι περιμένω, τι επιθυμώ, τι απαιτώ από τον εαυτό μου και τι από το άλλο φύλο, είμαι τελικά το δυνατό ή το αδύναμο φύλο, θέλω να εξαρτώμαι (συναισθηματικά, κοινωνικά, οικονομικά) ή, θέλω ανεξαρτησία, θέλω να δεσμευτώ ή θέλω ελευθερία, θέλω να φροντίσω ή θέλω να με φροντίσουν, θέλω παιδιά και οικογένεια ή μπορώ και χωρίς αυτά;
Υπό την πίεση όλων αυτών των διλημμάτων οι σχέσεις συχνά μοιάζουν βουνό, φυλακή, άπιαστο όνειρο, ανεπιθύμητος μπελάς ή όλα αυτά μαζί, ανάλογα με την ψυχική κληρονομιά και την ιδιοσυγκρασία του καθένα.
Υπάρχουν άνθρωποι που είναι φτιαγμένοι για να είναι μόνοι;
Είμαστε κοινωνικά ζώα, και μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν έχει αποδειχθεί το αντίθετο. Αυτό σημαίνει ότι ο κανόνας είναι πως (ο καθένας με τον τρόπο του) αποζητάμε τη συντροφικότητα και οι λίγες μάλλον εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν τα καταφέρνουν να κάνουν ή να διατηρήσουν σχέσεις, όχι γιατί «είναι φτιαγμένοι» για να είναι μόνοι αλλά μάλλον γιατί δεν έμαθαν (στα πρώτα χρόνια της ζωής τους) να κάνουν σχέσεις με τρόπο που να ικανοποιούνται τόσο οι ίδιοι όσο και αυτοί με τους οποίους σχετίζονται.
Πώς μπορεί να περνάει καλά κάποιος το διάστημα που είναι μόνος και δεν έχει κάποια σχέση;
Όλα δείχνουν πως το πόσο καλά ή άσχημα νιώθουμε μέσα σε μία κατάσταση δεν εξαρτάται τόσο από τις αντικειμενικές συνθήκες που αντιμετωπίζουμε όσο από τη δική μας υποκειμενική αξιολόγηση της κατάστασης αυτής σε σχέση με τις προσδοκίες μας.
Αν θέλουμε να βρούμε εδώ και τώρα τη σχέση της ζωής μας κι αυτή αργεί, μπορεί να νιώθουμε δυστυχισμένοι, ακόμα κι αν τα περισσότερα πράγματα στη ζωή μας πάνε καλά. Ίσως λοιπόν, ένας τρόπος να περνάμε καλύτερα, έστω και χωρίς σχέση, να είναι το να εκτιμήσουμε περισσότερο αυτά που έχουμε εκείνη τη στιγμή και να ασχοληθούμε περισσότερο με ό,τι καλό έχουν να μας δώσουν αυτά αντί να αισθανόμαστε ελλιπείς επειδή δεν έχουμε σχέση. Άλλωστε όσο πιο καλά καταφέρνει να περνάει κανείς όταν είναι μόνος του, τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχει να περνάει καλά και μέσα σε μια σχέση.
Τι μπορεί να κάνει κάποιος που δυσκολεύεται να βρει ταίρι;
Αυτό που σίγουρα δεν πρέπει να κάνει είναι να ζει μέσα στη δυστυχία περιμένοντας ότι μόλις βρει ταίρι θα γίνει ευτυχισμένος, αυτή είναι η σίγουρη συνταγή της αποτυχίας. Καταρχήν να σκέφτεται ότι κάπου ανάμεσα στους τόσους πολλούς ανθρώπους τριγύρω, δεν μπορεί, υπάρχουν σίγουρα περισσότεροι από έναν που θα μπορούσαν να είναι «το ταίρι του» κι ότι κάποια στιγμή θα το βρει!
Απαραίτητο, όπως και για τα περισσότερα πράγματα που μας δυσκολεύουν, είναι να αναθεωρήσουμε ή να χαμηλώσουμε τις προσδοκίες μας. Λέγεται βέβαια εύκολα και γίνεται πολύ δύσκολα αλλά είναι η Νο 1 δυσκολία των ανθρώπων της εποχής μας. Κανένας σύντροφος δεν μπορεί να τα έχει όλα, καμία σχέση να μας προσφέρει τα πάντα και να μας δώσει εγγύηση ζωής. Υπάρχουν όμως πάρα πολλοί που μπορούν να μας δώσουν αρκετά και με κάποιον απ’ αυτούς αξίζει να το προσπαθήσουμε.
Πηγή: mypsychologist.gr

