Από άποψης
φυσιολογίας, η επιθετικότητα ελέγχεται από την τεστοστερόνη, ορμόνη που
εκκρίνεται από τους γεννητικούς αδένες, πιο συγκεκριμένα από τους όρχεις. Έτσι
η επιθετικότητα είναι κατεξοχήν αντρικό χαρακτηριστικό.
Δεν είναι
τυχαίο το γεγονός ότι ο ευνουχισμός μειώνει την επιθετικότητα. Και οι ωοθήκες
φυσικά εκκρίνουν τεστοστερόνη, αλλά σε μικρότερες ποσότητες.
Στις
γυναίκες η επιθετικότητα εξαρτάται περισσότερο από την προλατίνη, ουσία που
εκκρίνεται από την υπόφυση. Πρόκειται για ορμόνη που καθορίζει τη φροντίδα των
γονιών για την προστασία των νεογνών. Η βιολογία του ανθρώπου επηρεάζεται
σημαντικά από πολιτιστικούς παράγοντες.
Η παιδεία
και η ανάγνωση βιβλίων, η αποδοχή ή η απόρριψη συγκεκριμένων τρόπων
συμπεριφοράς, οι θεσμοί ή η ύπαρξη τρόπων καταστολής, μπορούν να ωθήσουν ή να
απωθήσουν την επιθετικότητα. Σε γενικές γραμμές η επιθετική συμπεριφορά γίνεται
εύκολα αποδεκτή όταν προέρχεται από τον άντρα -τις περισσότερες φορές
υποκινείται απ' αυτόν-, ενώ επικρίνεται όταν προέρχεται από τη γυναίκα.