Γιατί τόσο πολλοί είναι χωρίς σύντροφο;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Αν φανταστούμε την ερωτική-συντροφική σχέση σαν ένα πυρήνα με ζωή μέσα του και γύρω του και με έντονη και αδιάκοπη αλληλεπίδραση του μέσα με το γύρω, εύκολα θα διαπιστώσουμε ότι οι πιέσεις που δέχεται τόσο στο εσωτερικό όσο και απ’ έξω αυξάνονται συνεχώς κι ο πυρήνας αυτός συμπιέζεται τρομερά.
Μέσα στον «πυρήνα» υπάρχουν δύο άνθρωποι με συναισθηματικές ανάγκες που δεν καλύπτονται πια επαρκώς από άλλες κοινωνικές σχέσεις (συγγενικές, φιλικές ακόμη και απλά γειτονικές ή επαγγελματικές) και γι’ αυτό «περιμένουν» πάρα πολλά απ’ το σύντροφο τους. Απ’ έξω υπάρχουν επαγγελματικές και οικονομικές πιέσεις και ανασφάλεια, αυξημένες καταναλωτικές ανάγκες, κινητικότητα, δύο ή περισσότερες δουλειές, άγχος που επιβαρύνει τον καθένα χωριστά και αναπόφευκτα πιέζει τη σχέση.
Πάρα πολλές σχέσεις δεν αντέχουν την πίεση και «σπάνε». Αυτό το «σχήμα» είναι ένας τρόπος να δούμε και να εξηγήσουμε κάπως συνοπτικά το τι συμβαίνει και οι άνθρωποι μένουν χωρίς σύντροφο, αλλά φυσικά υπάρχουν και πολλοί επιμέρους λόγοι.
Διαπιστώθηκε σε έρευνες που έγιναν, ότι έχουν αλλάξει οι προσδοκίες των νεώτερων γενεών από τις συντροφικές σχέσεις σε σύγκριση με τις παλιότερες. Πιο συγκεκριμένα, άντρες και γυναίκες γεννημένοι μεταξύ 1916-1945 θεωρούσαν υλιστικές αξίες (παροχή οικονομικής και φυσικής ασφάλειας) πολύ σημαντικές σαν κριτήρια επιλογής συντρόφου.
Για αυτούς που γεννήθηκαν μεταξύ 1945-1991 μπαίνουν σε πρώτη μοίρα αξίες όπως η κατανόηση, η ικανότητα επικοινωνίας, η ελκυστικότητα. Ενώ όμως οι πρώτες είναι πολύ συγκεκριμένες και εύκολα αναγνωρίσιμες, οι δεύτερες είναι δύσκολο να προσδιοριστούν και πολύ εύκολο να μεταβληθούν ή να αμφισβητηθούν. Έτσι λοιπόν μας συμβαίνει τη μια μέρα να πιστεύουμε ότι βρήκαμε τον άνθρωπο που πληροί όλα όσα επιθυμούμε από το σύντροφο μας και την άλλη να αναρωτιόμαστε τι κοινό έχουμε εμείς μ’ αυτό τον άνθρωπο.
Ένας άλλος πολύ σημαντικός παράγοντας που έχει κάνει δύσκολη τόσο τη δημιουργία όσο και τη διατήρηση των σχέσεων είναι η τρομερή σύγχυση που επικρατεί σε σχέση με τους ρόλους των δύο φύλων. Μέσα στον ψυχισμό των ανδρών και των γυναικών διεξάγεται μια πραγματική μάχη μεταξύ παλιών και νέων προτύπων, τα οποία φαίνεται πως στους νέους ανθρώπους και σ’ αυτή την εποχή που διανύουμε είναι εξίσου ισχυρά.
Τι σημαίνει είμαι άντρας/ γυναίκα, τι περιμένω, τι επιθυμώ, τι απαιτώ από τον εαυτό μου και τι από το άλλο φύλο, είμαι τελικά το δυνατό ή το αδύναμο φύλο, θέλω να εξαρτώμαι (συναισθηματικά, κοινωνικά, οικονομικά) ή, θέλω ανεξαρτησία, θέλω να δεσμευτώ ή θέλω ελευθερία, θέλω να φροντίσω ή θέλω να με φροντίσουν, θέλω παιδιά και οικογένεια ή μπορώ και χωρίς αυτά;
Υπό την πίεση όλων αυτών των διλημμάτων οι σχέσεις συχνά μοιάζουν βουνό, φυλακή, άπιαστο όνειρο, ανεπιθύμητος μπελάς ή όλα αυτά μαζί, ανάλογα με την ψυχική κληρονομιά και την ιδιοσυγκρασία του καθένα.
Υπάρχουν άνθρωποι που είναι φτιαγμένοι για να είναι μόνοι;
Είμαστε κοινωνικά ζώα, και μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν έχει αποδειχθεί το αντίθετο. Αυτό σημαίνει ότι ο κανόνας είναι πως (ο καθένας με τον τρόπο του) αποζητάμε τη συντροφικότητα και οι λίγες μάλλον εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν τα καταφέρνουν να κάνουν ή να διατηρήσουν σχέσεις, όχι γιατί «είναι φτιαγμένοι» για να είναι μόνοι αλλά μάλλον γιατί δεν έμαθαν (στα πρώτα χρόνια της ζωής τους) να κάνουν σχέσεις με τρόπο που να ικανοποιούνται τόσο οι ίδιοι όσο και αυτοί με τους οποίους σχετίζονται.
Πώς μπορεί να περνάει καλά κάποιος το διάστημα που είναι μόνος και δεν έχει κάποια σχέση;
Όλα δείχνουν πως το πόσο καλά ή άσχημα νιώθουμε μέσα σε μία κατάσταση δεν εξαρτάται τόσο από τις αντικειμενικές συνθήκες που αντιμετωπίζουμε όσο από τη δική μας υποκειμενική αξιολόγηση της κατάστασης αυτής σε σχέση με τις προσδοκίες μας.
Αν θέλουμε να βρούμε εδώ και τώρα τη σχέση της ζωής μας κι αυτή αργεί, μπορεί να νιώθουμε δυστυχισμένοι, ακόμα κι αν τα περισσότερα πράγματα στη ζωή μας πάνε καλά. Ίσως λοιπόν, ένας τρόπος να περνάμε καλύτερα, έστω και χωρίς σχέση, να είναι το να εκτιμήσουμε περισσότερο αυτά που έχουμε εκείνη τη στιγμή και να ασχοληθούμε περισσότερο με ό,τι καλό έχουν να μας δώσουν αυτά αντί να αισθανόμαστε ελλιπείς επειδή δεν έχουμε σχέση. Άλλωστε όσο πιο καλά καταφέρνει να περνάει κανείς όταν είναι μόνος του, τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχει να περνάει καλά και μέσα σε μια σχέση.
Τι μπορεί να κάνει κάποιος που δυσκολεύεται να βρει ταίρι;
Αυτό που σίγουρα δεν πρέπει να κάνει είναι να ζει μέσα στη δυστυχία περιμένοντας ότι μόλις βρει ταίρι θα γίνει ευτυχισμένος, αυτή είναι η σίγουρη συνταγή της αποτυχίας. Καταρχήν να σκέφτεται ότι κάπου ανάμεσα στους τόσους πολλούς ανθρώπους τριγύρω, δεν μπορεί, υπάρχουν σίγουρα περισσότεροι από έναν που θα μπορούσαν να είναι «το ταίρι του» κι ότι κάποια στιγμή θα το βρει!
Απαραίτητο, όπως και για τα περισσότερα πράγματα που μας δυσκολεύουν, είναι να αναθεωρήσουμε ή να χαμηλώσουμε τις προσδοκίες μας. Λέγεται βέβαια εύκολα και γίνεται πολύ δύσκολα αλλά είναι η Νο 1 δυσκολία των ανθρώπων της εποχής μας. Κανένας σύντροφος δεν μπορεί να τα έχει όλα, καμία σχέση να μας προσφέρει τα πάντα και να μας δώσει εγγύηση ζωής. Υπάρχουν όμως πάρα πολλοί που μπορούν να μας δώσουν αρκετά και με κάποιον απ’ αυτούς αξίζει να το προσπαθήσουμε.
Πηγή: mypsychologist.gr

Γενικό Λύκειο Αμυνταίου 
Το Κέντρο Ζωής είναι το πρώτο αναγνωρισμένο μη κερδοσκοπικό και μη κυβερνητικό σωματείο στην Ελλάδα που προσφέρει δωρεάν
υπηρεσίες και προγράμματα, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα αναγκών των ανθρώπων που ζουν με HIV/AIDS των οικογενειών και των συντρόφων τους.
Τη Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018 το κέντρο ζωής παρουσίασε στο Γενικό Λύκειο Αμυνταίου το εγκεκριμένο από το ΥΠΕΘ «Πρόγραμμα πρόληψης της λοίμωξης HIV σε μαθητές – τριες  Β’ & Γ ‘Λυκείου», με στόχο την ενημέρωση του μαθητικού – νεανικού πληθυσμού γύρω από τα ζητήματα σεξουαλικότητας και ασφαλούς σεξουαλικής συμπεριφοράς. Ευχαριστούμε θερμά τους εισηγητές την κυρία Αβραμίδου Κυριακή και τον κύριο Κλαδά Χάρη καθώς και το κέντρο ζωής το οποίο συγχαίρουμε για την προσπάθειά του να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει για θέματα που επηρεάζουν άμεσα τον καθένα συμβάλλοντας στην ανάπτυξη υγειών συμπεριφορών.

Από τη Διεύθυνση του σχολείου   

Ευχαριστήριο του Γενικού Λυκείου Αμυνταίου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Γενικό Λύκειο Αμυνταίου 
Το Κέντρο Ζωής είναι το πρώτο αναγνωρισμένο μη κερδοσκοπικό και μη κυβερνητικό σωματείο στην Ελλάδα που προσφέρει δωρεάν
υπηρεσίες και προγράμματα, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα αναγκών των ανθρώπων που ζουν με HIV/AIDS των οικογενειών και των συντρόφων τους.
Τη Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018 το κέντρο ζωής παρουσίασε στο Γενικό Λύκειο Αμυνταίου το εγκεκριμένο από το ΥΠΕΘ «Πρόγραμμα πρόληψης της λοίμωξης HIV σε μαθητές – τριες  Β’ & Γ ‘Λυκείου», με στόχο την ενημέρωση του μαθητικού – νεανικού πληθυσμού γύρω από τα ζητήματα σεξουαλικότητας και ασφαλούς σεξουαλικής συμπεριφοράς. Ευχαριστούμε θερμά τους εισηγητές την κυρία Αβραμίδου Κυριακή και τον κύριο Κλαδά Χάρη καθώς και το κέντρο ζωής το οποίο συγχαίρουμε για την προσπάθειά του να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει για θέματα που επηρεάζουν άμεσα τον καθένα συμβάλλοντας στην ανάπτυξη υγειών συμπεριφορών.

Από τη Διεύθυνση του σχολείου   

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2018

Της Δημοσιογράφου Κατερίνας Ράγιου.
Πείτε την αλήθεια ανεξαρτήτως ηλικίας, οικονομικής και προσωπικής κατάστασης δεν έχετε πει « θέλω να γίνω μάνα!»Εγώ τουλάχιστον και πολλές φίλες μου, γνώστες έχουν πει αμέτρητες φορές τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή. Συγκεκριμένα αυτές τις μέρες κάποια είπε «εγώ έχω κανονίσει να γίνω μάνα το 2015 οπότε να αναβάλετε την συντέλεια του κόσμου το 2012.» Φυσικά υπάρχου και πολλές άλλες κοπέλες που έχουν πει ότι θέλουν να γίνουν πιο άμεσα μητέρες, ακόμα και τώρα. Αυτό το αίσθημα της μητρότητας όλες το έχουμε έμφυτο, άλλες παραπάνω, άλλες λιγότερο. Ύστερα είναι και πότε θα έρθει στην επιφάνεια η μητρότητα, είναι αυτό που λέμε «πότε θα χτυπήσει το βιολογικό ρολόι της κάθε γυναίκας.» Το νιώθεις το αισθάνεσαι έχεις την έντονη επιθυμία της θέλησης να δεις να φουσκώνει κάθε μήνα η κοιλιά σου. Πολλές ακούνε και κλάμα μωρού χωρίς να υφίσταται κάτι τέτοιο εκείνη τη χρονική στιγμή. Αρχίζεις σιγά σιγά να κοιτάς τις παιδικές βιτρίνες μετά μικρά παπουτσάκια, τα μικρά φορεματάκια και τις κίτρινες φουστίτσες για τα κοριτσάκια και τα γαλάζια παντελόνια και κουστούμια για τα αγοράκια. Στη συνέχεια παρατηρείς με κάθε λεπτομέρεια τα παιδάκια των άλλων, των γνωστών σου, του ξένου κόσμου και κοιτάς τα χεράκια τους , τα δοντάκια τους , τα ποδαράκια τους και όταν είναι σε ηλικία που να μπορούν να μιλήσουν κάθεσαι με τόση προσοχή και προσήλωση και ακούς την κάθε ερώτηση που έχουν να σου κάνουν. Εκεί που αρχίζει να εντείνετε το συναίσθημα του να θέλεις να γίνεις μάνα είναι όταν τα ερωτήματα τους είναι τόσο εύστοχα και εύλογα, που αναρωτιέσαι πως εμείς μεγάλοι και υποτίθεται πιο έμπειροι και δεν τα έχουμε σκεφτεί. Μία φορά είχα μία φίλη που νόμιζε ότι ήταν έγκυος από την μία δεν ήθελε διότι μόλις είχε χωρίσει με τον άνθρωπο που ήταν μαζί, από την άλλη έπιανε και χάιδευε την κοιλιά της. Θυμάμαι τόσο καλά το χαμόγελο της, ήταν ευτυχισμένη μόνο με την ιδέα, αλλά δυστυχώς για εκείνη η χαρά της δεν κράτησε πολύ, το τεστ βγήκε αρνητικό. Θυμάμαι μου είχε πει « δεν πάει να πει ο κόσμος ότι θέλει, δεν πάει να πάθουν οι δικοί μου εγκεφαλικό, εγώ θα το κρατήσω, θα δουλέψω και θα το ζήσω. Μόνη μου, δεν έχω κανέναν ανάγκη.» Άλλη μία φίλη μου ήταν μαζί με τον αρραβωνιαστικό της, όταν του ανήγγειλε της υποψίες της για εγκυμοσύνη, την άλλη μέρα ήταν για επιβεβαίωση στον γιατρό, δυστυχώς και εκείνη δεν κυοφορούσε. Θυμάμαι τότε στεναχώρια η φίλη μου αλλά και ο αρραβωνιαστικός της. Στις παραπάνω περιπτώσεις όπως καταλαβαίνεται το βιολογικό ρολόι όχι μόνο είχε χτυπήσει αλλά παραλίγο να σπάσει και ίσως και οι ορμονικές διαταραχές που να είχαν οι κοπέλες ήταν από την θέληση τους για μητρότητα. Καλό είναι το να αισθάνεσαι έτοιμη να γίνεις μάνα αρκεί να έχεις ετοιμάσει τον εαυτό σου να πληρεί κάποιες προϋποθέσεις. Όπως αυτές οι προϋποθέσεις είναι αρχικά να έχεις κατασταλάξει ερωτικά και να έχεις αποφασίσει ότι είσαι μονογαμικό ον. Δεν μπορείς να φέρεις μια νέα ζωή στον κόσμο που κάθε μήνα θα σε βλέπει και με άλλον. Καλό κατά τις παραδώσεις θα ήταν να είσαι παντρεμένη, για την σημερινή εποχή καλό θα είναι να έχεις ένα στάνταρ εισόδημα, είτε το αποκτάς από την εργασία σου, είτε ενοικιάζεις κάποιο ακίνητο, ακόμα αν έχουν την δυνατότητα να σε συντηρούν οι γονείς σου ή το άτομο το οποίο σε κατέστησε έγκυο. Επίσης το μωρό δεν είναι κουκλάκι να το αφήνεις και να κάθεται εκεί, θέλει φροντίδα, να το ταΐσεις, να το πλύνεις, να το αλλάξεις, να το πας στο γιατρό για τα εμβόλια του, ακόμα και να ξενυχτίσεις όταν περνάει τους λεγόμενους κολικούς και βγάζει δοντάκια. Οπότε κάνοντας ένα παιδί καταλαβαίνει και συνειδητοποιείς ότι το βάζεις ως στόχο της ζωής σου, στερείσαι κάποια πράγματα και κάποιες πολυτέλειες, όπως τις βραδινές εξόδους. Πολλοί λένε ότι η κατάλληλη ηλικία ώστε να γίνει μία γυναίκα μητέρα είναι 30-32, εγώ θα διαφωνήσω με αυτό και θα πω, μια γυναίκα μένει έγκυος όταν εκείνη θεωρεί ότι είναι έτοιμη. Για να καταλάβει ότι είναι έτοιμη πρέπει να έχει συνειδητοποιήσει και παραδεχτεί τα παραπάνω που αναφέραμε. Από κει και πέρα θα τονίσω πως γυναίκα θεωρώ μια κοπέλα άνω τον 18 χρονών που έχει περάσει το εφηβικό της στάδιο και έχει ολοκληρώσει την σεξουαλική της επαφή. Αφού υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις κανένας δεν μπορεί να πει σε καμία γυναίκα την στιγμή που πρέπει να γίνει μάνα, σε τέτοια ζητήματα δεν υπάρχουν πρέπει αλλά επιλογές. Και θα κλείσουμε με την θρυλική ατάκα της αγαπημένης σε όλους ηθοποιό Δήμητρα Παπαδοπούλου : «Θοδωρή, εγώ πότε θα γίνω μάνα;»

ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΑ.!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Της Δημοσιογράφου Κατερίνας Ράγιου.
Πείτε την αλήθεια ανεξαρτήτως ηλικίας, οικονομικής και προσωπικής κατάστασης δεν έχετε πει « θέλω να γίνω μάνα!»Εγώ τουλάχιστον και πολλές φίλες μου, γνώστες έχουν πει αμέτρητες φορές τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή. Συγκεκριμένα αυτές τις μέρες κάποια είπε «εγώ έχω κανονίσει να γίνω μάνα το 2015 οπότε να αναβάλετε την συντέλεια του κόσμου το 2012.» Φυσικά υπάρχου και πολλές άλλες κοπέλες που έχουν πει ότι θέλουν να γίνουν πιο άμεσα μητέρες, ακόμα και τώρα. Αυτό το αίσθημα της μητρότητας όλες το έχουμε έμφυτο, άλλες παραπάνω, άλλες λιγότερο. Ύστερα είναι και πότε θα έρθει στην επιφάνεια η μητρότητα, είναι αυτό που λέμε «πότε θα χτυπήσει το βιολογικό ρολόι της κάθε γυναίκας.» Το νιώθεις το αισθάνεσαι έχεις την έντονη επιθυμία της θέλησης να δεις να φουσκώνει κάθε μήνα η κοιλιά σου. Πολλές ακούνε και κλάμα μωρού χωρίς να υφίσταται κάτι τέτοιο εκείνη τη χρονική στιγμή. Αρχίζεις σιγά σιγά να κοιτάς τις παιδικές βιτρίνες μετά μικρά παπουτσάκια, τα μικρά φορεματάκια και τις κίτρινες φουστίτσες για τα κοριτσάκια και τα γαλάζια παντελόνια και κουστούμια για τα αγοράκια. Στη συνέχεια παρατηρείς με κάθε λεπτομέρεια τα παιδάκια των άλλων, των γνωστών σου, του ξένου κόσμου και κοιτάς τα χεράκια τους , τα δοντάκια τους , τα ποδαράκια τους και όταν είναι σε ηλικία που να μπορούν να μιλήσουν κάθεσαι με τόση προσοχή και προσήλωση και ακούς την κάθε ερώτηση που έχουν να σου κάνουν. Εκεί που αρχίζει να εντείνετε το συναίσθημα του να θέλεις να γίνεις μάνα είναι όταν τα ερωτήματα τους είναι τόσο εύστοχα και εύλογα, που αναρωτιέσαι πως εμείς μεγάλοι και υποτίθεται πιο έμπειροι και δεν τα έχουμε σκεφτεί. Μία φορά είχα μία φίλη που νόμιζε ότι ήταν έγκυος από την μία δεν ήθελε διότι μόλις είχε χωρίσει με τον άνθρωπο που ήταν μαζί, από την άλλη έπιανε και χάιδευε την κοιλιά της. Θυμάμαι τόσο καλά το χαμόγελο της, ήταν ευτυχισμένη μόνο με την ιδέα, αλλά δυστυχώς για εκείνη η χαρά της δεν κράτησε πολύ, το τεστ βγήκε αρνητικό. Θυμάμαι μου είχε πει « δεν πάει να πει ο κόσμος ότι θέλει, δεν πάει να πάθουν οι δικοί μου εγκεφαλικό, εγώ θα το κρατήσω, θα δουλέψω και θα το ζήσω. Μόνη μου, δεν έχω κανέναν ανάγκη.» Άλλη μία φίλη μου ήταν μαζί με τον αρραβωνιαστικό της, όταν του ανήγγειλε της υποψίες της για εγκυμοσύνη, την άλλη μέρα ήταν για επιβεβαίωση στον γιατρό, δυστυχώς και εκείνη δεν κυοφορούσε. Θυμάμαι τότε στεναχώρια η φίλη μου αλλά και ο αρραβωνιαστικός της. Στις παραπάνω περιπτώσεις όπως καταλαβαίνεται το βιολογικό ρολόι όχι μόνο είχε χτυπήσει αλλά παραλίγο να σπάσει και ίσως και οι ορμονικές διαταραχές που να είχαν οι κοπέλες ήταν από την θέληση τους για μητρότητα. Καλό είναι το να αισθάνεσαι έτοιμη να γίνεις μάνα αρκεί να έχεις ετοιμάσει τον εαυτό σου να πληρεί κάποιες προϋποθέσεις. Όπως αυτές οι προϋποθέσεις είναι αρχικά να έχεις κατασταλάξει ερωτικά και να έχεις αποφασίσει ότι είσαι μονογαμικό ον. Δεν μπορείς να φέρεις μια νέα ζωή στον κόσμο που κάθε μήνα θα σε βλέπει και με άλλον. Καλό κατά τις παραδώσεις θα ήταν να είσαι παντρεμένη, για την σημερινή εποχή καλό θα είναι να έχεις ένα στάνταρ εισόδημα, είτε το αποκτάς από την εργασία σου, είτε ενοικιάζεις κάποιο ακίνητο, ακόμα αν έχουν την δυνατότητα να σε συντηρούν οι γονείς σου ή το άτομο το οποίο σε κατέστησε έγκυο. Επίσης το μωρό δεν είναι κουκλάκι να το αφήνεις και να κάθεται εκεί, θέλει φροντίδα, να το ταΐσεις, να το πλύνεις, να το αλλάξεις, να το πας στο γιατρό για τα εμβόλια του, ακόμα και να ξενυχτίσεις όταν περνάει τους λεγόμενους κολικούς και βγάζει δοντάκια. Οπότε κάνοντας ένα παιδί καταλαβαίνει και συνειδητοποιείς ότι το βάζεις ως στόχο της ζωής σου, στερείσαι κάποια πράγματα και κάποιες πολυτέλειες, όπως τις βραδινές εξόδους. Πολλοί λένε ότι η κατάλληλη ηλικία ώστε να γίνει μία γυναίκα μητέρα είναι 30-32, εγώ θα διαφωνήσω με αυτό και θα πω, μια γυναίκα μένει έγκυος όταν εκείνη θεωρεί ότι είναι έτοιμη. Για να καταλάβει ότι είναι έτοιμη πρέπει να έχει συνειδητοποιήσει και παραδεχτεί τα παραπάνω που αναφέραμε. Από κει και πέρα θα τονίσω πως γυναίκα θεωρώ μια κοπέλα άνω τον 18 χρονών που έχει περάσει το εφηβικό της στάδιο και έχει ολοκληρώσει την σεξουαλική της επαφή. Αφού υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις κανένας δεν μπορεί να πει σε καμία γυναίκα την στιγμή που πρέπει να γίνει μάνα, σε τέτοια ζητήματα δεν υπάρχουν πρέπει αλλά επιλογές. Και θα κλείσουμε με την θρυλική ατάκα της αγαπημένης σε όλους ηθοποιό Δήμητρα Παπαδοπούλου : «Θοδωρή, εγώ πότε θα γίνω μάνα;»

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας θυμίζει σε όλους μας τους διαχρονικούς αγώνες που έχουν δοθεί για την παγίωση των δικαιωμάτων και  τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των
γυναικών αλλά και για τον περιορισμό των στερεοτυπικών αντιλήψεων που οι ανδροκρατούμενες κοινωνίες επέβαλλαν.
Η γυναίκα σύμβολο ζωής, μητρότητας και ευαισθησίας έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τα Γράμματα και της Τέχνες, και δικαίως θεωρείται  πρότυπο ανθρώπινης ανεκτικότητας και υπομονής.
Θα ήθελα από καρδιάς να στείλω τις ευχές μου σε όλες τις γυναίκες που σήμερα γιορτάζουν και να ευχηθώ να συνεχίσουν με την ίδια δυναμικότητα να προσφέρουν το πολύτιμο έργο τους στην οικογένεια και την κοινωνία.

Ο Δήμαρχος Αμυνταίου
Κωνσταντίνος Θεοδωρίδης

Μήνυμα του δημάρχου Αμυνταίου Κώστα Θεοδωρίδη για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας θυμίζει σε όλους μας τους διαχρονικούς αγώνες που έχουν δοθεί για την παγίωση των δικαιωμάτων και  τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των
γυναικών αλλά και για τον περιορισμό των στερεοτυπικών αντιλήψεων που οι ανδροκρατούμενες κοινωνίες επέβαλλαν.
Η γυναίκα σύμβολο ζωής, μητρότητας και ευαισθησίας έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τα Γράμματα και της Τέχνες, και δικαίως θεωρείται  πρότυπο ανθρώπινης ανεκτικότητας και υπομονής.
Θα ήθελα από καρδιάς να στείλω τις ευχές μου σε όλες τις γυναίκες που σήμερα γιορτάζουν και να ευχηθώ να συνεχίσουν με την ίδια δυναμικότητα να προσφέρουν το πολύτιμο έργο τους στην οικογένεια και την κοινωνία.

Ο Δήμαρχος Αμυνταίου
Κωνσταντίνος Θεοδωρίδης
Στις 8 του Μάρτη τιμούμε τους αγώνες των γυναικών και του φεμινιστικού κινήματος για τα πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά δικαιώματα των γυναικών. Τιμούμε τις σουφραζέτες, τις εργάτριες, τις ακτιβίστριες και συνδικαλίστριες που αγωνίστηκαν πριν από μας. Συνεχίζουμε τον αγώνα που ξεκίνησαν εκείνες γιατί είναι πολλά αυτά που πρέπει να κατακτήσουμε. Γιατί είναι πολλά αυτά που κατακτήσαμε και απειλούνται. Γιατί έχει οξυνθεί η βία κατά των γυναικών, ο σεξισμός και η πατριαρχική αντεπίθεση στα δικαιώματα των γυναικών και στην ισότητα των φύλων. Γιατί εξακολουθούμε να θεωρούμε επίκαιρο το μήνυμα των αγώνων του Μάρτη του 1857 όταν εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας διαδήλωναν στους δρόμους της Νέας Υόρκης, διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, μικρότερο ωράριο και ίσα μεροκάματα με τους άνδρες.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών, ημέρα με διεθνές, αγωνιστικό και ξεκάθαρο πολιτικό περιεχόμενο, δηλώνουμε ότι συνεχίζουμε τον φεμινιστικό μας αγώνα κατά της πατριαρχίας και υπέρ της ισότητας των φύλων από κοινού με τις γυναικείες οργανώσεις και τα ριζοσπαστικά φεμινιστικά κινήματα όλης της Ευρώπης και όλων των χωρών της γης.
Είμαστε οι γυναίκες του κόσμου, σήμερα 8 του Μάρτη, διαδηλώνουμε και φωνάζουμε δυνατά: ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με την επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών των γυναικών, τις απολύσεις εγκύων και την αύξηση της επισφάλειας!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με την απαξίωση της κοινωνικής φροντίδας!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με τη βία, τον καθημερινό σεξισμό και την σεξουαλική παρενόχληση στον δημόσιο χώρο, στους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στα μέσα μεταφοράς!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις που γεννούν την προσφυγιά!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με την καταπίεση που βασίζεται στην σεξουαλική ταυτότητα και τον σεξουαλικό προσανατολισμό!
Για όλους αυτούς τους λόγους:
Διεκδικούμε μια κοινωνία χωρίς καταπίεση, εκμετάλλευση και βία κατά των γυναικών.
Αγωνιζόμαστε κατά της βαρβαρότητας του νεοφιλελευθερισμού και κατά της πατριαρχίας.
Αγωνιζόμαστε για την ειρήνη και στέλνουμε μήνυμα αλληλεγγύης στις γυναίκες πρόσφυγες και τα παιδιά τους, στις γυναίκες και τα παιδιά που πλήττονται από τον πόλεμο, την έμφυλη βία, την εκμετάλλευση και την παράνομη διακίνηση ανθρώπων.
Συμμετέχουμε ενεργά στο συνδικαλιστικό κίνημα και τους λαϊκούς αγώνες, την τοπική αυτοδιοίκηση, τα κινήματα αλληλεγγύης, τις γυναικείες οργανώσεις και ενώνουμε τις δυνάμεις μας σε μία κοινή αγωνιστική δράση με τα εργατικά και φεμινιστικά κινήματα άλλων χωρών.
Διεκδικούμε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ζωή, την υγεία και τα σώματά μας μακριά στερεοτυπικά πρότυπα και μοντέλα αισθητικού ελέγχου.
Απαιτούμε το δικαίωμα σε μια δημόσια παιδεία που θα στηρίζεται και θα προάγει τις αρχές των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της ισότητας των φύλων. Διεκδικούμε την ένταξη της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στο πρόγραμμα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Διεκδικούμε επίσης την ένταξη της διάστασης του φύλου ως οριζόντιας διάστασης σε όλα τα επιστημονικά αντικείμενα και πεδία.
Σήμερα 8 του Μάρτη ο ΣΥΡΙΖΑ χαιρετίζει την επικείμενη ψήφιση από το ελληνικό κοινοβούλιο της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, γνωστής ως Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, αλλά και την κατάθεση σε δημόσια διαβούλευση του νσχ του Υπουργείου Εσωτερικών για την προώθηση της ουσιαστικής ισότητας των φύλων και την καταπολέμηση της έμφυλης βίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΛΕΙ όλες τις γυναίκες και όλα τα νέα κορίτσια να συμμετάσχουν σε όλες τις κινητοποιήσεις της 8 Μάρτη και ιδιαίτερα να ενώσουν τη φωνή τους με τις χιλιάδες γυναίκες σε όλο τον κόσμο που συμμετέχουν και φέτος στην φεμινιστική απεργία.
από τις οικιακές εργασίες και την φροντίδα
από την εργασία και
από την κατανάλωση
Η 8 του Μάρτη και η φεμινιστική απεργία δεν είναι η τελευταία ημέρα του αγώνα μας. Είναι άλλη μια αρχή.
Θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε και να αγωνιζόμαστε μέχρι να αλλάξουμε τον κόσμο!

 ΓΡ. ΤΥΠΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

ΣΥΡΙΖΑ: Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Στις 8 του Μάρτη τιμούμε τους αγώνες των γυναικών και του φεμινιστικού κινήματος για τα πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά δικαιώματα των γυναικών. Τιμούμε τις σουφραζέτες, τις εργάτριες, τις ακτιβίστριες και συνδικαλίστριες που αγωνίστηκαν πριν από μας. Συνεχίζουμε τον αγώνα που ξεκίνησαν εκείνες γιατί είναι πολλά αυτά που πρέπει να κατακτήσουμε. Γιατί είναι πολλά αυτά που κατακτήσαμε και απειλούνται. Γιατί έχει οξυνθεί η βία κατά των γυναικών, ο σεξισμός και η πατριαρχική αντεπίθεση στα δικαιώματα των γυναικών και στην ισότητα των φύλων. Γιατί εξακολουθούμε να θεωρούμε επίκαιρο το μήνυμα των αγώνων του Μάρτη του 1857 όταν εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας διαδήλωναν στους δρόμους της Νέας Υόρκης, διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, μικρότερο ωράριο και ίσα μεροκάματα με τους άνδρες.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών, ημέρα με διεθνές, αγωνιστικό και ξεκάθαρο πολιτικό περιεχόμενο, δηλώνουμε ότι συνεχίζουμε τον φεμινιστικό μας αγώνα κατά της πατριαρχίας και υπέρ της ισότητας των φύλων από κοινού με τις γυναικείες οργανώσεις και τα ριζοσπαστικά φεμινιστικά κινήματα όλης της Ευρώπης και όλων των χωρών της γης.
Είμαστε οι γυναίκες του κόσμου, σήμερα 8 του Μάρτη, διαδηλώνουμε και φωνάζουμε δυνατά: ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με την επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών των γυναικών, τις απολύσεις εγκύων και την αύξηση της επισφάλειας!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με την απαξίωση της κοινωνικής φροντίδας!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με τη βία, τον καθημερινό σεξισμό και την σεξουαλική παρενόχληση στον δημόσιο χώρο, στους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στα μέσα μεταφοράς!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις που γεννούν την προσφυγιά!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με την καταπίεση που βασίζεται στην σεξουαλική ταυτότητα και τον σεξουαλικό προσανατολισμό!
Για όλους αυτούς τους λόγους:
Διεκδικούμε μια κοινωνία χωρίς καταπίεση, εκμετάλλευση και βία κατά των γυναικών.
Αγωνιζόμαστε κατά της βαρβαρότητας του νεοφιλελευθερισμού και κατά της πατριαρχίας.
Αγωνιζόμαστε για την ειρήνη και στέλνουμε μήνυμα αλληλεγγύης στις γυναίκες πρόσφυγες και τα παιδιά τους, στις γυναίκες και τα παιδιά που πλήττονται από τον πόλεμο, την έμφυλη βία, την εκμετάλλευση και την παράνομη διακίνηση ανθρώπων.
Συμμετέχουμε ενεργά στο συνδικαλιστικό κίνημα και τους λαϊκούς αγώνες, την τοπική αυτοδιοίκηση, τα κινήματα αλληλεγγύης, τις γυναικείες οργανώσεις και ενώνουμε τις δυνάμεις μας σε μία κοινή αγωνιστική δράση με τα εργατικά και φεμινιστικά κινήματα άλλων χωρών.
Διεκδικούμε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ζωή, την υγεία και τα σώματά μας μακριά στερεοτυπικά πρότυπα και μοντέλα αισθητικού ελέγχου.
Απαιτούμε το δικαίωμα σε μια δημόσια παιδεία που θα στηρίζεται και θα προάγει τις αρχές των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της ισότητας των φύλων. Διεκδικούμε την ένταξη της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στο πρόγραμμα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Διεκδικούμε επίσης την ένταξη της διάστασης του φύλου ως οριζόντιας διάστασης σε όλα τα επιστημονικά αντικείμενα και πεδία.
Σήμερα 8 του Μάρτη ο ΣΥΡΙΖΑ χαιρετίζει την επικείμενη ψήφιση από το ελληνικό κοινοβούλιο της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, γνωστής ως Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, αλλά και την κατάθεση σε δημόσια διαβούλευση του νσχ του Υπουργείου Εσωτερικών για την προώθηση της ουσιαστικής ισότητας των φύλων και την καταπολέμηση της έμφυλης βίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΛΕΙ όλες τις γυναίκες και όλα τα νέα κορίτσια να συμμετάσχουν σε όλες τις κινητοποιήσεις της 8 Μάρτη και ιδιαίτερα να ενώσουν τη φωνή τους με τις χιλιάδες γυναίκες σε όλο τον κόσμο που συμμετέχουν και φέτος στην φεμινιστική απεργία.
από τις οικιακές εργασίες και την φροντίδα
από την εργασία και
από την κατανάλωση
Η 8 του Μάρτη και η φεμινιστική απεργία δεν είναι η τελευταία ημέρα του αγώνα μας. Είναι άλλη μια αρχή.
Θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε και να αγωνιζόμαστε μέχρι να αλλάξουμε τον κόσμο!

 ΓΡ. ΤΥΠΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)